Ο Τσάπλιν, με την κωμική ευφυΐα του, μπορούσε να περνά πολιτικά μηνύματα με αλληγορικό τρόπο.
Όχι μόνο δε στάθηκε αδιάφορος στα γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αλλά από τη θέση του συμμετείχε ενεργά στο αντιφασιστικό κι αργότερα στο φιλειρηνικό κίνημα.
Στη μεταπολεμική Αμερική, όπου κυριάρχησε το μακαρθικό κυνήγι μαγισσών, ο Τσάπλιν βρέθηκε στο στόχαστρο της αμερικανικής κυβέρνησης εξαιτίας της φιλοσοβιετικής του στάσης κατά την διάρκεια του πολέμου όπως και πολλοί ακόμα διανοούμενοι και καλλιτέχνες της εποχής του.
Είναι χαρακτηριστικό πως το FBI παρακολουθούσε όλες τις κινήσεις του Τσάρλι Τσάπλιν, διατηρώντας έναν ογκώδη φάκελο τόσο από την «δράση» του όσο και από την προσωπική του ζωή.
Το 1947 κι ενώ φούντωναν οι Μακαρθικές διώξεις, στους αμερικανικούς κινηματογράφους βγήκε η ταινία του, «Ο κύριος Βερντού».
Κατά την πρεμιέρα της και μετά από ενορχηστρωμένη πολεμική εναντίον της οργανωμένες ομάδες «αγανακτισμένων πατριωτών» αποδοκίμασαν τον δημιουργό της.
Την επομένη, στις 12 Απρίλη 1947, ο Τσάπλιν, δίνει συνέντευξη Τύπου, η οποία, όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω, θυμίζει περισσότερο «ιερά εξέταση».
Μετά τη χυδαία και συκοφαντική κριτική που δέχτηκε η ταινία αποτυγχάνει ενώ 5 χρόνια μετά ο Τσάπλιν απελάθηκε από τις ΗΠΑ πληρώνοντας τις πανανθρώπινες ιδέες του.
