Πετρόπουλος και ΕφΣυν ανακάλυψαν «Νέα θέση του ΚΚΕ»
Οι «πλύστρες» της κυβέρνησης τώρα ξεπλένουν και το ΝΑΤΟ
Αναπαράγοντας την επιχειρηματολογία του ΥΠΕΞ και προσπαθώντας να δικαιολογήσει τον ρόλο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στην υλοποίηση του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού στα Βαλκάνια, η «Εφημερίδα των Συντακτών» ανακάλυψε «Νέα θέση του ΚΚΕ για το ονοματολογικό».
Αφορμή το απόσπασμα από την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην Καρδίτσα, όπου μεταξύ άλλων είπε ότι:
«Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να στηρίξει καμιά συμφωνία η οποία θα ανοίγει το δρόμο για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ […]».
Μάλιστα, η εφημερίδα καταφεύγει σε διάφορες σοφιστείες για να πείσει ότι το ΚΚΕ, με τη θέση του αυτή:
«Δεν αντιμετωπίζει τους εθνικιστικού – αλυτρωτικού περιεχομένου και δράσης διαχωρισμούς ανάμεσα στον ελληνικό λαό και στο λαό της γείτονος».
Ωραία τακτική, και όχι βεβαίως καινούργια, το να δικαιολογείς και να γίνεσαι απολογητής των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στο όνομα του …διεθνισμού!
Πολλοί στο παρελθόν, άλλωστε, το έχουν ξανακάνει, με πιο πρόσφατα παραδείγματα αυτά της περιόδου των πολέμων και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στη Γιουγκοσλαβία.
Τότε διάφοροι πρόθυμοι ανέλαβαν τον ρόλο του «αριστερού ψάλτη» του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Η επιλογή της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων είναι να επικεντρώνουν την αντιπαράθεση στο ονοματολογικό, όπου σκιαμαχούν πάνω σε κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, επειδή συμφωνούν πλήρως με τον σχεδιασμό ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ στα Βαλκάνια και τον πρωταγωνιστικό ρόλο που διεκδικεί η Ελλάδα, για λογαριασμό της αστικής τάξης.
Το ίδιο κάνει και η «Εφημερίδα των Συντακτών», προσπαθώντας με μπαγαποντιές να κρύψει ότι το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή είχε πει ότι το πρωτεύον δεν είναι το όνομα, αλλά ο επικίνδυνος ευρωΝΑΤΟικός σχεδιασμός στα Βαλκάνια.
Για να «φρεσκάρουμε» λίγο τη μνήμη των αρθρογράφων της «ΕφΣυν», θυμίζουμε:
Πρώτον ότι το ΚΚΕ, σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα κόμματα, είναι το μόνο που εδώ και χρόνια έχει ξεκάθαρη θέση:
- Σε μια διαπραγμάτευση για εξεύρεση κοινώς αποδεκτής λύσης, στην οποία περιλαμβάνεται με οποιονδήποτε τρόπο το όνομα «Μακεδονία» και όποια παράγωγά του, αυτό θα πρέπει ρητά να γίνει αποδεκτό μόνο ως γεωγραφικός προσδιορισμός.
- Να μπει τέλος στην αλυτρωτική προπαγάνδα, να υπάρξει αμοιβαία αναγνώριση του απαραβίαστου των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας των δύο χωρών.
Σήμερα όμως έχουμε μια διαπραγμάτευση με κύριο στόχο την επιτάχυνση της ΝΑΤΟικής διεύρυνσης. Μια διαπραγμάτευση με τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ.
Το ΝΑΤΟ που ανοίγει ζητήματα αλλαγής συνόρων, υποδαύλισης αλυτρωτισμών, μη αναγνώρισης κυριαρχικών δικαιωμάτων, κάτι που γνωρίζουμε καλά και από την πείρα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αλλά και από τη δράση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια και στη Μ. Ανατολή.
Η «ΕφΣυν» από την άλλη προσπαθεί να μας πείσει οτι εντός ΝΑΤΟ μπορούν σύνορα κυριαρχικά δικαιώματα να εξασφαλιστούν και ο αλυτρωτισμός να αντιμετωπισθεί! Απολογητές του ΝΑΤΟ δηλαδή χωρίς όρια…
Μπροστά σε αυτόν τον σχεδιασμό, που δεν αμφισβητείται από κανένα αστικό κόμμα, πάνε περίπατο λοιπόν και οι όποιες διακηρύξεις για απαλοιφή του αλυτρωτισμού και αλλαγές στο Σύνταγμα,
που η κυβέρνηση προσπερνάει ως …δευτερεύοντα, για να προλάβει τις προθεσμίες που έχουν βάλει ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, γιατί ο ανταγωνισμός με τη Ρωσία στα Βαλκάνια δυναμώνει.
Συμφωνία δηλαδή μπορεί να υπάρξει, όχι λύση όμως προς όφελος των λαών…
Δεύτερον, το ΚΚΕ, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, στις θέσεις του για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια ήταν σαφές και υποδείκνυε ως ένοχο:
«Την πολιτική των ΗΠΑ και της ΕΟΚ, κυρίως της Γερμανίας, τον μεταξύ τους ανταγωνισμό για δημιουργία σφαιρών επιρροής και κατάκτηση νέων αγορών»
και υπογραμμιζόταν ότι είναι μονόδρομος για τα συμφέροντα των βαλκανικών λαών μια πολιτική απόκρουσης των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην περιοχή (Φλεβάρης 1992).
Τις ίδιες θέσεις διατύπωσε και σε όλες τις διαδικασίες που ακολούθησαν και στις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Σε μια από αυτές, τον Απρίλη του 1992, η Αλέκα Παπαρήγα δήλωνε:
«Διαπιστώσαμε για άλλη μια φορά ότι η πολιτική που ακολουθείται – η πολιτική την οποία υποστήριξαν, απ’ ό,τι κατάλαβα και τα άλλα κόμματα στην ουσία της – δε διασφαλίζει την ασφάλεια της Ελλάδας και της ίδιας της ελληνικής Μακεδονίας.
Δε διασφαλίζει ακόμα την ειρήνευση στα Βαλκάνια από την οποία εξαρτάται η θέση της Ελλάδας και οι σχέσεις της όχι μόνο με τα Σκόπια αλλά και με όλες τις γειτονικές χώρες […]
Είτε απαλειφθεί το όνομα, είτε δεν απαλειφθεί, είτε υπάρξει παραλλαγή του, τα προβλήματα για την Ελλάδα, αλλά και για τους λαούς των Βαλκανίων θα υπάρχουν, θα γίνονται όλο και πιο έντονα, εφόσον συνεχίζεται επέμβαση ξένων δυνάμεων στα Βαλκάνια, ηγετικών χωρών της ΕΟΚ και των ΗΠΑ. Εφόσον συνεχιστεί η πολιτική του διαίρει και βασίλευε».
Τρίτον, η αντίθεση του ΚΚΕ στους σχεδιασμούς ΝΑΤΟ και ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή είναι πασίγνωστη στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και ιδιαίτερα στα Βαλκάνια έχει εκφραστεί με δεκάδες αφορμές και πρώτα απ’ όλα με την αντίθεσή του στη ΝΑΤΟική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία το 1999.
Και βεβαίως, το ΚΚΕ θεωρεί ότι προϋπόθεση για αμοιβαίες σχέσεις και συμφωνίες φιλίας και συνεργασίας ανάμεσα σε λαούς είναι η αντιπαράθεση με τους σχεδιασμούς των λυκοσυμμαχιών ΝΑΤΟ και ΕΕ, η αποδυνάμωση, η αποδέσμευση απο αυτούς και όχι η ενίσχυσή τους.
Τι πιο μεγάλο ψέμα, δηλαδή, από το να ανακαλύπτει σήμερα κάποιος πως το ΚΚΕ σηκώνει την αντίθεσή του στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς. Γελάνε και οι πέτρες…
Αλλά, μήπως το ΚΚΕ σήμερα λέει κάτι διαφορετικό από αυτό που ομολογούν τα ίδια τα στελέχη της κυβέρνησης;
- Αυτοί δεν λένε φόρα παρτίδα ότι καίγονται να υπάρξει συμφωνία, ότι αυτή δεν αφορά τα δυο κράτη, αλλά την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, την προώθηση δηλαδή του ευρωατλαντικού σχεδίου, όπου η Ελλάδα διεκδικεί ρόλο σημαιοφόρου, για λογαριασμό της αστικής τάξης και όχι του λαού;
- Αυτοί δεν εγκαλούν τη ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα σε αυτήν τη βάση;
- Ο Πάιατ δεν δραστηριοποιείται για να αμβλυνθούν ενστάσεις για την επικείμενη συμφωνία;
Καταλαβαίνουμε βέβαια ότι μπαγαποντιές και ηλιθιότητες, του τύπου:
«Έέχει θέση το ΚΚΕ η Ελλάδα να είναι μόνιμα στο ΝΑΤΟ για να εμποδίζει τη διεύρυνση με άλλες χώρες;»,
γίνονται για να συσκοτίσουν τον ρόλο που έχει αναλάβει η συγκεκριμένη αρθρογραφία στη δικαίωση της πολιτικής της κυβέρνησης για να προχωρήσει ο σχεδιασμός ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και μέσα από εκεί να εκπληρωθούν οι στόχοι της ελληνικής αστικής τάξης.
Κ. Μ.
Πηγή: Ριζοσπάστης
