Οι Ρώσοι αναπολούν την ΕΣΣΔ κι οι αναρχικοί μιλούν για …δίκες!
Με αφορμή την ανάρτηση μιας φωτογραφίας από την ΕΣΣΔ
και την αναπόφευκτη σύγκριση με την σημερινή Ρωσία
Αυτή η φωτογραφία κυκλοφορεί αυτές τις μέρες στο twitter και θυμίζει στους Ρώσους την παλιά τους πατρίδα, τη Σοβιετική Ένωση.
Η φωτογραφία είναι του 1980 από την πόλη Ιβάνοβο.
Στα σχόλια Ρώσων και Ρωσίδων, που ακολουθούν τη φωτογραφία, διαβάζεις την απογοήτευση για όλα αυτά που είχαν και έχασαν.
Ένας Ρώσος σχολίασε «Εποχές ηρεμίας και ομορφιάς…». Μια ρωσίδα έγραψε «Μέρες ξεγνοιασιάς…»
Νομίζω ο τίτλος που ταιριάζει στη φωτογραφία είναι από σχόλιο ενός άλλου Ρώσου:
«Σοσιαλισμός vs Καπιταλισμός».
Δυο λόγια όμως για το τι εικονίζεται.
Πρόκειται για ένα μεγάλο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας στην πόλη Ιβάνοβο κάπου στα βάθη της σημερινής Ρωσίας.
Παρήγαγε πολύ καλής ποιότητας και μοντέρνα ρούχα.
Το εργοστάσιο το έχτισε το 1959 η Κομσομόλ. Δηλαδή η Κομμουνιστική Νεολαία Σοβιετικής Ένωσης.
Σε αυτό δούλευαν χιλιάδες μόνιμοι κάτοικοι της πόλης και τα καλοκαίρια δούλευαν οι Νεολαίοι της Κομσομόλ, αλλά και οι μαθητές και φοιτητές στα πλαίσια της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Γύρω απο το εργοστάσιο, και μέσα σε αυτό, υπήρχαν ξενώνες που τους φιλοξενούσαν δωρεάν.
Αριστερά του εργοστασίου υπήρχε πολυκλινική (μάλιστα πολυκλινική!) που εξυπηρετούσε τις ανάγκες των εργαζομένων σε αυτό.
Στο εργοστάσιο υπήρχε γυμναστήριο, αθλητική ομάδα, αίθουσα τραπεζαρίας και δεν ξέρω τι άλλο ακόμα!
Η πόλη, αλλά και η περιοχή αυτή, είχε πολύ πράσινο και φημιζόταν για αυτό.
Με τις ανατροπές το 1990 το εργοστάσιο έκλεισε. Οι εργάτες κι εργάτριες απολύθηκαν όλοι. Έκλεισε και το γυμναστήριο.
Μέρος του κτηρίου του εργοστασίου έγινε Mall.
Η πολυκλινική λειτουργεί, φαντάζομαι με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια πλέον.
Τα δέντρα έγιναν τσιμέντα, τα «ενοχλητικά» σύμβολα έπεσαν…
Στη κάτω φωτογραφία βλέπετε τη σημερινή κατάσταση.
Δε θυμίζει και πολύ την εικόνα πριν 30 χρόνια.
Εσείς ποια από τις δύο προτιμάτε;
Οι Ρώσοι αναπολούν την ΕΣΣΔ κι οι αναρχικοί μιλούν για …δίκες!
Το παραπάνω άρθρο κοινοποιήθηκε μαζικά όχι μόνο μέσω του προφίλ μου αλλά όπως έγραψα παραπάνω και από πολλούς Ρώσους.
Διαβάστηκε από πολλούς είτε Ρώσους είτε Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες, που τα έζησαν και τα θυμούνται.
Ένας από όλους αυτούς που το διάβασε και τα έζησε, ΕΝΑΣ, δε βρέθηκε να πει ότι είναι ψέματα.
- Ό,τι ζούσανε σαν σκλάβοι.
- Ό,τι η ζωή ήταν μίζερη.
Όλοι μα όλοι έχουν να λένε για έναν «παράδεισο». Με προβλήματα σαφώς.
Αλλά σε σχέση με την κόλαση που ζούνε σήμερα, τα προβλήματα αυτά ήταν μηδαμινά.
Άλλωστε αυτά που σας έγραψα ήταν σχόλια Ρωσων αναγνωστών που τα έζησαν οι ίδιοι και τα αναπολούν.
Όσοι υποστηρίζανε τον σοσιαλισμο έναντι του καπιταλισμού τη δεκαετία του 90 καλούνταν να δώσουνε απαντήσεις στα εξής ερωτηματα:
- Γιατί δεν είχαν κόκα κόλα;
- Γιατί δεν είχαν τζιν;
- Γιατί δεν είχαν τσίχλες;
Όσο γελοία κι αν μας φαίνονται σήμερα αυτά τα επιχειρήματα έμπαιναν από σοβαρούς (δήθεν) ανθρώπους.
Σήμερα λοιπόν σχεδόν 30 χρόνια μετά έχουν αντιληφθεί όλοι τις γελοιότητες αυτές όπως και τα παραμύθια του φασιστο – Σολζενίτσιν.
Κάπως όμως πρέπει να βρεθεί ψεγάδι.
Γράφεις λοιπόν ότι:
- Όλοι είχαν δουλειά.
- Δούλευαν λιγότερο από 8 ώρες.
- Παιδικοί σταθμοί ως και γυμναστήρια ήταν μέσα στους χώρους εργασίας.
- Η θέρμανση δωρεάν.
- Όλα δωρεάν.
Ποστάρεις φωτογραφίες.
Βρίσκονται άνθρωποι που δεν τους ξέρεις και επιβεβαιώνουν πως τα πράγματα ήταν ακριβώς έτσι!
Είναι θλιμμένοι και απογοητευμένοι γιατί οι περισσότεροι ενδεχομένως πιάστηκαν κορόιδα.
Θέλουν πίσω τα ξέγνοιαστα χρόνια που έζησαν. Αλλά δεν ξέρουν πώς…
Και θα βρεθεί κάποιος που δεν έχει ιδέα πως ζούσαν στις Λαϊκές Δημοκρατίες, να πει:
«Ναι, αλλά για τις δίκες της Μόσχας (του πρόσφατου κι επίκαιρου …1937) δε λέτε τίποτα!»
Αφήσαμε λοιπόν τις κόκα κόλες, τα τζιν και τις τσίχλες και πιάσαμε τις δίκες.
Αυτά τα έχει πει όλα ο Γκεμπελς πρώτος και καλύτερος.
Όσοι θέλετε να τα αναπαράγετε μπορείτε να μπαίνετε σε σάιτ τύπου indymedia ή της Xρυσής Αυγής και να τα γράφετε εκεί.
Εκεί θα βρείτε σίγουρα παρηγοριά.
Και είναι και οι μόνοι που τα αναπαράγουν με τόσο πάθος.
Με το ίδιο πάθος και οι δύο.
