Συνταγματική η κατάργηση των Δώρων στους συνταξιούχους!
Μόλις δέκα (!) χρόνια πήρε στο Ανώτατο Δημοσιονομικό Δικαστήριο για να κρίνει τελικά πως η περικοπές και οι καταργήσεις των Δώρων που έγινε με τον ν. 3847 του 2010 (άρθρο μόνο παρ.1) είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα.
Συγκεκριμένα, η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου με την υπ’αριθ. 1388 του 2018 απόφασή του, έκρινε συνταγματική και σύμφωνη με το Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ και τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ την περικοπή-κατάργηση των Δώρων μετά από σχετικό αίτημα συνταξιούχου στρατιωτικού.
Το Ανώτατο Δημοσιονομικό Δικαστήριο δέχτηκε ότι ο ν. 3847 του 2010, που μείωσε δραστικά τα Δώρα και τα κατήργησε πλήρως για όσους είχαν συντάξιμες αποδοχές πάνω από 2.500€, είναι σύμφωνος με το Σύνταγμα, το Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ και τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ.
Υπενθυμίζουμε ότι με τους μνημονιακούς νόμους του 2010, η 13η και 14η σύνταξη μειώθηκαν σε 400€ και 200€ αντίστοιχα για όσους ελάμβαναν συντάξιμες αποδοχές μέχρι 2.500€, ενώ για όσους έπαιρναν περισσότερα, καταργήθηκαν.
Η εξέλιξη αυτή αφορά όλους τους συνταξιούχους κι έρχεται σε μία στιγμή όπου κορυφώνονται οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης προς την «ανεξάρτητη» Ελληνική Δικαιοσύνη, υπό την απειλή «δημοσιονομικού εκτροχιασμού», όπως ανέδειξε με δελτίο της η ΕΝΥΠΕΚΚ (Ένωση για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους).
Ιδιαίτερα η απόφαση αυτή έρχεται μετά από την έκδοση των υπ’αριθ. 2287-2290 του 2015 αποφάσεων της Ολομέλειας του ΣτΕ,
οι οποίες έκριναν ότι όλες οι μνημονιακές διατάξεις που περιέκοψαν ή κατήργησαν τα Δώρα είναι ευθέως αντισυνταγματικές.
Πιθανότατα η διένεξη μεταξύ των δύο αντιφατικών αποφάσεων των Ανωτάτων Δικαστηρίων επί του ιδίου θέματος, έστω με καθυστέρηση πολλών ετών, θα οδηγηθεί στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (ΑΕΔ).
Η απόφαση
Σύμφωνα με το Ανώτατο Δημοσιονομικό Δικαστήριο της χώρας:
«…η άνευ εξαιρέσεων ολοσχερής κατάργηση των συγκεκριμένων επιδομάτων για το σύνολο των συνταξιούχων του Δημοσίου που επακολούθησε (βλ. την υποπαραγρ. Β.4. της παραγράφου Β του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, Α΄ 222), καταδεικνύει άνευ ετέρου ότι
η επίμαχη περικοπή ήταν απολύτως αναγκαία για την αντιμετώπιση της ως άνω έκτακτης κατάστασης, στην οποία περιήλθε η Χώρα κατά τον κρίσιμο εν προκειμένω χρόνο.
Περαιτέρω, η περικοπή αυτή δεν δύναται να θεωρηθεί stricto sensu δυσανάλογη, υπό την έννοια ότι επιβάλλει στη συγκεκριμένη κατηγορία συνταξιούχων ένα ιδιαίτερα επαχθές βάρος, που υπερακοντίζει τον επιδιωκόμενο ως άνω σκοπό.
Και τούτο, ενόψει αφενός του σχετικά μικρού ύψους των πρόσθετων παροχών, στις οποίες αφορά η περικοπή, αφετέρου του γεγονότος ότι μέσω του μέτρου αυτού διασφαλίζεται τελικώς, έστω και εμμέσως, η εξακολούθηση καταβολής σε αυτούς κύριας σύνταξης».
Στο διατακτικό αναφέρει ότι:
«Οι διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου μόνου του ν. 3847/2010, κατ’ εφαρμογή των οποίων σταμάτησε, από 1.6.2010 και εφεξής, να καταβάλλονται στον ενάγοντα, στρατιωτικό συνταξιούχο, τα επιδόματα εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα καθώς και το επίδομα αδείας,
δεν αντίκεινται στα άρθρα 2 παρ. 1, 4 παρ. 1 και 5, 17, 22, 25 παρ. 1 και 3, 28 παρ. 1 και 2 και 36 παρ. 2 του Συντάγματος, ούτε στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης του Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και στην αρχή της αναλογικότητας ούτε δε στα άρθρα 15 παρ. 1, 17 και 31 παρ. 1 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στο ανωτέρω σκεπτικό».
