«Ανασαίνουμε κάτω από τη μύτη των αφεντικών»
Συνέντευξη με τον ΓΓ του ΚΚ Τουρκίας, Κεμάλ Οκουγιάν
Κρίσιμο θέμα η σφυρηλάτηση της ταξικής ενότητας των εργατών
Στην Αθήνα βρέθηκε πρόσφατα ο σ. Κεμάλ Οκουγιάν, Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Τουρκίας (ΤΚΡ), για να εκπροσωπήσει το κόμμα του στην 20ή Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων.
Ο «Ριζοσπάστης» είχε την ευκαιρία να συζητήσει μαζί του για τις δυσκολίες και τα καθήκοντα στον αγώνα για την οργάνωση της εργατικής – λαϊκής πάλης.
– Η τουρκική πλουτοκρατία – στο πλαίσιο της αντιπαράθεσής της με την ελληνική – εντείνει τα σχέδια και την επίθεση ενάντια στο λαό, ειδικά στη Μέση Ανατολή και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο (Συρία, αλλά και Αιγαίο, Κύπρο κ.α.).
Πώς προσπαθεί να στρατεύσει το λαό πίσω από αυτά τα σχέδια, έτσι ώστε να κρύψει τον ταξικό τους χαρακτήρα, δηλαδή ότι τελικά υπηρετούν μόνο το τουρκικό κεφάλαιο;
Η τουρκική πλουτοκρατία και ο σημερινός της πολιτικός εκπρόσωπος, το (ισλαμοσυντηρητικό κόμμα) ΑΚΡ, υπό την ηγεσία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατόρθωσαν να κρύψουν τον ταξικό χαρακτήρα αυτών των σχεδίων, με διάφορους τρόπους.
Τις προηγούμενες δεκαετίες, με πλήρη εφαρμογή των πολιτικών υπέρ των αναγκών και συμφερόντων των μεγάλων μονοπωλίων, το ποσοστό της ανεργίας αυξήθηκε περίπου στο 20%, καταργήθηκαν πολλά εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, η εργατική τάξη έγινε ακόμα πιο φτωχή, η νεολαία έχει απελπιστεί όσον αφορά το μέλλον της και συνολικά η κοινωνία είναι πια αβοήθητη.
Έτσι υπονομεύτηκε η αυτοπεποίθηση της εργατικής τάξης της Τουρκίας, που κανονικά μπορεί να ασκήσει μια τεράστια δυναμική όταν εξετάζεται αντικειμενικά.
Την ίδια στιγμή, δύο βασικά όπλα της κυβέρνησης Ερντογάν είναι οι εθνικιστικές ιδεολογίες και ο φονταμενταλισμός.
Οι εθνικιστικές ιδεολογίες προωθούνται διαιρώντας την εργατική τάξη με αξιοποίηση της εθνικής ταυτότητας (όπως κάνουν και οι αστοί που συμμετέχουν στο κουρδικό πολιτικό κίνημα), αναζωπυρώνοντας τις ελληνοτουρκικές εθνικιστικές διαφορές στο Αιγαίο (όπως κάνουν και οι όμοιοί του στην ελληνική πλουτοκρατία),
ή καλλιεργώντας μία παραπλανητική εθνικιστική υπερηφάνεια μερικές φορές με τη μορφή ενός αυθαίρετου λόγου που στρέφεται κατά της Δύσης και υπέρ συμμαχιών της Ευρασίας.
Χρειάζεται να παρατηρήσουμε ότι ο εθνικισμός ευθυγραμμίζεται με τις επεκτατικές τάσεις της τουρκικής αστικής τάξης, κάτι που φαίνεται καλά και στο ρόλο που έπαιξε η Τουρκία στο συριακό πόλεμο.
Ο στόχος αναβάθμισης της θέσης της στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική ιεραρχία είναι ευθυγραμμισμένος με την προσπάθεια του Ερντογάν για πολιτική εξουσία στην ευρύτερη περιοχή.
Αυτό μπορεί να γίνει κατανοητό και όταν παρατηρούμε τις φιλοδοξίες της τουρκικής πλουτοκρατίας στο θέμα των υδρογονανθράκων και των δρόμων μεταφοράς τους στο Αιγαίο και την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Με αυτές τις επιδιώξεις έχει εμπλακεί σε μία σύνθετη αντιπαράθεση με την αστική τάξη πολλών χωρών της περιοχής, του Ισραήλ, της Αιγύπτου, της Κύπρου, της Ελλάδας, της Ιταλίας, όπως και εκείνων που έχουν γεωπολιτικό ενδιαφέρον για την περιοχή, π.χ. της Ρωσίας.
Φυσικά, τα ενεργειακά μονοπώλια άλλων ιμπεριαλιστικών χωρών περιλαμβάνονται στις μεταβλητές αυτής της εξίσωσης. Τέτοιες αντιπαλότητες αντανακλώνται και στον εθνικιστικό λόγο στελεχών της κυβέρνησης.
Δεύτερον, ο θρησκευτικός – ισλαμιστικός μετασχηματισμός όλης της κοινωνίας, από τους παιδικούς σταθμούς μέχρι τα πανεπιστήμια, από τους δημόσιους χώρους μέχρι τα ΜΜΕ, αποτελούσε πάντα στρατηγική επιδίωξη για το ΑΚΡ.
Κεντρικός στόχος αυτού του μετασχηματισμού είναι οι εργαζόμενες γυναίκες, που υφίστανται οικονομική και κοινωνική καταπίεση μεγαλύτερου βαθμού, προς όφελος των καπιταλιστών.
Σουνιτικές ισλαμιστικές ιδεολογίες χρησιμοποιούνται για να διαχωρίσουν και να καταπιέσουν τμήματα της κοινωνίας που έχουν διαφορετικές προτιμήσεις ή ανήκουν σε διαφορετικά δόγματα.
Δυστυχώς, χωρίς κατάλληλη συνείδηση, οι εργαζόμενοι που υφίστανται καταπίεση αυτοπροσδιορίζονται πολύ πιο εύκολα με βάση τέτοια χαρακτηριστικά και θέσεις.
Αυτό είναι εξαιρετικά επιζήμιο για την εργατική τάξη.
Όλα αυτά τα χρόνια, το ΑΚΡ προσπάθησε να σταθεροποιήσει όλα τα ιδεολογικά του εργαλεία.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί η πολιτική παθητικότητα της κατεστημένης αντιπολίτευσης, που είναι ο έτερος αντιπρόσωπος της πλουτοκρατίας, περιλαμβανομένων όλων των κομμάτων που εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο, που στρώνουν το έδαφος για την εφαρμογή της πολιτικής του ΑΚΡ.
Κάποιος μπορεί να πει ακόμα ότι το ΑΚΡ πέτυχε πολύ καλά να χειραγωγήσει και την ίδια την αντιπολίτευση.
Ωστόσο, ακόμα το κρίσιμο ζήτημα είναι ότι το ΑΚΡ δεν κατάφερε να πείσει τουλάχιστον το μισό του πληθυσμού και παρά τη μεγάλη εξουσία που έχει συγκεντρώσει δεν ασκεί πλήρη ηγεμονία στην κοινωνία.
Σε αυτό το πλαίσιο, βασικό μας καθήκον αποτελεί να αποκαλύψουμε πως το ΑΚΡ υπηρετεί την τάξη των καπιταλιστών και να σφυρηλατήσουμε την ενότητα της εργατικής τάξης από επαναστατική οπτική.
– Με όλα αυτά τα δεδομένα, ποιες είναι οι προτεραιότητες στη δράση του TKP;
Βασική προτεραιότητα του TKP είναι να προωθήσουμε την οργάνωση της εργατικής τάξης ακριβώς μέσα στους τόπους δουλειάς και τις εργατογειτονιές.
Το ΤΚΡ επιδιώκει να προσεγγίσει τα φτωχά στρώματα της κοινωνίας, αυτά που επηρεάζονται περισσότερο από την τρέχουσα οικονομική κρίση.
Η κρίση, εκτός από πολλές προκλήσεις, γεννά και ευκαιρίες και μια ισχυρή δυσαρέσκεια που η επαναστατική πρωτοπορία οφείλει να καθοδηγήσει πολιτικά.
Το κόμμα μας προωθεί την αλληλεγγύη και την αδελφοσύνη – όχι την αντιπαράθεση – μεταξύ των εργατών, προωθεί αγώνες για την παρεμπόδιση απολύσεων ή περικοπών σε μισθούς, την πλήρη εθνικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις.
Στο πολύ κοντινό μέλλον, θα γίνει ακόμα πιο απαραίτητη μια οργάνωση των συνδικάτων σε ταξική βάση, ίσως μια συνολικότερη αναδιοργάνωση των συνδικάτων.
Πριν από μερικούς μήνες, έγινε μια συνδιάσκεψη του κόμματος με θέμα «Με προσανατολισμό στους εργάτες», που ανέδειξε την κατεύθυνση στην οποία οι Οργανώσεις Βάσης θα προεκτείνουν τις ρίζες τους.
Τώρα «ανασαίνουμε κάτω από τη μύτη των αφεντικών», όπως λέμε, δημιουργήσαμε ένα δίκτυο επικοινωνίας και οργάνωσης του αγώνα, αναδεικνύοντας τις επιθέσεις της εργοδοσίας, τη «σκοτεινή πλευρά» της καθημερινότητας στις επιχειρήσεις,
αλλά και αναδεικνύοντας το κεφάλαιο και τον πλούτο που, φτιαγμένο από το μόχθο εκατομμυρίων εργατών, θα συγκεντρωθεί σε μια χούφτα μονοπώλια.
Κάποιες από αυτές τις προσπάθειες απέδωσαν καρπούς, στον τομέα των υπηρεσιών και το Χρηματοπιστωτικό, χωρίς να μπορούμε να πούμε ότι τα αποτελέσματα μας αρκούν.
Θεωρούμε ότι αυτοί οι σταθεροί δεσμοί που σήμερα διαμορφώνονται μεταξύ τμημάτων της εργατικής τάξης από χώρους στρατηγικής σημασίας θα αποτελέσουν τις βασικές δυνάμεις κρούσης σε μια πιθανή επαναστατική κατάσταση, διατηρώντας πάντα στο νου μας την επικαιρότητα της σοσιαλιστικής επανάστασης, που είναι και το βασικό χρέος ενός Κομμουνιστικού Κόμματος.
– Ποια είναι τα εμπόδια και ποια τα αποτελέσματα που εντοπίζει το κόμμα, με δεδομένες τις ενδοαστικές διεργασίες και αντιθέσεις που δυναμώνουν και αποπροσανατολίζουν τις λαϊκές δυνάμεις;
Όταν εξετάζει κανείς τις διαφωνίες στο εσωτερικό της πλουτοκρατίας, υπάρχουν δύο οπτικές για να προσεγγίσει την κατάσταση.
- Η μία είναι να εμπλακεί σε αυτές και να συστρατευτεί.
- Η άλλη προσέγγιση, που είναι η επαναστατική, είναι να αξιοποιηθούν η αδυναμία και τα κενά που δημιουργούνται στην κοινωνική τάξη πραγμάτων ως αποτέλεσμα αυτών των αντιθέσεων.
Φυσικά αυτή η προσέγγιση είναι δυνατή μόνο όταν υπάρχει μια εντελώς ανεξάρτητη και ταξικά προσανατολισμένη στρατηγική.
Το TKP αγωνίζεται να ενώσει τη λαϊκή εναντίωση στον εξισλαμισμό της κοινωνίας και την εναντίωση στις ΗΠΑ με τα ιστορικά συμφέροντα της εργατικής τάξης.
Η ενδοαστική αντιπαράθεση, μέσα στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, είναι μια πραγματικότητα από την οποία καμία αστική δύναμη δεν μπορεί να εξαιρεθεί.
Η επαναστατική κρίση επίσης προκύπτει από το βάθεμα τέτοιων αντιθέσεων, όπως και από άλλα θέματα.
Το TKP αναζητά τρόπους να χρησιμοποιήσει αυτές τις αντιπαραθέσεις προς όφελος της σοσιαλιστικής επανάστασης, χωρίς να σκέφτεται την παραμικρή συμμαχία με την αστική τάξη και τους πολιτικούς της εκφραστές.
Πηγή: Ριζοσπάστης
