Περί ανομίας κι εργοδοτικής αυθαιρεσίας
Τη μία μέρα εμφανίζονται αστυνομικοί μαζί με τους διευθυντές γνωστής αλυσίδας πολυκαταστημάτων και ζητούν να «ελέγξουν τις κάλπες» του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων – Εμποροϋπαλλήλων Δυτικής Αττικής.
Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν μάλιστα ότι η εργοδοσία τους απομακρύνει από τις τραπεζαρίες όταν εμφανίζεται εκπρόσωπος του Σωματείου, ενώ η μη συμμετοχή στο Σωματείο είναι προϋπόθεση για «ανανέωση της σύμβασης»!
Την επομένη, σεκιουριτάδες μαζί με διευθυντές αναλαμβάνουν την παρεμπόδιση των αρχαιρεσιών του ίδιου Σωματείου σε εργασιακό χώρο της Μάνδρας Αττικής.
Σε άλλους χώρους δουλειάς, όπως σε εργοστάσια και στη ναυπηγοεπισκευή, οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να δουλεύουν χωρίς μέσα προστασίας, ρισκάροντας τη ζωή τους, και αν τολμήσουν να τα διεκδικήσουν, απειλούνται με απόλυση.
Μετανάστες εκβιάζονται από εργοδότες να δουλέψουν για ένα κομμάτι ψωμί και μια ωραία πρωία, το αφεντικό (που τους χρωστάει δεδουλευμένα) κάνει ότι δεν τους ξέρει και τους διώχνει, απειλώντας από πάνω ότι θα τους «δώσει» στην αστυνομία.
Μιας και έγινε λοιπόν τόσο …επίκαιρη η συζήτηση για τη «βία», την «ανομία», για την «υπεράσπιση του δημόσιου χώρου απέναντι σε μειοψηφίες», τι λένε όλοι αυτοί για τη βία που δέχονται καθημερινά οι «πολλοί», οι «από κάτω», για να μη διεκδικούν, για να υποτάσσονται στις ορέξεις της εργοδοσίας, για να μειώνουν τις απαιτήσεις τους;
Η εργοδοτική βία και τρομοκρατία, που ασκείται από την πραγματική μειοψηφία, αξιοποιεί το νομοθετικό οπλοστάσιο όλων των κυβερνήσεων, για να εντείνει το ξεζούμισμα των εργαζομένων, για να επιτυγχάνονται οι στόχοι της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Καταστολή στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις – εργοδοτική βία στους τόπους δουλειάς και μειωμένες απαιτήσεις: Αυτό το μείγμα – δηλητήριο, που πάει σκοινί – κορδόνι από κυβέρνηση σε κυβέρνηση, πρέπει να σαρωθεί από την εργατική – λαϊκή πάλη.
Πηγή: Ριζοσπάστης
