Το «success story» του ευγενούς κλάδου των Σούπερ Μάρκετ!

Μπράβοι, εκβιασμοί, απολύσεις και φορεμένα χαμόγελα

«Ναι, αλλά δεν είναι όλοι οι εργοδότες ίδιοι…»

Φυσικά και δεν είναι. Σε όλους όμως, οι υπάλληλοι έχουν καλούς λόγους να χαμογελάνε υποχρεωτικά και να σιγοτραγουδάνε: είμαι κεφάτος, δουλεύω στου… Βερόπουλου, Μαρινόπουλου, Λιντλ, Μασούτη κοκ.

Αλλού δουλεύουν τις Κυριακές, αλλού είναι πίσω στους μισθούς, αλλού δουλεύουν τετράωροι για 300 ευρώ -που είναι από μόνο του λόγος να χαμογελάς, όπως λέει και μια χαμογελαστή ψυχή.

Και σχεδόν παντού οι υπάλληλοι εκβιάζονται να ψηφίσουν αυτούς που τους εκμεταλλεύονται.

Γιατί εδώ είμαστε όλοι μια οικογένεια, δεμένη μεταξύ της -όπου κάποιοι δεν έχουν παρά να χάσουν τις αλυσίδες τους. Και μια ωραία ατμόσφαιρα, με αυθόρμητα χαμόγελα.

Μια μικρή αναδρομή, με ενδεικτικές αναφορές στο «μυστικό της επιτυχίας» σε όλες τις επιχειρήσεις του ευγενούς κλάδου θα σας πείσει.

Δικαιώματα από τα Lidl

2010: Η εργοδοσία της πολυεθνικής Lidl στέλνει εξώδικο στο επιχειρησιακό σωματείο και σε πρωτοπόρους συνδικαλιστές, γιατί είχαν περιφρουρήσει την απεργία στις 5 Μάρτη, στην κινητοποίηση για το πρώτο «ελαφρύ» αντιλαϊκό πακέτο μέτρων, πριν έρθει το Μνημόνιο.

Ταξικά επιχειρησιακά και κλαδικά σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ παρεμβαίνουν και τονίζουν πως δεν μπορούν να μιλάνε για τα δικαιώματα των εργαζόμενων, αυτοί που τους ξεζουμίζουν: Η τρομοκρατία της Λιντλ δε θα περάσει…

Πέντε χρόνια αργότερα το ταξικό επιχειρησιακό Σωματείο της Αττικής υποβάλλει μήνυση στην εταιρία, καταγγέλλοντας την τρομοκρατική απόλυση εργαζόμενης.

«Δεν πρέπει να συναινέσουμε. Καμιά υποταγή κανένας συμβιβασμός. Χωρίς εμάς δεν κινείται τίποτα. Δε γεμίζει, δεν αδειάζει, όχι μαγαζί αλλά ούτε ράφι. Κανένας να μην υποκύψει στις πιέσεις τις εργοδοσίας.

Ο καθένας μόνος του δεν μπορεί. Όλοι μαζί μπορούμε. Το σωματείο μας μπορεί να βάλει φρένο στα σχέδια της εργοδοσίας και της κυβέρνησης, που στόχος τους είναι να είμαστε σύγχρονοι σκλάβοι. Απαιτούμε άμεσα από την εταιρία «LIDL» να προχωρήσει στην ανάκληση της απόλυσης».

Και του πουλιού το γάλα. Οι δικές μας παπάτζες σε ενόχλησαν;

Απρίλης 2017: Η Γραμματεία Εμπορίου του ΠΑΜΕ δίνει στη δημοσιότητα την επιστολή ενός εργαζόμενου, με αφορμή μια διαφημιστική καμπάνια του ΑΒ Βασιλόπουλος.

«Πώς γίνεται μια εταιρεία να είναι πρώτη σε κέρδη στην Ελλάδα και οι εργαζόμενοι τελευταίοι; Πώς γίνεται να ξοδεύουν (επενδύουν το λένε εκείνοι) μέσα σε ένα χρόνο εκατομμύρια ευρώ και εμείς να βλέπουμε συνεχώς μειώσεις;

Πώς γίνεται ο κάθε σουπερμαρκετικός όμιλος να υποστηρίζει τάχα τους εργαζόμενους για να δείχνει πρόσωπο στην κοινωνία, αλλά οι μισθοί μας συνολικά να κατρακυλούν, η απλήρωτη εργασία να μεγαλώνει, η εντατικοποίησή μας να βαράει κόκκινο;

Πώς το λέει ο συνάδελφος που δεν ξέρω ούτε το όνομά του κι ας δουλεύουμε τις ίδιες βάρδιες; Πώς το λέει εκείνος που έμεινε σκυμμένος μέσα στο ψυγείο επειδή τον βαρέθηκε η μέση του; Πώς το λέει εκείνη που τα γόνατά της δεν τη σηκώνουν από το τελευταίο ράφι;

Πώς το λέει ο διπλανός που είχε πάρει δάνειο να φτιάξει ένα σπίτι για να φύγει απ’ το νοίκι και τώρα κρύβεται από τις τράπεζες και τις εισπρακτικές για να μην του το πάρουν; Πώς το λέμε όλοι μας όταν ο μισθός μας τελειώνει πριν το τέλος του μήνα;

Με αυτά τα ερωτήματα δεν κοιμήθηκα… Την επιστολή δεν σας την έστειλα. Την έδωσα στο συνάδελφο».

Τα αποσπάσματα είναι ενδεικτικά, αξίζει όμως να την διαβάσετε ολόκληρη.

Ο… «καλός εργοδότης»

Παντού και πάντα, όταν μιλάς για ένα κάτεργο και τις συνθήκες εργασίας του, θα βρεθεί κάποιος να σου πει πως υπάρχουν όμως και καλοί εργοδότες, που αγαπάνε τους υπαλλήλους τους και δεν κάνουν τα ίδια.

Ας δούμε μια τέτοια τυπική περίπτωση, όπου απαγορεύονται μεταξύ άλλων οι συζητήσεις για πολιτικά και συνδικαλιστικά θέματα.

Zaytsev
Στα καταστήματα Σκλαβενίτης που πλασάρουν το προφίλ του «καλού εργοδότη» π.χ. έχει κυκλοφορήσει κείμενο της διοίκησης με σκοπό την απαγόρευση πολιτικών κ συνδικαλιστικών ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ: (Απαγορεύεται) να… «συζητούν πολιτικά, συνδικαλιστικά κ αθλητικά θέματα στο χώρο εργασίας τους». pic.twitter.com/ivHtEvYDFO

Ψηφίστε όποιον θέλετε, αλλά όχι τη ΔΑΣ!

Σχετικό με τα παραπάνω είναι και το ραβασάκι της εργοδοσίας που είχε φέρει στη δημοσιότητα ο «Ριζοσπάστης», και έδειχνε με ποιον τρόπο διαμορφώνονται οι συσχετισμοί στο διαβόητο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων – που δεν έγινε ποτέ.

Το μήνυμα ήταν σαφές και εύληπτο:

«Ψηφίστε όποιον θέλετε, εκτός από τη ΔΑΣ»,

δηλαδή τον ταξικό πόλο.

Χρέη, αυτοκτονίες και μπράβοι κατά απεργών

Στην πρώην αλυσίδα Καρυπίδης, που εξαγοράστηκε πρόσφατα από την «ΜΑΡΚΕΤ ΙΝ», όλα τα χέρια του αστικού κράτους δούλεψαν μαζί.

Τα συσσωρευμένα χρέη οδήγησαν μια εργαζόμενη στα Γιαννιτσά στην απόγνωση και την αυτοκτονία. Το αναπτυξιακό σαξές στόρι δεν είχε χώρο για το δικό της μισθό…

Στα Γιάννενα οι εργαζόμενοι πάλεψαν για την επαναπρόσληψή τους, συναντώντας πότε την κρατική καταστολή με τα επίσημα όργανά της και πότε παρακρατικά χτυπήματα, με μπράβους της εργοδοσίας, που επιτέθηκαν στην απεργιακή φρουρά.

Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε

Το κερασάκι στην τούρτα είναι το εσωτερικό σημείωμα-ραβασάκι, με τις οδηγίες μιας περιφερειακής διευθύντριας της αλυσίδες «My Market» προς τους εργαζόμενους, για να χαμογελάνε, γιατί ακόμα και αν παίρνουν 300 ευρώ, υπάρχουν και χειρότερ -μα θα στα πω αργότερα…

Ηθικό δίδαγμα

Η παραπάνω λίστα είναι εντελώς πρόχειρη κι ενδεικτική.

Μια συνολική καταγραφή θα γέμιζε μια ολόκληρη «μαύρη βίβλο» για το σαξές στόρι και την ανάπτυξη που έχουν οι αλυσίδες των Σούπερ Μάρκετ και τους τρόπους με τους οποίους την πετυχαίνουν.

Ο μόνος λόγος να χαμογελάει ένας εργαζόμενος σε Σούπερ Μάρκετ, είναι όταν ακούει τη γνωστή καραμέλα για τους καλούς εργοδότες που κάνουν χάρη στους υπαλλήλους που τους εκμεταλλεύονται, θησαυρίζοντας στην πλάτη τους.

Και κάνουν τα πάντα, για να τους ελέγξουν και να χειραγωγήσουν τις αντιδράσεις τους: Mπράβους, εκβιασμούς, μισθούς πείνας που μπαίνουν μισοί και με καθυστέρηση.