Πολλά έχουν δει τα μάτια τους, μα αυτό τους φέρνει τρόμο!
Η τελευταία πρωτοβουλία της Δημοτικής Αρχής της Πάτρας σπέρνει πανικό στην αντιπολίτευση
«Η τέχνη δεν πρέπει ν’ αντανακλά σαν τον καθρέφτη, μα σαν φακός να μεγεθύνει».
Οταν ο Β. Μαγιακοφσκι έγραφε αυτούς τους στίχους ίσως δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι 100 χρόνια μετά από την Οκτωβριανή επανάσταση θα ήταν τόσο επίκαιροι!
Γίνεται λοιπόν, η τέχνη που γέννησε η επανάσταση των Μπολσεβίκων ο μεγεθυντικός φακός, που αποκαλύπτει με κάθε λεπτομέρεια τον κοινό βηματισμό, την κοινή στάση των δημοτικών παρατάξεων του Σύριζα, ΝΔ, Πασόκ και των διάφορων εκδοχών τους, απέναντι στην δημοτική αρχή της Πάτρας αλλά κυρίως απέναντί στο ιστορικό γεγονός της Οκτωβριανής επανάστασης.
Γιατί μπορεί η σφοδρότητα της κριτικής, τα περίπου κοινά «επιχειρήματα» να μην ξαφνιάζουν, όμως προκαλεί αίσθηση η προσπάθεια δαιμονοποίησης ενός ιστορικού γεγονότος που ο Αμερικάνος συγγραφέας Τζων Ριντ περιέγραψε με τη φράση «οι 10 μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο» με τέτοιο τρόπο ώστε να θεωρούν ότι είναι ένα «απαγορευμένο» θέμα για συζήτηση.
Τι όμως προκάλεσε τόση ταραχή στα επιτελεία των αστικών κομμάτων και σε κάποια ΜΜΕ που να τους κάνει να νιώθουν σαν τους κατατρεγμένους ευγενείς της τσαρικής Ρωσίας μετά την επανάσταση, σε μια Πάτρα, που όπως καταγγέλλουν, ο Δήμαρχος την έχει μετατρέψει σε… Λενινγκραντ;
Είναι η πρωτοβουλία της δημοτικής αρχής με αφορμή την συμπλήρωση 100 χρονών από την Οκτωβριανή επανάσταση να διοργανώσει μια συναυλία κλασικής μουσικής, να προβληθούν κάποιες ταινίες, να γίνει ένα αφιέρωμα στην ποίηση και μια εκδήλωση με χορούς και με έργα μεγάλων Σοβιετικών δημιουργών!
Και μπορεί ο δημότης αυτής της πόλης να μένει με την απορία γιατί γίνεται τόσο ντόρος, γιατί χύνεται τόσο μελάνι, για να ασκήσουν κριτική στην δημοτική αρχή για την διοργάνωση τριών εκδηλώσεων, όμως είναι φανερό ότι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων ανατριχιάζουν και μόνο στην αναφορά της Οκτωβριανής επανάστασης κι επιτίθενται στην δημοτική αρχή με αφορμή τις εκδηλώσεις σε όλα τα επίπεδα.
Και σίγουρα δεν χρειάζεται ο μεγεθυντικός φακός της τέχνης για να αποκαλύψει την κοινή στάση των δημοτικών παρατάξεων (Σύριζα, Πασόκ και ΝΔ) αφού και σε μια σειρά άλλα ζητήματα κοινή στάση έχουν, έστω και με μικρές παραλλαγές.
Θα αναφέρω χαρακτηριστικά τα όσα αναφέρουν το τελευταίο διάστημα για την διέλευση του τρένου, τις εγκαταστάσεις του υγροποιημένου αερίου άλλα και τις κοινές ανακοινώνεις (!!!) σε πολλά άλλα θέματα.
Πολλά έχουν δει τα μάτια τους μα αυτό τους φέρνει τρόμο!
Οσον αφορά στην κριτική που ασκούν στην δημοτική αρχή για την διοργάνωση των εκδηλώσεων, δεν νομίζω ότι χρειάζεται κάποιος ιδιαίτερος σχολιασμός στους ψίθυρους ότι γίνεται σπατάλη χρημάτων.
Το επιχείρημα ότι η δημοτική αρχή σπαταλάει χρήματα ούτε το στενό κομματικό τους ακροατήριο δεν μπορεί να πείσει.
Αυτό όμως που προκαλεί αλγεινή εντύπωση είναι ότι στην αγωνιώδη τους προσπάθεια να βρουν κάτι για αντιπολιτευθούν, δεν διστάζουν στα επιχειρήματα τους να συμπυκνώσουν όλη την περιρέουσα ατμόσφαιρα αντικομμουνισμού που χρόνια τώρα έχει καλλιεργήσει η ΕΕ σε συνεργασία και με φιλοναζιστικες κυβερνήσεις.
Κανέναν δισταγμό δεν έχουν να αναπαράγουν τις θεωρίες των δύο άκρων, την εξίσωση κουμμουνισμού – φασισμού, προκειμένου να φθείρουν όπως ελπίζουν την εικόνα της δημοτικής αρχής.
Ο λαός μας γνωρίζει έχει την πείρα να καταλάβει ότι η έξαρση του αντικομμουνισμού δεν αφορά μόνο τους κουμμουνιστές, η ιστορία διδάσκει ότι οι συνέπειες τέτοιων φαινομένων αφορά στο σύνολο του λαού και συνοδεύεται από κατάργηση δημοκρατικών δικαιωμάτων κι αυταρχισμό.
Οποιος έχει παρακολουθήσει την σχετική αρθρογραφία και τις ανακοινώσεις των δημοτικών παρατάξεων των Σύριζα, Πασόκ και ΝΔ μπορεί ευκολά να καταλήξει στην εξής διαπίστωση:
Ο φόβος και το άγχος τους για την Οκτωβριανή επανάσταση που έγινε πριν 100 χρόνια επισκιάζει κατά πολύ την χαρά τους για την ανατροπή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης που έγινε πριν από 27 χρόνια!
Καθένας μπορεί να έχει την άποψή του και το δικαίωμα να ασκεί όποια κριτική θέλει για τα παραπάνω ζητήματα. Αυτό όμως απέχει πολύ από την άποψη ότι δεν πρέπει να συζητάμε, ότι είναι κάτι σαν απαγορευμένο θέμα, ένα γεγονός που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην σύγχρονη ιστορία.
Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν αυτοί που αναρωτιούνται γιατί πρέπει να ασχολούμαστε με την Οκτωβριανή επανάσταση, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να συμμετέχουν στα ιδεολογικά θερμοκήπια παραγωγής αντικομμουνισμού που διοργανώνει η ΕΕ, επιλέγοντας για συνομιλητές τους υμνητές των ναζί.
Θα κλείσω όπως άρχισα, με Μαγιακόφσκι:
«Η τέχνη δεν είναι καθρέφτης όπου καθρεφτίζεται ο κόσμος, αλλά ένα σφυρί με το οποίο του δίνουμε σχήμα»
και θα του δώσουμε.
