Οταν οι ΗΠΑ νικήθηκαν από τους Μπολσεβίκους – Μέρος 3ο
Χιλιάδες Αμερικανοί στρατιώτες που στάλθηκαν για να φυλάξουν στρατιωτικές αποθήκες από τους Γερμανούς, διατάχτηκαν να πολεμήσουν τους Μπολσεβίκους…
Συνέχεια από το 2ο Μέρος
«Στα τέλη του Φεβρουαρίου 1919, οι στρατιώτες του 2ου τάγματος του 339ου Συντάγματος του Αμερικάνικου εκστρατευτικού σώματος έφτασαν στα οριά τους όταν η δράση έδωσε τη θέση της στην ανταρσία.
Οι Αμερικανοί στρατιώτες νόμιζαν πως θα αντιμετωπίσουν τους Γερμανούς στο Δυτικό Μέτωπο. Oμως τρεις μήνες μετά την ανακωχή στις 11 Νοεμβρίου όπου έληξε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ακόμη πολεμούσαν τους επαναστάτες Μπολσεβίκους στην Ρωσία στον παγωμένο Βορρά».
Ετσι αρχίζει το άρθρο του Michael M. Phillips στην Wall Street Journal.
Οι πρώτες μάχες
Στην πρώτη μάχη τους το Σεπτέμβριο, οι Αμερικανοί στρατιώτες που χειριζόταν τα πολυβόλα βρέθηκαν επί μια εβδομάδα μέχρι το γόνατο βυθισμένοι στα νερά ενός βάλτου.
Το πυροβολικό των Μπολσεβίκων άρχισε το μπαράζ πριν το φως της ημέρας.
Eνας σκοτώθηκε, τρεις τραυματίστηκαν και ένας ακόμη έπαθε νευρικό σοκ στην μάχη εναντίον των Bolos (Μπολσεβίκων) όπως αποκαλούσαν τον αντίπαλο.
«Ας πούμε μια προσευχή για τον Τσάρλι»,
έγραψε στη φίλην του ο υπολοχαγός Charles Ryan.
Στο μέτωπο, τα στρατεύματα συχνά τρέφονταν με κονσέρβες corned beef και σκληρό ψωμί.
Ορισμένοι στρατιώτες ήταν τυχεροί. Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, ο υπολοχαγός Ryan ήταν εγκαταστημένος σε ένα μοναστήρι, όπου δείπνησε με σούπα λαχανικών, βραστές πατάτες, ψητό φασιανό και αχλάδια κομπόστα.
Συνεισέφερε το αλεύρι του στην κουζίνα, και οι μοναχές ζύμωσαν άσπρο ψωμί.
Ένα τάγμα του 339ου παρέμεινε στον Αρχάγγελο. Οι άνδρες έβλεπαν ταινίες του Τσάρλι Τσάπλιν οργάνωναν χορούς με τις νοσοκόμες του Ερυθρού Σταυρού και τις τοπικές γυναίκες.
Οι στρατιώτες διακόσμησαν τις αίθουσες με σημαίες και κλαδιά. Επισκεφτόταν τα λουτρά με τα κόκκινα τούβλα όπου είχε εναλλάξ δωμάτια ζεστού ατμού και ψύξης.
«Είχα μια κατάκτηση με ένα κορίτσι Εσκιμώο και πέρασα την ημέρα μου με ιππασία γύρω από τον ποταμό Divina, και έβγαλα φωτογραφία έναν τάρανδο»,
γράφει στο ημερολόγιό του ο στρατιώτης Fred Kooyers.
Οχι πολύ καιρό μετά, ο λοχαγός του έδωσε μια διάλεξη για τα αφροδίσιακά νοσήματα.
Δύο μήνες μετά την άφιξη του 339ου, έφτασε στον Αρχάγγελο το νέο πως ο πόλεμος είχε τελειώσει με την υπογραφή της ανακωχής σε ένα βαγόνι στα δάση της Γαλλίας.
Εντός ωρών, τα πυροβόλα όπλα σίγησαν στο δυτικό μέτωπο.
«Φαίνεται …πως η γρήγορη επιστροφή μας είναι εξασφαλισμένη»,
έγραφε στην μητέρα του ο McKenzie μια ημέρα μετά την υπογραφή.
Οι άνδρες του 339ου έμαθαν σύντομα πως η ειρηνευτική συμφωνία δεν ισχύει γιαυτούς.
«Δεν βλέπω γιατί να είμαστε εδώ πάνω,ο πόλεμος ήταν με τη Γερμανία όχι με την Ρωσία όσο μπορώ να καταλάβω»,
έγραψε στην μητέρα του δύο εβδομάδες μετά την ανακωχή ο Carleton Foster.
«Αν αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να μάχονται μεταξύ τους δεν είναι κάτι που μας αφορά».
Οι Αμερικάνοι διοικητές ήταν πιεσμένοι για να δώσουν εξηγήσεις.
Ο συνταγματάρχης James Ruggles, ο στρατιωτικός ακόλουθος των ΗΠΑ στον Αρχάγγελο, ανέφερε στην κεντρική διοίκηση ότι ούτε οι στρατολογημένοι ούτε οι αξιωματικοί καταλαβαίνουν γιατί είμαστε στον πόλεμο ακόμη.
Οι ανησυχίες του έφθασαν στον Gen. John «Black Jack» Pershing, Jack, διοικητή των δυνάμεων των ΗΠΑ στον πόλεμο, και στη συνέχεια στο γραφείο του Επιτελάρχης Στρατού στην Ουάσιγκτον.
Τον Δεκέμβριο, το φως της ημέρας στον Αρχάγγελο ήταν μόνο τέσσερις ώρες περίπου και η θερμοκρασία έπεσε τόσο χαμηλά όσο 50 βαθμούς κάτω από το μηδέν. Με τέτοιο κρύο, στρατιώτες δεν μπορούσαν να παραμείνουν στην σκοπιά πάνω από 15 λεπτά την φορά.
Με τόσες πολλές μονάδες των ΗΠΑ υπό την ηγεσία των Βρετανών αξιωματικών, πιστεύουν οι Αμερικάνοι στρατιώτες στο μέτωπο ότι:
«Χρησιμοποιούνται για τα εγωιστικά σχέδια της Αγγλίας για κατάκτηση ρώσικου εδάφους»,
ανέφερε στην έκθεση του ο συνταγματάρχης Ruggles.
Οι Αμερικάνοι λογοκριτές στο Λίβερπουλ, που διάβαζαν τις επιστολές των στρατιωτών που έστελναν στους δικούς τους, διαμαρτυρήθηκαν για τα παράπονα που έκαναν εναντίον των Βρετανών.
Δεν ακούγονται αλληλέγγυα τα σχόλια σας, διαμήνυσαν.
Eνα γράμμα από αυτά που ενόχλησαν τους λογοκριτές είναι το παρακάτω:
«Η Αμερική δεν έχει τον τελευταίο λόγο αυτής της κατάστασης, αν τον είχαν θα μας είχαν πάρει απο δω χωρίς οποιαδήποτε δισταγμό»,
έγραψε τον Δεκέμβριο ο Thomas F. Moran.
«Αγωνιζόμαστε για τα Βρετανικά συμφέροντα και χύνουμε καλό αμερικανικό αίμα και σπαταλάμε καλές αμερικάνικες ζωές για μια αιτία που στην κυβέρνηση μας σίγουρα δεν την καταλαβαίνουν».
Οι Μπολσεβίκοι ειδικοί στην προπαγάνδα ενθάρρυναν τέτοιες διαφωνίες.
«Νέοι της Αμερικής, για ποιo λόγο αγωνίζεστε εδώ;»
φώναζαν από τις γραμμές τους, σύμφωνα με ένα γράμμα το Δεκέμβριο από τον Υποπλοίαρχο Bradley Taylor.
«Γιατί είστε μέσα στους βάλτους ενώ οι Βρετανοί είναι ξαπλωμένοι στα μετόπισθεν και απολαμβάνουν τα ζεστά τους καταλύματα;»
Oι λογοκριτές σταματούν την επιστολή πριν φτάσει στην οικογενειά του.
«Το κάλεσμα», μια προπαγανδιστική εφημερίδα των Μπολσεβίκκων κυκλοφορεί στους αμερικάνους στρατιώτες με το σύνθημα «Προλετάριοι (Εργάτες) όλων των χωρών ενωθείτε».
«Οι Συμμαχικές κυβερνήσεις συγκεντρώνουν δυνάμεις για να καταστείλουν την επανάσταση της εργατικής τάξης σε όλη την Ευρώπη»,
έγραφε στην πρώτη σελίδα.
Οι Μπολσεβίκοι είχαν στρωμένα φυλλάδια στις γραμμές του μετώπου.
«Γκρεμίστε ολόκληρο το σάπιο οικοδόμημα του καπιταλιστικού κράτους σας με την δύναμη των όπλων σας!»,
έλεγε ένα από αυτά.
«Απαιτείστε να γυρίσετε στα σπίτια σας»,
έλεγε ένα άλλο.
Οι Αμερικάνοι αξιωματούχοι προσπάθησαν να τονώσουν το ηθικό των ανδρών.
Τα Χριστούγεννα, κάθε στρατιώτης στο τάγμα K πήρε 50 σεντς για να αγοράσει πουτίγκα δαμάσκηνο και άλλες πολυτέλειες στην βρετανική καντίνα στον Αρχάγγελο. Ο Ερυθρός Σταυρός μοίρασε μια κάλτσα Χριστουγέννων γεμάτη με σταφίδες, γλυκά, τσιγάρα και άλλα καλούδια.
Πανωλεθρία
Στις 19 Ιανουαρίου 1919, οι Μπολσεβίκοι εξαπέλυσαν επίθεση που αποδείχθηκε ένα σημείο καμπής.
Οι Αμερικανοί το φθινόπωρο αντιμετώπιζαν συχνά ανεπαρκώς εκπαιδευμένους Μπολσεβίκους κληρωτούς.
Το 339ο βρέθηκε τώρα υπό επίθεση από 4.000 περίπου έμπειρους πολεμιστές. Οι Μπολσεβίκοι χτύπησαν πρώτα το Ust Padenga –ένα χωριό στον ποταμό Vaga όπου οι Αμερικανοί είχαν καταλύσει για τον χειμώνα-με τρεις ημέρες βολές πυροβολικού και πυρά πολυβόλων.
Κατά τη διάρκεια της μάχης, το πολυβόλο του James Chesher χτυπήθηκε από πυρά πυροβολικού. Αυτός έμεινε στην θέση του και πυροβολούσε μέχρι που δεν κρατούσαν πιά τα χέρια του.
Ο Joseph Franczak πολεμούσε για να μπορέσει να προωθηθεί το πεζικό μέχρι που μιά σφαίρα του έκοψε το χέρι.
Ο υπολοχαγός – γιατρός Ralph Powers μετακόμισε το πρόχειρο ιατρείο του τρεις φορές για αναζήτηση καλύτερης κάλυψης αλλά μία βολή πυροβολικού των Μπολσεβίκων τον τραυμάτησε σοβαρά και σκότωσε τρεις από τους ασθενείς του.
Eνας Ρώσος γιατρός των Λευκών χορήγησε τις πρώτες βοήθειες στο πληγωμένο χέρι και πόδι του Αμερικάνου γιατρού.
Στρατιώτες τον φόρτωσαν σε ένα έλκηθρο και τον οδήγησαν 20 μίλια βόρεια μέχρι την πόλη της Shenkursk. Eνας χειρουργός του ακρωτηρίασε το χέρι του, αλλά αυτός δεν επιβιώσε.
Οι υπόλοιπες δυνάμεις στο Ust Padenga –αμερικάνικο πεζικό, το πυροβολικό των καναδών και μια μονάδα των Κοζάκων– επίσης υποχώρησαν στο Shenkursk.Είχαν κρατήσει τις θέσεις τους για δύο ημέρες, έως ότου σχεδόν περικυκλώθηκαν από τους Μπολσεβίκους.
Οι Αμερικάνοι άφησαν το σώμα του γιατρού σε ένα υπόστεγο έξω από το νοσοκομείο, και εγκατέλειψαν την πόλη.
Αυτοί και οι σύμμαχοί τους υποχώρησαν με τα πόδια άλλα 50 μίλια, κυνηγημένοι μέσα στο χιόνι από εχθρικά στρατεύματα. Περίπου 700 άμαχοι έφυγαν μαζί τους.
Κατά τη διάρκεια της μάχης, 29 Αμερικανοί σκοτώθηκαν, 58 τραυματίστηκαν και 19 ήταν αγνοούμενοι.
«Οι περισσότεροι από τους αγνοούμενους πιστεύεται ότι έχουν τραυματιστεί και μάλλον πέθαναν από το κρύο»,
ανέφερε ο διοικητής του Συντάγματος στο Στρατηγείο.
Ο Συνταγματάρχης, ανέφερε ακόμη ότι η κατάσταση γύρω από τον Αρχάγγελο ήταν κρίσιμη:
Οι λίγες αμερικάνικες δυνάμεις ήταν απλωμένες σε ένα πάρα πολύ ευρύ μέτωπο, αντιμετωπίζοντας έναν αντίπαλο που υπερτερεί σε αριθμούς, όπλα και ηθικό.
Ολοκληρώνεται με το 4ο Μέρος
Οταν οι ΗΠΑ νικήθηκαν από τους Μπολσεβίκους – Μέρος 3ο (vid)
Πηγή: Ατέχνως
