Ξέρετε τι θα πει επίταξη; Τα ημίμετρα είναι έγκλημα εις βάρος των ασθενών
Στην αρχή για την κυβέρνηση, η επίταξη ήταν απαγορευμένη λέξη, για ιδεολογικούς και όχι μόνο λόγους.
Μετά προχώρησαν σε μια καρικατούρα επίταξης –σαν αυτή που στήριζε η αξιωματική αντιπολίτευση– δίνοντας παχυλές αποζημιώσεις στα ιδιωτικά μονοπώλια της υγείας, επιβεβαιώνοντας πως η αστική τάξη είναι η πλέον κρατικοδίαιτη.
Δικό της είναι το κράτος, όπου θέλει δίνει τα λεφτά. Σιγά μην τα σπαταλήσει για να γεννά νοσοκομεία, γιατρούς και λεωφορεία για την πλέμπα.
Στη συνέχεια, προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα, κάνοντας ουσιαστικά επίταξη του δημόσιου τομέα, για να καλύψει τα κενά των ιδιωτικών κέντρων υγείας που «προσφέρονταν» να βοηθήσουν, αρκεί να τους έστελναν για νοσηλεία πρακτικά υγιείς ασθενείς που θα ήταν έτοιμοι για εξιτήριο.
Τώρα βλέπουμε το τελευταίο επεισόδιο μιας παρωδίας, που μπορεί να ήταν απλώς κωμική, αν δεν αφορούσε τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων.
Η κυβέρνηση προχωρά σε επίταξη των ιδιωτών γιατρών, αφού πρώτα τους έδωσε περιθώριο να παρουσιαστούν οικειοθελώς.
Αφήνει όμως στο απυρόβλητο τις δομές της ιδιωτικής υγείας, τη στιγμή που δεκάδες ασθενείς περιμένουν στη λίστα αναμονής για να μπουν σε ΜΕΘ, ενώ τα ασθενοφόρα κάνουν ουρά έξω από τα νοσοκομεία!
Ακόμα και τώρα, με τόσο τραγικές εικόνες και την απειλή να ζήσουμε ακόμα χειρότερες, η κυβέρνηση βάζει ως ύψιστη προτεραιότητα τους κλινικάρχες και τα κέρδη τους.
Ο Κικίλιας λέει πως πήρε αυτή την απόφαση, γιατί:
«Το Υπουργείο Υγείας απηύθυνε επί εβδομάδες πρόσκληση – έκκληση προς τους ιδιώτες ιατρούς, για την ενίσχυση των Νοσοκομείων του Ε.Σ.Υ. στο τρίτο σφοδρό κύμα της πανδημίας Covid-19. Δυστυχώς, πολύ μικρός αριθμός ιδιωτών ιατρών προσήλθε. Τους ευχαριστούμε».
Οι κομμουνιστές απέδειξαν με το προσωπικό τους παράδειγμα (βλέπε Λαμπρούλης) πως είναι πρόθυμοι να ριχτούν στη φωτιά και να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους, για να βοηθήσουν.
Το προσωπικό παράδειγμα όμως δεν αρκεί, όταν δεν υπάρχει ολοκληρωμένο σχέδιο από το περιβόητο «επιτελικό κράτος».
Το αφήγημα της ατομικής ευθύνης έχει ξεφτίσει προ πολλού. Με τη ρημάδα την κρατική ευθύνη θα γίνει ποτέ τίποτα;
Αναρωτιέται κανείς αν είναι πιο τραγική η πολιτική που έκλεισε νοσοκομεία και άφησε χιλιάδες κενά υγειονομικών στο ΕΣΥ ή αυτή που το αφήνει τώρα στον αναπνευστήρα, να ασφυκτιά και να λυγίζει από το βάρος, όχι μόνο εξαιτίας του ιού, αλλά και της συνειδητής επιλογής να μην ενισχυθεί ουσιαστικά!
Στην ουσία η μία είναι συνέχεια της άλλης, πτυχές του ίδιου νομίσματος που το υπηρέτησαν πιστά οι κυβερνήσεις κάθε απόχρωσης –πράσινης, γαλάζιας, ροζ, και σε κάθε περίπτωση μαύρης για τον λαό που την υφίσταται.
Οι ΜΕΘ δεν είναι απλές κλίνες και μερικοί υπεύθυνοι γύρω τους. Χρειάζεται ειδικευμένο προσωπικό για να λειτουργήσουν.
Το προσωπικό, όμως, έχει δεμένα τα χέρια, στον πόλεμο κατά του ιού, αν δεν του δίνουν πολεμοφόδια, αν το αφήνουν έκθετο και απροστάτευτο.
Εφόσον η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα για να αξιοποιήσει το διάστημα που κέρδισε από την υπεύθυνη στάση όλων μας, το ελάχιστο που υποχρεούται να κάνει αυτή τη στιγμή, που βρισκόμαστε στο και πέντε, είναι να επιτάξει τις δομές και το ειδικευμένο προσωπικό του ιδιωτικού τομέα.
Και να προχωρήσει σε άμεσες προσλήψεις γιατρών και υγειονομικών, αφήνοντας στην άκρη το βρώμικο επιχείρημα ότι… «δεν υπάρχουν».
Οτιδήποτε άλλο θα είναι ημίμετρα επικοινωνιακού τύπου και δε θα έχουν άμεσο αποτέλεσμα! Οτιδήποτε άλλο δεν είναι απλώς ιδεοληψία μιας νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης, αλλά έγκλημα σε βάρος των ασθενών που μένουν εκτός ΜΕΘ και των δικών μας ζωών!
Πηγή: Κατιούσα
