Ζήτω η 29η Οκτωβρίου του 2017!
Το «νόημα» της εθνικής επετείου που δώσανε τα αστικά ΜΜΕ
Μια μέρα μετά από τον εορτασμό της εθνικής επετείου, η οποία υποτίθεται πρέπει να αφυπνίζει την ιστορική συνείδηση και να αποτελεί το παράδειγμα για το σήμερα, η «κανονικότητα» της φτήνιας, της αμορφωσιάς και του κουτσομπολιού μας επαναφέρει στο σήμερα.
Πρώτη είδηση λοιπόν οι όμορφες δασκάλες που συμμετείχαν στην παρέλαση. Με διάφορες εκδοχές life style, κουτσομπολιού κι επικρίσεις από ΜΜΕ, που προβάλουν τέτοιες «ειδήσεις» στοχεύοντας στην συλλογική κλειδαρότρυπα για τα «νούμερα».
Είναι βέβαιο ότι αν οι ίδιοι έκαναν ρεπορτάζ το 1940 τα ίδια θα έλεγαν για τις γυναίκες της Πίνδου από την ανάποδη!
Συνεχίζονται και τα ρεπορτάζ που «σπάνε πλάκα» με τις απαντήσεις των μαθητών σχετικά με το τι έγινε το 1940, για να ακολουθήσει το σχόλιο – καρφί για τους εκπαιδευτικούς που δεν μορφώνουν τα παιδιά.
Oταν όμως τους καλείς να ανοίξει η κουβέντα για το πώς και κυρίως το τι μαθαίνουν τα παιδιά αναμασούν τα γνωστά «αφήστε τον καθένα να πιστεύει την όποια ιστορία θέλει», που σημαίνει καλύτερα αμόρφωτα παιδιά από την γνώση της ιστορικής αλήθειας.
Την συγκίνηση για τον εκπαιδευτικό και τον έναν μαθητή που παρέλασε στο ακριτικό νησί διαδέχεται η απορία:
Γιατί στην Ελλάδα του 2017 πρέπει να είναι είδηση ότι Έλληνας μαθητής με καταγωγή από την Νιγηρία ήταν σημαιοφόρος;
Ζήτω η 29η Οκτωβρίου του 2017!
Την μέρα λοιπόν που γιορτάζουμε την νίκη και την αντίσταση στον φασισμό:
— Συνάδελφοι εκπαιδευτικοί φτιάχνουν ανθρώπινη ασπίδα στην Σαντορίνη για να προστατεύσουν μαθήτρια Αλβανικής καταγωγής από την επίθεση 20 χρυσαυγιτών που προπηλάκισαν φραστικά – κι αν δεν τους εμπόδιζαν ίσως και σωματικά – ένα μικρό παιδί.
— Μαθητής από το Αφγανιστάν που κληρώθηκε σημαιοφόρος με απόφαση του διευθυντή (;) δεν κράτησε την σημαία, ενώ η ΕΡΤ, η δημόσια τηλεόραση, δίνει βήμα στους φασίστες της Χρυσής Αυγής – εκείνους, που θεωρούν εαυτούς «σπορά των ηττημένων του ‘45» (τα νόθα του Χίτλερ δηλαδή) – να «μαγαρίσουν» με το φασιστικό τους δηλητήριο την επέτειο.
Στον απόηχο των εορταστικών εκδηλώσεων συνεχίζεται κι ο διάλογος για των ορισμό των σημαιοφόρων, ενώ ξεκίνησε κι η προβολή της νέας ταινίας του Π. Βούλγαρη με τίτλο «Το τελευταίο σημείωμα» με θέμα την εκτέλεση των διακοσίων στην Καισαριανή.
Όποιος δει την ταινία θα διαπιστώσει ότι οι «διακόσιοι της Καισαριανής» δεν ορίσθηκαν από τους Γερμανούς ούτε με κλήρωση, ούτε επειδή είχαν καλούς βαθμούς στο σχολείο, τους όρισε η συνείδηση τους, η επιλογή τους να είναι κομμουνιστές και να μπουν μπροστάρηδες στην οργάνωση της αντίστασης.
Τους όρισε, μαζί με άλλους χιλιάδες Έλληνες, που δεν ήταν κομμουνιστές, ο αγώνας για τη λευτεριά, ο αγώνας ενάντια στον φασισμό, το όραμα για μια δίκαιη κοινωνία.
Στον Ναπολέοντα Σουκατζίδη, ήρωας της ταινίας, δόθηκε η επιλογή να μην οδηγηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα και να αντικατασταθεί από έναν σύντροφο του (θα έλεγε κάποιος σήμερα του κλήρωσε το λαχείο και μάλιστα της ζωής).
Αρνήθηκε και στήθηκε στον τοίχο της Καισαριανής τραγουδώντας τον Εθνικό ύμνο και τον ύμνο της Διεθνούς.
Η στάση αυτή, που ίσως σήμερα δεν την χωράει ο ανθρώπινος νους, είναι ο ορισμός της συντροφικότητας, της αλληλεγγύης, του αλτρουισμού και της ανθρωπιάς ή καλύτερα ο ορισμός του πώς να είσαι Άνθρωπος.
Το ερώτημα είναι απλό:
«Γιατί αυτή η ιστορία αλλά και άλλες χιλιάδες ιστορίες ηρώων που γέννησε αυτός ο τόπος μένουν άγνωστες,γιατί δεν διδάσκονται στα σχολεία;»
Στο Λύκειο, για παράδειγμα, που κατά γενική ομολογία κυριαρχεί ο ανταγωνισμός κι ο ατομικισμός, επειδή το σύστημα έτσι θέλει να διαμορφώνει τους νέους ανθρώπους, δεν χωράνε παραδείγματα ανθρωπιάς, αλληλεγγύης, συντροφικότητας και κυρίως ο διαπαιδαγωγικός τους ρόλος.
Χωράει όμως το μάθημα της «επιχειρηματικότητας»!!!
Αν τα παιδιά μάθαιναν αυτές τις αξίες κανένας δεν θα ασχολούνταν με το πώς θα γίνει η επιλογή του σημαιοφόρου. Θα το σταματούσαν τα ίδια τα παιδιά!
Τη μάχη ενάντια στις ανοησίες των «ρεπορτάζ» για το μήκος της φούστας των μαθητριών, τις δασκάλες – μοντέλα, τον μεταμφιεσμένο φασισμό και ρατσισμό και την παραποίηση της ιστορικής αλήθειας, είναι δύσκολο να την κερδίσεις.
Όμως κάθε φορά που ένας καλόπιστος αναγνώστης θα αποφασίσει να ψάξει και να ενημερωθεί είναι ένα κέρδος.
Και φαίνεται ότι όλο και πιο πολλοί αναζητούν την αλήθεια.
Άρθρο του Στέλιου Παλαρμά,
Γραμματέα του Συλλόγου Εκπαιδευτικών ΠΕ Πάτρας.
Πηγή: Ημεροδρόμος
