Συνέντευξη Πελετίδη στην Κατιούσα – Επίλογος (vid)
«Μείναμε συνεπείς σε αυτό που είπαμε ότι θα είμαστε λαϊκή αντιπολίτευση, κερί αναμμένο για τα συμφέροντα του λαού»
Η συνέχεια από το 1ο και το 2ο Μέρος
Η συνέντευξη δόθηκε πριν από μερικές βδομάδες στην Πάτρα, εν μέσω σφοδρής κακοκαιρίας, από τα καιρικά φαινόμενα που βαφτίζονται ακραία και πήραν και ένα αρχαιοπρεπές όνομα, για να τα θυμόμαστε.
Όπως «φαινόμενο» είναι κι ο Κώστας Πελετίδης για τους αντιπάλους του, που ψάχνουν μάταια τρόπο να τον αντιμετωπίσουν πολιτικά.
Η συνέχεια στα κείμενα και τα βίντεο που ακολουθούν – των οποίων η ανάλυση κι η ευκρίνεια, είναι αντιστρόφως ανάλογη με την ανάλυση και την ευκρίνεια των θέσεων του Δημάρχου…
Το παραθαλάσσιο μέτωπο σε ποιο βαθμό έχει προχωρήσει;
Τώρα που αποκτήσαμε την τεχνογνωσία, εκτός από το Νότιο Πάρκο, φτιάξαμε κι άλλο ένα, μεγαλύτερο, στις εργατικές συνοικίες.
Το παραλιακό μέτωπο ανήκει πλέον στο Δήμο, που ήταν βασική προϋπόθεση. Μένει τώρα να φύγουν οι δημόσιες υπηρεσίες, τελωνεία, πυροσβεστική, είναι χρονοβόρα διαδικασία αλλά δεν καθόμαστε στο ενδιάμεσο.
Ετοιμάζουμε βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες λύσεις ανάπλασης.
Βάζουμε σε συζήτηση τι θέλουμε σε αυτήν τη ζώνη, στο μέτωπο της πόλης, μια ανάπλαση σε όλο το μήκος. Είναι κι άλλες παράμετροι. Η πόλη κόβεται από τη σιδηροδρομική γραμμή, τις μάντρες που πρέπει να φύγουν.
Πρέπει να υπογειοποιηθεί ο σιδηρόδρομος, να απελευθερωθεί η έκταση, να κάνουμε έργα, σχεδιασμό, χωρίς να ακυρώνεται.
Πρέπει να υπογειοποιηθεί η γραμμή, να είναι μια άλλη πόλη από αυτήν που ξέρουμε.
Συμφωνούν στην υπογειοποίηση ή έχει κολλήσει;
Για ένα μικρό τμήμα συμφωνούν. Εμείς βάζουμε το ζήτημα στους κυβερνώντες και φαίνεται τι αποτέλεσμα θα είχαμε, με κυβερνήσεις άλλου προσανατολισμού.
Εμείς λέμε η διαδρομή ως το Ρίο, 6-7 χιλιόμετρα από εδώ, να γίνει υπόγεια, το κόστος δεν έχει μεγάλη διαφορά, δε θέλει απαλλοτριώσεις. Έχουμε μια ανάπλαση σε όλο το μήκος, για πεζούς, για ποδηλάτες, μια βόλτα χωρίς αυτοκίνητα, με πάρκα, δέντρα.
Αφού κάνουμε δουλειά, ας δούμε λίγο την προοπτική, όχι κοντόθωρα, να τελειώσει όπως-όπως.
Εσύ είσαι για μια μέρα, η πόλη είναι για αιώνες. Ο μελλοντικός επισκέπτης θα πει:
Τι σας πείραζε να δώσετε κάτι παραπάνω, να απολαμβάνουμε την περιοχή;
Κάνοντας έναν απολογισμό, τι σημειώνετε ως αυτοκριτική;
Αν πεις είμαι τέλειος, είσαι αλλού για αλλού κι αδιόρθωτος, δεν καταλαβαίνεις τι σου γίνεται. Αλλά δεν έχουμε κάνει κάποιο σοβαρό λάθος.
Σοβαρό λάθος για παράδειγμα θα ήταν αν αλλάζαμε μέτωπο, ενώ ήρθαμε να υπερασπιστούμε το βιοπαλαιστή, αυτούς που χτίζουν την Πάτρα, να ήμασταν εναντίον τους.
Μείναμε συνεπείς σε αυτό που είπαμε ότι θα είμαστε λαϊκή αντιπολίτευση, κερί αναμμένο για τα συμφέροντα του λαού, για αυτό υπάρχουμε, για αυτό και θα ξαναδιεκδικήσουμε την ψήφο του πατραϊκού λαού, δεν έχουμε άλλο λόγο.
Παλεύουμε να έχει αποκούμπι ο λαός στα χτυπήματα που δέχεται. Σίγουρα μπορούσε κάτι να γίνει γρηγορότερα, αλλά είναι δευτερεύον. Το κύριο είναι αυτά που είπαμε πως θα κάνουμε κι είναι ορατά.
Και είναι μια ικανοποίηση απέναντι σε όσους μας εμπιστεύτηκαν. Για εμάς πέντε χρόνια είναι μια μέρα, δεν καθίσαμε λεπτό, δώσαμε τα πάντα.
Υπάρχει ένα αποτέλεσμα που μας ικανοποιεί κι αυτό μας δίνει δύναμη.
Έχει μείνει σαν εκκρεμότητα κάτι που δεν προλάβατε;
Έχουμε ζητήματα ανολοκλήρωτα, δεν τελειώνουν ποτέ. Τώρα μπαίνει σε κίνδυνο αυτό που έχουμε.
- Θα συνεχίσουν να υπάρχουν οι κατασκηνώσεις χωρίς ιδιώτες, η προσπάθεια για τους παιδικούς σταθμούς;
Η κυβέρνηση μες στο κατακαλόκαιρο αλλάζει τα τετραγωνικά των παιδικών σταθμών και ο αριθμός των παιδιών συρρικνώνεται στο μισό.
Εμείς δεν είπαμε,
Ας είναι, δεν μπορούμε.
Κάναμε παρεμβάσεις να τα φτιάξουμε, να κρατήσουμε το δυναμικό μας. Αυτό όμως θέλει αντίληψη, ψυχή, δε γίνεται στο μιλητό, είναι μεγάλη υπόθεση.
Πάντα θα υπάρχουν ζητήματα. Και προπαντός τα βασικά ζητήματα της ζωής, η ανεργία, η φτώχεια. 10 χιλιάδες άτομα έχουν ειδοποιητήριο για διακοπή ρεύματος.
Θα έχουμε δημοτική αρχή να παλεύει και να πιέζει;
Λύνεται έτσι το πρόβλημα; Όχι, αλλά καταφέρνουμε μια μικρή ρύθμιση, μια ανακούφιση.
Έχουμε φτάσει στον Άρη, συζητάμε για υδρογονάνθρακες, και κάποιοι δεν έχουν ρεύμα. Το παιδί στο σχολείο θα παίρνει να χρησιμοποιεί γκαζόλακα…
Τουλάχιστον δεν κινδυνεύει να κοπεί το νερό.
Αυτό είναι εξασφαλισμένο με αυτή τη Δημοτική Αρχή.
Το αποχετευτικό έχει δρομολογηθεί;
Έχουν δρομολογηθεί ήδη έργα ύδρευσης και αποχέτευσης, άλλα κατασκευάζονται, άλλα δημοπρατούνται, συνολικού ύψους 45 εκατομμυρίων ευρώ.
Έχουμε ξεκινήσει διάφορα έργα. Είναι η γραφειοκρατία που λέγαμε. Ένα σύστημα να το πάρεις να το πετάξεις.
Χρειάζεται άλλη κατάσταση, αντιλήψεις, αλλαγή συσχετισμών και προσανατολισμού της χώρας.
Έχουμε πχ τα χρήματα για το βιολογικό, αλλά δεν μπορούμε να χτίσουμε και πρέπει να φάμε πέντε χρόνια, με εργολάβους, νόμους, συμφέροντα, να τα βρουν μεταξύ τους, αλλιώς περιμένουμε ένα δυο-χρόνια.
Το ίδιο με τα σκουπίδια, για να κάνουμε διαχείριση απορριμμάτων. Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα, η ταχύτητα θα ήταν τελείως διαφορετική.
Όσο πλησιάζουν οι εκλογές, θα αυξηθεί η λάσπη;
Πολύ. Δεν μπορούν να πορευτούν τίμια, για να σταθούν, πρέπει να βρουν άλλους τρόπους. Τίμια αντιπαράθεση είναι να μπουν στο τραπέζι οι προτάσεις, να πειστεί ο λαός.
Η λάσπη όμως δεν αντιμετωπίζεται με συζήτηση. Σίγουρα θα πάνε με ό,τι πιο βρώμικο μπορούν να βρουν. Θα αποδειχτεί πως ήταν λάσπη, αλλά θα έχουμε χάσει με αυτό το χρόνο μας. Τέλος πάντων, αυτοί το δρόμο τους, εμείς το δικό μας.
Υπήρξε πρόσφατα ένας χαρακτηρισμός στο ΔΣ, που εμείς τον απολαύσαμε. Υπάρχουν κι άλλοι «τσουτσουνοπαίκτες» στην Αντιπολίτευση;
Κοιτάξτε, μπορείς να πεις πολλά χωρίς χαρακτηρισμό. Κάποιες φορές είσαι κι αυθόρμητος, ακούς και λες μέσα από την ψυχή σου, εσύ θα μου πεις μωρές για ηθική; Εμάς αυτή είναι η ζωή μας.
Η δική μου κλεψύδρα έχει γυρίσει ανάποδα, έχουμε κάνει τη διαδρομή μας. Και θα μιλήσεις εσύ για ηθική;
Σε ποια πόλη ζούμε; Η Πάτρα είναι μεγάλη, αλλά είναι και μικρή, έχουμε άμεση σχέση. Λόγω και της δουλειάς μου, έχουμε συνδεθεί με μεγάλο κομμάτι της πόλης, μας ξέρουν, δε θα μάθουν τώρα ποιοι είμαστε.
Συνήθως όμως ξεστρατίζει ο χαρακτηρισμός από το ζουμί. Δε θέλουμε να μεταφέρουμε την πολιτική αντιπαράθεση σε μια άθλια συζήτηση που δεν αφορά κανένα.
Πάμε στο ψητό, μες στα αλώνια, να παλέψουμε εκεί και πείτε ό,τι έχετε, να πούμε κι εμείς, να κριθούν τα πάντα.
Το ζουμί είναι ότι ο χώρος μας άλλαξε για πρώτη φορά τους ρόλους, έκανε αυτούς που μας εμπιστεύτηκαν να δηλώνουν περήφανοι που μας έδωσαν την ψήφο τους.
Βλέπουν σαν πολίτες τη Δημοτική Αρχή να ακουμπάν με την ψυχή τους τα λαϊκά προβλήματα, χωρίς προσωπικό, μην το ξεχνάμε αυτό.
Είμαστε με οκτάμηνα, φύγανε χίλιοι εργαζόμενοι, παίρνουμε το 38% των χρημάτων και παλεύουμε θεσμικά με ένα σύστημα που είναι για το καλάθι των αχρήστων.
Σε αυτό το περιβάλλον, δημιουργούμε πράγματα προς όφελος του λαού. Είναι μεγάλη υπόθεση, καθόλου εύκολη, και γίνεται με μεγάλη προσπάθεια, αλλά κυρίως με πολιτικό προσανατολισμό.
Χωρίς αυτό δε γίνεται τίποτα, δεν πιάνεις την αγωνία του κόσμου. Να πάτε, αν έχετε λίγο χρόνο, μία βόλτα στην Αγία Αικατερίνη, μια γειτονιά που έχει παράγκες.
Εμείς τις αναπλάθουμε σε έναν αξιοπρεπή χώρο, όπου η παράγκα πλέον είναι η «βίλα του Πελετίδη»…
Μια τελευταία, παραπολιτική. Είχαμε παλιότερα το Χαραλάμπους, βουλευτή του ΚΚΕ, γιατρός, τον Κοσιώνη, γιατρός, εσείς γιατρός. Έχουν οι γιατροί μια διευρυμένη απεύθυνση και προσωπική δημοφιλία στον κόσμο, αυτές οι τρεις περιπτώσεις;
Υπάρχει εξήγηση. Ο γιατρός λόγω επαγγέλματος έχει μια ανθρώπινη σχέση, πέραν της επιστήμης, έρχεται σε επαφή με χιλιάδες ανθρώπους, φαίνονται εύκολα τα χαρακτηριστικά του. Εγώ ήμουν στο ΙΚΑ κι είχα ιδιωτικό ιατρείο.
Όταν έρχονται στο ΙΚΑ 50 άνθρωποι κάθε μέρα και σε συναντούν, είναι δύο ψυχές, εκείνος λέει τον πόνο του, καταλαβαινόμαστε. Έτσι και στο ιατρείο.
Δεκάδες άνθρωποι συναντιούνται κάθε μέρα με ένα πρόσωπο, βλέπουν τα χαρακτηριστικά του, τα αγκαλιάζουν ή και όχι.
Οι κομμουνιστές γιατροί έχουν λοιπόν το πλεονέκτημα ότι μπορούν να δείξουν τα χαρακτηριστικά τους σε πολύ κόσμο, κι αυτό προσωποποιείται.
Ούτε ο Κοσιώνης, ούτε ο Πελετίδης, ο Χαραλάμπους κι άλλοι είμαστε διαφορετικοί από άλλους συντρόφους.
Απλούστατα είναι η δουλειά του γιατρού, που δείχνει τα χαρίσματά του – που δεν είναι ατομικά αλλά της ιδεολογίας μας. Ο πιο εύκολος χώρος για να φανούν αυτά είναι των γιατρών.
Δεν είναι ότι βγαίνουν περισσότεροι κομμουνιστές, οι συγκυρίες το φέρνουν.
Έχει περάσει όλη η Πάτρα από τα χέρια σας;
Πάρα πολύς κόσμος. Για θέματα υγείας και κοινωνικά. Δεν είναι απλή συνάντηση, αλλά συνάντηση με πολύ σοβαρά ζητήματα, για τη ζωή μας, τον πόνο μας. Ο άνθρωπος καταλαβαίνει τον άλλο με μια ματιά. Κι αυτό μετατρέπεται σε κοινωνική εκτίμηση.
Αντί για εμένα θα μπορούσε κάλλιστα να είναι οποιοσδήποτε, έχουμε πολύ καλύτερους από μένα, αλλά ο κύκλος των επαφών τους είναι μικρότερος.
Πηγή: Κατιούσα
