Ποσοστά ΚΚΕ – Μεταξύ Σκύλας (ενσωμάτωσης) και Χάρυβδης (αντίδρασης)
Η επιρροή του πολιτικού εκκρεμούς στα ποσοστά του ΚΚΕ από το 1981 έως σήμερα!
Αρχίζοντας να γράφω για τα αποτελέσματα των τελευταίων βουλευτικών εκλογών, βλέπω πως ελάχιστα έως καθόλου πράγματα θα μπορούσα να αλλάξω σε όσα έγραφα αποτιμόντας τα αποτελέσματα από τις ευρωεκλογέςτου Μάη.
Θα μπορούσε να γίνει ίσως μια πολιτική ανάλυση για το τι σημαίνει η για πρώτη μεταμνημονιακή φορά αυτοδυναμία, της ΝΔ, αλλά και για αυτό γράψαμε εδώ προεκλογικά ήδη, και προφανώς ούτε εδώ έχει αλλάξει κάτι.
Αξίζει όμως τον κόπο να σχολιαστεί κάτι άλλο, που το ακούμε και συχνά μάλιστα.
«Γιατί εφόσον (ή όταν) ο ΣΥΡΙΖΑ (ή η σοσιαλδημοκρατία γενικότερα) πέφτει, δεν ανεβαίνουν τα ποσοστά του ΚΚΕ;»
Η προφανής απάντηση εδώ θα ήταν
«Γιατί όταν πέφτει η σοσιαλδημοκρατία, η κοινωνία συνήθως συντηρητικοποιείται ρε μπουμπούνα!»,
αλλά μάλλον αυτό δεν φτάνει.
Δεν φτάνει με την έννοια πως πρέπει να το δούμε και λίγο αναλυτικότερα, τόσο πολιτικά, όσο και πρακτικά.
Ποσοστά ΚΚΕ – Μεταξύ Σκύλας (ενσωμάτωσης) και Χάρυβδης (αντίδρασης)
Με ελάχιστες λοιπόν εξαιρέσεις (πολύ ειδικών συνθηκών), από το 1978 μέχρι σήμερα τα εκλογικά ποσοστά του ΚΚ και της σοσιαλδημοκρατίας αρχικά (και του οπορτουνιστικου πόλου μετά το 1990) ανεβοκατεβαίνουν παράλληλα.
Άνισα μεν, αλλά παράλληλα.
– Το 1981 με τον θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ, άνοδο έχει (μικρή σχετικά μεν, αλλά άνοδο) και το ΚΚΕ.
– Το 1985 το ΠΑΣΟΚ έρχεται πρώτο, αλλά με εκλογική φθορά σε σχέση με το 1981. Το ίδιο και το ΚΚΕ. Όχι απλά δεν εισπράτει από την φθορά του ΠΑΣΟΚ, αλλά μειώνει την δύναμη του και το ίδιο.
– Στις ειδικών συνθηκών εκλογές του Ιούνη του ’89 σε συνθήκες κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ, ο εννιαίος ΣΥΝασπισμός τσιμπάει μεν ένα 13,13% αλλά με άνοδο μόλις 1,4% από το 11,73% που ήταν το άρθροισμα των ποσοστών του ΚΚΕ και του «εσωτερικού» στις προηγούμενες εκλογές,
για να το χάσει και αυτό – και μάλιστα με τόκο – (-2,16%) λίγους μήνες αργότερα στις εκλογές του Νοέμβρη του ίδιου έτος, και με το ΠΑΣΟΚ μάλιστα να ανακάμπτει οριακά.
– Ακολουθούν οι εκλογές του 1993, ακριβώς επάνω στην εποχής της «τρύπιας σημαίας» και της διάλυσης της ΕΣΣΔ και του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, όπου (λογικά) το ΚΚΕ βρίσκεται στο έως τότε ιστορικό χαμηλό του, με 4,54%.
Εισπράττει (όπως υπολόγιζε) κάτι από την εκλογική κατάρρευση του ΚΚΕ, ο ΣΥΝ που βλέποντας την καταιγίδα να έρχεται είχε προλάβει να αποκηρύξει τους πάντες και τα πάντα;
Όχι απλά δεν εισπράττει αλλά μένει και εκτός βουλής!
Η κοινωνία βλέπετε, δεν απομακρύνονταν μόνο από το ΚΚΕ εκείνη την εποχή, αλλά από την αριστερά γενικότερα…
– Τον Σεπτέμβρη του 1996 και έχοντας η σκόνη από την «πτώση του τείχους» καταλαγιάσει, τόσο το ΚΚΕ όσο και ο ΣΥΝ εισπράττουν για πρώτη φορά μέρος της εκλογικής πτώσης του ΠΑΣΟΚ (-5,39%), αλλά και πάλι μικρό (+3,25% συνολικά).
– Το 2000 επιβεβαιώνεται η τάση που άρχισε το 1993 και που θέλει τα ποσοστά του ΚΚΕ να κινούνται παράλληλα με αυτά του ΣΥΝ πλέον, (μειώνονται εδώ και των δύο), και όχι με του ΠΑΣΟΚ όπως συνέβαινε ως τότε.
Θα δούμε αργότερα το γιατί.
– Το 2004 μια από τα ίδια. ΚΚΕ και ΣΥΝ αυξάνουν οριακά τα ποσοστά τους, αλλά χωρίς να καρπώνονται κάτι ιδιαίτερο από την πτώση του ΠΑΣΟΚ (-3,24).
– Το 2007 τόσο το ΚΚΕ, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον, ανεβάζουν τα εκλογικά τους ποσοστά παράλληλα. (+2,26% και 1,78% αντίστοιχα).
– Δύο χρόνια αργότερα, το 2009 τόσο το ΚΚΕ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν μικρή αλλά και πάλι παράλληλη εκλογική κάμψη (-0,61% και -0,44%).
– Τον Μάη του ’12, έχουμε άνοδο τόσο του ΚΚΕ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ. Δυσανάλογη αλλά και πάλι παράλληλη.
– Μόνο τον Ιούνη του ΄12 έχουμε αντίστροφη πορεία με την εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ και την εκλογική καθίζηση του ΚΚΕ, αλλά αυτό ήταν η εξαίρεση στον κανόνα.
– Τον Γενάρη του ’15, ανεβάζουν τα εκλογικά τους ποσοστά, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και το ΚΚΕ, ενώ στις ειδικές συνθήκες του «ΟΧΙ» που έγινε «ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ» του Σεπτέμβρη του ’15 είναι η δεύτερη φορά που μια οριακή έστω, άνοδος του ενός (ΚΚΕ) επιτυγχάνεται με παράλληλη πτώση του άλλου (ΣΥΡΙΖΑ).
Ποσοστά ΚΚΕ – Μεταξύ Σκύλας (ενσωμάτωσης) και Χάρυβδης (αντίδρασης)
Πώς λοιπόν θεωρείται και μάλιστα σχεδόν σαν αυτονόητο από κάποιους, πως η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές θα μπορούσε να οφελήσει αντί να παρασύρει προς τα κάτω και το ΚΚΕ, όπως και έγινε τελικά (έστω και για 0,25%);
Στον πίνακα 1, βλέπουμε πως σταθερά, και με εξαίρεση δύο πολύ ιδιαίτερες (επαναληπτικές ουσιαστικά) εκλογικές αναμετρήσεις τον Ιούνη του ’12 και τον Σεπτέμβρη του ’15, τα εκλογικά ποσοστά ΚΚΕ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αυξομειώνονται παράλληλα από το 1993 μέχρι και σήμερα.
Κατά συνέπεια η συλλογιστική του μοιράσματος των κομματιών μιας ενιαίας πίττας δεν έχει καμία εφαρμογή εδώ.
Μάλλον των συγκοινωνούντων δοχείων, των οποίων η στάθμη ανεβοκατεβαίνει παράλληλα, έχει.
Αυτό συμβαίνει για τον εξής απλό λόγο:
Όταν το πολιτικό εκκρεμές κινείται δεξιόστροφα (όταν δηλαδή έχει πτώση και η σοσιαλδημοκρατία), λογικά και αναμενόμενα τα εκλογικά ποσοστά του ΚΚΕ δεν μπορεί παρά να πέφτουν.
Και αντιστρόφως, όταν το κοινωνικό εκκρεμές κινείται αριστερόστροφα, τότε παράλληλα με την σοσιαλδημοκρατία θα στρέφεται κόσμος και προς το Κόμμα της εργατικής τάξης. Αυτός είναι ο κανόνας.[1]
Συνέβαινε με το ΠΑΣΟΚ μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ‘80 περίπου (όσο δηλαδή η κοινωνία το θεωρούσε «όμορο χώρο» με το ΚΚΕ), συμβαίνει με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ από το 1993 και δώθε, για τον ίδιο λόγο.
Γιατί όμως ενώ τα εκλογικά ποσοστά ΚΚΕ – Σοσιαλδημοκρατίας κινούνται κατά κανόνα παράλληλα, υπάρχει διάχυτη η αίσθηση στους φίλους του Κόμματος, πως είναι αυτή που «κλέβει» συστηματικά ψήφους και κοινωνική απήχηση από το ΚΚΕ;
Παρά το γεγονός πως αυτό έχει συμβεί – με απευθείας μετακίνηση ψηφοφόρων του Κόμματος προς την σοσιαλδημοκρατία – μόλις μία φορά μετά την μεταπολίτευση, και μάλιστα στις πολύ «ειδικές» συνθήκες των επαναληπτικών εκλογών του Ιούνη του ’12, η αίσθηση αυτή είναι… σωστή!
Είναι σωστή γιατί στην δεξιόστροφη κίνηση του πολιτικού εκκρεμούς, όταν δηλαδή η αστική τάξη προτιμάει να κυβερνήσει με το «μαστίγιο» της δεξιάς, παρά με το «καρότο»[2] της σοσιαλδημοκρατίας, το έδαφος για την ανάπτυξη κοινωνικών αγώνων είναι, για αυτόν ακριβώς τον λόγο, πολύ πιο πρόσφορο.
Αγώνες που – κατά κανόνα – οργανώνονται από το Κομμουνιστικό Κόμμα και τα ταξικά συνδικάτα, και όχι φυσικά από ταξικά ναυάγια της σοσιαλδημοκρατίας.
Είναι μέσω ακριβώς αυτών των αγώνων που το ΚΚ αυξάνει επιρροή του στον κόσμο και που το κοινωνικό εκκρεμές αρχίζει την κίνηση του προς τα αριστερά.
Στο τέλος όμως της κίνησης αυτής, είναι η σοσιαλδημοκρατία που έρχεται να καρπωθεί εκλογικά-κοινωνικά την αριστερόστροφη κίνηση της κοινωνίας, αφού εμφανίζεται ως ο «ισχυρός πόλος» που θα βάλει υποτίθεται τέλος στην πολιτική της «δεξιάς» και μάλιστα «άμεσα».
Εδώ έχουμε να κάνουμε με απλή φυσική: Το μεγαλύτερο σώμα ασκεί και μεγαλύτερη ελκτική δύναμη.
Ποσοστά ΚΚΕ – Μεταξύ Σκύλας (ενσωμάτωσης) και Χάρυβδης (αντίδρασης)
Εκείνο που κάνει λοιπόν η σοσιαλδημοκρατία (ή η ψευδεπίγραφη «αριστερά») είναι να απορροφά – ενσωματώνει την αριστερόστροφη κίνηση της κοινωνίας πριν αυτή φτάσει μέχρι στους κομμουνιστές.
Στο τέλος του κύκλου, ο απογοητευμένος αλλά ήδη ενσωματωμένος από την σοσιαλδημοκρατία κόσμος δεν θα την ξεπεράσει (ως ήδη ενσωματωμένος που είναι) προς τα αριστερά της, αλλά θα στραφεί πάλι προς τα «δεξιά».[3]
Και η καπιταλιστική ζωή θα συνεχίζεται μεταξύ της Σκύλας της σοσιαλδημοκρατικής ενσωμάτωσης της Χάρυβδης της δεξιάς αντίδρασης, που αλληλοτροφοτούνται σε έναν φαύλο κύκλο κίβδηλης αντιπαράθεσης.
Υπάρχει τρόπος να σπάσει αυτό ο φαύλος κύκλος;
Υπάρχει. Με μια δυνατή εξωτερική ώθηση που θα κάνει το κοινωνικό εκκρεμές να υπερβεί τα όρια της κίνησης του προς τα αριστερά.
Μόνο που όταν αυτή έρθει, δεν θα μιλάμε πια για εκλογές και ποσοστά, αλλά για κάτι πολύ πιο σοβαρό:
Για τη διεξαγωγή της επανάστασης!
Σημειώσεις:
[1]. Δείτε πίνακα 1.
[2]. Αν και στην «μεταμνημονιακή» εποχή οι διαφορές μεταξύ «δεξιού μαστίγιου» και «σοσιαλδημοκρατικού καρότου» είναι εξαιρετικά δυσδιάκριτες πλέον.
[3]. Κοινώς, μην περιμένετε «επαναπατρισμό» των προ του ’12 ψηφοφόρων. Αυτοί συντηρητικοποιήθηκαν ήδη. Θα «επεναπατριστούν» όσο «επαναπατρίστηκαν» και οι παλιοί ΕΑΜίτες που πήγαν το ’81 με το ΠΑΣΟΚ.
Πηγή: FadomDuck2
