Να δεις τι σου ’χω για μετά…
Όταν κάναν τον γύρο του θριάμβου με το success story τους και τον πολιτικάντη – δεξί ψάλτη – κάνω επίκληση φουλ στο συναίσθημα κυρ-Σωτήρη αλά μπρατσέτα, τα φωνάζαμε σε όλους τους τόνους.
Διαφαινόταν πού οδεύει το πράγμα…
Ότι θα φτάναμε στο δεύτερο κύμα και η ολιγωρία και η αναλγησία, ήταν αδύνατο να μην έχουν τραγικό αντίκτυπο.
Και είμαστε ακόμα εν αναμονή όλου το «μεγαλείου». Γιατί πρόκειται να έχει μπόλικο σασπένς όλο το εργάκι.
Η διαχείριση ναι μεν προβλέψιμη, αλλά στο κατά πόσο ανυπολόγιστες θα είναι οι συνέπειες, αναμένουμε την στατιστική και το κοστολόγιο για την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια.
Τον πολύτιμο χρόνο που τους δώσαμε και πειθαρχήσαμε κλεισμένοι για να προετοιμάσουν το σύστημα υγείας και να διαχειριστούν οικονομικά πακέτα στήριξης για εργαζόμενους και διάφορες κοινωνικές ομάδες που έχουν πληγεί από την πανδημία, το «αξιοποίησαν» σε μεγάλους περιπάτους, σκόιλ ελικικού, χρηματοδότηση στα ΜΜΕ και λοιπές ομορφιές.
Οχτώ (8) μήνες και το υπουργείο δεν έχει δεχτεί, ούτε καν να ακούσει, τις προτάσεις της ΟΕΝΓΕ.
Η επικινδυνότητα και η αλητεία της κυβέρνησης, στέλνουν κοσμάκη εκ προοιμίου στα τάρταρα.
Οι έχοντες θα κατευθυνθούν για ίαση στις ιδιωτικές κλινικές-επιχειρήσεις, για τους υπόλοιπους ευχολόγια, κομποσκοίνια και μεγατόνους ατομικής ευθύνης.
Καλού κακού, ραφτείτε για την ώρα που θα σας καταλάβουν μέχρι και οι πέτρες και θα ξεσηκωθούν και αυτές…
Ποτέ δεν ξέρεις για πότε φτάνει η ώρα για την ενσάρκωση του:
«Κείνο το βράδυ σώπαιναν οι λύκοι, γιατί ούρλιαζαν οι άνθρωποι» (Μενέλαος Λουντέμης).
Ελένη Παπαγεωργίου
ειδικευόμενη γιατρός στον «Ευαγγελισμό»
Πηγή: Κατιούσα
