Η πανδημία το «φωνάζει»… (της Σεμίνας Διγενή)
Ενα χρόνο τώρα, η πανδημία γίνεται το γκάζι για την επιτάχυνση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.
Ενα χρόνο τώρα, η διαχείρισή της από την κυβέρνηση γίνεται με στόχο μόνο τη σταθερότητα του συστήματος και τη στήριξη του κεφαλαίου.
Ενα χρόνο τώρα, την χρησιμοποιεί για τον περιορισμό της μαζικής κοινωνικής και πολιτικής δραστηριότητας, την εκμεταλλεύεται για να περάσει αντεργατικά μέτρα και μέτρα περιορισμού των λαϊκών ελευθεριών.
Πατάει πάνω της για να πετύχει ακόμη πιο φτηνή εργασία, για να εξασφαλίσει περισσότερες διευκολύνσεις στο κεφάλαιο, για να επιβάλει νέες αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις και για ακόμη περισσότερη καταστολή και αυταρχισμό.
Μέσα στον πανικό της πανδημίας, οι φωστήρες – προστάτες μας πέτυχαν το πρωτοφανές ρεκόρ του πιο αυστηρού lockdown με τα περισσότερα κρούσματα!
Αλλωστε, την αντιμετώπιση της πανδημίας η κυβέρνηση την αντιλαμβάνεται με το να επικαλείται την καραμέλα της ατομικής ευθύνης και να μας μπαινοβγάζει στα σπίτια και στις δουλειές μας (επινοώντας διαφορετικούς λόγους και τύπους εγκλεισμού κάθε φορά).
Δεν φαίνεται να περνάει από το μυαλό των «ειδημόνων» η ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, ούτε της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, ούτε τα μαζικά και επαναλαμβανόμενα τεστ στον πληθυσμό, ή η αναγκαιότητα επίταξης του ιδιωτικού τομέα Υγείας, ή τα μέτρα στους μεγάλους εργασιακούς χώρους και τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Ολα αυτά κινούνται πέρα από την κυβερνητική λογική.
Οσο για την πρόσβαση σε όλα τα διαθέσιμα ασφαλή και αποτελεσματικά εμβόλια ούτε λόγος.
Κανείς τους δεν φαίνεται διατεθειμένος να πάρει χαμπάρι π.χ. ότι στη Δυτική Αττική, η οποία έχει τη μεγαλύτερη συγκέντρωση εργοστασίων και χώρων δουλειάς και μπήκε πρώτη στο κόκκινο, 170.000 εργαζόμενοι πηγαινοέρχονται στις βιομηχανικές ζώνες της περιοχής, χωρίς μέτρα προστασίας, χωρίς μαζικά και επαναλαμβανόμενα τεστ, χωρίς άδειες με αποδοχές για τις ευπαθείς ομάδες, με εργοδοτική τρομοκρατία (για να μην φανερωθούν κρούσματα και κλείσει η επιχείρηση) και φυσικά χωρίς κανέναν κρατικό έλεγχο από τους αρμόδιους ελεγκτικούς οργανισμούς.
Κανείς τους δεν φαίνεται να θυμάται εκείνες τις υποκριτικές στιγμές, που χειροκροτούσαν με θέρμη τους «ήρωες» υγειονομικούς, αφού τώρα τους κοροϊδεύουν, βάζοντάς τους να δουλεύουν με εξαντλητικά ωράρια, κόβοντάς τους τα οφειλόμενα ρεπό και άδειες και καλώντας τους να είναι σε ετοιμότητα, αφού τα κενά σε προσωπικό καλύπτονται απ’ αυτούς.
Την ίδια στιγμή, η μετατροπή των νοσοκομείων σε νοσοκομεία «μιας νόσου» έχει δραματικές συνέπειες για την αντιμετώπιση άλλων σοβαρών ασθενειών, όπως ο καρκίνος κ.ά., με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ολο αυτό το διάστημα, η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη δουλεύει εντατικά, με τον δικό της χαρακτηριστικό τρόπο.
Σπεύδει να …μεριμνήσει για 10ωρη δουλειά, χωρίς πρόσθετη αμοιβή εννοείται, φροντίζει για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης, για νέο περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος και της συνδικαλιστικής δράσης των εργαζομένων, για άγρια καταστολή και κατασυκοφάντηση των κινητοποιήσεων.
Δεν ντρέπεται μάλιστα να βάζει χωροφύλακες στα πανεπιστήμια και να χαρακτηρίζει τις διαδηλώσεις «εστίες υπερμετάδοσης του ιού».
Της διαφεύγει παντελώς ότι αν υπήρξε κάποιος που πρωτοστάτησε στην αυστηρή τήρηση των οδηγιών των γιατρών και τη διεκδίκηση εφαρμογής των μέτρων παντού, ήταν το ΚΚΕ.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει τον νου της στο να διασφαλίσει το φάρμακο, την υγεία και την εκπαίδευση ως εμπορεύματα και μάλιστα πανάκριβα και μόνο για τους λίγους.
Στο να μπορεί να ανοιγοκλείνει τα σχολεία, αφήνοντάς τα αθωράκιστα, χωρίς μαζικά τεστ, χωρίς εμβολιασμό των εκπαιδευτικών και με τους γονείς και μαθητές να ζουν στον κίνδυνο και στην ανασφάλεια.
Εντυπωσιακή η συνέπειά της στην ενίσχυση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και στη διευκόλυνσή τους ώστε να εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους, οι οποίοι εκτός από τον ιό έχουν να αντιμετωπίσουν την ανεργία, τις απολύσεις, τις αναστολές σύμβασης, την εντατικοποίηση της εργασίας, την απόγνωση.
Για αυτήν την κυβέρνηση, η πανδημία είναι το πρόσχημα για να επιβληθεί παράλυση σε εργατικές και λαϊκές διεκδικήσεις.
Είναι το τέλειο άλλοθι για την ενίσχυση των μέτρων καταστολής, που τα βαφτίζουν αναγκαία κοινωνικά μέτρα και για τη σταθερή προσήλωσή της στην εγκληματική λογική κόστους – οφέλους, αδιαφορώντας για το ότι με τις επιλογές της, ένας ολόκληρος λαός παίζει καθημερινά τη ζωή του «κορώνα – γράμματα».
Η πανδημία ένα χρόνο τώρα «φωνάζει» με όλους τους τρόπους τη σαπίλα και τη βαρβαρότητα του συστήματος και διευρύνει μέρα τη μέρα τη φτώχεια για τον λαό και τον πλούτο για το κεφάλαιο…
Πηγή: Ριζοσπάστης
