Οι δικές μας Influencers…
Από τη μια είναι η Ιωάννα. Η Τούνη. Η Ιωάννα κι ο κόσμος που εκπροσωπεί.
Ένας κόσμος γυαλιστερός, συναρπαστικός, ο κόσμος της καπατσοσύνης, της επίδειξης, του χρήματος, όπου επιπλέει ο «άξιος», αυτός που φέρνει καινούργιες ιδέες, αυτός που τα καταφέρνει σε συνθήκες σκληρού, ανελέητου ανταγωνισμού.
Η Ιωάννα είναι influencer.
Πάει να πει, επηρεάζει εκατοντάδες χιλιάδες νέους ανθρώπους στον τρόπο που θα ντυθούν, θα φάνε, θα διασκεδάσουν.
Η ζωή της Ιωάννας, και του κάθε influencer, είναι να βρίσκεται πάντα, με κάθε τίμημα, στην επικαιρότητα, να κάνει τις κατάλληλες συμφωνίες με εταιρείες εμπορικές και διαφημιστικές ώστε να λανσάρει τα προς κατανάλωση προϊόντα στους «ακόλουθούς» της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης…
Στα πλαίσια της αναζήτησης δημοσιότητας, στο κυνήγι του εντυπωσιασμού, φωτογραφήθηκε ξεβράκωτη στο μουσείο του ολοκαυτώματος, και μετά την κατακραυγή που ξεσήκωσε «αναγκάστηκε» να ξαναβγάλει τη φωτογραφία με παντελόνι αυτή τη φορά.
Μια παραμυθένια ζωή, μέχρι τώρα, που ξάφνου ήρθε να την ταράξει η – προ τριετίας – δημοσίευση ερωτικών της στιγμών στο διαδίκτυο, παρά τη θέλησή της.
Το θυμήθηκε σε μια συνέντευξη και δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυα της.
Και τότε… ένα κίνημα συμπαράστασης δημιουργήθηκε σ’ όλη τη χώρα από φορείς, άτομα, συλλογικότητες…
Μέχρι αφίσα κυκλοφόρησαν: «Είμαστε με την Ιωάννα» ή κάτι τέτοιο.
Είδηση στα δελτία των καναλιών…
Ως και η Έλενα Ακρίτα δήλωσε τη συμπαράστασή της.
Από την άλλη είναι η Βασιλική, με το πτυχίο και τα μεταπτυχιακά της στα Οικονομικά, μ’ ένα ντοσιέ στο χέρι και το πιο αισιόδοξο χαμόγελο γυρνάει στα σπίτια προσπαθώντας να κάνει εγγραφές στο νέο πρόγραμμα της ΔΕΗ.
Η Ευδοξία, εξαιρετική βρεφονηπιοκόμος. Το πήρε απόφαση, δεν βλέπει τις γνώσεις και το μεράκι της να εφαρμόζονται στα μωράκια, αφού βρεφονηπιακοί σταθμοί δημοτικοί και κρατικοί όχι μόνο δεν δημιουργούνται αλλά συρρικνώνονται και κλείνουν.
Τουλάχιστον μεγαλώνει το μωράκι της με αξιοζήλευτη προσήλωση εφαρμόζοντας όλες τις πρωτοποριακές της θεωρίες.
Είναι η Δήμητρα, αριστούχος φοιτήτρια ιατρικής ως το τρίτο έτος που δεν μπορεί να συνεχίσει τις σπουδές της: ο πατέρας, οικοδόμος «έφυγε» από την επάρατο κι η μάνα, με μια πενιχρή σύνταξη και το μεροκάματο, αδυνατεί να συνεχίσει να χρηματοδοτεί τις σπουδές δύο παιδιών…
Είναι η Ανδρομάχη, δασκάλα με μεράκι και όνειρα. Το μισό χρόνο ζει με το άγχος να μάθει γράμματα στους μαθητές της μέσα από άθλια βιβλία και αναλυτικά προγράμματα.
Τον άλλο μισό (χρόνο) ζει με τον πανικό αν και που θα την ξαναπάρουν αναπληρώτρια, θα βρει σπίτι, θα φτάνουν τα λεφτά απ’ το μισθό, εκτός απ’ το ενοίκιο και για κανένα ταβερνάκι με τους συναδέλφους;
Είναι η Αριστέα, ταμίας σε σούπερ μάρκετ.
Ο προϊστάμενος, έκοψε την σεξουαλική παρενόχληση τώρα που έμεινε έγκυος, αλλά της το ξεκαθάρισε: αν τυχόν ζητήσει άδεια, επαπειλούμενη, θα πάρει πόδι, κι ας ψάξει να βρει προστασία από το Νόμο...
Και να μην παραπονιέται που σηκώνει βάρη ή που σφουγγαρίζει ατελείωτες ώρες γιατί μέχρι βουλευτή βάζουν μέσο τα κορίτσια για να προσληφθούν στην επιχείρηση.
Είναι και η Θεοδώρα. Έχασε το Μίλτο, τον άντρα της σε εργατικό ατύχημα.
Τώρα παλεύει με τρία παιδιά να τα μεγαλώσει – ας είναι καλά κι οι παππούδες που τη βοηθούν – και ν’ αποδείξει ότι δεν έφταιξε ο Μίλτος, που ήταν τάχα απρόσεκτος, για το «ατύχημα», έφταιξαν οι εγκληματικές παραλείψεις εργοδοτών και κυβέρνησης.
Αυτές και άλλες, παρά πολλές, είναι οι δικές μας influencers!
Καμιά αφίσα, ούτε μια λέξη συμπαράστασης δεν έβγαλαν γι’ αυτά τα κορίτσια οι αριστερούληδες, οι φεμινίστριες ούτε καν η κ. Ακρίτα.
Δεν τους χρειάζονται.
Τα δικά μας κορίτσια, αυτές οι υπέροχες γυναίκες, καταλαβαίνουν, αργά και βασανιστικά ότι η αξία της ζωής είναι στον αγώνα.
Τον αγώνα τον συλλογικό για ν’ ανατρέψουμε αυτό το σάπιο σύστημα, που δημιουργεί εκμεταλλευτές κι εκμεταλλευόμενους που εκπορνεύει αρχές και αξιοπρέπεια και βγάζει στο σφυρί ιδανικά και αξίες.
Και στον προσωπικό αγώνα για την κατάκτηση της γνώσης, της κουλτούρας που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο με αρχές, αξίες, ιδανικά, με σεβασμό για όλους τους ανθρώπους και διάθεση για προσφορά σε όποιον τη χρειάζεται.
Πηγή: Κατιούσα
