Πολιτική Απόφαση 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ – Μέρος 2ο
Η θέση του ΚΚΕ για την αποδέσμευση από την ΕΕ
Συνέχεια από το 1ο Μέρος
Ο ελληνικός λαός μπορεί και πρέπει να επιλέξει ο ίδιος – με τη θέληση και τη δράση του – την έξοδο από την ΕΕ, να βάλει αυτόν το στόχο στην προμετωπίδα των συνθημάτων του, οργανώνοντας την πάλη του με τέτοιον τρόπο, ώστε να διεκδικήσει ταυτόχρονα τα «κλειδιά» της οικονομίας, τον πλούτο που παράγει, με το πέρασμα της εξουσίας στα δικά του χέρια.
Αυτό αποτελεί πραγματική εναλλακτική λύση προς όφελος του λαού και αξίζει κάθε θυσία.
Η καπιταλιστική Ελλάδα με «εθνικό νόμισμα» δεν συνιστά ρήξη προς όφελος του λαού.
Η υιοθέτηση ενός πιο υποτιμημένου νομίσματος δεν μπορεί να αποτελέσει κρίκο βελτίωσης της ζωής της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων μέσω της ενδεχόμενης ώθησης που θα δώσει στην ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη λόγω και της φτηνότερης εργατικής δύναμης, ως συνέπειας της υποτίμησης.
Η όποια ενδεχόμενη ανάκαμψη της καπιταλιστικής παραγωγής, όποτε προκύψει, δεν θα συνοδευτεί από ουσιαστική ανάκαμψη μισθών, συντάξεων, δικαιωμάτων, δεν θα ωφελήσει το λαό.
Όσες πολιτικές δυνάμεις προβάλλουν έναν τέτοιο στόχο ως «λύση» ή ως ενδιάμεσο στόχο για ριζικές αλλαγές, τουλάχιστον αντικειμενικά, εξυπηρετούν τις ιδιαίτερες ανάγκες τμημάτων του κεφαλαίου και συνολικότερα διαφοροποιήσεις της αστικής πολιτικής ως αποτέλεσμα όξυνσης των αντιφάσεών της.
Άλλωστε, πολιτικές επίθεσης σε εργατικές – λαϊκές κατακτήσεις εφαρμόζονται και στις χώρες του ευρώ και σε καπιταλιστικές χώρες με εθνικά νομίσματα.
Εάν επιλεγεί από την ΕΕ και την αστική τάξη η αποχώρηση της Ελλάδας από τη Ζώνη του Ευρώ και η αλλαγή νομίσματος, το ΚΚΕ θα παλέψει, όπως και τώρα, με συγκεκριμένη γραμμή, την οποία θα προωθεί στο κίνημα, στον ελληνικό λαό.
Θα παρέμβει μαχητικά για να οργανωθεί ακόμα πιο αποφασιστικά ο αγώνας για την επιβίωση του λαού, για την αλληλεγγύη, για να μη μείνει καμία λαϊκή οικογένεια, κανένας εργαζόμενος, κανένας άνεργος μόνος του στις πιο οξυμένες επιπτώσεις της αλλαγής νομίσματος (μαύρη αγορά, απότομη, μεγάλη άνοδος πληθωρισμού), στα νύχια τραπεζών και κερδοσκόπων.
Το εργατικό – λαϊκό κίνημα πρέπει να συνδέσει την πάλη αυτή με τον αγώνα για πραγματική ρήξη με το καπιταλιστικό σύστημα.
Το εργατικό – λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη, με συντονισμένα χτυπήματα και συνολική αντεπίθεση, να αξιοποιήσει τις όποιες αντιθέσεις στην Ευρωζώνη και την ΕΕ που δημιουργούν ρήγματα, για να ενισχύσει την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας σε κάθε χώρα, που θα προωθήσει και θα οργανώσει την κοινωνική ιδιοκτησία, τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της οικονομίας και των υπηρεσιών, την παραγωγική ανάπτυξη σε όφελος του λαού.
Τα καθήκοντα του ΚΚΕ για την ιδεολογική αντιπαράθεση
Το 20ο Συνέδριο του ΚΚΕ εκτίμησε ότι, όλη την προηγούμενη περίοδο, το Κόμμα μας αντιστάθηκε σθεναρά στις πιέσεις για στήριξη ή ανοχή της πολιτικής αστικής διαχείρισης που υλοποίησαν αρχικά η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια από το 2015 οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Προειδοποίησε, αποκάλυψε τον πραγματικό χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ, τη σχέση του με τους εγχώριους και ξένους καπιταλιστές, με διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Η ζωή δικαίωσε τις εκτιμήσεις, τις θέσεις, την πολιτική του ΚΚΕ, τη γραμμή πάλης ενάντια στο κεφάλαιο, στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, στα αστικά κόμματα, φιλελεύθερα και σοσιαλδημοκρατικά, παλιά και νέα.
Το ΚΚΕ έδωσε τη μάχη ενάντια και σ’ όλο το φάσμα του οπορτουνισμού, οι δυνάμεις του οποίου – εντός κι εκτός ΣΥΡΙΖΑ – ασκούσαν πίεση στο Κόμμα για τη μετατροπή του σε μέρος μιας πολιτικής διαχείρισης του συστήματος. Σε όλη την 4ετία, το ΚΚΕ ανταποκρίθηκε με επιτυχία σε αυτήν την ιδεολογική – πολιτική πάλη.
Η παρέμβαση του Κόμματος, σε αντιπαράθεση με τα διάφορα σχέδια αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, πρέπει να βάλει στο επίκεντρο τα εξής ζητήματα:
• Να προβάλλει την αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού, κόντρα στις ξεπερασμένες ιστορικά απόψεις ότι μπορεί μια μεταβατική κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού να ανοίξει το δρόμο για την επαναστατική ανατροπή, αλλά και τις αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει μια μεταβατική ενδιάμεση εξουσία, που θα στέκεται ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό, εντείνοντας τη διαπάλη με τους πολιτικούς φορείς που τις εκφράζουν
• Να αντιπαλεύει τον αντικομμουνισμό, που προωθείται από διάφορες αστικές δυνάμεις και επιτελεία. Απαιτείται σταθερό μέτωπο στους αντιλαϊκούς στρατηγικούς στόχους της αστικής τάξης (καπιταλιστική ανάκαμψη, γεωστρατηγική αναβάθμιση, ανάδειξη της Ελλάδας σε ενεργειακό – εμπορικό κόμβο, ενεργό ρόλο στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ κ.ά.).
Ανάδειξη του γεγονότος ότι οι βασικές δυνάμεις του αστικού πολιτικού συστήματος συμπίπτουν σε αυτούς τους στρατηγικούς στόχους. Οι διαφορετικές απόψεις και αντιθέσεις που υπάρχουν για ζητήματα διαχείρισης αφορούν αντιθέσεις στο εσωτερικό της αστικής τάξης, στις προτεραιότητες και τα μέσα της καπιταλιστικής ανάκαμψης, ιεραρχήσεις στις διακρατικές συμμαχίες του κεφαλαίου.
• Αντιπαράθεση με τη συνεχιζόμενη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζει «αριστερό» προφίλ, να αξιοποιεί «ιδεολογικές διαφοροποιήσεις» του από τη ΝΔ, προκειμένου να αποπροσανατολίζει και επαναλαμβανόμενα να εξαπατά εργατικά – λαϊκά στρώματα. Ιδιαίτερα με την επικίνδυνη προσπάθεια της κυβέρνησης να καπηλεύεται χυδαία την Ιστορία και τους αγώνες του ΚΚΕ και του εργατικού – λαϊκού κινήματος, να εμφανίζεται περίπου ως κομμουνιστική δύναμη.
• Σταθερό μέτωπο στις προσπάθειες αναζωογόνησης της σοσιαλδημοκρατίας «παλιάς» και «νέας». Τόσο αυτών που κινούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ, αξιοποιώντας το χαρτί συνεργασίας με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, όσο και αυτών που κινούνται από το ΠΑΣΟΚ και τη Δημοκρατική Συμπαράταξη.
• Να δυναμώσει η αντιπαράθεση με την προσπάθεια της ΝΔ να αξιοποιήσει το κλίμα δυσαρέσκειας απέναντι στην κυβέρνηση, προκειμένου να εμφανιστεί ως εναλλακτική κυβερνητική λύση, ως εκείνη η δύναμη που, υλοποιώντας με σταθερότερο τρόπο τους στόχους του κεφαλαίου, θα «βγάλει τη χώρα από την κρίση».
• Σταθερό μέτωπο στον «ευρωσκεπτικισμό», ιδιαίτερα στις οπορτουνιστικές δυνάμεις που επιδιώκουν να παίξουν ρόλο νέου αναχώματος στη ριζοσπαστικοποίηση λαϊκών συνειδήσεων, καμουφλάροντας τον αστικό χαρακτήρα της πολιτικής τους πρότασης με αντικαπιταλιστική συνθηματολογία.
• Αντιπαράθεση με τον εθνικισμό και τον ρατσισμό, αλλά και τον πρωτόγονο αντικομμουνισμό, που προβάλλεται από διάφορες δυνάμεις, οι οποίες κινούνται στον λεγόμενο «δεξιό» και «ακροδεξιό» χώρο και ιδιαίτερα τους ναζιστές της εγκληματικής Χρυσής Αυγής.
Ανάδειξη του χαρακτήρα τους ως δυνάμεων στήριξης του συστήματος, των υπόπτων και ποικίλων διασυνδέσεών τους με διάφορα κέντρα εντός και εκτός της χώρας, τμημάτων του κεφαλαίου και της μεγαλοεργοδοσίας.
• Να αντιμετωπιστούν οι αυταπάτες από τις αναμορφώσεις του αστικού πολιτικού συστήματος, ο φόβος στις εργατικές – λαϊκές δυνάμεις μήπως προκύψει πολιτική αστάθεια.
• Αποκάλυψη του αποπροσανατολισμού που επιχειρείται μέσω της υποκριτικής συζήτησης για την αντιμετώπιση της διαφθοράς και της διαπλοκής, με στόχο να συσκοτίσει τις πραγματικές αιτίες της κρίσης και των επιπτώσεών της στα εργατικά – λαϊκά στρώματα, να δημιουργήσει ψευδαισθήσεις ότι το φαινόμενο της εξαγοράς και διαφθοράς μπορεί να αντιμετωπιστεί με «εξεταστικές επιτροπές», με ενίσχυση ελεγκτικών μηχανισμών του αστικού κράτους, με δήθεν αλλαγές στη Δικαιοσύνη.
• Ανάδειξη ότι η διαφθορά είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό. Ταυτόχρονα, προβολή των συγκεκριμένων επανειλημμένων προτάσεων του ΚΚΕ – που έχουν απορριφθεί από την κυβέρνηση και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης – ως ελάχιστων μέτρων περιστολής της διαφθοράς.
Ιδιαίτερο μέτωπο θα πρέπει να ανοιχτεί στην προσπάθεια ενσωμάτωσης εργατικών – λαϊκών μαζών μέσω της λειτουργίας θεσμών και δομών του αστικού κράτους:
• Αντιπαράθεση με τις αυταπάτες ότι οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις και η συνταγματική αναθεώρηση, που προωθείται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, θα μετατρέψουν το αστικό κράτος σε φιλολαϊκό, ότι πρόκειται για μέτρα «διεύρυνσης της δημοκρατίας».
Ανάδειξη του χαρακτήρα του σημερινού κράτους ως μηχανισμού υπεράσπισης και προώθησης των συμφερόντων του κεφαλαίου, των μονοπωλίων. Ο χαρακτήρας αυτός δεν αλλάζει, δεν τροποποιείται σε φιλολαϊκή – φιλεργατική κατεύθυνση.
• Ανάδειξη του ρόλου της Τοπικής και Περιφερειακής Διοίκησης ως μηχανισμού του αστικού κράτους στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής και ταυτόχρονα αντιμετώπιση της λειτουργίας της στην ενσωμάτωση εργατικών – λαϊκών μαζών σε προγράμματα και δομές διαχείρισης της φτώχειας και της ανεργίας, μέσω προγραμμάτων της ΕΕ, δομές ΜΚΟ και εθελοντισμού.
Προβολή του παραδείγματος των 5 δήμων όπου έχουν την ευθύνη της διοίκησης οι κομμουνιστές (σε Πάτρα, Χαϊδάρι, Πετρούπολη, Καισαριανή, Ικαρία), οι οποίοι, στο πλαίσιο των ασφυκτικών θεσμών και οικονομικών πόρων, οργανώνουν τη διεκδίκηση, τη λαϊκή κινητοποίηση και δράση σε όφελος των αδικημένων, των λαϊκών στρωμάτων των πόλεών τους, τηρώντας την προεκλογική υπόσχεση που έδωσαν στο λαό των δήμων τους ότι θα κρατήσουν καθαρή στάση αντιπολίτευσης προς τα κεντρικά όργανα της καπιταλιστικής εξουσίας.
• Ιδιαίτερα, θα πρέπει να αποκαλυφθεί σε ευρύτερα εργατικά – λαϊκά στρώματα και πιο ειδικά σε ανέργους ο ρόλος της λεγόμενης «Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας».
Μέσω των διάφορων τύπων συνεταιρισμών και των λεγόμενων Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων, της ευρείας αξιοποίησης του «εθελοντισμού», προωθείται η γενίκευση ελαστικών μορφών απασχόλησης, η εξαπάτηση των ανέργων, ενώ ταυτόχρονα διευκολύνεται η προσπάθεια το αστικό κράτος να αποποιείται τις ευθύνες του σε ζητήματα πολιτικών Υγείας, Πρόνοιας, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση των όποιων παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους εργαζόμενους.
Στην πραγματικότητα, λειτουργεί ως ένας επιπλέον μοχλός επιδείνωσης εργασιακών σχέσεων και αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης μέσω της εθελοντικής εργασίας, των διευρυμένων ωραρίων, των χαμηλών μισθών, της μείωσης των κοινωνικών παροχών που προηγουμένως ήταν δωρεάν, καθώς και ως μηχανισμός χειραγώγησης και ενσωμάτωσης.
Συνεχίζεται με το 3ο Μέρος
Από την Πολιτική Απόφαση
20ο Συνέδριο ΚΚΕ
