Ο Σπύρος Παπαδόπουλος ξεπλένει την κυβέρνηση πολύ σχολαστικά…
«Δεν ξέρω αν η κυβέρνηση περνάει αντεργατικά νομοσχέδια. Μπορεί και να περνάει, δεν το γνωρίζω…»
Πώς θα ήταν ο Σπύρος από τους «Απαράδεκτους», ο αριστερός που πέρασε και ένα «Πολυτεχνείο», αλλά τον κέρδισε ο κόσμος της διαφήμισης και ας τον κυνηγά το παρελθόν του, σήμερα, μετά από 30 περίπου χρόνια;
Ίσως κάπως σαν τον Θεοδωρικάκο, που είναι σήμερα υπουργός της κυβέρνησης.
Ίσως πάλι να μη χρειαζόταν να υποδυθεί άλλον ρόλο, παρά μόνο τον εαυτό του, που σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στο «ΒΗΜΑgazino» δήλωσε τα εξής:
«Να πω την αλήθεια δεν παρακολουθώ στενά την πολιτική. Δεν βλέπω ειδήσεις. Αλλά έχω μια διαίσθηση που σπάνια πέφτει έξω. Όταν ήρθε η Νέα Δημοκρατία στα πράγματα μου φάνηκε ότι είχαν σχέδιο, ότι ήταν οργανωμένοι, δουλεμένοι.
Στην πανδημία είναι κοινώς αποδεκτό ότι έκαναν εξαιρετική δουλειά. Δεν κάλεσαν τους ημετέρους. Ακόμα και εμένα που με φώναξαν για το σποτάκι. Θα μπορούσαν να πάρουν κάποιον φίλα προσκείμενο. Δεν το έκαναν ενώ ξέρουν ότι δεν ανήκω στον χώρο τους.
Τώρα, δεν θέλω να μπω στον άξονα της πολιτικής τους. Δεν ξέρω αν περνάνε αντεργατικά νομοσχέδια για παράδειγμα. Μπορεί και να περνάνε. Δεν το γνωρίζω. Εγώ μιλώ για την αίσθηση που έχω…».
Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι, ο Σπύρος δεν μπορεί να πει με σιγουριά, δεν παρακολουθεί στενά την πολιτική και τις ειδήσεις.
Μπορεί π.χ. η κυβέρνηση να θέλει να βάλει στον γύψο τις διαδηλώσεις, αλλά το βασικό είναι η γενική αίσθηση και η διαίσθηση του ηθοποιού που σπάνια πέφτει έξω…
Λίγο πιο πριν είχε φροντίσει να μας δείξει και την… ανθρώπινη πλευρά του πρωθυπουργού, για το ζήτημα με τους Έλληνες φοιτητές και τουρίστες που είχαν εγκλωβιστεί στο Λονδίνο στην αρχή της πανδημίας, με την κυβέρνηση να κρατά ανάλγητη στάση, στοχοποιώντας τους εγκλωβισμένους:
«Εντάξει, την πρώτη φορά με κάλεσε για να με ευχαριστήσει. Τη δεύτερη του τηλεφώνησα εγώ.
Καθόμουν με τους φίλους μου και είδαμε ένα βίντεο στο Facebook με ένα νεαρό φοιτητή στο αεροδρόμιο που έλεγε ότι καμία 80άρια αν θυμάμαι καλά Έλληνες φοιτητές είχαν εγκλωβιστεί στο Λονδίνο.
Μου λένε οι φίλοι μου: «Δεν παίρνεις το Μητσοτάκη;». Ήταν 10 το βράδυ, τηλεφωνώ στο γραφείο του και πράγματι το σηκώνει μία κοπέλα.
Μου λέει: «Δεν είναι εδώ θα τον ειδοποιήσω όμως ότι πήρατε για να σας καλέσει». Και πράγματι σε 5 λεπτά χτυπάει το τηλέφωνο και είναι εκείνος.
Του εξηγώ την κατάσταση και απαντά: «Σε ευχαριστώ που με κάλεσες για κάτι που δεν σε αφορά. Είμαι απόλυτα ενημερωμένος. Έχω ειδοποιήσει τον Χαρδαλιά. Αυτό είναι το κινητό μου. Κράτα το».
Νομίζω αυτή η στάση δείχνει κάτι…».
Όπως θα έλεγε και ο ίδιος, με κεκτημένη ταχύτητα από το γνωστό σποτ: Ξεπλένουμε την κυβέρνηση πολύ προσεκτικά…
Πηγή: Κατιούσα
