Τι μας έμαθε ο πόλεμος;
Αυτός ο πόλεμος στην Ουκρανία θυμίζει λίγο δραματικές σειρές με γραμμική εξέλιξη και πολλές σεζόν.
Αρχίσαμε με την πρόβλεψη και τις επιβεβαιωμένες πληροφορίες ότι οι Ρώσοι θα αντέξουν 3-4 μέρες γιατί δεν έχουν φαγητό και πετρέλαιο για τα στρατεύματά τους.
Μετά πήγαμε στη βεβαιότητα ότι οι Ρώσοι θα έπρεπε να καταλάβουν το Κίεβο σε μια βδομάδα κι αφού δεν το έκαναν σημαίνει ότι δεν μπορούν.
Οι Ουκρανοί υποστήριζαν ότι οι Ρώσοι κάνουν εγκλήματα πολέμου αλλά παρόλα αυτά σε όλες τις μάχες νικητές βγαίνουν οι Ουκρανοί και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Ζελένσκι πρέπει να πέθαναν περίπου 25 εκατομμύρια Ρώσοι στρατηγοί και σε λίγο το τάγμα Αζόφ φτάνει στην Κόκκινη Πλατεία.
Από την άλλη οι Ρώσοι υποστήριζαν λίγο-πολύ ότι στην Ουκρανία δεν έριξαν ούτε σφαίρα και ότι όλα είναι προβοκάτσια.
Το μόνο που σύμφωνα με τη Ζαχάροβα μπορεί να έκαναν ήταν να κατουρήσουν στη Μαύρη Θάλασσα. Βέβαια κανονικά κι αυτό θα έπρεπε να θεωρείται έγκλημα κατά της ανθρωπότητας αλλά έρχεται καλοκαίρι και αυτά θα τα πούμε σύντομα.
Εκεί που δήθεν κόπτονταν όλοι για την ειρήνη και πάλευαν για να γίνουν διαπραγματεύσεις, είδαμε να στέλνονται όπλα και στρατιωτικές δυνάμεις για να συνεχιστεί ο πόλεμος μέχρι τέλους.
Βεβαίως αυτό θα έπρεπε να δείχνει ξεκάθαρα ότι οι μεγάλοι του πλανήτη θέλουν να συνεχιστεί ο πόλεμος.
Και κάτι τέτοιο μόνο φυσιολογικό θα έπρεπε να είναι αν σκεφτεί κανείς ότι για τις ΗΠΑ ο πόλεμος είναι το οξυγόνο τους, ό,τι είναι για τον μέσο αντικρατιστή φιλελεύθερο το δημόσιο χρήμα.
Ειδικά αν οι ΗΠΑ βρουν άλλους να πολεμάνε για αυτούς, τους πιάνει ακόμα περισσότερο το πάθος για δημοκρατία και ελευθερία.
Είναι ξεκάθαρο ότι οι αμερικάνοι είναι αποφασισμένοι να πολεμήσουν ηρωικά μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό. Αν προσθέσουμε ότι ανάγκασαν τις ευρωπαϊκές χώρες να στείλουν στους Ουκρανούς ό,τι ρωσικό όπλο είχαν ώστε να τους πουλήσουν μετά τα δικά τους αρχίζει να σχηματίζεται η πλήρης εικόνα.
Ωστόσο στα ελληνικά ΜΜΕ καμία σοβαρή κουβέντα δεν έγινε.
Διεθνολόγοι πήραν το στασίδι των λοιμωξιολόγων για να μας πούνε πομφόλυγες για αλλαγές συνόρων, διεθνείς σχέσεις, ρεαλισμό και άλλα τέτοια αλλά ποτέ δε μάθαμε τι διάολο συμφέροντα υπάρχουν εκεί και θέλουν οι Ρώσοι να μπουν στην Ουκρανία.
Δηλαδή αν οι καθηγητές Διεθνών Σχέσεων πραγματικά πιστεύουν ότι οι Ρώσοι εισέβαλαν στην Ουκρανία γιατί ο Πούτιν ένιωθε απομονωμένος στην τοποθεσία Μόσχα, θα το σκεφτώ αν θα στείλω τα παιδιά μου στο Πανεπιστήμιο.
Γενικά τη λέξη συμφέροντα, χρήμα, κέρδη και τα λοιπά δεν τα έχουμε ακούσει ακόμα. Ούτε καν για την πίεση της κυβέρνησης να εξαιρεθούν τα εφοπλιστικά κέρδη, δηλαδή η μεταφορά ρωσικού αερίου με τα πλοία τους, από τις κυρώσεις της ΕΕ κατά της Ρωσίας.
Εκτός από αυτούς έβγαιναν και κάποιοι απόστρατοι αξιωματικοί που από μάχες ξέρουν μόνο αυτή που έδωσαν κάποτε σε μια ταβέρνα για τον τελευταίο κεφτέ, να μας ενημερώνουν με ύφος Σουν Τζου για το τι έχει στο μυαλό του ο Πούτιν και τι στρατηγική θα ακολουθήσει.
Πού και πού ξέφευγε και καμιά αλήθεια που έλεγε ότι αν μας επιτεθούν οι Τούρκοι, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ απλά θα κοιτάνε και δεν πρόκειται να σκιστούν για εμάς. Αλλά αυτά είναι αναμενόμενα αν είσαι στη σωστή πλευρά της νατοϊκής υστερίας.
Βέβαια, το καλύτερο είναι ότι μέσα σε όλα είχαμε τις τακτικές εκπομπές του προέδρου της Ουκρανίας σε κάθε Κοινοβούλιο.
Αυτό που έγινε στην Ελλάδα και την Κύπρο βέβαια ήταν για χρυσό βατόμουρο αλλά στο κάτω-κάτω, όπως μας είπανε και οι δημοσιογράφοι, τι έχει πια αυτό το τάγμα Αζόφ, χολέρα;
Αλλά δόξα τους Αμερικανούς, ζήσαμε να δούμε ένα σωρό πολέμους τόσες δεκαετίες, κι όμως αυτό που γίνεται στην Ουκρανία όμως είναι πρωτόγνωρο.
Διορθώστε με αν κάνω λάθος, αλλά αυτό που η εμπόλεμη Ουκρανία έχει γίνει πέρασμα και σχεδόν τουριστικό αξιοθέατο για ηγέτες, υπουργούς και σελέμπριτις, δεν το θυμάμαι σε άλλο πόλεμο.
Πήγαν ποτέ υπουργοί, επίτροποι και άλλοι στη Συρία; Επισκέφτηκαν τη Σερβία, την Υεμένη ή το Αφγανιστάν;
Ομως το καλύτερο είναι ότι οι κυρώσεις που επιβάλλει η ΕΕ στη Ρωσία δήθεν για να πιέσει τους Ρώσους να σταματήσουν τον πόλεμο έχουν μόνο στόχο τους πολίτες των χωρών της ΕΕ.
Οπως σε κάθε τι, έτσι και σε ένα πόλεμο, δημιουργούνται τρομερές ευκαιρίες κερδοφορίας για το κεφάλαιο και τα κράτη το μόνο που κάνουν είναι να αποφασίσουν πως και πόσα θα δώσουν.
Ετσι, από τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας εμείς θα πληρώνουμε τα τρόφιμα και την ενέργεια πολύ περισσότερο. Πολύ περισσότερα θα κερδίζουν και οι εφοπλιστές, οι ιδιοκτήτες των ενεργειακών κολοσσών και φυσικά οι βιομήχανοι όπλων. Φοβερό; Καπιταλισμός λέγεται.
Αν θέλουμε να συνεχίσουμε να πιστεύουμε σε σωτήρες, να διαλέγουμε στρατόπεδο και πλευρά της ιστορίας, να διαλέγουμε ποιος από τους συμμάχους μας θα μας προδώσει πρώτος και ποιος θα μας σφάξει καλύτερα, να θυμόμαστε απλά ότι κάθε λαός που σήμερα σφάζεται, κάθε χώρα που διαλύεται και συντρίβεται, κάθε κράτος που καταστρέφεται ολοσχερώς κάποτε είχε βρεθεί στη «σωστή πλευρά της ιστορίας» και είχε πιστέψει ότι η συμμαχία με κάποιον ισχυρό θα είναι εθνικά επωφελής.
Και μια που δίνουμε τα στρατόπεδα, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια καλό θα είναι να θυμηθούμε τις πρόσφατες εικόνες από την Καμπούλ για να θυμηθούμε πώς φεύγουν από αυτές τις βάσεις οι αμερικάνοι όταν τελειώνουν τη δουλειά τους και δεν τις χρειάζονται πια.
Πηγή: Κατιούσα
