Μνημείο του ΚΚΕ στη Μακρόνησο – Τα αποκαλυπτήρια σήμερα στις 7 μμ (vid)
Δεκάδες μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ από το πρωί τπροετοιμάζουν το χώρο για την μεγάλη εκδήλωση (εικ)
Σήμερα στις 7 το απόγευμα στο κολαστήριο της Μακρονήσου, στο «Νταχάου της Μεσογείου», θα αποκαλυφθούν οι πέντε ανθρώπινες μορφές κατασκευασμένες από ανοξείδωτο σίδερο, που αποτελούν το βασικό σημείο της σύνθεσης του μνημείου που ανέγειρε η ΚΕ του ΚΚΕ, για να τιμήσει τα χιλιάδες μέλη του Κόμματος, τους χιλιάδες αγωνιστές που κράτησαν ψηλά τη σημαία της κοινωνικής απελευθέρωσης από τα δεσμά της ταξικής εκμετάλλευσης.
Στην εκδήλωση των αποκαλυπτηρίων του μνημείου, που φιλοτέχνησε ο γλύπτης και αναπληρωτής καθηγητής της ΑΣΚΤ Μάρκος Γεωργιλάκης, θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.
Θα ακολουθήσει συναυλία με τα έργα του Θάνου Μικρούτσικου «Καντάτα για τη Μακρόνησο» σε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου και «Σπουδή σε ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόβσκη».
Στην εκδήλωση θα τραγουδήσουν η Ρίτα Αντωνοπούλου και ο Κώστας Θωμαΐδης.
Η καλλιτεχνική επιμέλεια και διεύθυνση είναι του Θύμιου Παπαδόπουλου.
Παίζουν οι μουσικοί: Δημήτρης Αγάθος (τρομπέτα), Γιώργος Κατσίκας (τύμπανα), Μίμης Ντούτσουλης (μπάσο), Θοδωρής Οικονόμου (πιάνο), Θύμιος Παπαδόπουλος (φλάουτο, κλαρινέτο, σαξόφωνο), Γιάννης Παπαζαχαριάκης (κιθάρα), Τζίμης Σταρίδας (τρομπόνι).
Οδηγίες για τους συμμετέχοντες
Όλα είναι έτοιμα για να υποδεχθούν όσους θα συμμετάσχουν στην εκδήλωση.
Οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση, εκπληρώνοντας ένα βαρυσήμαντο χρέος, χρειάζεται να ακολουθήσουν τις εξής οδηγίες που δίνει το Γραφείο Περιοχής της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ για την ομαλή διεξαγωγή της εκδήλωσης:
- Να είναι έγκαιρα στα σημεία επιβίβασης στα λεωφορεία και στο πλοίο.
- Να φορούν κατάλληλα ρούχα και παπούτσια.
- Να είναι εξοπλισμένοι με καπέλα – αντηλιακά, να έχουν μαζί τα απαραίτητα φάρμακα ιδιαίτερα όσοι πάσχουν από κάποιες αλλεργίες, κλπ.
- Είναι υποχρεωτική η χρήση μάσκας σε όλα τα μέσα μεταφοράς προς τη Μακρόνησο: Στο λεωφορείο και το πλοίο και προφανώς κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης.
- Καλό είναι να έχουν μαζί τους κάποιο ελαφρύ σνακ ή σάντουιτς, διότι πάνω στο νησί θα διατίθεται μόνο εμφιαλωμένο νερό.
Στο λιμάνι του Λαυρίου κατά την επιβίβαση στο πλοίο πρέπει να τηρούνται οι αποστάσεις ασφαλείας, όπως και πάνω στο πλοίο κατά τη διάρκεια του σύντομου ταξιδιού.
Στη Μακρόνησο πρέπει να υπάρχει φροντίδα να διατηρείται ο χώρος καθαρός.
Μετά το τέλος της εκδήλωσης, η αναχώρηση πρέπει να γίνει επίσης με τάξη, με βάση τα δρομολόγια που θα υποδειχθούν, ώστε να μην υπάρξει συνωστισμός στην προβλήτα.
Κάθε ομάδα να παραμένει στο χώρο της εκδήλωσης μέχρι να έρθει η σειρά της για την επιβίβαση στο πλοίο.
Με υπευθυνότητα, υπομονή, κομμουνιστική συνέπεια και συντροφικότητα, η εκδήλωση θα είναι από όλες τις πλευρές επιτυχημένη, αντάξια του ιστορικού, αγωνιστικού και ταξικού φορτίου που έχει.
Μνημείο του ΚΚΕ στη Μακρόνησο – «Το Νταχάου της Μεσογείου» (vid)
Εκεί που οι μηχανισμοί καταστολής τελειοποιήθηκαν, εκεί που η κρατική βία συστηματοποιήθηκε, που οι πολιτικά διωκόμενοι γνώρισαν τη μεγαλύτερη αναμέτρησή τους με τον ταξικό αντίπαλο, δοκίμασαν απίστευτα βασανιστήρια, αλλά στάθηκαν όρθιοι!
Στο ξερονήσι στα ανοιχτά του Λαυρίου, εκεί που χιλιάδες μέλη του ΚΚΕ, χιλιάδες αγωνιστές κράτησαν ψηλά τη σημαία της κοινωνικής απελευθέρωσης από τα δεσμά της ταξικής εκμετάλλευσης.
Στο ξερονήσι που αποτελεί σύμβολο ηθικού μεγαλείου και ηρωισμού, των αρετών δηλαδή που πηγάζουν από την ακλόνητη πίστη σε ανώτερα ιδανικά, στα ιδανικά της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Μνημείο του ΚΚΕ στη Μακρόνησο – «Πέντε μορφές σύμβολο και τιμή στους αλύγιστους Μακρονησιώτες» (vid)
Ο δημιουργός του μνημείου που θα στηθεί στη Μακρόνησο Μάρκος Γεωργιλάκης, γλύπτης και αναπληρωτής καθηγητής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, μίλησε στο portal 902.gr, λίγες μέρες πριν την εκδήλωση.
Περιγράφοντας το Μνημείο, ο Μ. Γεωργιλάκης αναφέρεται στις πέντε μορφές που συμβολίζουν τα πέντε στρατόπεδα που λειτουργούσαν στο κολαστήριο της Μακρονήσου.
Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του έργου, οι μήτρες των πέντε μορφών που είναι θαμμένες μέσα στο χώμα, ακριβώς κάτω από το μνημείο, αντίστοιχα σε κάθε μορφή.
Ένα στοιχείο που δεν είναι ορατό στον επισκέπτη, είναι όμως συμβολική προσφορά στους νεκρούς που έδωσαν τη ζωή τους σε αυτό το χώμα, σε κάθε σπιθαμή του οποίου βρίσκονται τα αποτυπώματά τους από τους βασανισμούς και τις δοκιμασίες που υπέστησαν στη διάρκεια της εξορίας κι όμως κράτησαν ψηλά τη σημαία του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση από τα δεσμά της ταξικής εκμετάλλευσης.
Δεκάδες μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ από το πρωί τπροετοιμάζουν το χώρο για την μεγάλη εκδήλωση
Από νωρίς το πρωί έφτασαν στη Μακρόνησο δεκάδες μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, με σκοπό να προετοιμάσουν τον χώρο για την εκδήλωση που διοργανώνει η ΚΕ του ΚΚΕ το απόγευμα.
Πριν τις 8 το πρωί η προετοιμασία είχε ξεκινήσει. Το πλοίο που ξεκίνησε από το Λαύριο ξεφόρτωσε στο ξερονήσι της Μακρονήσου.
Αμέσως μετά την αποβίβαση οι εργασίες άρχισαν: Άλλοι ανέλαβαν την καθαριότητα, άλλοι τη μεταφορά του απαραίτητου εξοπλισμού, άλλοι την προετοιμασία του χώρου της εκδήλωσης.
Σύντροφοι κάθε ηλικίας έχουν αναλάβει ο καθένας το πόστο του προκειμένου να είναι όλα έτοιμα για να υποδεχθούν τους επισκέπτες που θα φτάσουν το απόγευμα, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της ΚΕ του ΚΚΕ για να πάρουν μέρος στην εκδήλωση.
Η Καντάτα για τη Μακρόνησο
Σήμερα για πρώτη φορά, θα ακουστούν στο μαρτυρικό τόπο, τα έργα του Θάνου Μικρούτσικου «Καντάτα για τη Μακρόνησο», σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου και «Σπουδή σε ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόβσκη».
Ο δίσκος, που εκδόθηκε το 1976 και πρωτοπαρουσιάστηκε στο «Σπόρτιγκ», σημαδεύτηκε από την ανεπανάληπτη ερμηνεία της Μαρίας Δημητριάδη.
Στα χορικά συμμετείχε ομάδα νέων ηθοποιών και τραγουδιστών, ανάμεσά τους οι Σάκης Μπουλάς, Αφροδίτη Μάνου, Γιάννης Ζουγανέλης, Γιώργος Μιχαηλίδης, Γιώργος Κιμούλης, Σοφία Σπυράτου.
Στην Ελλάδα παρουσιάστηκε ξανά στις συναυλίες που αφιέρωσε ο μεγάλος συνθέτης στα 100 χρόνια του ΚΚΕ το Μάρτη και τον Απρίλη του 2018.
«22.000 θεατές που τις παρακολούθησαν δημιούργησαν την πιο κατανυκτική ατμόσφαιρα που έχω ζήσει ποτέ. Τους ευγνωμονώ»,
είχε αναφέρει τότε ο Θ. Μικρούτσικος.
Σημείωνε ακόμα ότι:
«H «Καντάτα για τη Μακρόνησο» είναι ένα έργο που δεν ανήκει μόνο στους δημιουργούς του. Ανήκει σε όσους αγωνίστηκαν και πάλεψαν μέσα από τις γραμμές του Κόμματος αλλά και δίπλα σ’ αυτό, σε χρόνους ζοφερούς. Σε όσους εκτελέστηκαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν και αντιστάθηκαν. Σε όσους πάλεψαν για μια δίκαιη κοινωνία».
Όσο για το τι ήταν αυτό που τον ώθησε να μελοποιήσει τα ποιήματα, ήταν κατηγορηματικός:
«Προφανώς με έκαιγε η Ιστορία μας! Το περιεχόμενο του δικού μας αγώνα. Θέλησα να εκφράσω με σύγχρονο τρόπο την καταπίεση των ανθρώπων στη Μακρόνησο, τον ηρωισμό που επέδειξαν, τη σκληράδα των βασανιστών.
Επομένως, έπεσε σαν ώριμο μήλο ο «Πέτρινος Χρόνος» του Ρίτσου, γνωρίζοντας βέβαια το μεγαλύτερο μέρος της ποίησής του και έχοντας ήδη μελοποιήσει Ρίτσο και σε επίπεδο πειραματικής μουσικής και σε επίπεδο τραγουδιών, που δεν είχαν εκδοθεί».
Σημειώνεται ότι από τη «Σύγχρονη Εποχή» κυκλοφορεί συλλεκτική έκδοση, η οποία περιλαμβάνει νέα, αναθεωρημένη ηχογράφηση των δύο έργων, με τους Ρ. Αντωνοπούλου και Κ. Θωμαΐδη και είναι αφιερωμένη στα 100 χρόνια ηρωικής ζωής και δράσης του ΚΚΕ.
Μέσα από τα έργα του Γιώργου Φαρσακίδη
Μια μικρή αναφορά στη Μακρόνησο, με τα έργα και τα λόγια του Γιώργη Φαρσακίδη, όπως καταγράφονται στο ομώνυμο λεύκωμα του κομμουνιστή εικαστικού και λογοτέχνη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».
Ο Γ. Φαρσακίδης πέρασε όρθιος 16,5 χρόνια της ζωής του σε φυλακές και εξορίες: Αϊ – Στράτης, Μακρόνησος, ξανά Αϊ – Στράτης και αργότερα, στα χρόνια της χούντας, Γυάρος και Λέρος.
Σε αυτούς τους τόπους έκανε τα τσακισμένα χέρια του «όπλα» του απροσκύνητου και αλύγιστου αγώνα. Εκεί η Τέχνη του, η αυτοδίδακτη και στρατευμένη, «δεν υπήρξε μια ευχάριστη ενασχόληση, αλλά ένα επιπλέον, αναντικατάστατο όπλο αγώνα, μια μαρτυρία»…
Για τον «Γολγοθά»
Βραχνάς τα μεγάφωνα στις κολόνες, μετράνε το χρόνο, την τιμή, τη ζωή σου:
«Ακόμα δέκα λεπτά απομένουν. Σκεφτείτε! Η πραγματικότητα θα σας πείσει. Σας έπεισε. Η διέξοδος μία και μόνη, η εθνική οδός της μετανοίας».
Και τα χέρια τριγύρω, τ’ αμέτρητα χέρια. Ικετεύουν, φοβερίζουν, χτυπούν. Να σε «σώσουν!». «Ακόμα πέντε…». «Τρία λεπτά απομένουν ακόμα…». Τρία λεπτά! Ως την τρέλα, το θάνατο. Σκέψου και πάλι και ξανά και πάλι, όσο προφταίνεις, όσο αντέχεις, όσο μπορείς…
Σ’ αυτή τη χώρα η λευτεριά πληρώνεται ακριβά. Κάποιος την ονομάτισε, τη φώναξε! Τον λιντσάρανε επί τόπου. Τον έσουραν κατά την πύλη και το κεφάλι του, σουρνάμενο πάνω στα βράχια, ματόβρεχτο, άμορφο, να το κλωτσάνε δεκάδες ποδάρια.
Η ανθρωπομάζα άφωνη, αγριεμένη, ανοίγει το πέρασμα, ένα και μόνο, για τη «Χαράδρα». Μπροστά πηγαίνουν οι αγγαρείες με τα φορεία… Ξοπίσω, με τα στειλιάρια στο χέρι, οι αλφαμίτες.
Κι ανάμεσά τους, μέσα απ’ τις χιλιάδες του κόσμου, κολλητοί, ώμο με ώμο, πορεύονται οι συνοδοιπόροι του «Γολγοθά». Τέτοιες στιγμές σφιχτοδένει την ομάδα ο φόβος. Μέγγενες σφίγγουν τα δάχτυλα, τα χέρια μπλεχτήκανε, γίνανε ένα. Και όσο ποτέ άλλοτε, νιώθεις τούτη την ώρα την έννοια Σύντροφος.
Καψόνι της δίψας: Το τελευταίο φλυτζανάκι
Πολλοί και πρωτότυποι οι τρόποι να βασανίζεις τον άνθρωπο. Κι απ’ τους χειρότερους σίγουρα είναι και το καψόνι της δίψας…
Αποβραδίς μας είχανε φέρει μπακαλιάρο και λάχανο. Την άλλη μέρα οι στάμνες δε φύγανε να γεμίσουν. Στη σκηνή μας μια στάμνα κι ένα λαγήνι μικρό για ρεζέρβα.
Δεύτερη μέρα! Για το καψόνι της πέτρας δε βγάλανε κανένα. Της στάμνας το νερό σώθηκε. Μετρήσαμε το λαγήνι, σαράντα τέσσερα και κάτι φλυτζανάκια μικρά – σαράντα δύο εμείς…
Τρίτη μέρα! Τα παραπέτα κατεβασμένα, όλη η σκηνή ξαπλωμένη, κακόκεφη. Αποφεύγουμε κάθε περίσσια κίνηση, ακόμα και την κουβέντα. Με το λαγήνι ξοφλήσαμε. Τρία φλυτζανάκια περίσσεψαν. Για τον Βαβάκο (σ.σ. είχε τρελαθεί). Οι αλφαμίτες λύκοι γυροφέρνουνε όλη μέρα απ’ έξω…
Τέταρτη μέρα! Τ’ αντίσκηνο πυρώνει στον ήλιο. Το σάλιο στέγνωσε, κόλλησε στο λαιμό. Το στόμα ξένο, σα να πρήστηκε και μια αίσθηση, μια γεύση αλλόκοτη.
Ο Βαβάκος ήρεμος, ήπιε το τελευταίο του φλυτζανάκι. Αρπαχτικές οι ματιές διασταυρώνονται απ’ τις γωνιές λες και ρωτάνε: Να ‘χει από γνωστικό άραγε πιότερο την ανάγκη να πιει; Ντρέπεσαι με τη σκέψη… Κατά τις 11 ακούστηκε: Παιδιά πήρανε τις στάμνες.
Στη μία, τις φέρανε… Όλες οι στάμνες γεμάτες θάλασσα. Ακόμα μια νύχτα…
Το μεσημέρι της πέμπτης μέρας! Τις ξαναφέρανε επιτέλους γεμάτες νερό. Το καψόνι είχε τελειώσει…
Ολόκληρο το αφιέρωμα δημοσιεύεται στον «Ριζοσπάστη στου Σαββατοκύριακου».
Πηγή: 902.gr
