Χιλιάδες δάσκαλοι στη Βρετανία παραιτούνται λόγω στρες!

Οι τραγικές συνέπειες της εφαρμογής της αξιολόγησης στα σχολεία: «Καλώς ήλθατε στις αίθουσες διδασκαλίας της Αγγλίας το 2018!»

Ρεπορτάζ από την Guardian αναλύει τις συνθήκες που εργάζονται οι εκπαιδευτικοί στην Αγγλία, πολλοί εκ των οποίων εξαναγκάζονται σε παραίτηση, με τέτοιο ρυθμό που τα κενά στα σχολεία είναι περισσότερα από ποτέ:

«Κάψιμο: Γιατί τόσοι πολλοί δάσκαλοι παραιτούνται ή αρρωσταίνουν λόγω στρες; Καλώς ήλθατε στις αίθουσες διδασκαλίας της Αγγλίας το 2018!»

Η υπερβολική εργασία και η έλλειψη υποστήριξης από το κράτος οδηγούν τους εκπαιδευτικούς σε όλη την Αγγλία εκτός επαγγέλματος πολύ πιο γρήγορα από ό,τι μπορούν να αντικατασταθούν.

καθηγήτρια

Και τα σχολεία που αντιμετωπίζουν από τη μια τις περικοπές και από την άλλη το αυξανόμενο κόστος λειτουργίας, δεν έχουν κανένα τρόπο για να βελτιώσουν τις συνθήκες εργασίας για το προσωπικό τους.

Ηταν μια τοξική ρουτίνα: Σχεδιασμός – προετοιμασία των μαθημάτων για την επόμενη μέρα μέχρι τα μεσάνυχτα, απότομο ξύπνημα τα ξημερώματα από τον ιδρώτα και τον εμετό, πηγαίνετε στη δουλειά και διδάξτε.

Ο Νταν Lintell είπε:

«Είχα ταχυπαλμίες και κρίσεις πανικού. Το σώμα μου ήταν εξαντλημένο. Δεν μπορούσα να συνεχίσω έτσι».

Είχε μόλις περάσει μόλις το πρώτο εξάμηνο ως νέος δάσκαλος.

Η έναρξη της σχολικής χρονιάς το Σεπτέμβριο τον είχε γεμίσει με αισιοδοξία. Μετά από μια επιτυχημένη 20ετή καριέρα ως μηχανικός σχεδιασμού, ο Lintell αποφάσισε να γίνει δάσκαλος.

Εκανε αυτό που η κυβέρνηση έχει χαρακτηρίσει «μετασχηματισμό καριέρας υψηλού επιπέδου», που θα αναζωογονούσε τα σχολεία και θα έφερνε την εμπειρία από τον «πραγματικό κόσμο» μέσα στην τάξη, τη διδασκαλία της Φυσικής, στην περίπτωσή του, στο Leicestershire.

«Η ιδέα ήταν να περνώ περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μου και την τεσσάρων ετών κόρη μου. Η ειρωνεία είναι ότι μόλις που προλάβαινα να τους δω. Έκανα τη δουλειά μου, επέστρεφα σπίτι, έτρωγα, και μετά ξεκινούσα την προετοιμασία για την επόμενη μέρα από τις 8.30 μ.μ. μέχρι τις 1 π.μ. κάθε βράδυ».

Ο Lintell καταβλήθηκε από δύο πράγματα:

Δίνοντας και την ψυχή του για την «χορογραφία της τάξης», πέντε φορές την μέρα, και βλέποντας κάθε ελπίδα για ξεκούραση να εξαφανίζεται κάτω από ένα βουνό προετοιμασίας για τα μαθήματα της επόμενης ημέρας.

«Σκοπεύεις να μην προετοιμαστείς πάνω από μία ώρα για κάθε μάθημα, αλλά αν θέλεις να κάνεις μια μισοαξιοπρεπή δουλειά, χρειάζεσαι δύο ώρες. Αν έχεις 25 ώρες μάθημα την εβδομάδα, αυτό είναι ήδη άλλες 50 ώρες! Κι υπάρχουν κι άλλα πράγματα που πρέπει να προσέξεις, επιπλέον».

Χιλιάδες δάσκαλοι στη Βρετανία παραιτούνται λόγω στρες! Καλώς ήλθατε στις αίθουσες διδασκαλίας της Αγγλίας το 2018

Κάθε δάσκαλος γνωρίζει κάποιον που έχει εγκαταλείψει το επάγγελμα, που αποσύρθηκε νωρίς, που είχε καταρρεύσει ή είχε παραιτηθεί εξαιτίας του άγχους. Σχεδόν 40.000 δάσκαλοι εγκατέλειψαν το επάγγελμα το 2016 – τα στοιχεία είναι διαθέσιμα – που αντιπροσωπεύουν περίπου το 9% του εργατικού δυναμικού, σύμφωνα με τα στοιχεία της κυβέρνησης.

Σχεδόν 40.000 δάσκαλοι εγκατέλειψαν το επάγγελμα το 2016 – τα στοιχεία είναι διαθέσιμα – που αντιπροσωπεύουν περίπου το 9% του εργατικού δυναμικού, σύμφωνα με τα στοιχεία της κυβέρνησης.

Κι αρκεκτοί από αυτούς δεν αντικαθίστανται. Σήμερα υπάρχει έλλειμμα 30.000 δασκάλων και καθηγητών στην τάξη, ιδίως στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπου το 20% των διαθέσιμων θέσεων εκπαιδευτικής κατάρτισης μένουν άδειες.

Η έλλειψη καθηγητών σημαίνει ότι τα τμήματα μεγαλώνουν. Περισσότεροι μαθητές ανά τμήμα σημαίνει μεγαλύτερη δυσκολία στον έλεγχο. Κι ο χαμένος έλεγχος βάζει εμπόδια στη διδασκαλία, αφαιρώντας της χρόνο.

Έτσι οι μαθητές σημειώνουν μικρότερη πρόοδο κι αυτό μπορεί να είναι καταστροφικό και για τους καθηγητές- διευθυντές (σ.σ.: μέσω της αξιολόγησης των στελεχών):

«Ένα κακό έτος μπορεί να τελειώσει την καριέρα ενός διευθυντή»,

δήλωσε ο Valentine Mulholland, επικεφαλής πολιτικής της Εθνικής Οργάνωσης Διευθυντών Σχολείων.

«Αυτό σε κανένα άλλο επάγγελμα δεν θα το δείτε. Μπορείς να έχεις μια χρονιά μαθητές που να είναι πολύ διαφορετικοί από ότι τα προηγούμενα χρόνια, και που δεν έχουν κανένα έλεγχο. Εάν ζεις με τη δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι σου, είναι δύσκολο να μην μεταφέρεις αυτό τον φόβο στο υπόλοιπο σχολείο και στους εκπαιδευτικούς».

Ορισμένα σχολεία έχουν δοκιμάσει ακραίες λύσεις στην κρίση που δεν μπορούν να βρουν ή να κρατήσουν το προσωπικό τους.

Στο Ντάβεντρι του Northamptonshire, ο Ashby Fields πρωτοπαρουσίασε την ιδέα του πρώϊμου σχολάσματος^[1] τις Παρασκευές, στέλνοντας τα παιδιά στο σπίτι από τις 1.15 μμ, με δυνατότητα δημιουργίας σχολείου για παιδιά των εργαζομένων γονέων, το ίδιο απόγευμα.

Το πρόβλημα, δήλωσε ο διευθυντής σε μια επιστολή προς τους γονείς, ήταν η πρόσληψη, η διατήρηση του προσωπικού καθώς ο φόρτος εργασίας, είχε:

«Αμεσο και σημαντικό αντίκτυπο όχι μόνο στην εκπαίδευση των παιδιών μας, αλλά στην ευημερία και την εμπιστοσύνη τους. Ο τεράστιος φόρτος εργασίας ανάγκαζε τους δασκάλους να εργάζονται κατά μέσο όρο 60 ώρες την εβδομάδα, ακόμα και κατά την διάρκεια των διακοπών τους ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν.

Πολλοί δάσκαλοι, παρά την αγάπη τους για τη διδασκαλία, δεν μπορούν να διαχειριστούν τόσο φόρτο εργασίας και να διατηρήσουν μια υγιή ισορροπία εργασίας / προσωπικής ζωής, και έτσι παραιτούνται».

Ομως διακοπές, για τους δασκάλους, σημαίνουν απλά ένα διάλειμμα από την τάξη. Για την Victoria Hewett, σημαίνουν χρόνο για να προλάβει να βγάλει τη δουλειά.

Ως επικεφαλής της γεωγραφίας σε μια νέα ακαδημία στο Κεντ, ήταν υπεύθυνη για τη δημιουργία του τμήματος και τη διδασκαλία περίπου 240 παιδιών από ολόκληρο το σχολείο.

«Μπορούσα να νιώσω πως είχα φτάσει στα όρια μου πριν από το Πάσχα»,

είπε.

Λίγες μέρες πριν τις διακοπές, κατέρρευσε στην τάξη, αλλά πάλεψε για να τελειώσει τη μισή ύλη.

«Εργάστηκα όλες τις διακοπές του Πάσχα για να προλάβω. Τη στιγμή που μπήκα στην τάξη, αμέσως βγήκα έξω ξανά. Δεν μπορούσα να το κάνω. Το άγχος ήταν καταστροφικό».

Ενας άλλος δάσκαλος που την είδε την ρώτησε εάν ήταν εντάξει:

«Απλά έβαλα τα κλάμματα και δεν σταμάτησα να κλαίω για δύο ώρες. Με έστειλε σπίτι – δεν έχω ιδέα πώς έφτασα εκεί. Η μνήμη μου είναι απλά θολή. Πήγα στο κρεβάτι και κοιμήθηκα μέχρι την επόμενη μέρα το πρωί. Δεν είχα κοιμηθεί σχεδόν καθόλου κατά τη διάρκεια των διακοπών».

Αφού έλαβε συμβουλές από την Εταιρεία Υποστήριξης Εκπαίδευσης (ESP), μια φιλανθρωπική οργάνωση που προσφέρει υποστήριξη ψυχικής υγείας σε όσους εργάζονται στην εκπαίδευση στην Αγγλία και την Ουαλία, η Hewett αποσύρθηκε από την εργασία της για τρεις εβδομάδες και της συνταγογραφήθηκαν αντικαταθλιπτικά.

Δασκάλα — Χιλιάδες δάσκαλοι στη Βρετανία παραιτούνται λόγω στρες!

Η ESP αναφέρει ότι κατά τη διάρκεια των τελευταίων 12 μηνών, ο αριθμός των καθηγητών που καλούσαν την εμπιστευτική γραμμή βοήθειας αυξήθηκε κατά 35%, και έφτασαν τις 8.668 περιπτώσεις.

«Αυτό που ακούμε είναι ότι οι άνθρωποι έχουν χάσει την αίσθηση της Υπηρεσίας»,

δήλωσε ο Julian Stanley, διευθύνων σύμβουλος της ESP.

«Υπάρχουν διαρκείς αλλαγές – νέες πρωτοβουλίες στα προγράμματα σπουδών. Μας λένε ότι δεν είναι μια ιδιοτροπία αλλά ένα γεγονός. Οι εκπαιδευτικοί πιστεύουν ότι χρειάζονται εμπιστοσύνη και υποστήριξη».

Με αυτές τις συνθήκες είναι λογικό οι άνθρωποι να μην θέλουν να δουλέψουν στην εκπαίδευση.

Ομως ακόμα κι αν βρισκόντουσαν αρκετοί που θα παρακολουθούσαν εκπαιδευτικά μαθήματα κατάρτισης, οι διευθυντές πιστεύουν ότι δεν θα είχαν τα χρήματα να τους προσλάβουν ούτως ή άλλως.

Παρόλο που τα σχολεία είδαν αύξηση των πιστώσεων τους, η Εθνική Οργάνωση Διευθυντών Σχολείων αναφέρει ότι έχουν πληγεί από νέες δαπάνες, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης των εθνικών ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών και των νέων κανόνων για τις συντάξεις.

«Αυτό οδηγεί σε μείωση της πραγματικής χρηματοδότησης κατά 8%, ακόμη κι όταν η κυβέρνηση βρήκε 1,3 δισ. Λίρες κάτω από την πλάτη ενός καναπέ τον περασμένο Ιούλιο»,

δήλωσε ο Mulholland.

«Εχουμε ακόμα ένα ζήτημα που πάει να γίνει χρόνιο: Το 80% των σχολείων μας λένε ότι δεν έχουν ιδέα πώς θα ισοσκελίσουν τους προυπολογισμούς τους τα επόμενα δύο χρόνια».

Η ίδια και χειρότερη κατάσταση περιγράφεται και στα δημοτικά σχολεία της Αγγλίας, όπου οι περικοπές έχουν φτάσει σε σημείο που σαμποτάρουν την διαδικασία της μάθησης.

Για να ανταπεξέλθουν οικονομικά, και να λειτουργήσουν τα σχολεία ζητούν απευθείας χρήματα από τους γονείς.

Σε ένα σχολείο του κεντρικού Λονδίνου, υπάρχει διαφήμιση για την διεξαγωγή ενός μεγάλου εράνου ώστε το σχολείο να λειτουργήσει έστω κι part-time.

Ταυτόχρονα υπάρχει και η ετήσια διοργάνωση αναζήτησης πόρων μέσω χορηγών ή απευθείας από τους γονείς, ώστε να μαζευτεί το αναγκαίο ποσό που απαιτείται για να λειτουργήσει (0,5 – 1 εκ. λίρες).

Ετσι χωρίς την απαραίτητη υποστήριξη, (μαθησιακή, ψυχολογική) πολλοί μαθητές, ειδικά εκείνοι που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες κι έχουν προβλήματα συμπεριφοράς, αποκλείονται ή εγκαταλείπουν πολύ νωρίς το σχολείο και ακολουθούν έναν δρόμο που μπορεί να τους οδηγήσει στην εγκληματικότητα.

Σύμφωνα με μελέτη Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, οι μαθητές που έχουν αποκλειστεί κι εγλαταλείψει το σχολείο στην ηλικία των 12 ετών, είναι 4 φορές πιο πιθανό να φυλακιστούν όταν γίνουν ενήλικοι.

Συμπέρασμα

Κι όλα αυτά σε μια πανίσχυρη οικονομικά χώρα, όπου δεν έχει μνημόνια και η εκπαίδευση έχει πάψει να αποτελεί ευθύνη του κεντρικού αστικού κράτους.

Τα σχολεία έχουν γίνει «αυτοδύναμα», και λειτουργούν επίσημα ως επιχειρήσεις με μειωμένη χρηματοδότηση (μέσω της αξιολόγησης) και καταθέτουν προυπολογισμούς με σκοπό να πιάσουν τους οικονομικούς κι όχι τους μαθησιακούς στόχους, όπως θα ήταν το σωστό με βάση τις ανάγκες των μαθητών τους.

Ετσι τα σχολεία έχουν κατηγοριοποιηθεί σε «καλά» και «κακά», αναλόγως των οικονομικών τους, με αποτέλεσμα τα λεγόμενα «κακά» να έχουν τις χειρότερες εργασιακές και μαθησιακές συνθήκες.