Πόσο «καλές» είναι οι συντάξεις στη Σουηδία;
Κατατέθηκε στην Σουηδία το Νομοσχέδιο:
Σύνταξη στα 67 και οικειοθελώς στα 69, πρόωρη στα 64!
Με στοιχεία του Υπουργείου Κοινωνικής πολιτικής τον Δεκέμβρη του 2018, οι συνταξιούχοι στην Σουηδία είναι 2,2 εκατομμύρια σε σύνολο 10 εκατομμυρίων.
Παίρνουν σύνταξη κατά μέσο όρο 1.800€, βάσει των επίσημων στοιχείων της στατιστικής υπηρεσίας.
2.000€ παίρνουν οι άντρες και 1.400€ οι γυναίκες στην – κατά τα άλλα – κοινωνία της ισότητας.
Μείον 28% φόρο, οι συνταξιούχοι πληρώνουν μεγαλύτερο φόρο από έναν μισθωτό, άρα περίπου 1.300€ καθαρά.
675 χιλιάδες από αυτούς, που δεν έχουν καταφέρει να συμπληρώσουν 40 χρόνια δουλειάς ή τα εισοδηματά τους ήταν χαμηλά (κάτω από 1.100 € τον μήνα), παίρνουν εγγυημένη σύνταξη από το κράτος από 600-700€ μικτά και δικαιούνται στεγαστικό επίδομα 200 € τον μήνα.
Μισό εκατομμύριο από αυτούς είναι γυναίκες!
Πριν λίγες μέρες είχαμε δημοσιεύσει ένα άρθρο στο Ατέχνως με τίτλο «Έχει καλό μισθό στην Σουηδία», όπου κάναμε τους υπολογισμούς και για έναν νέο εργαζόμενο.
Εκεί διαπιστώσαμε τα 1.500€ καθαρά το μήνα ενώ ακούγονται πολλά, στην πραγματικότητα δεν φτάνουν.
Πόσο μάλλον για τον συνταξιούχο που πρέπει να υπολογίζει τα φάρμακα και τα νοσήλεια αλλά και τα εγγόνια.
Κάνουμε μια παρένθεση για να αναφέρουμε πως η τιμή επίσκεψης στο Νοσοκομείο ποικίλει αλλά το ελάχιστο είναι 15 ευρώ για κάθε καινούργιο περιστατικό. Αν γίνουν και άλλες εξετάσεις θα πληρωθούν εξτρά με ποσοστό συμμετοχής.
Ο ασθενής πληρώνει για τα φάρμακά του 115€ τον χρόνο μέχρι το σύνολο της δαπάνης να ξεπεράσει τα 230€ και κατόπιν τον δεύτερο χρόνο θεραπείας ισχύουν εκπτώσεις μέχρι και 50%.
Οδοντιατρικές και ψυχιατρικές εξετάσεις και θεραπείες δεν καλύπτονται. Για παράδειγμα ένας καθαρισμός πέτρας στα δόντια κοστίζει 60€ και δεν έχει κάλυψη, 250€ μια απονεύρωση και 150€ μια εξαγωγή!
Οι συνταξιούχοι……
Το 2017 η ηγεσία των εργοδοτικών Συνδικάτων της Σουηδίας συμφώνησε με την πολιτική ηγεσία των Σοσιαλδημοκρατών και τους εργοδότες να αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια με ανώτατο όριο τα 69 για όποιον θέλει να παραμείνει στην δουλειά.
Το «επιχείρημα» ήταν για να αυξηθεί η σύνταξη στα 70-80% του μισθού με σταδιακή μείωση της φορολογίας, χωρίς φυσικά καμία εγγύηση, από 56-60% (!) που είναι σήμερα.
Το Νομοσχέδιο δεν προβλέπει αύξηση της εγγυημένης σύνταξης.
Είναι τόσο αδίστακτη η συνδικαλιστική ηγεσία που ούτε καν σκέφτονται ή το αποκρύπτουν πως στα δύο αυτά επιπλέον χρόνια οι ίδιοι οι εργαζόμενοι θα πληρώσουν την διαφορά.
Η απόφαση της κυβέρνησης να προωθήσει την πρόταση καθυστέρησε κοντά δύο χρόνια αλλά το Νομοσχέδιο είναι τώρα έτοιμο.
Το συνέταξε ο Οργανισμός συντάξεων και αφού ψηφιστεί θα αρχίσει να υλοποιείται από το 2020 ίσως με παράταση μέχρι από το 2021.
Είναι, λένε οι εμπνευστές, απαραίτητη η αύξηση των ορίων λόγω της αύξησης του προσδόκιμου ζωής και επειδή «δεν φτάνουν» οι εισφορές να καλύψουν τις συντάξεις όλων.
Πως λειτουργεί σήμερα το σύστημα των συντάξεων στην Σουηδία;
Είναι ακριβώς όπως το μοντέλο της Χιλής από τα χρόνια του Πινοσέτ τότε που η οικονομία σχεδιάστηκε από τους οικονομικούς «μάγους» του Μίλος Φρίντμαν και εξαθλίωσε και φτωχοποίησε το σύνολο του πληθυσμού.
Έχει τρεις πυλώνες :
• Την βασική σύνταξη στηρίζεται στις εισφορές, περίπου το 18% του μισθού πηγαίνει για να καλύψει όπως λένε τις συνταξιοδοτικές εισφορές και είναι το 54,6% του τελικού μισθού. Η βασική σύνταξη περιέχει και την εγγυημένη.
Πρέπει να έχει δουλέψει κανείς 40 ολόκληρα χρόνια για την πάρει ολόκληρη. Αυτοί που είχαν καλύτερα εισοδήματα αλλά δεν έχουν συμπληρώσει 40 χρόνια δουλειάς παίρνουν ποσοστό επί των 40 χρόνων, 30/40, 25/40 κ.ο.κ.
• Την σύνταξη βάσει εισοδήματος. Δεν την παίρνουν όλοι, αλλά μόνο οι υψηλά αμειβόμενοι και είναι περίπου το 4,5% του μισθού.
• Την ιδιωτική σύνταξη που μπορεί να γίνεται από επενδύσεις, κρατικές, ιδιωτικές κλπ όπως σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο. Φυσικά εδώ η δυνατότητα ιδιωτικής αποταμίευσης ανήκει στους υψηλοεισοδηματίες που τελικά έχουν μεγάλες συντάξεις.
Από την στιγμή που η σύνταξη βασίζεται στις εισφορές, με τον καινούργιο νόμο
«Ένας τριανταπεντάρης πρέπει να υπολογίζει ότι θα δουλέψει μέχρι τα 70 για να πάρει τότε το 70% του μισθού του»,
γράφει η Σοσιαλδημοκράτικη εφημερίδα Αφτονμπλάντετ.
Γιατί δεν φτάνουν τα χρήματα των εισφορών αφου πληρώνεται μόνο το 55% του μισθού;
• Ένας σοβαρός λόγος είναι ότι τα χρήματα των συντάξεων τζογάρονται σε επενδύσεις που πάντα δεν είναι προσοδοφόρες.
• Το δεύτερο πως η ανεργία, που βέβαια δεν έχει τα επίπεδα της Ελλάδας αλλά κυμαίνεται στο 7-8%, μειώνει τις εισφορές.
• Ο σημαντικότερος όμως λόγος είναι ότι το αστικό κράτος χαρίζει τα τελευταία 30 χρόνια (με τις συνεχείς μειώσεις των εργοδοτικών εισφορών από 39% το 1990 σε 31,42% το 2019) τα χρήματα των εργαζομένων στις επιχειρήσεις μεγαθήρια της Σουηδίας ΙΚΕΑ, Έρικσον, Βόλβο, ΗΜ κλπ για να αντέξουν με κέρδος τον αμείλικτο διεθνή αλλά και εγχώριο ανταγωνισμό!
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, μηδενική (0%) εργατική εισφορά και φόρος μόνο 13%, ισχύει για κεφάλαια που επαναπατρίζονται στην Σουηδία!
Τα μέτρα για τις συντάξεις και τις φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου πάρθηκαν από το 1990 και από δεξιές και από «αριστερές» σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις.
Έτσι αν δει κανείς την συνολική εικόνα, οι 675 χιλιάδες από τους 2,2 εκατομμύρια συνταξιούχους της Σουηδίας είναι πραγματικά χαμηλοσυνταξιούχοι και η τεράστια πλειοψηφία των συνταξιούχων που προέρχονται από την εργατική τάξη, φυτοζωούν στο όνομα μιας «ευνομούμενης» κοινωνίας που μας την προτείνουν και για μοντέλο.
Μετά από 40 χρόνια δουλειάς και με σακατεμένο το κορμί, πληρώνοντας εκατομμύρια σε εισφορές και φόρους σου προτείνουν να συνεχίσεις να δουλεύεις μέχρι τα 67.
Αν όμως βγεις στην σύνταξη θα πέσει το εισόδημα στο μισό.
Αυτή τη μοίρα και τέτοια «διλήμματα» επιφυλάσσει στους εργαζόμενους και συνταξιούχους της εργατικής τάξης, το σύστημα της καπιταλιστικής ευημερίας των αριθμών του μεγάλου Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, που το λυμαίνονται 150 «ολιγάρχες».
Αλίμονο σε αυτούς που γερνάνε μόνοι στα γηροκομεία και ιδιαίτερα τα ιδιωτικά, θέμα που θέλει και αυτό «ειδική» ανάλυση!
Το να δουλεύει κανείς μέχρι τον τάφο με τις ευλογίες των εργοδοτικών Συνδικάτων είναι ένας ακόμη λόγος απόρριψης της πρότασης «εξανθρωπισμού» του καπιταλισμού,
που πάντα βρίσκει τρόπο να φορτώσει τα βάρη στους εργαζόμενους και στους χαμηλοσυνταξιούχους.
Ο Πάνος Αλεπλιώτης εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία.
Πηγή: Ατέχνως
