Η Χώρα με τα Τέσσερα Γράμματα! (Μέρος Α’)
Ο Χου Τζιντάο, ο οποίος υπήρξε ο έκτος πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, από το 2003 έως το 2013, έχει δηλώσει:
«Η Κίνα, σήμερα, στέκεται όρθια χάρη στα επιτεύγματα του σοσιαλισμού».
Αλήθεια λέτε ο «κομμουνισμός» να πέτυχε τόσο που επέβαλε την ανάδειξη της Κίνας σε:
Πόλο έλξης για τις επιχειρήσεις της Δύσης (χάρη στα χαμηλά ημερομίσθια), στην πρώτη εξαγωγική δύναμη στον κόσμο, σε «αρωγό» των φτωχών και χρεωμένων στις «αγορές» χωρών του ευρωπαϊκού Νότου και σε Ελντοράντο των λεγόμενων «υπό ανάπτυξη» κρατών σε Αφρική και Λατινική Αμερική;
Το ξέρω! Θα έπρεπε πρώτα να γράψω έναν ιδεολογικό πρόλογο ή έστω να προσδιορίσω το πεδίο του άρθρου ή την πρόθεσή μου.
Όμως επιθυμώ να προχωρήσω στην συγγραφή σαν τον τυφλό που βρίσκει τον δρόμο του με το μπαστούνι του…
Γνωρίζετε την Γερμανική πόλη Ντούισμπουργκ;
Όχι; Και αλήθεια, γιατί να την γνωρίζετε;
Μέσα στην γενική δημοπρασία των ζωών μας εντάξαμε και την αδιαφορία. Την βροντώδη αδιαφορία. Μα ας μην σας κρατώ σε αγωνία…
Στην Γερμανική πόλη Ντούισμπουργκ δημιουργείται η πραγματική οικονομία και μάλιστα σε υπερθετικό βαθμό!
Στο Ντούισμπουργκ υπάρχει ο τερματικός σταθμός της σιδηροδρομικής γραμμής που συνδέει την Κινέζικη πόλη Τσονγκ Κινγκ μέσω Πολωνίας, Λευκορωσίας, Ρωσίας και Καζακστάν με την Γερμανία.
Η Κίνα!
Η χώρα με τα τέσσερα γράμματα, το εφαλτήριο του Μαοϊκού κομμουνισμού που έχει γίνει το εργοστάσιο της υφηλίου.
Μάλιστα, η τρέχουσα ευημερία της Γερμανίας προέρχεται ή καλύτερα προερχόταν κυρίως από την Κίνα.
Η ζήτηση για γερμανικές εξαγωγές, κυρίως αυτοκινήτων και τεχνολογίας, δημιουργήθηκε από την ταχεία ανάπτυξη της Κίνας.
Η μεταφορά με τρένο των βιομηχανικών προϊόντων πραγματοποιείται σε μόλις 16 ημέρες. Εάν δεν υπήρχε η σιδηροδρομική γραμμή που συνδέει απευθείας την Κίνα με την Γερμανία, οπότε αναγκαστικά η μεταφορά θα γινόταν με πλοίο, θα απαιτούνταν ένας μήνας.
Η Γερμανία έβλεπε την Κίνα ως μια τεράστια αγορά, λόγω του αλματώδους ρυθμού αστικοποίησης και του πλουτισμού μερίδας του πληθυσμού της για την εξαγωγή πανάκριβου μηχανολογικού εξοπλισμού αιχμής.
Αυτά έβλεπαν οι Ιάπωνες και έσπευσαν με πρώτη την Honda, για να ακολουθήσουν η Nissan, και η Toyota, να ανοίξουν εργοστάσια και να παράγουν κομμάτια ή να συναρμολογούν στην Κίνα και συγκεκριμένα στην επαρχία Καντόνα τα αυτοκίνητά τους.
Όμως, ενώ η Γερμανία με αυτές τις εξαγωγές επεδίωκε τη μείωση του δημόσιου χρέους της και την εξασφάλιση της αέναης ανάκαμψης της οικονομίας της, η Κίνα τις χρησιμοποίησε για να αναπτύξει τη βιομηχανική βάση της κινεζικής οικονομίας!
Το αποτέλεσμα είναι, το Πεκίνο να έχει ξεπεράσει την Γερμανία όσον αφορά στην τεχνολογική κούρσα, κυρίως στα δίκτυα τηλεπικοινωνίας, την ρομποτική και την κατασκευή ηλεκτρικών αυτοκινήτων.
Το μέλλον της αυτοκινητοβιομηχανίας δηλαδή!
Ναι! Το προλεταριάτο της Κίνας δεν έμαθε να οδηγεί μόνο BMW, Mercedes-Benz και Volskwagen, τα εμβληματικά βιομηχανικά συνώνυμα του οικονομικού θαύματος της Γερμανίας, αλλά τα χρησιμοποίησε για να επαναπροσανατολίσει την οικονομία στην εσωτερική αγορά, και δεδομένης και της δυνατότητας να παράγει μαζικά και κυρίως σε χαμηλό κόστος, να καταλάβει μερίδα στις αγορές του εξωτερικού.
«Made in China» λοιπόν!
Όμως για να το επιτύχει αυτό, η «κομμουνιστική» Κίνα εκτός από την κατοχή τεχνολογίας αιχμής έπρεπε να ελέγχει μεγάλο μέρος της παγκόσμιας προσφοράς κοβαλτίου και λιθίου, δυο καθοριστικών μετάλλων για την παραγωγή μπαταριών και όχι μόνον.
Ας ξεκινήσουμε με το κοβάλτιο.
Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα θα αντιπροσωπεύσουν το 30% των πωλήσεων ως το 2030. Μα για να καταστεί αυτό εφικτό, θα απαιτηθεί τρεις φορές η συνολική ποσότητα κοβαλτίου που παράγεται σήμερα.
Το 80% των κοιτασμάτων αυτού του ορυκτού βρίσκονται στη Λαϊκή δημοκρατία του Κονγκό.
Βέβαια, η αξία αυτού του καβαλτίου έχει μια διαφορετική σημασία για τον Κονγκολέζο, ο οποίος σφάζει το διπλανό του για λίγα γραμμάρια ορυκτού για να τα πουλήσει μετά σε μια πολιτισμένη ευρωπαϊκή εταιρεία, που έχει σε πρώτο πλάνο την κοινωνική ευαισθησία, για να μπορέσουμε να απολαύσουμε:
Το κινητό τηλέφωνο, την plasma τηλεόραση, το ηλεκτρικό αυτοκίνητό μας που το αγοράσαμε μιας και έχουμε οικολογικές ανησυχίες και τον ηλεκτρονικό υπολογιστή, ο οποίος θα μας επιτρέψει κιόλας να κατακρίνουμε διαδικτυακά και με ασφάλεια τις πρακτικές εξόρυξής του.
«Στο Ανατολικό Κονγκό άνθρωποι δολοφονούνται για χάρη «αναβαθμίσεων» όλο και μικρότερης χρησιμότητας στα δικά μας smartphones»,
γράφει σε ρεπορτάζ του ο βραβευμένος δημοσιογράφος της βρετανικής εφημερίδας «Guardian», Τζορτζ Μόνμπιοτ.
Καθημερινές σκηνές ντροπής εκτυλίσσονται στα εκατοντάδες παράνομα ορυχεία του αχανούς Ανατολικού Κονγκό: Μικρά παιδιά «δουλεύουν» μέσα σε επικίνδυνες στοές για 12-14 συνεχόμενες ώρες.
Με αξίνες και φτυάρια βγάζουν και κατόπιν κοσκινίζουν το χώμα με τα γεμάτα κάλους χέρια τους.
Αν αρνηθούν να εργαστούν ή προσπαθήσουν να διαφύγουν και πιαστούν, τότε ακολουθούν μαστιγώματα, βιασμοί, ακόμη και αποκεφαλισμοί «για παραδειγματισμό».[1]
Ενώ ο Kristof Nicholas αναφέρει:
«Ποτέ δεν αντίκρισα πιο βάρβαρο πόλεμο από αυτόν του Κονγκό. Όσα είδα με στοιχειώνουν. Εκεί είδα γυναίκες ακρωτηριασμένες, παιδιά που εξαναγκάστηκαν να φάνε τη σάρκα των γονιών τους, κορίτσια που βιάστηκαν σε βαθμό που να καταστραφούν τα εσωτερικά γεννητικά τους όργανα.
Οι πολέμαρχοι χρηματοδοτούν εν μέρει τη δράση τους πουλώντας σε ξένες εταιρείες ορυκτά που περιέχουν ταντάλιο, βολφράμιο, κασσίτερο και χρυσό. Για παράδειγμα, το ταντάλιο από το Κονγκό χρησιμοποιείται για την κατασκευή πυκνωτών που μπαίνουν σε τηλέφωνα, υπολογιστές και παιχνιδομηχανές».[2]
Μέρος αυτής της αγοράς αποτελεί ο κινέζικος κολοσσός: Foxconn Technology Group. Σήμερα, είναι ο μεγαλύτερος εργολάβος ηλεκτρονικών κατασκευών παγκοσμίως.
Εκτός από το «μουράτο» iPhone, κατασκευάζει το 40% όλων των ηλεκτρονικών ειδών ευρείας κατανάλωσης που πωλούνται παγκοσμίως για τις εταιρείες Intel, Asus, Microsoft, Apple, Motorola BlackBerry, Nintendo, Samsung, ενώ της ανήκει το 66% του μετοχικού κεφαλαίου της Sharp με αντίτιμο 6.24 δισ. δολάρια.
Ο εργοληπτικός κινέζικος κολοσσός Foxconn διαθέτει 12 εργοστάσια-κάτεργα σε εννέα περιοχές της Κίνας.
Διαθέτει όμως εργοστάσια και στην Ινδία, την Μαλαισία, ακόμα και στο Μεξικό.
Πριν δυο χρόνια, στις 26 Ιουλίου 2017, ανακοινώθηκε ότι η Foxconn θα κατασκευάσει εργοστάσιο παραγωγής επίπεδης οθόνης στο Ουισκόνσιν των ΗΠΑ.
Για την επένδυση αυτή χρηματοδοτήθηκε από το αμερικανικό δημόσιο με 3 δισεκατομμύρια δολάρια![3]
Στην μισθοδοσία της Foxconn υπάγονται 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι και οι περισσότεροι διαμένουν στα στρατόπεδα εργασίας της, τα επονομαζόμενα Foxconn City.
Περιμετρικά των στρατοπέδων υπάρχουν φυλάκια και φρουροί ασφαλείας σε κάθε ένα από τα σημεία εισόδου-εξόδου.
Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να εξέλθουν χωρίς άδεια και χωρίς να δείξουν την ειδική ταυτότητά τους.
Όσοι προμηθευτές εισέρχονται στα στρατόπεδα είναι υποχρεωμένοι να υπόκεινται σε σαρώσεις των δακτυλικών αποτυπωμάτων τους.[4]
Οι εργάτες μένουν σε μικρά δωμάτια όπου στοιβάζονται 8-10 άτομα μαζί, δουλεύουν 12 ή ακόμα και 16 ώρες την ημέρα για έξι μέρες την εβδομάδα και με αναγκαστικές μη πληρωμένες υπερωρίες.
Όλα αυτά χωρίς διακοπές, χωρίς ασφάλεια χωρίς σύνταξη, χωρίς τίποτα και με έναν μισθό πείνας…
Από το 2010 έως σήμερα, 26 εργάτες έχουν αυτοκτονήσει λόγω των απάνθρωπων συνθηκών εργασίας. Μάλιστα, πάνω από 150 εργάτες απείλησαν να αυτοκτονήσουν ομαδικά σε ένδειξη διαμαρτυρίας.[5]
Ο πρόεδρος της Foxconn, Terry Gou,αηδιασμένος προφανώς από τις απαιτήσεις των εργατών, έχει εδώ και χρόνια ανακοινώσει πως θα θέσει σε λειτουργία αυτοματοποιημένες ρομποτικές μονάδες παραγωγής μέσα στα επόμενα χρόνια:
«Επειδή οι άνθρωποι είναι ζώα, η διαχείριση ενός εκατομμυρίου ζώων μου προκαλεί πονοκέφαλο».[6]
Γενικά, η ανάμειξη της Κίνας στην Αφρική αποτελεί τμήμα μιας νεοαποικιοκρατικής εξάπλωσης που στοχεύει στον έλεγχο των αφρικανικών κρατών με τη δημιουργία συνεργασιών με τις αφρικανικές ελίτ και τις κυβερνήσεις, ασχέτως πολιτικού προσανατολισμού
και υπό τον μανδύα της αλληλεγγύης των αναπτυσσόμενων χωρών, καθώς και της υπόσχεσης να βάλουν την ήπειρο στον χάρτη της παγκοσμιοποίησης και να βοηθήσουν τους ανθρώπους της να ξεφύγουν από τη φτώχεια.
Ασφαλώς, η εξάπλωση του Κινεζικού κεφαλαίου δεν πραγματοποιείται με πολεμοχαρείς μισθοφόρους έτοιμους να επέμβουν οπουδήποτε στον κόσμο ή να βομβαρδίσουν οποιαδήποτε χώρα ώσπου να την στείλουν πίσω στη εποχή του χαλκού όπως έχουν κάνει οι ΗΠΑ.
Όμως, ο κινεζικός επεκτατισμός στην Αφρική, πέρα από τους καπιταλιστικούς νεολογισμούς που χρησιμοποιεί, όπως αυτός της αρχής της ισότητας και του αμοιβαίου οφέλους, είναι μια μακροπρόθεσμη στρατηγική με απώτερο στόχο τον πολιτικό και οικονομικό έλεγχο των αφρικανικών γαιών των θαλασσών, του πετρελαίου και των ορυκτών.
Των πάντων δηλαδή!
Ολοκληρώνεται με το Β’ Μέρος
Σημειώσεις:
[1]. The Guardian: «Children of the Congo who risk their lives to supply our mobile phones».
[2]. Το Βήμα: «Τα ματωμένα μεταλλεύματα των γκάτζετ».
[3]. Reuters: «Wisconsin governor defends $3 billion deal for Foxconn plant».
[4]. Τhe Guardian: «Life and death in Apple’s forbidden city».
[5]. Τelegraph: «Mass suicide» protest at Apple manufacturer Foxconn factory.
[6]. New York Times: «Skilled Work, Without the Worker».
Πηγή: Ημεροδρόμος
