Να πάρει η ευχή, ένα μεροκάματο είναι!

Για να φωνάξεις ότι δεν συναινείς, ότι έχεις άλλα όνειρα, ότι δεν θα αφήσεις να ρημάξουν τη ζωή σου και των παιδιών σου

Το Υπουργείο Παιδείας προωθεί το 30ωρο υποχρεωτικό εργασιακό ωράριο, συγχωνεύσεις σχολείων, αύξηση των μαθητών ανά τάξη, αξιολόγηση, κατάργηση του υπολογισμού της ώρας σίτισης ως διδακτικής.

Εμείς Τί κάνουμε ;

Οι προωθούμενες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης θα αλλάξουν δραματικά τα σχολεία σε ότι αφορά και το εργασιακό περιβάλλον των εκπαιδευτικών αλλά και τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών.

Αν «περάσουν» όλα αυτά του χρόνου θα υπάρξει ένα άλλο σχολείο «κάτεργο» όσον αφορά τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών.

Είναι πολύ σημαντικό ΤΩΡΑ οι εκπαιδευτικοί να δηλώσουν δυναμικά ότι δεν ΣΥΝΑΙΝΟΥΝ με τα προωθούμενα μέτρα.

Και είναι πραγματικά ευκαιρία αυτό να γίνει στην Απεργία της 14 Δεκέμβριου.

Όλες αυτές τις μέρες ακούω μια σειρά από επιχειρήματα, κριτική, γκρίνια, για τις απεργίες.

Μπορώ να απαντήσω ότι οι απεργίες στο δημόσιο έχουν πολιτικό κόστος. Αυτό μετρά κάθε φορά μια κυβέρνηση κι όχι αν μάζεψε κάποια εκατομμύρια στα ταμεία.

Ότι και μια μέρα απεργία – αν είναι καθολική – μπορεί να έχει αποτελέσματα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι μένουμε εκεί.

Μπορεί να υπάρξει κλιμάκωση παράλληλα και με άλλες μορφές δράσης.

Αν το μέλλον που μας προετοιμάζουν είναι ρόδινο, εάν δεν φοβούνται τις απεργίες – όπως κάποιοι αφελώς υποστηρίζουν – τότε γιατί φέρνουν νομοσχέδιο που τις απαγορεύει;

Το ξέρω ότι είναι δύσκολα τα οικονομικά κι υπάρχουν πολλά ζόρια.

Όμως απεργία κάνουμε γι’ αυτο ακριβώς τον λόγο. Επειδή δεν μας φτάνει το μεροκάματο. Αν έφτανε και περίσσευε δεν θα υπήρχε λόγος για απεργία.

Τίποτα δεν γίνεται αν μένεις θεατής – Όλα ανατρέπονται αν ξεσηκωθείς!

Άκουσα και πολλά αλλά όμως υπάρχει κάτι που πραγματικά δυσκολεύομαι να απαντήσω:

Είναι η ατομική «ψευδαίσθηση» που έχουν πολλοί ότι μέσα σε αυτήν την λαίλαπα αυτοί θα βρουν έναν τρόπο κάπου να «ακουμπήσουν» και θα την γλυτώσουν.

Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά παραδείγματα: Αποσπασμένων, αναπληρωτών, υπεράριθμων με 30 χρονιά προϋπηρεσία και πως ξαφνικά έχασαν τον ύπνο τους ψάχνοντας σχολείο και μάλιστα πολλά χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι τους.

Όμως πραγματικά αυτή η «αντίληψη» έχει μπολιάσει πολλούς. Χρόνια τώρα καλλιεργείται από την εκάστοτε εξουσία. Είναι πια κυρίαρχη άποψη.

Απλά ας κοιτάξει κάποιος τον διπλανό του. Αυτόν που πλήρωσε αυτές τις πολιτικές κι ας προβληματιστεί.

Έχετε υπόψη σας πως αν γίνουν οι συγχωνεύσεις που προωθεί η κυβέρνηση πόσοι θα είναι οι υπεράριθμοι, πόσες οργανικές θα χαθούν, πόσοι θα ψάχνουν σχολείο;

Κι υπάρχουν κι αυτά που ισχύουν για όλους:

Πάνω από 100 νέα «προαπαιτούμενα» συμφώνησαν με τους «θεσμούς»:

Τσεκούρι στα οικογενειακά επιδόματα,
νέες περικοπές στις συντάξεις,
σαρωτικές αλλαγές στις ρυθμίσεις περί αναπηρίας,
ψαλίδι στα στεγαστικά επιδόματα και στην επιδότηση των μεταφορών,
επιτάχυνση της μείωσης του αφορολόγητου για τους μισθωτούς,
νέα αύξηση στο χαράτσωμα των ακινήτων με αλλαγές στις τιμές ζώνης!

Η δική τους «ανάπτυξη» περνάει μέσα απ’ τις νέες αιματηρές θυσίες που μας ζητούν. Σχεδόν τρία (3) δις θα είναι τα επιπλέον αντιλαϊκά μέτρα στον φετινό προϋπολογισμό!