Σουηδοί νοσηλευτές «χτυπάνε» 24ωρες βάρδιες εξαιτίας των ελλείψεων!
Άρθρο της σουηδικής εφημερίδας «Arbetet» για το εθνικό σύστημα υγείας: Οι ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό εξαναγκάζουν τους νοσηλευτές να εργάζονται ασταμάτητα!
Δείτε τι συμβαίνει στην Σουηδία της «καινοτομίας» και της «ανάπτυξης»…
Στη Σουηδία που δεν είχε ποτέ μνημόνια…
Στη Σουηδία που δεν μπήκε στην ζώνη του ευρώ, με το δικό της εθνικό νόμισμα και διατηρώντας την εθνική της «κυριαρχία»…
Στη Σουηδία του καπιταλισμού με «ανθρώπινο» πρόσωπο…
Ακολουθεί άρθρο της σουηδικής εφημερίδας «Arbetet»…
Οι διπλές βάρδιες στα σουηδικά νοσοκομεία κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού έχουν γίνει κανόνας στα σουηδικά νοσοκομεία.
Η Σουηδική Ένωση Νοσηλευτών καταγγέλει ότι το νοσηλευτικό προσωπικό σε όλη τη χώρα αναγκάζεται να δουλεύει έως και 24 ώρες συνεχόμενα και ότι οι διπλές βάρδιες έχουν γίνει καθημερινότητα στα νοσοκομεία της Σουηδίας.
«Δεν είναι ασυνήθιστο να δουλεύουν 15ωρες βάρδιες (7.00 – 22.00). Κι αν η νοσοκόμα που έχει την νυκτερινή βάρδια αρρωστήσει, ο μάνατζερ βάζει στη θέση της κάποιον που εργάστηκε το προηγούμενο βράδυ και ίσως ακόμη και κατά τη διάρκεια της ημέρας»,
δηλώνει η Sineva Ribeiro, πρόεδρος της Σουηδικής Ένωσης Υγειονομικών Υπηρεσιών.
Υποστηρίζει πως αρκετοί νοσηλευτές αναγκάστηκαν να δουλέψουν τρεις διαδοχικές βάρδιες και μάλιστα για συνεχόμενες ημέρες ύστερα από εντολές που δέχτηκαν από τους μάνατζερ – διευθυντές των νοσοκομείων, δεδομένου ότι δεν μπορούσαν να αφήσουν αβοήθητους τους ασθενείς.
«Γνωρίζουμε ότι η ασφάλεια των ασθενών απειλείται από την υπερβολική κόπωση του προσωπικού. Δεν υπάρχει άνθρωπος που μετά από 24 ώρες εργασίας να μπορεί να συνεχίσει χωρίς να χάσει τη συγκέντρωσή του»,
αναφέρει η Sineva Ribeiro.
Ο Fredrik Bruun εργάζεται ως νοσοκόμος σε τμήμα με εγκεφαλικά επεισόδια του νοσοκομείου Arvika.
«Είχα εργαστεί την ημέρα από τις 6.30 ως τιςι 15.30. Όταν τελείωσε η βάρδια μου, ο διευθυντής με διέταξε να δουλέψω και τη νύχτα μεταξύ 21.00 και 7.00. Έπρεπε να το κάνω γιατί δεν υπήρχε άλλος»,
ανέφερε, τονίζοντας πως χωρίς ελεύθερο χρόνο για ξεκούραση η απόδοση ολοένα και μειώνεται:
«Από ένα σημείο και μετά δεν μπορείς να εργαστείς σωστά, δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες. Μεγαλώνει ο κίνδυνος να γίνει κάποιο σοβαρό λάθος για την υγεία των ασθενών».
Ο Επικεφαλής των Επεμβάσεων του Νοσοκομείου Arvika, Hans Karlsson, υποστηρίζει ότι προσπαθούν γενικά να διασφαλίσουν ότι το προσωπικό δεν θα εργάζεται υπερβολικά. Αλλά αυτό πολλές φορές δεν μπορεί να γίνει εξαιτίας των ελλείψεων σε προσωπικό και κάποιοι αναγκάζονται να εργαστούν διπλή ή και τριπλή βάρδια.
Ο Torbjörn Åkerstedt, υπνολόγος και καθηγητής συμπεριφοριστικής ψυχολογίας του Ινστιτούτου Karolinska και του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, εξηγεί ότι υπάρχει σχέση μεταξύ του κινδύνου ατυχήματος από την παράταση του εργασιακού ωραρίου.
Μετά από περίπου οκτώ ώρες, ο κίνδυνος ατυχήματος αρχίζει να αυξάνεται και αυξάνεται ακόμα περισσότερο μετά από δέκα ώρες:
«Είναι προφανές ότι οι κίνδυνοι των εργατικών ατυχημάτων αυξάνονται όταν εργάζονται 16 ώρες».
Ο Åkerstedt εξηγεί επίσης ότι πολλά επαρχιακά συμβούλια της Σουηδίας χρησιμοποιούν ένα μοντέλο στα νοσοκομεία όπου κάποιος μπορεί να εργάζεται δύο διαδοχικές βάρδιες χωρίς να μεσολαβεί ανάπαυση μίας ημέρας και αυτό συμβαίνει χωρίς να καταστρατηγείται ο εργασιακός νόμος.
«Το μοντέλο αυτό εφαρμόζεται από πολλά συμβούλια κομητειών ως «λύση» για τις ελλείψεις σε προσωπικό, κι αυτό εξαντλεί ακόμα περισσότερο το προσωπικό. Ακόμα και η ενδιάμεση χρήση 8ωρης ανάπαυσης κατά την διάρκεια της ημέρας μεταξύ δύο βαρδιών προκαλεί σημαντική κόπωση»,
αναφέρει.
Για να καλύψουν το άμεσο πρόβλημα πολλά νοσοκομεία έδωσαν τη δυνατότητα στο προσωπικό να μην ζητήσουν την καλοκαιρινή τους άδεια με κίνητρο την έξτρα αποζημίωση.
Όμως η Sineva Ribeiro υποστηρίζει ότι αυτό το μέτρο απλά θα μεταφέρει το πρόβλημα για το φθινόπωρο, όπου το προσωπικό τότε αναγκαστικά θα απουσιάζει:
«Το φθινόπωρο, θα αναγκαστούμε να κλείσουμε ακόμη περισσότερους νοσηλευτικούς χώρους και να δεν μπορέσουμε να ανοίξουμε αυτούς που είναι κλειστοί το καλοκαίρι. Πρέπει να εξετάσουμε ολόκληρη την οργάνωση φροντίδας που παρέχουμε για όλο το χρόνο.
Τα τμήματα που προσφέρουν πρόσθετη αμοιβή για την κάλυψη των καλοκαιρινών αδειών μπορεί να υποχρεωθούν να κλείσουν μέχρι τον Νοέμβριο, γιατί δεν θα έχουν κονδύλια για να πληρώσουν το αναγκαίο προσωπικό».
Η Maria Brodin, που εργάζεται ως νοσοκόμα στη φροντίδα ηλικιωμένων, λέει ότι σε πολλές περιπτώσεις είναι τα χρήματα που προσελκύουν εργαζόμενους, δεδομένου ότι το ίδιο το επάγγελμα δεν είναι από τα καλοπληρωμένα:
«Όταν δουλεύεις 15-16 ώρες συνεχόμενα τα χρήματα που παίρνεις είναι πολύ καλά. Αλλά στη συνέχεια είσαι εντελώς εξαντλημένος. Και πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός όλη την ώρα, γιατί συμβαίνουν πολλά τα επείγοντα περιστατικά».
Ο Fredrik Bruun λέει ότι παρά το ότι προσπαθεί να κάνει ένα διάλειμμα, από την εξαντλητική εργασία κι αναρωτιέται:
«Εάν δεν μπορώ να φροντίσω τον εαυτό μου, πώς μπορώ να φροντίσω άλλους;»
Αυτό είναι το Σουηδικό «μοντέλο» που «αριστεροί» και «φιλελέδες» μας πλασάρουν ως «πρότυπο ανάπτυξης».
Η σύγκριση της «ανεπτυγμένης» Σουηδίας όπου εκπαιδεύουν τις εγκύους να γεννάνε μες τα αμάξια και της «τριτοκοσμικής» Κούβας (όπως οι ίδιοι μας την παρουσιάζουν) η οποία διαθέτει περισσότερους από 100.000 γιατρούς και έχει το μεγαλύτερο ποσοστό γιατρών ανά κάτοικο στον κόσμο, είναι αποκαλυπτική και δείχνει τον υπαίτιο:
Το σύστημα όπου μπροστά στο κέρδος δεν λογαριάζει τίποτα και κανέναν…
Με πληροφορίες από «Arbetet»
