Χιροσίμα – Ναγκασάκι: Αιώνια σύμβολα καπιταλιστικής βαρβαρότητας! (vid)
75 χρόνια από τη ρίψη της ατομικής βόμβας
Την 1η Μάη 1945 η Κόκκινη Σημαία υψώθηκε στη γερμανική Βουλή (Ράιχσταγκ).
Τη νύχτα της 8ης προς 9η Μάη η Γερμανία συνθηκολόγησε άνευ όρων,ενώ και η Ιαπωνία ετοιμαζόταν να υπογράψει ανάλογη συνθήκη.
Η Σοβιετική Ένωση από το Μάη του 1945 είχε αρχίσει να μεταφέρει με τον υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις στην Άπω Ανατολή, για να συμμετάσχει στην τελική επίθεση.
Το άμεσο τέλος του πολέμου είχε ήδη διαφανεί όταν ο Στάλιν στη Διάσκεψη του Πότσνταμ διαβεβαίωσε τον Τρούμαν ότι η ΕΣΣΔ θα τηρούσε την υπόσχεση που είχε δώσει κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης της Γιάλτας (Φλεβάρης 1945) να συμβάλει με τις δυνάμεις της στον πόλεμο του Ειρηνικού πριν περάσουν τρεις μήνες από τη λήξη των εχθροπραξιών στην Ευρώπη.
Και πράγματι, η ΕΣΣΔ κήρυξε τον πόλεμο στην Ιαπωνία και στρατεύματά της εισέβαλαν στη Μαντζουρία και στην Κορέα.
Η ιαπωνική ηγεσία, μην έχοντας κανένα περιθώριο διπλωματικού ή στρατιωτικού ελιγμού, πιεζόμενη από τεράστιες σε μέγεθος στρατιωτικές δυνάμεις σε όλα τα μέτωπα, ήταν έτοιμη για άμεση συνθηκολόγηση.
Μάλιστα, μερίδα της πολιτικής ηγεσίας της Ιαπωνίας, μαζί και ο αυτοκράτορας Χιροχίτο, είχαν εκδηλώσει την επιθυμία για εκεχειρία και την παράδοση της χώρας τους, από τον Απρίλη ακόμα του 1945.
Στο πλαίσιο αυτό, είχαν γίνει κινήσεις μέσω του Γιαπωνέζου πρεσβευτή στην Ελβετία, οι οποίες είχαν επί τούτου γίνει γνωστές στην υπηρεσία πληροφοριών OSS (πρόδρομος της CIA) και από κει στον Τρούμαν, αλλά και μέσω της Μόσχας, επιζητώντας μια διαθέσιμη διαμεσολαβητική οδό με την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Σε επίσημο επίπεδο, το θέμα συζητήθηκε στο Πότσνταμ (17 Ιούλη – 2 Αυγούστου 1945), αφού ο Στάλιν έθεσε τις σχετικές κινήσεις και πρωτοβουλίες των Ιαπώνων σε γνώση του Τρούμαν.
Η παρουσία όμως της Σοβιετικής Ένωσης σ’ αυτό το μέτωπο ήταν αυτό που ήθελαν να αποφύγουν οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί, οι οποίοι από τις 10 Μάη του 1945 δεν αντιμετώπιζαν πια τη Σοβιετική Ένωση σαν σύμμαχο, αλλά σαν εχθρό τους.
Το έχει ομολογήσει ο Τσώρτσιλ στα απομνημονεύματά του:
«Η άβυσσος διανοίγεται. Η σοβιετική απειλή αντικατέστησε στα μάτια μας τον ναζιστή εχθρό. Μια λωρίδα εδάφους, πλάτους πολλών εκατοντάδων χιλιομέτρων, κατεχόμενη από τους Ρώσους, θα μας απομονώσει από την Πολωνία. Σε λίγο θα είναι εύκολο στους Ρώσους, εάν θέλουν, να προχωρήσουν έως τις ακτές της Βόρειας Θάλασσας και του Ατλαντικού».[1]
Δίχως να υπάρχει στρατιωτική ανάγκη και διαπράττοντας ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού κατά της ανθρωπότητας στον 20ό αιώνα, οι ΗΠΑ έσπευσαν να ρίξουν την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι (6 και 9 Αυγούστου 1945).
Η Ιαπωνία συνθηκολόγησε, τελικά, μετά τη νίκη των σοβιετικών στρατευμάτων επί της στρατιάς της στη Μαντζουρία.
Το γεγονός και μόνο ότι η Ιαπωνία είχε ήδη ηττηθεί, αλλά και ότι οι δύο ατομικές βόμβες δεν έπεσαν σε στρατιωτικούς στόχους, έκανε φανερό ότι άλλος ήταν ο σκοπός που οι ΗΠΑ έριξαν τις βόμβες.
Χιροσίμα – Ναγκασάκι: Αιώνια σύμβολα καπιταλιστικής βαρβαρότητας!
Η διαμόρφωση του αντιχιτλερικού συνασπισμού (ΕΣΣΔ, ΗΠΑ, Αγγλία), μετά την επίθεση της Γερμανίας στην ΕΣΣΔ, ήταν ένας προσωρινός συμβιβασμός των ιμπεριαλιστικών αυτών κρατών με τον σοσιαλισμό.
Και είχε έρθει η ώρα να λάβει τέλος.
Κανείς εξάλλου δεν ξεχνούσε πως η προετοιμασία της ιμπεριαλιστικής Γερμανίας για πόλεμο στηρίχθηκε στα κεφάλαια των άλλων ιμπεριαλιστικών κρατών (Αγγλίας, ΗΠΑ, Γαλλίας), των αντιπάλων της στον πόλεμο, με στόχο την επίθεση στην ΕΣΣΔ, την καταστροφή του πρώτου στον κόσμο σοσιαλιστικού κράτους και το μοίρασμά του, όπως και το ξαναμοίρασμα άλλων εδαφών ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κράτη.
Έτσι, με τη ρίψη των βομβών στην Ιαπωνία, πραγματικός σκοπός ήταν να τρομοκρατήσουν την ΕΣΣΔ, τη νεοσύστατη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, τον αγώνα του εργατικού κινήματος στις καπιταλιστικές χώρες για κοινωνική απελευθέρωση, ουσιαστικά να σταματήσουν την ιστορία της κοινωνικής εξέλιξης προς τα μπρος και, αν μπορούσαν, να την αντιστρέψουν.
Η ΕΣΣΔ, σηκώνοντας το κύριο βάρος του πολέμου, ήταν για τους λαούς σύμβολο που οδηγεί την πάλη τους, αλλά και δύναμη που τους ωθεί σε αυτό που η ίδια οικοδομεί, το σοσιαλισμό.
Σχετικά μ’ αυτό ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, μιλώντας στις 31/3/1949 στη Βοστώνη, ανέφερε τα εξής:
«Είναι βέβαιον ότι η Ευρώπη θα είχε κομμουνιστικοποιηθεί… εάν δεν ευρίσκετο η ατομική βόμβα εις τας χείρας των Ηνωμένων Πολιτειών».[2]
Η τελική απόφαση για τη ρίψη της βόμβας πάρθηκε την 1η Ιούνη 1945.
Στις 16 Ιούλη εξελίσσεται με επιτυχία η γενική δομική της ατομικής βόμβας στο Αλαμογκόρντο του Νέου Μεξικού.
Λίγο πριν, ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Λίο Ζίλαρντ (Leo Szilard), οι οποίοι συμμετείχαν στο μυστικό πρόγραμμα της κατασκευής της βόμβας, ζήτησαν η βόμβα να μη χρησιμοποιηθεί εναντίον ιαπωνικών πόλεων.
Πρότειναν να γίνει επίσημη προειδοποίηση προς την ιαπωνική κυβέρνηση σχετικά με την κατοχή του νέου υπερόπλου και στη συνέχεια να προσκληθεί αντιπροσωπεία της σε επίσημη επίδειξη της καταστροφικής του ισχύος σε ακατοίκητο μέρος.[3]
Η πρόταση απορρίφθηκε από τον Τζέιμς Μπερνς, μέλος της Προσωρινής Επιτροπής και μετέπειτα υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ.
Η γνώμη που σχημάτισε ο Ζίλαρντ για τον Μπερνς έπειτα από τη συνάντηση που είχαν στις 28/5/1945 ήταν η ακόλουθη:
«Ο Μπερνς ανησυχούσε για το γεγονός ότι η Ρωσία έχει καταλάβει την Πολωνία, τη Ρουμανία και την Ουγγαρία και το ίδιο ανησυχούσα κι εγώ. Ο Μπερνς πίστευε ότι η κατοχή της βόμβας από τις ΗΠΑ θα καθιστούσε τους Ρώσους περισσότερο χειραγωγήσιμους στην Ευρώπη…».
Σημειώσεις:
[1]. Ουίνστον Τσώρτσιλ: «2ος Παγκόσμιος Πόλεμος», εκδόσεις «Ελληνική Μορφωτική Εστία».
[2]. Εφημερίδα «Καθημερινή», 1/4/1949.
[3]. «Genius in the Shadows: A Biography of Leo Szilard: The Man Behind The Bomb», Εκδόσεις Skyhorse, σελ. 266-275.
Χιροσίμα – Ναγκασάκι: Αιώνια σύμβολα καπιταλιστικής βαρβαρότητας! (vid)
Πηγή: Ριζοσπάστης
