Πρώην υποψήφιος βουλευτής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζει ΚΚΕ!

«Κανένα πολιτικό κόμμα ή οργάνωση δεν μπορεί να θεωρηθεί αριστερό, αν πιστέψει ότι η αλλαγή της πραγματικότητας μπορεί να έρθει με ένα δημοψήφισμα»

Σε γραπτή δήλωσή του, ο υποψήφιος βουλευτής Καβάλας με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (2015) Βασίλης Χονδρογιάννης εκφράζει τη στήριξή του στο ΚΚΕ.

Παραθέτουμε το κείμενο:

«Στις προηγούμενες περιφερειακές εκλογές, υπήρξα υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Καβάλας, με τον συνδυασμό που στήριζε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Από τότε, κύλισε πολύ νερό στο «μύλο της ιστορίας» και ξεγυμνώθηκαν όλες οι αυταπάτες.

Η ίδια η ζωή έδειξε ότι τα επαναστατικά λόγια δεν σημαίνουν τίποτα και τα παίρνει ο άνεμος στις μεγάλες καμπές της ιστορίας, αν δεν υπάρχει από πίσω επιστημονική σκέψη, χρήση της εμπειρίας, στρατηγικός στόχος και δουλειά.

Δουλειά όπου χτυπάει η καρδιά των εργαζομένων, των μικρομεσαίων αγροτών, των φοιτητών, της εργαζόμενης, άνεργης, ημι-απασχολούμενης γυναίκας, των αυτοαπασχολούμενων και των συνταξιούχων.

Στη χώρα μας, τα παραπάνω χαρακτηριστικά, εδώ και 100 χρόνια, τα έχει ένα κόμμα με 3 γράμματα και είναι το ΚΚΕ.

Για τη στροφή μου προς το ΚΚΕ, καθοριστικό ρόλο έπαιξε το δημοψήφισμα του 2015.

Το «όχι» έγινε «ναι», πράγμα που υπήρξε για πολύ κόσμο, ένα χαστούκι το οποίο μας έκανε να ξαναθυμηθούμε την ιστορική εμπειρία της ανθρωπότητας στον 20ό αιώνα.

Καμιά αστική κυβέρνηση, ό,τι λεξιλόγιο και αν χρησιμοποιεί, δεν πρόκειται να πάρει φιλολαϊκά μέτρα, καθώς η ίδια η φύση της και ο ρόλος της είναι να υπηρετεί τα συμφέροντα των αστών.

Κανένα πολιτικό κόμμα ή οργάνωση δεν μπορεί να θεωρηθεί αριστερό, αν πιστέψει ότι η αλλαγή της πραγματικότητας μπορεί να έρθει με ένα δημοψήφισμα.

Κανένα κόμμα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί επαναστατικό, αν δεν μπορεί να δει ότι μόνο ο οργανωμένος λαός με συγκεκριμένη επιλογή και θέληση για τη ζωή του, μπορεί να φέρει την ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης.

Κανένας δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από αυταπάτες για καλύτερη διακυβέρνηση, πολυσυλλεκτικές ακομμάτιστες συγκεντρώσεις, για αυτοδιαχείριση εντός καπιταλιστικού συστήματος και για ευκαιριακές πολιτικές συγκολλήσεις με μίνιμουμ περιεχόμενο.

Όλα δοκιμάστηκαν, και τα συμπεράσματα μπορούν να βγουν.

Στην καλύτερη περίπτωση, αυτές οι «νέες προτάσεις», που δεν είναι και τόσο νέες, απλά απέτυχαν, ενώ αυτές που πέτυχαν το σκοπό τους, μας έφεραν στην τραγική κατάσταση που βρισκόμαστε τώρα.

Ενώ όλοι οι υπόλοιποι πολιτικοί χώροι (από την ακροαριστερά έως την ακροδεξιά) τσαλαβουτούσαν μέσα σε έναν ανέξοδο αντιμνημονιακό λόγο, το ΚΚΕ δεν το έκανε.

Τα χρόνια της κρίσης, είχε το θάρρος να πει τα πράγματα ως είχαν και ας ήταν εκτός του γενικότερου κλίματος «αδελφοσύνης» και «αγανάκτησης».

Όσο κάποιοι προσπαθούσαν να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο με κυβερνητικές, εθνικιστικές ή υπερεπαναστικές αυταπάτες, στη λογική της κοινωνίας του θεάματος, το ΚΚΕ συνέχισε να παλεύει για την ενδυνάμωση του ταξικού εργατικού κινήματος.

Πάλεψε ώστε να βγουν μπροστά οι φτωχοί αγρότες, οι οποίοι διαλύονται από την ΕΕ και τις πολυεθνικές.

Στην τοπική «αυτοδιοίκηση», με όσες δυνάμεις έχει, δεν σταμάτησε να αναδεικνύει τον αντιδραστικό ρόλο της και τη θέση του μεσάζοντα της κυβέρνησης, της ΕΕ και των μονοπωλίων.

Δεν σταμάτησε να παλεύει ενάντια στα ΝΑΤΟικά σχέδια που φέρνουν τον πόλεμο στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο. Το ΚΚΕ δεν δίστασε να δώσει το χέρι του σε όποιον σηκώνεται.

Πολλοί, καθόλου αφελώς, προσπαθούν να πείσουν το λαό ότι το ΚΚΕ είναι ένα στείρο κόμμα. Ένα κόμμα του «όχι» σε όλα.

Δηλαδή, εγκαλούν το ΚΚΕ διότι δεν λέει «ναι» στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στα ντόπια και ξένα αφεντικά.

Το εγκαλούν, διότι δεν λέει «ναι» στη συνέχιση εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Το κατακρίνουν, διότι δεν συναινεί στη συνέχιση της λιτότητας για τους πολλούς, για να κερδίζουν οι λίγοι.

Το εγκαλούν, διότι δεν θέλει να δεχτεί την ανθρωποφαγία, τον πόλεμο, την εκμετάλλευση, την κλοπή του ελεύθερου χρόνου και τη στέρηση της ολόπλευρης ανάπτυξης του ανθρώπου ως κοινωνικό ον.

Ναι λοιπόν, σε ό,τι είναι ενάντια στο λαό, πολύ καλά κάνει και λέει «όχι».

Και είναι χρέος όλων μας να το ενισχύσουμε, ώστε να συνεχίσει να βάζει εμπόδια σε όσα θέλουν να φέρουν για εμάς, χωρίς εμάς.

Αντίστροφα, όλοι αυτοί οι φίλοι του «ναι», πόσες φορές τόλμησαν να ψηφίσουν «ναι» σε πρόταση του ΚΚΕ, στη Βουλή, στην περιφέρεια, στους δήμους, σε τοπικό συμβούλιο;

Ποτέ και ο λόγος είναι ότι όλοι αυτοί βλέπουν το λαό ως γρανάζια της καπιταλιστικής τους μηχανής.

Σε όποιον δεν θέλει να εθελοτυφλεί, είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχουν πολλά κόμματα, αλλά μόνο 2 πολιτικές.