Προπαγανδιστικά σκουπίδια (της Λιάνας Κανέλλη)
Με τούτα και μ’ εκείνα φτάσαμε από τους νεκρούς στο Μάτι, στην προπαγάνδα που βγάζει μάτι…
Την πραγματική εξαθλίωση των ανθρώπων στη χώρα μας, μετά από ένα προαναγγελθέν φυσικό φαινόμενο, εν προκειμένω σφοδρό κύμα ψύχους με χιονοθύελλες, δε χρειάζεται να την περιγράψω.
Την ένιωσε ο καθένας και η καθεμιά στο πετσί του. Αλλωστε την έχω ζήσει πολλές φορές σε εξήμισι δεκαετίες ζωής.
Δυστυχώς, οι μισοί τουλάχιστον κάτοικοι του ευρωχώρου Ελλάς έμαθαν να ζουν στο εκμαυλισμένα συνηθισμένο πετσί τους τον πόνο των φυσικών, αλλά κυρίως των πολιτικών, «φαινομένων», επί πολλές μεταπολιτευτικές δεκαετίες, προ και μετά μνημονιακές.
Μπορώ όμως να σχολιάσω τους χοντρόπετσους, που κάθε συμφορά τη μετατρέπουν ανάλγητα σε αυτολιβανιστήρι, δικαιολογία ή άλλοθι για το επόμενο φριχτό αστικό τους βήμα.
Ισχύς μου η αγάπη του λαού, κομπάζανε οι βασιλιάδες, ξενόφερτοι και φυτεμένοι, και πριν και μετά το μεγάλο διχασμό.
Ισχύς μου η εξαπάτηση του λαού, φωνάζουν ξεδιάντροπα σήμερα οι κυβερνώντες και συγκυβερνώντες του σύγχρονου νέου διχασμού. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο διχασμών ο αντικομμουνισμός.
Αντε ύστερα να μην ξεβρακώσει κανείς τους νεόκοπους, χοντρόπετσους του διαδικτυακού έπους, που ξερνάνε χαιρεκακία, μίσος και χολή, κι απ’ τα δεξιά κι απ’ τ’ αριστερά κι απ’ το κέντρο, εκπαιδευμένοι πλέον να αντιδρούν στις συμφορές ως θρησκόληπτη μεσαιωνική μάζα, που γεμίζει τις πλατείες, για να δει πώς καίνε τις μάγισσες και πώς κρεμάνε τους αντιπάλους της ταχτοποιημένης μιζέριας τους.
Ουδείς έκανε τον κόπο να σκεφτεί πως η Αττική είναι ο μισός πληθυσμός της χώρας.
Γιατί σημασία δεν έχουν οι άνθρωποι, αλλά οι αριθμοί. Γιατί, στην αστική δημοκρατία δεν κρίνεις από το αποτέλεσμα αλλά από τις εντυπώσεις.
Φαίνεται και στις ανακοινώσεις.
Ακόμα και για τον κορωνοϊό, για παράδειγμα, δεν λέμε πόσους χάσαμε και πέθαναν τη μέρα πρώτους. Αυτόν τον αριθμό τον δίνουνε τελευταίο.
Μπροστά πάνε οι αλλοδαποί νεκροί, τα αλλοδαπά κρούσματα, ύστερα τα ντόπια, μετά οι ντόπιοι νοσούντες και τελευταίοι αυτοί που αγκάλιασαν το χάρο.
Με τούτα και μ’ εκείνα φτάσαμε από τους νεκρούς στο Μάτι, στην προπαγάνδα που βγάζει μάτι.
Στο ντέρμπι των αριστερών και δεξιών μικροαστών πρέπει να ελεγχθούν τα κινηματικά λαϊκά ανακλαστικά, μιας και το ΚΚΕ αρνείται να παίξει το ρόλο του διαιτητή.
Και βγαίνει ο πρωθυπουργός και μας κοροϊδεύει όλους, λέγοντας στους δικούς του ότι η επόμενη κακοκαιρία θα βρει απέναντί της την κατάλληλη νομοθεσία.
Ζήτω η εργολαβία.
Περισσότερα λεφτά σε περισσότερους εργολάβους, που θα φτιάξουν το στρατό των πραιτοριανών με λάφυρα απ’ τους νεκρούς της κλιματικής αλλαγής, μέχρι τα πράσινα άλογα (βολική παραφθορά του πράσσειν άλογα) της ομόχρωμης ανάπτυξης, με τα οποία κάποιοι λίγοι θα βγάζουν λεφτά πουλώντας μας προστασία. Δηλαδή, καπιταλιστικό νταβατζιλίκι.
Για όποιον δεν καταλαβαίνει, οι μεγάλοι θα ασχολούνται με την τεχνητή νοημοσύνη και το 5G, και οι άλλοι, τα μυρμήγκια, θα εκπαιδεύονται και θα δουλεύουν απ’ το σπίτι, όποτε και άμα λάχει και χωρίς ηλεκτρικό, με διακεκομμένο ίντερνετ, ακόμα και χωρίς νερό, με επιδόματα για κάθε καμτσικιά, είτε πολιτικού, είτε καιρού, στο σκληραγωγημένο τους πετσί.
Ας είμαστε ειλικρινείς, αν θέλουμε να μείνουμε και κριτικά υγιείς.
Σ’ αυτό το μεταπολιτευτικό έδαφος, γιατί να μη μοιάζει ψιλοσωτήρας ο τωρινός πρωθυπουργός, όταν λέει στους υπουργούς του, κόψτε τις τηλεμφανίσεις και δουλέψτε, έχοντας διαδεχτεί έναν αριστεροανελίτη πρωθυπουργό, που έμεινε άυπνος δεκαεφτά ώρες για να πει ναι στο μνημόνιο, και να ξαναψηφιστεί αντιστρέφοντας το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, που προκήρυξε για να επιζήσει.
Ετσι χοντραίνει το πετσί. Η φαιά προπαγάνδα δε φαίνεται.
Λίγο πιο παλιά, οι εφημερίδες στηλίτευαν το αγοραίο σεξ και τις ροζ αγγελίες με εισαγόμενες πόρνες, και την ίδια ώρα δημοσίευαν η καθεμιά εκατοντάδες μικρές αγγελίες με την πονηριά
«ελληνοουκρανή, ελληνορωσίδα, ελληνορουμάνα, άντε και ελληνομεξικάνα …έτοιμη για όλα».
Και πληρώνονταν.
Σήμερα η μετάλλαξη του καπιταλιστικού ιού στον τομέα της επικοινωνίας της πολιτικής χειραγώγησης παίζει και το ίδιο και αλλιώς.
Τα πιο έγκυρα σάιτ στο διαδίκτυο καταδικάζουν τις μακελάρικες φασιστοφυλλάδες διαθέτοντάς τους άπλετο χώρο για αναπαραγωγή, συχνά κάτω από τον γενικό τίτλο: Trash, δηλαδή σκουπίδια.
Ετσι εκτός από το πετσί σκληραίνει και γίνεται άκαμπτο και το μυαλό.
Οι φτωχοί, και κυρίως οι νεόφτωχοι, έψαχναν αποφάγια στα σκουπίδια των σούπερ μάρκετ. Τώρα μαθαίνουν να τα ψάχνουν και στην πληροφόρηση. Σκουπιδοτροφές αλλά δωρεάν.
Τώρα που δημοσιεύτηκαν κι οι Θέσεις του Κόμματος για ν’ ανοίξουμε συζήτηση, κι όχι απλώς κουβέντα, θαρρώ ότι πρέπει να δοκιμάσουμε ξανά και ξανά και ξανά να φωτίσουμε την ομορφιά του κομμουνιστή ανθρώπου, που εκπαιδεύεται να νοιάζεται και ν’ αγαπά τον άνθρωπο κι όχι να τον εκμεταλλεύεται.
Ισαμε που ο διπλανός μας να σιχαθεί τα σκουπίδια.
Άρθρο της Λιάνας Κανέλλη
στη στήλη «Πατριδογνωμόνιο» του Ριζοσπάστη
