Συζητώντας με το Βλάντιμιρ Μαγιακόφσκι …
Μια παράσταση του Θιάσου «Μοντέρνοι καιροί» στο θέατρο «Βαφείο»
«Μαγιακόφσκι»
Όποιος έχει διαβάσει Μαγιακόφσκι, να τρέξει να το δει οπωσδήποτε. Όποιος άτυχος δεν έχει διαβάσει ακόμα, να πάει να το δει δυο και τρεις φορές.
Αυτός πρέπει να μάθει, να νοιώσει και να απολαύσει ταυτόχρονα. Να κερδίσει ότι έχει χάσει στη ζωή του χωρίς το Μαγιακόφσκι.
Ο Μαγιακόφσκι ζωντανεύει στην παράσταση μονόλογο του σκηνοθέτη Κώστα Νταλιάνη, μέσα από ποιήματα, κείμενα για την τέχνη, επιστολές, άρθρα, ομιλίες και σελίδες ημερολογίου του ίδιου του ποιητή.
Σχεδόν 80 λεπτά ποίηση του Μαγιακόφσκι και μουσική Σοστακόβιτς (δυνατό σημείο της παράστασης).
Η εποχή του, η ζωή του, η επανάσταση, οι έρωτες (μάλλον: Ο Έρωτας), η απογοήτευση, η αυτοκτονία.
Η καλλιτεχνική πρωτοπορία, ο φουτουρισμός, η σκληρή επαναστατική γλώσσα, η Οκτωβριανή Επανάσταση, οι εσωτερικές και εξωτερικές του συγκρούσεις, η άποψη του επαναστάτη για τον έρωτα.
Και κυρίως τα ίδια τα μεγάλα μαγικά ποιήματα του ποιητή, που τα προσφέρει απλόχερα, ζωηρά σαν άλλος Μαγιακόφσκι, με μεγάλες πατημασιές επαναστατικής αυτοπεποίθησης, η μοναδική ερμηνεία της Εβίτας Παπασπύρου.
Άθλος δικαιωμένος ο μονόλογός της. Στο τέλος να δείτε που δε θα της πείτε σκέτο «μπράβο». Θα της πείτε «ευχαριστώ πολύ».
Ο Μαγιακόφσκι ανασταίνεται. Ολόρθος. Ολοκληρωτικά σάρκινος κι αέρινος μαζί.
Σύννεφο με παντελόνια τόλεγε εκείνος. Εχθρός κάθε αστικής παρακαταθήκης κι «αρετής».
Δήμιος της «ευγένειας», της γλώσσας των σαλονιών και της τέχνης του παρελθόντος, της ρουτίνας και των ανθρώπων της, των μικροαστών που συνεχίζουν να κουβαλάνε όλα αυτά τα αστικά «προτερήματα».
«Φαρμακερός κι αγροίκος πάντα
ως να χορτάσω χλευασμό.
Εγώ δεν έχω ουδέ μιαν άσπρη τρίχα στην ψυχή μου
κι ουδέ σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας.
Με την τραχιά κραυγή μου κεραυνώνοντας τον κόσμο,
ωραίος τραβάω, τραβάω
εικοσιδυό χρονώ λεβέντης».
(Από το «Σύννεφο με παντελόνια»).
Θρασύς απέναντι στο μέλλον και στους ανθρώπους. Κομμουνιστικά αισιόδοξος και διορατικός.
Πρόβλεψε το μέλλον. Από τη βασική δυσκολία που θάβρισκε μπροστά της η επανάσταση, μέχρι τον τρόπο της αυτοκτονίας του και την «λεωφόρο Μαγιακόφσκι».
Συνεπήρε εργάτες για να φτιάχνουνε τρακτέρ και φράγματα για την επανάσταση.
«Στρατολόγησε» γέφυρες και στάρια και τον πύργο του Άϊφελ ακόμα.
Ύμνησε τον ηλεκτρισμό και την γλώσσα των αγροίκων.
Ενέπνευσε παγκόσμιους ποιητές σαν το Ρίτσο, το Χικμέτ, τον Ελυάρ και το Νερούδα, για να γράφουν πιο ωραία ποιήματα.
Τον δικαίωσαν και οι εργάτες, και ο εξηλεκτρισμός και οι ποιητές και η ιστορία.
Η εποχή της επανάστασης:
«όπου οι άνθρωποι αφιέρωναν όλη τη ζωτική ορμή τους στον αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον»,
μπροστά σας.
Φωτεινή, ζωντανή κι απειλητική: Ο Μαγιακόφσκυ πάντα χάλαγε και θα χαλάει νιρβάνες. Πάντα συντρίβει αυταπάτες.
Αρπάξτε λοιπόν την ευκαιρία και πηγαίνετε να το δείτε.
Υ/Γ. Κάθε Παρασκευή στις 9μ.μ. μέχρι τις 25/1.
Από τη μουσική της παράστασης.
