Νέες δομές «υποστήριξης» εκπαιδευτικού έργου – Μέρος 2ο (Τελευταίο)
Μια πρώτη προσέγγιση στο κυβερνητικό σχέδιο
Aλλαγές σε δομές και διαδικασίες μέσω συγχωνεύσεων και καταργήσεων
που έχουν τελικό στόχο την αξιολόγηση σε όλα τα επίπεδα ως και τη σχολική μονάδα!!
Διαβάστε εδώ το 1ο Μέρος
4. Δημιουργούνται Κέντρα Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης (Κ.Ε.Σ.Υ.)
Διαμορφώνεται ένας νέος μηχανισμός σε επίπεδο διεύθυνσης εκπαίδευσης, κοινός για Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια, ο οποίος θα λειτουργεί ως ιμάντας μεταφοράς των κεντρικών και περιφερειακών κατευθύνσεων.
Μέσα από τα Κ.Ε.Σ.Υ. προωθούνται συγχωνεύσεις και καταργήσεις δομών (Κ.Ε.Δ.Δ.Υ., Σ.Σ.Ν., Κ.Ε.Σ.Υ.Π., Κ.Ε.Π.Λ.Η.Ν.Ε.Τ., Ε.Κ.Φ.Ε.) και ταυτόχρονα μετατροπή των οργανικών θέσεων που δεν θα προβλέπονται στη νέα δομή σε προσωποπαγείς που θα καταργούνται με την αποχώρηση του εργαζομένου.
Ειδικά η κατάργηση των Κ.Ε.Δ.Δ.Υ. θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση της Ειδικής Αγωγής, θα φορτώσει εντελώς στις πλάτες των οικογενειών όλο το κομμάτι της διάγνωσης και στήριξης των παιδιών με ειδικές μαθησιακές ανάγκες και θα απαλλάξει το κράτος από τις ευθύνες του.
5. Δημιουργούνται Κέντρα Εκπαίδευσης για την Αειφορία (Κ.Ε.Α.).
Τα Κ.Ε.Α., ως μετεξέλιξη των Κέντρων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (Κ.Π.Ε.), ενσωματώνουν τις αρμοδιότητες των υπευθύνων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, Αγωγής Υγείας, Πολιτιστικών Θεμάτων και Πολιτιστικών Δραστηριοτήτων.
Το Κ.Ε.Α., επίσης, θα είναι κοινό για τις δύο βαθμίδες εκπαίδευσης.
Μαζί με τον προφανή στόχο για περιορισμό των υπευθύνων που ασχολούνται με αυτούς τους τομείς, το «συμμάζεμα» και την εξοικονόμηση προσωπικού, προωθείται η ενοποίηση σε επίπεδο περιεχομένου όλων των σχολικών δραστηριοτήτων που απευθύνονται στους μαθητές όλων των τάξεων.
Επιδιώκουν με πιο οργανωμένο και συστηματικό τρόπο να παρέμβουν στις συνειδήσεις της νέας γενιάς γύρω από μια σειρά κρίσιμα ζητήματα. Επιδιώκουν να θέσουν επιπλέον εμπόδια στην ανάδειξη ζητημάτων από εκπαιδευτικούς που πηγαίνουν κόντρα στις κυρίαρχες αξίες της Ε.Ε.
Μέσω της λεγόμενης «αειφορίας» θέλουν να κάνουν τον εκπαιδευτικό ιμάντα μεταφοράς αντιδραστικών αντιλήψεων για παράδειγμα:
«…πως μπορεί το σύστημα να συμβιβάζει ομαλά τα επιχειρηματικά κέρδη και τις ανάγκες του ανθρώπου.»
Η παιδαγωγική ελευθερία που αναγνωρίζουν είναι «εντός των τειχών».
6. Δίνεται νέος ρόλος στο Σχολικό Συμβούλιο
Στην κατεύθυνση της αυτονομίας και της αυτοαξιολόγησης των σχολικών μονάδων αναμορφωμένο ρόλο αποκτά και το Σχολικό Συμβούλιο. Βασικό του έργο:
«…η εξασφάλιση της ομαλής λειτουργίας και η ενίσχυση των σκοπών της σχολικής μονάδας με κάθε πρόσφορο τρόπο.»
Αφού η κυβέρνηση και το κράτος, έχοντας άλλες προτεραιότητες (βλ. ΝΑΤΟικές δαπάνες, φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις στο κεφάλαιο) έχουν βάλει στη δημοσιονομική μέγγενη τη χρηματοδότηση των σχολείων, οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς και οι μαθητές καλούνται «βγάλουν το φίδι από την τρύπα» βάζοντας πιο βαθιά το χέρι στη τσέπη για τη λειτουργία του σχολείου.
Για να εξασφαλίσουν ότι θα λειτουργεί μ’ αυτόν τον τρόπο το Σχολικό Συμβούλιο προβλέπεται και η συμμετοχή του στις διαδικασίες της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας.
7. Σχολικός κανονισμός ως επιπλέον ασφυκτικός εσωτερικός έλεγχος
Γενικεύονται οι σχολικοί κανονισμοί στα σχολεία όπου, με μια επίφαση δημοκρατίας και ισότιμης συμμετοχής μεταξύ εκπαιδευτικών, γονιών και μαθητών, επιβάλλεται ένα νέο «καθηκοντολόγιο» για όλα τα μέρη της σχολικής κοινότητας, που δε θα διαταράζει την «εύρυθμη λειτουργία του σχολείου».
8. Το κομμάτι της αξιολόγησης αποτελεί τον τελικό στόχο της κυβερνητικής πρότασης
Στη βάση ενός αυτόνομου, κατηγοριοποιημένου σχολείου της αγοράς θα γίνεται και η αξιολόγηση όλων των δομών. Το σχέδιο προβλέπει αξιολόγηση δομών και λειτουργιών σε όλα τα επίπεδα μέχρι και τη σχολική μονάδα.
Κάθε δομή (ΠΕ.Κ.Ε.Σ, Κ.Ε.Σ.Υ., Κ.Ε.Α.) αξιολογεί και αποτιμά το έργο της και αναφέρεται στους ανωτέρους.
Δεν είναι αλήθεια ότι δεν θα αξιολογείται ο εκπαιδευτικός. Στις πλάτες του εκπαιδευτικού φορτώνεται ένα δυσβάστακτο πλέγμα αξιολογικών ελέγχων σε όλα τα επίπεδα.
Ο Σύλλογος Διδασκόντων προχωρά σε προγραμματισμό και αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου στη βάση συγκεκριμένων στόχων οι οποίοι καθορίζονται από τα αναλυτικά προγράμματα αλλά και τους κατά τόπους περιφερειακούς σχεδιασμούς.
Η λεγόμενη «αποτίμηση του παιδαγωγικού έργου» σε κάθε σχολική μονάδα θα γίνεται στη βάση θεματικών αξόνων οι οποίοι θα καθορίζονται με Υπουργική Απόφαση και με την άμεση εμπλοκή των Διευθυντών των σχολείων και στελεχών του ΠΕ.Κ.Ε.Σ(!!).
Δηλαδή με απόλυτα μετρήσιμους δείκτες και με το πιστόλι στον κρόταφο!!
Οι εκθέσεις αποτίμησης θα κοινοποιούνται στο οικείο ΠΕ.Κ.Ε.Σ. Δε θα μένουν απλώς στο συρτάρι του Διευθυντή του σχολείου. Θα αποτελούν μετρήσιμο δείκτη κατηγοριοποίησης του σχολείου και μέσο εκφοβισμού.
Αλήθεια πιστεύει κανείς μετά από όλα αυτά ότι ο εκπαιδευτικός μένει έξω από την αξιολόγηση;
Το ότι η κυβέρνηση υποστηρίζει, για καθαρά προπαγανδιστικούς λόγους, πως ο εκπαιδευτικός δεν αξιολογείται, σ΄ αυτή τη φάση, έχει να κάνει και με το γεγονός ότι το συνδικαλιστικό κίνημα απέρριψε οργανωμένα τις προηγούμενες προσπάθειες αξιολόγησης
π.χ. Μητσοτάκη – Αρβανιτόπουλου, ότι:
«…δεν έχει ακόμα εμπεδωθεί η κουλτούρα αξιολόγησης από τους εκπαιδευτικούς.»
Ο βασικός τους στόχος είναι να εμπλέξουν τους εκπαιδευτικούς στην διαδικασία της αντιδραστικής αξιολόγησης, να τους κάνουν συνενόχους στην αντιλαϊκή πολιτική.
Έτσι κι αλλιώς όλο το νομοθετικό πλαίσιο που ψήφισε κι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ (π.χ. ν. 4369/16) αποτελεί οδηγό και για την εκπαίδευση. Ο Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας προβλέπει ότι αν ένας εργαζόμενος αξιολογηθεί δυο φορές ανεπαρκής με βαθμό από 0-24 μπαίνει με το ερώτημα της απόλυσης.
Η τροπολογία Γεροβασίλη, που ψήφισε η κυβέρνηση μαζί με τη Ν.Δ. κι ορίζει ότι τα στελέχη που δε θα αξιολογήσουν χάνουν το δικαίωμα να θέσουν ξανά υποψηφιότητα για θέση ευθύνης, είναι σε ισχύ.
Επιβεβαιώνει και μ΄ αυτό τον τρόπο ότι η αξιολόγηση είναι βαθιά αντιδραστική και τιμωρητική.
Στη συνέχεια έρχεται και ο πέλεκυς, η τιμωρία,
η μισθολογική καθήλωση κι οι απολύσεις.
Το γεγονός ότι στην εκπαίδευση υπάρχουν χιλιάδες στελέχη εκπαίδευσης, ως και τις/τους προϊσταμένες/ους των Νηπιαγωγείων και των ολιγοθέσιων Δημοτικών και χιλιάδες ακόμα εκπαιδευτικοί που έχουν τα τυπικά προσόντα και επιθυμούν κάποια θέση ευθύνης, αποδεικνύει ότι η αξιολόγηση θα αφορά τελικά ένα μεγάλο κομμάτι του κλάδου ΑΜΕΣΑ!!
Με βάση όλα τα παραπάνω, το σχέδιο της κυβέρνησης:
- Απορρίπτεται και αυτό όχι γιατί έφτασε αργά στις Ομοσπονδίες, ούτε γιατί δεν είναι προϊόν διαλόγου, όπως υποστηρίζουν μια σειρά συνδικαλιστικές δυνάμεις, αλλά γιατί είναι βαθιά αντιδραστικό, επικίνδυνο και αντιπαιδαγωγικό.
- Είναι κρίκος στην αλυσίδα των αντιλαϊκών πολιτικών, της αξιολόγησης στο Δημόσιο, των σχεδιασμών για το Νέο Λύκειο, του Π.Δ. 79 για τη λειτουργία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
- Αποτελεί κομμάτι της γενικότερης επίθεσης στα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα, στα μορφωτικά δικαιώματα της νεολαίας.
- Ανοίγει πολύ επικίνδυνους δρόμους για ακόμα μεγαλύτερες αντιδραστικές ανατροπές στη δομή και τη λειτουργία της εκπαίδευσης. Στην ουσία η ενοποίηση όλων των λειτουργιών της παιδαγωγικής ευθύνης και καθοδήγησης ανάμεσα στις δύο βαθμίδες της εκπαίδευσης ανοίγει τον δρόμο και για τη διοικητική ενοποίησή τους, αλλά και για τη μεταφορά κεντρικών ευθυνών σε σχέση με το προσωπικό, ακόμα και στο κομμάτι των προσλήψεων, προς τις Περιφερειακές Διευθύνσεις Εκπαίδευσης.
Ο προσανατολισμός των κυβερνητικών σχεδιασμών συμπίπτει με τις θέσεις της Ν.Δ. και τις δηλώσεις Μητσοτάκη για την αυτονομία του σχολείου, την αποκέντρωση των προγραμμάτων σπουδών κ.ά. Η στρατηγική σύμπλευσή ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. δεν μπορεί να κρυφτεί όσες σικέ αντιπαραθέσεις και αν στήσουν.
Αυτό που μας ετοιμάζουν, όλοι μαζί, είναι το σχολείο της αγοράς, των περικοπών και της σύγχρονης ημιμάθειας. Με σχολεία που θα αναζητούν πόρους για να λειτουργήσουν, με διαφοροποιημένα προγράμματα και εκπαιδευτικούς λάστιχο. Άλλωστε πολλά απ΄ αυτά τα ζούμε ήδη μέσα στις τάξεις μας, στη καθημερινότητα της εκπαίδευσης.
Καμία συμμετοχή, με κανένα τρόπο στον διάλογο απάτη της κυβέρνησης.
Οι πλειοψηφίες σε ΟΛΜΕ – ΔΟΕ έσπευσαν να συμμετέχουν στον διάλογο της κυβέρνησης, ενώ το πλαίσιο κι οι στοχεύσεις του είναι γνωστές. Δεν είναι η πρώτη φορά που με τη στάση τους διευκολύνουν τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς.
Μια σειρά συνδικαλιστικές δυνάμεις έχουν αρχίσει να τοποθετούνται θετικά ή κριτικά υπέρ του σχεδίου. Στην ουσία οι πλειοψηφίες αυτές συμφωνούν με τις αντιδραστικές αλλαγές στο περιεχόμενο του σχολείου.
Τώρα είναι η ώρα οι εκπαιδευτικοί μέσα από τους Συλλόγους και τις ΕΛΜΕ να πάρουμε την υπόθεση του αγώνα απέναντι σ΄ αυτούς τους σχεδιασμούς στα χέρια μας!!
Να δυναμώσουμε τον αγώνα για:
- Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Παιδεία για όλα τα παιδιά. Ούτε 1€ από την τσέπη των γονιών για τη μόρφωση των παιδιών και τη λειτουργία του σχολείου.
- Σχολείο που θα μορφώνει, θα διαπαιδαγωγεί και δε θα εξοντώνει.
- Κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Παιδεία.
- Μαζικούς μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων.
- Ενιαίο 12χρονο Σχολείο σύγχρονης γενικής παιδείας.
- Δίχρονη υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή.
Απαντάμε αγωνιστικά στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς
Προχωράμε σε ενημερώσεις σε όλα τα σχολεία και σε καλά προετοιμασμένες Γενικές Συνελεύσεις.- Να πάρει πίσω η κυβέρνηση το αντιδραστικό σχέδιο. Αν τολμήσει να το υλοποιήσει, απαντάμε με νέο κύκλο Γενικών Συνελεύσεων και αγωνιστικές κινητοποιήσεις.
- Όλα τα Σωματεία, ΣΥΛΛΟΓΟΙ και ΕΛΜΕ, και οι Σύλλογοι Διδασκόντων παίρνουμε αποφάσεις συμμετοχής στην «αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης σε όλα τα επίπεδα».
- Προετοιμάζουμε μεγάλη απεργιακή απάντηση Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα ενάντια στα βάρβαρα μέτρα της 3ηαξιολόγησης.
Ένα άρθρο των εκλεγμένων με την «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών»
Σπύρου Μαρίνη – Θεοδώρας Δριμάλα, στο Δ.Σ. της ΔΟΕ
και Ακτύπη Δημήτρη – Δάρδαλη Νίκου, στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ
2/11/2017
