Τέταρτο πρωινό που δεν μπορώ να ανοίξω ούτε χαραμάδα στο σπίτι…
Σφραγισμένη μέσα στο παλατάκι… Κι από έξω η μυρωδιά από τα πλαστικά μπουκαλάκια που μαζεύουν οι «ανυποψίαστοι οικολόγοι» που φοβούνται την κλιματική αλλαγή…
Αλλά δε φοβούνται τον επιχειρηματία, που -για την τσέπη του και όχι για τη σωτηρία του πλανήτη- τσεπώνει τα εκατομμύρια από το πρόγραμμα, στήνει την μπίζνα στην πλάτη και στην υποτιθέμενη ευαισθησία του πολίτη και αφού «ολοκληρώσει» το σχέδιό του… ωωωχ φωτιά!!!
Τέταρτη μέρα που δεν μπορούμε να απλώσουμε ρούχα έξω…
Πού από την εξώπορτα έως το αυτοκίνητο εάν δε φοράς μάσκα μπορεί και να λιποθυμήσεις… Μάτια, μύτη, λαιμός, τσούξιμο…
Και σκέφτομαι: Εγώ με αυτήν την αναποδιά και αποσυντονίστηκα… Όλοι αυτοί που βρίσκονται από τη μια στιγμή στην άλλη χωρίς σπίτι… Από φωτιά, από πλημμύρα, από σεισμό ή από πόλεμο…
Τι απόγνωση… Πόση καταστροφή…
Δε θυμώνουν; Δε βγάζουν συμπεράσματα;
Δεν τους τρελαίνει ότι ενώ υπάρχει η δυνατότητα να μη συμβαίνουν αυτά… Δε νοιάζονται αυτοί που μας κυβερνούν και μας, αφήνουν στο έλεος;
Βέβαια την ώρα που εγώ λέω θα σκάσω από τη μυρωδιά, στα ανοιχτά καφενεία της περιοχής κάποιοι ρουφούν τον καφέ τους και κάνουν τσιγάρο έξω στο πεζοδρόμιο σα να μην τρέχει μία…
Θα γκρινιάξουμε τώρα λίγο… Θα ξέρουμε όλοι από τα μέσα ποιος, τι, πού και γιατί με το εργοστάσιο… Και μετά από λίγες μέρες θα ξεχαστεί κι αυτό…
Νομιζω λοιπόν ότι όσο μας ρίχνουν τα δολώματα…
– Κίνημα φιλόζωων…
– Κίνημα οικολόγων…
– Κίνημα vegan…
– Κίνημα τραλαλά…
για εκτόνωση και αποπροσανατολισμό…
Κι όσο εσύ αρνείσαι πεισματικά να δεις το παζλ ολοκληρωμένο και όχι κομμάτι κομμάτι, χαΐρι και ανάσα δε θα πάρουμε…
Όσο κι αν σε ανατριχιάζει και δεν μπορείς να την προφέρεις τη λεξούλα γιατί δε φοριέται στους κύκλους της χαζό χαρούμενης νέας τάξης πραγμάτων…
Καπιταλισμό το λένε κι αυτή είναι η αιτία των δεινών μας…
Μπορεί να μην ταιριάζει με το λουρί και το τετράποδο που σέρνεις στις πλατείες… Ούτε με την τσάντα ανακύκλωσης που βγάζεις να μοιράζεις στους κάδους τα υλικά…
Αλλά σ’ αρέσει δε σ’ αρέσει ο καπιταλισμός φταίει κι εσύ που τον στηρίζεις με τη σικ συμπεριφορά σου ή την αδιαφορία σου…
Δε λέω να πετάμε τα σκουπίδια στη θάλασσα αλλά ρε φίλε ηρέμησε με τα οικολογικά σου ένστικτα την ώρα που το σύμπαν αλαλιάζει κι εμείς μαζί του…
Άνοιξε τα αυτάκια τα ματάκια…
Μην είσαι μονίμως σαν τον χάνο με το στόμα ανοικτό να καταπιεί το δόλωμα… ατομική ευθύνη. gr
Από τον τοίχο της Νινέττας Αλτάνη
