Βερμόντ: Το 1% ψήφισε τον κομμουνιστή Κρις Χελάλι
3.500 ψήφους έλαβε ο ελληνικής καταγωγής υποψήφιος του Κόμματος Κομμουνιστών ΗΠΑ
Σε μια αναμέτρηση που «κοκκινίζει» το χάρτη των ΗΠΑ, ένα νέο καθόλου καλό στα αμερικανικά συμφραζόμενα φυσικά, κι όπου συνολικά η ψήφος μεγάλου μέρος των πολιτών είναι συντηρητικότερη και από το 2016 (ακόμα και αν δεχτεί κανείς ότι ο Μπάιντεν εκφράζει κάποιου είδους «προοδευτική» επιλογή, πράγμα εντελώς αμφίβολο), ένα από τα ελάχιστα καλά νέα είναι η εκλογική επίδοση του Κρις Χελάλι, με την πραγματικά ιστορική του υποψηφιότητα για το Κογκρέσο ως μέλος του Κόμματος Κομμουνιστών ΗΠΑ στο Βερμόντ.
Με καταμετρημένο πάνω από 98% των ψήφων (την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές), ο Χελάλι κατάφερε να συγκεντρώσει το –διόλου ευκαταφρόνητο– 1% στην πολιτεία του, κάτι που μεταφράζεται σε περίπου 3.500 ψήφους.
Επίδοση καθόλου μακριά από εκείνη των άλλων «ανεξάρτητων» υποψηφίων, σε μια πολιτεία – κάστρο των Δημοκρατικών, όπου ο νυν βουλευτής Πίτερ Γουέλς πήρε τη μονοεδρική με περίπατο του 67,7%.
Όλα αυτά χωρίς πρακτικά καμία προβολή από τα μίντια, και φυσικά χωρίς την αφειδώλευτη οικονομική στήριξη επιχειρηματιών των μέινστριμ υποψηφίων.
Αξίζει χαρακτηριστικά να αναφέρουμε ως ενδεικτική του κλίματος και μία από τις λιγοστές προεκλογικές συνεντεύξεις του, στον ομογενειακό «Εθνικό Κήρυκα», όπου αναρωτιόμαστε αν τις ερωτήσεις τις έκανε ο Τζήμερος, αφού περιλάμβαναν μεταξύ άλλων κλασικές ατάκες ακροδεξιού καφενείου τύπου:
«Γιατί δεν πάτε στη Βόρεια Κορέα» και «πώς είναι δυνατόν να αρνείσθε την ύπαρξη του θεού;»
Ενώ οι φιλελεύθεροι «Νew York Times», όταν η καταμέτρηση ήταν ακόμα στο 28%, απλά φρόντισαν να σβήσουν την κομματική ταυτότητα του Χελάλι από ττο γράφημά τους, προσθέτοντας απλά την ένδειξη «άλλο».
Λέξη που δε λες…
Θα πει κανείς και σιγά τώρα, δεν έγινε και καμία επανάσταση.
Σύμφωνοι, ωστόσο δεν είναι ασήμαντο ότι σε μια εποχή που η μαυρίλα σε πολιτικό, κοινωνικό, ακόμα και θρησκευτικό επίπεδο κατακλύζει τις ΗΠΑ, αλλά και μεγάλα τμήματα του πλανήτη, υπάρχουν φωνές που αντιστέκονται και ακούγονται, υπενθυμίζοντάς μας πως οι λαοί δεν έχουν πει ακόμα την τελευταία τους λέξη.
Πηγή: Κατιούσα
