Μεγάλη αναταραχή παρατηρήθηκε στα Ουράνια!
Μεγάλη αναταραχή παρατηρήθηκε τις προάλλες στα Ουράνια. Ο Δημιουργός έπινε τον πρωινό καφέ του με τον Άγιο Πέτρο και τους υπόλοιπους υψηλόβαθμους Επιτελάρχες του. Η δυσαρέσκεια ήταν έντονα αποτυπωμένη στο, ούτως ή άλλως, αυστηρό πρόσωπό του.
– Πέτρο, είμαι απογοητευμένος με τα δημιουργήματά μου.
Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να κάνω. Ο Δίας σ’ αυτές τις περιπτώσεις τους έστελνε πολέμους, αλλά έχω προσέξει, ότι πάντα την πληρώνουν αυτοί που δε φταίνε, δηλαδή τα γυναικόπαιδα, ενώ οι έμποροι όπλων πάντα θησαυρίζουν. Άσε που στον τελευταίο Παγκόσμιο Πόλεμο, ηρωποιήθηκαν οι Εβραίοι.
Αλλά ακόμα και σ’ αυτήν την περίπτωση οι πλούσιοι τη γλύτωσαν και τη ζωή και την περιουσία τους, και τώρα εφαρμόζουν στους φουκαριάρηδες τους Παλαιστίνιους τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποίησαν τότε οι Ναζί εναντίον τους!
– Σε βλέπω πολύ αναστατωμένο. Συνέβηκε κάτι συγκεκριμένο αυτές τις τελευταίες ώρες, Θεέ μου; Ήμουν, όπως ξέρεις, πολύ απασχολημένος με την υπηρεσία της εβδομάδας και δεν είχα καιρό να ρίξω μια ματιά προς τα κάτω.
– Ένα πλοιάριο με καμιά ογδονταριά φουκαράδες από την Ερυθραία, που έψαχναν για καλύτερη μοίρα στην Ευρώπη, ξέμεινε μεσοπέλαγα στη Μεσόγειο και πέθαναν από δίψα κι ασιτία. Παρά δε το ότι παρέπλεαν πολλά σκάφη εκεί τριγύρω, μόνο ένα ψαράς τους άφησε λίγο φαί, αλλά τόσοι που ήταν ποιος να πρωτοφάει. Εβδομήντα πέντε πέθαναν.
Μόνο πέντε γλύτωσαν. Κοίταξε να τους βάλεις στον Παράδεισο, αλλά φτιάξε μια Επιτροπή να συλλέξει στοιχεία, για το ποιοι ήταν οι καπετάνιοι των πλοίων που δεν τους έδωσαν σημασία και φρόντισε να τους βάλεις στη χειρότερη αγγαρεία της Κόλασης.
Έχουνε ξεφύγει εντελώς. Ακόμα και το πατροπαράδοτο έθιμο της περισυλλογής και περίθαλψης των ναυαγών, που θέσπισε η Νηρηίδα Σαώ και το οποίο αποτελεί πρώτιστο καθήκον κάθε καπετάνιου με βάση το Διεθνές Ναυτικό Δίκαιο, πάει περίπατο. Πρωτόγνωρες κι επικίνδυνες καταστάσεις!
– Αυτός ο κερατάς ο Μπερλουσκόνης θα έχει βάλει πάλι το χεράκι του…
– Σώπα και δεν είναι μόνο αυτός. Ο άλλος ο βλάκας ο Μπους, που έκανε και το θρήσκο, ήταν καλύτερος; Έχει γεμίσει ο κόσμος σαβούρα, Πέτρο μου. Πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε που βομβάρδιζαν τη Γιουγκοσλαβία, μου λες; Χριστιανοί εναντίον Χριστιανών.
Εξαπολύουν πολέμους επικαλούμενοι το όνομά μου. Σκέφτομαι να ξαναστείλω το Χριστό, αλλά, όπως δείχνουν τα πράγματα, αυτή τη φορά θα τον σταυρώσουν οι Τραπεζίτες. Δε μου λες, αυτός ο Μαρξ, τι κάνει εκεί που τον έχεις βάλει;
– Όλη μέρα γράφει. Μια φορά τον ρώτησα, από περιέργεια:
«Τι γράφεις, Κάρολε, αφού δεν υπάρχει δυνατότητα να τα διαβάζουν οι άλλοι εκεί κάτω;» και ξέρεις τι γύρισε και μου είπε; «Μην είσαι τόσο σίγουρος για τίποτα, Πέτρο!»
– Σε παρακαλώ, πες στον Γαβριήλ, να πάει να τον βρει και να του πει, ότι θέλω να γνωριστούμε. Για αύριο Κυριακή, αν μπορεί κατά το απογευματάκι. Και πες στο μάγειρα να φτιάξει κάτι καλό και μπόλικο, να μη φανούμε τσιγκούνηδες.
Όλα τα αγαθά του Ισαάκ και του Αβραάμ. Και κρασί καλό, κεφαλλονίτικη ρομπόλα. Οι Κεφαλλονίτες μπορεί να είναι λίγο μουρλοί, αλλά είναι άνθρωποι μερακλήδες και φτιάχνουν καλό κρασί.
Έφυγε ο Άγιος Πέτρος να βρει τον Γαβριήλ και να του μεταφέρει την επιθυμία του Δημιουργού και Θεού τους. Από την εμπειρία του, εδώ και 2.000 περίπου χρόνια, ήξερε, ότι κάτι σοβαρό πρέπει να απασχολούσε τον Πάνσοφο.
Όταν ήταν νέος πίστευε πράγματι, ότι ο Θεός ήταν Πάνσοφος και τα πάντα εν αγαστή αρμονία εποίησε. Όμως τα τελευταία εκατόν πενήντα χρόνια είχε πιάσει τον εαυτό του να αμφιβάλει για την «καθολική» και «σφαιρική» Σοφία του.
Είχαν συμβεί τόσες πολλές κοινωνικές ανατροπές, τόσα συγκλονιστικά γεγονότα, επιστημονικές ανακαλύψεις που έφεραν τα πάνω – κάτω, που δεν τις χώραγε το μυαλό του. Ήταν βλέπεις και τόσο απασχολημένος με την «κατάταξη» των θανόντων και τη σωστή λειτουργία του Ουρανού, που να μείνει επομένως καιρός για κοινωνιολογικές αναλύσεις. Πολλές φορές τα νέα τα μάθαινε από τους νέους ενοίκους του Ουρανού.
– Ε, Γαβριήλ, έλα δω κι έχω να σου πω κάτι επείγον…
* * *
Οι μεγαλύτερες σε μέγεθος γαρίδες, μπαρμπούνια της Μεσογείου, κατσικάκι οφτό από την Αιθιοπία, τα πιο γευστικά τυριά του κόσμου, τζατζίκια, καυτερές και άλλες λιχουδιές κοσμούσαν το τραπέζι του Δημιουργού, ο οποίος υποδέχτηκε αυτοπροσώπως τον Κάρολο Μαρξ.
– Καλώς τον. Τόσα χρόνια στην Επικράτειά μου και δε μου πέρασε από το μυαλό, να σε φωνάξω να γνωριστούμε και να σου ζητήσω να μου πεις, γιατί με κατηγορούσες όσο ζούσες. Αλλά, πρώτα. θέλω να επιλέξεις τρεις καλεσμένους δικούς σου, όποιους θέλεις εσύ, καθώς και άλλους τρεις που θα ήθελες να γνωρίσεις από την πλευρά μου.
– Αγαπητέ Δημιουργέ, όπως θέλεις να σε αποκαλούν. Χαίρομαι ιδιαίτερα για την πρόσκληση. Στην πορεία της γνωριμίας μας θα δεις, ότι θα συμφωνήσεις με πάρα πολλές από τις διαπιστώσεις μου, ενώ σε πολλά άλλα θα διατηρήσουμε τις διαφορές που μας χωρίζουν.
Αλλά μιας και μου παραχωρείς το προνόμιο να επιλέξω ένα τμήμα των συνδαιτυμόνων, θα ήθελα να γνωρίσω το γιο σου, τον Ιησού, τον Κοσμά τον Αιτωλό και τον Φραγκίσκο της Ασίζης. Από την άλλη πλευρά, τη δική μου, θα επιθυμούσα να παρευρίσκονται ο Σπάρτακος, ο Γαλιλαίος και ο Ρήγας Βελεστινλής, ο αποκαλούμενος Φεραίος.
– Κι εγώ που νόμιζα, ότι θα μου έφερνες το φίλο σου τον Ένγκελς και τον Βλαδίμηρο Ουλιάνοφ, τον Λένιν. Καταλαβαίνεις τι θα γινόταν, αν καλούσες όλους αυτούς και το έπαιρναν χαμπάρι οι δημοσιογράφοι; Άντε μετά να διαψεύδεις τα σενάρια, που θα έφτιαχνε το μυαλό τους.
– Ποτέ μου δεν τους έδωσα σημασία. Σημασία έχει να τους διαψεύδουν τα έργα σου.
– Γαβριήλ, πετάξου να φέρεις τους πέντε καλεσμένους. Ο Ιησούς όπου νάναι θα φανεί. Α, νάτος. Μα μου ήσουνα, παιδί μου;
– Είχα μια συζήτηση με τον Μωάμεθκαι ξεχάστηκα. Καλησπέρα, κύριε Κάρολε. Με συγχωρείτε πολύ για την αργοπορία μου. Μεγάλη μου τιμή να σας γνωρίσω κι από κοντά.
– Καλησπέρα, Ιησού. Πάνω που έλεγα στον Πατέρα σου, ότι ήθελα να σε γνωρίσω. Σε θεωρώ μία από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες από καταβολής κόσμου.
Κι αυτό το λέω, γιατί πραγματικά το πιστεύω μιας κι η μισή σχεδόν ανθρωπότητα επικαλείται καθημερινά το όνομά σου κι όχι από διάθεση φιλοφρονήσεως για να ανταποδώσω τη φιλοξενία.
Και μόνο το γεγονός, ότι στο Όρος των Ελαιών, έσωσες τη μοιχαλίδα γυναίκα από τις άγριες διαθέσεις των εξαγριωμένων Φαρισαίων, οι οποίοι σου την έφεραν προκειμένου να σε «δοκιμάσουν», μιας και σου την είχαν «στημένη», αξίζει να σε γνωρίσει κάποιος.
«Ο αναμάρτητος Υμών, πρώτος βαλέτω λίθον επ’ αυτής»
και λάκισαν όλοι αποδεικνύοντας ότι ουδείς εξ αυτών ήταν αναμάρτητος.
Αποκατέστησες την γυναικεία αξιοπρέπεια τη στιγμή που ο διώκτης σου, ο Σαούλ, δίδασκε ότι η γυναίκα είναι κατώτερη από τον άντρα και πρέπει να υποτάσσεται σ’ αυτόν, αμφότεροι δε στον Θεό.
Η Υπατία πλήρωσε ακριβά την ενασχόλησή της με τα Μαθηματικά.
Αν δε οι μπολσεβίκοι ακολουθούσαν τις απόψεις του Σαούλ, δεν θα είχε εμφανιστεί στο προσκήνιο της Ιστορίας η Βαλεντίνα Τερέσκοβα.
– Με κολακεύετε, κύριε Κάρολε.
– Ξέρεις ποιους άλλους ζήτησε να γνωρίσει;
– Τον Λένιν, τον Στάλιν και τον Τρότσκι, υποθέτω. Αυτοί νομίζω, ότι θα του έδιναν εξηγήσεις για το πώς κατάλαβαν όλα αυτά που έγραψε.
– Κι όμως έπεσες έξω. Περίμενε μια στιγμή και θα πέσεις από τα σύννεφα, όταν δεις ποιοι θα έρθουν.
– Αγαπητέ Ιησού, ποτέ δεν θα έκανα χρήση της προσκλήσεώς σας, για να συναντήσω τους προαναφερθέντες. Καλή είναι η μελέτη της Ιστορίας, και τα συμπεράσματα, αλλά …
– Λοιπόν, μεγάλη μέρα για το Επουράνιο Τραπέζι σήμερα. Έχουμε ένα διακεκριμένο φιλοξενούμενο, διότι ανεξάρτητα με το αν συμφωνείς ή διαφωνείς με την θεωρία περί Υπεραξίας, έτσι δεν την ονόμασες Κάρολε; ο Κάρολος Μαρξ υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες όλων των εποχών.
Θα ήθελα όμως να σας πω για την αφορμή αυτής της σημαντικής συνεύρεσης τόσων πολλών ξεχωριστών προσωπικοτήτων…
Στο σημείο αυτό δεν διέφυγε της προσοχής του Μαρξ μια ματιά απορίας που έδειξε για κλάσματα του δευτερολέπτου ο Δημιουργός, όταν κοίταξε τον Σπάρτακο. Δεν μπορούσε φαίνεται να καταλάβει την ευρύτερη προσφορά ενός δούλου, που εξεγέρθηκε, ενάντια στην πιο τρανή αυτοκρατορία της εποχής του.
Είτε γνώριζε, είτε όχι το φριχτό του τέλος, η απάντηση που έδωσαν μ’ ένα στόμα, όλοι όσοι τον ακολουθούσαν στον Ρωμαίο στρατηγό, Μάρκο Λικίνιο Κράσσο, που, σύμφωνα με την εκδοχή του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, θέλησε να μάθει ποιος ήταν ο γενναίος αντίπαλός του («I’ m Spartacus»), δείχνει την αξία της μετατροπής της ατομικής εξέγερσης σε συλλογική. Αλλά αυτά θα τα πουν κάποια άλλη ώρα. Εκτός κι αν…
– Ίσως, Κάρολε, να νομίζεις, ότι υποστηρίζω τους πλούσιους. Ίσως πάλι να νομίζεις, ότι είμαι πάνσοφος. Μπορεί να δημιούργησα τον Κόσμο, εννοώ τον Ουρανό, τη Γη, τη Θάλασσα, τα ποτάμια, τις λίμνες και τα βουνά. Αλλά αυτά είναι άψυχα και παρ’ όλα αυτά πολλές φορές τραβάνε το δικό τους, τον ξεροκέφαλο δρόμο.
Ο αέρας, όταν αγριεύει σαρώνει τα πάντα, προξενεί καταστροφές στα σπίτια και τις σοδειές των ανθρώπων, ζοχαδιάζεται κι η θάλασσα κι άντε πιάσε την μετά.
Ο Ήλιος ακολουθεί την αιώνια διαδρομή του από την Ανατολή προς τη Δύση. Άλλες περιοχές ψήνονται στη ζέστη κι άλλες παγώνουν από τα χιόνια. Όλα αυτά ακολουθούν το δικό τους δρόμο εδώ κι εκατομμύρια χρόνια κι η ζωή είναι προσαρμοσμένη σ’ αυτές τις κλιματολογικές συνθήκες.
Αλλά τον Άνθρωπο, Κάρολε, τον έφτιαξα με τα ίδια μου τα χέρια από πηλό. Φύσηξα και του έδωσα πνοή. Του έβαλα στο κεφάλι μυαλό, να σκέφτεται, να κρίνει, ν’ αποφασίζει. Όταν είδα τη μοναξιά του Αδάμ, έφτιαξα και την Εύα., σάρκα από τη σάρκα του. Γι’ αυτό κι οι παπάδες όταν παντρεύουν δυο ανθρώπους λένε:
«Κι έσονται οι δύο, ες σάρκα μία».
Δεν μπορείς να μου καταλογίσεις μεροληψία. Εγώ δημιούργησα και τους φτωχούς, εγώ και τους πλούσιους. Δεν μπορώ να καταλάβω, τι έφταιξε και έχει χαθεί η ανθρωπιά από τον κόσμο. Το μίσος, η ζήλεια, η υποκρισία, η αδηφαγία, κυριαρχούν. Είμαι σε απόγνωση.
– Άκουσε, Δημιουργέ. Όσο και αν σου φανεί παράξενο, εσύ κι εγώ οφείλουμε την ύπαρξή μας στους ανθρώπους, αν και από διαφορετική οπτική γωνία.
Εγώ είμαι ένας κοινός άνθρωπος, αλλά έγινα γνωστός γιατί μελέτησα πολλά χρόνια την κίνηση της κοινωνίας. Κοίταξα τη Γη, δηλαδή αυτούς που την κατοικούν.
Παρατήρησα προσεχτικά από πού ξεκίνησαν, που είχαν φτάσει στην εποχή μου και κατάφερα να προβλέψω, που θα μπορούσαν να φτάσουν, κάτω από συγκεκριμένες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες.
Χρειαζόταν μια διαφορετική πολιτική οργάνωση του ανθρώπου, για να φτάσει σε μια κοινωνία, όπου δεν θα υπήρχαν αυτά που μου περιέγραψες.
Διέκρινα την κοινωνία, με βάση τις κάθε φορά επικρατούσες παραγωγικές σχέσεις και το ρόλο του ανθρώπου σε κάθε στάδιο ανάπτυξής της.
Η Λυδία λίθος, για την κοινωνία που οραματίστηκα, είναι το ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής, ποιος έχει στα χέρια του τον πλούτο, που δημιουργείται από την εργασία του συνόλου.
Ποιος κάνει τις επενδύσεις και ποιος ωφελείται απ’ αυτές. Το κοινωνικό σύνολο, ή το άτομο; Για ξανασκέψου το λίγο.
Γιατί όλοι οι άνθρωποι, να μην είναι πλούσιοι; Ποιος έχει συμφέρον να υπάρχουν φτωχοί;
Εσύ από την άλλη, οφείλεις την Ύπαρξή σου στην αδυναμία του πρώιμου ανθρώπου, να εξηγήσει τους φυσικούς νόμους.
Τη βροχή, τις αστραπές τις βροντές, τους σεισμούς, την εναλλαγή των εποχών, τις ασθένειες και προ πάντων, το Θάνατο. Σου είναι ίσως γνωστό, ότι ακόμα και σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι, παρά την πρόοδο της Επιστήμης, τρέμουν με την ιδέα του θανάτου.
Δεν έχουν κατορθώσει να εννοήσουν τον κύκλο: Γέννηση-Ζωή-Θάνατος. Να δουν το Θάνατο σαν την φυσιολογική κατάληξη της ζωής. Αυτή η αδυναμία του ανθρώπου να εξηγήσει το φυσικό, τον οδήγησε στη μεταφυσική, για να κλέψω ένα Αριστοτέλειο ορισμό και σε δημιούργησε.
Γι’ αυτό και οι επί Γης «εκπρόσωποί» σου, πολέμησαν ανελέητα την προσπάθεια του ανθρώπου να «γνωρίσει», να μορφωθεί, να εξηγήσει.
Την ξέρεις, βέβαια, την Ιστορία του Γαλιλαίου. Ο Γαλιλαίος, αντίθετα από μένα κοίταξε τον Ουρανό.
Παρατήρησε με το τηλεσκόπιό του τα ουράνια σώματα, την κίνησή τους, ανακάλυψε τις φάσεις της Αφροδίτης, τους τέσσερις πρώτους δορυφόρους του Δία, τις ηλιακές κηλίδες, τους δακτύλιους γύρω από τον Κρόνο. Είναι ο πρώτος που διατύπωσε την εκτίμηση, ότι ο Γαλαξίας αποτελείται από πλήθος αστέρων.
Ο νέος δρόμος που άνοιξε στην Αστρονομία, ανέτρεψε την «αριστοτελική» αντίληψη για το Σύμπαν. Οι κοσμικοί και οι εκκλησιαστικοί κύκλοι στην Τοσκάνη, την Ιταλία, αλλά και την υπόλοιπη Ευρώπη εξαγριώθηκαν.
Η σούπα τους είχε ξινίσει. Άρχισαν να τον συκοφαντούν, να τον κυνηγούν. Οι εκπρόσωποί σου στην Ιταλία εξήγησαν τις ηλιακές κηλίδες που παρατήρησε ο Γαλιλαίος σαν σύννεφα, ή σαν λεκέδες στο περισκόπιό του.
Με την πάροδο του χρόνου ο Γαλιλαίος, δικαίωσε το «ηλιοκεντρικό» σύστημα του Κοπέρνικου, το βιβλίο του οποίου μπήκε στον κατάλογο των απαγορευμένων βιβλίων.
Για να γλυτώσει τον βέβαιο θάνατο, τον οποίο του επεφύλασσε η συμμορία της Ιεράς Εξέτασης, αναγκάστηκε να δεχτεί «πλάνες» στη θεωρία του. Παρ’ όλα αυτά διέταξαν τον κατ’ οίκον περιορισμό του. Ο Πάπας και το ιερατείο του υπεράσπιζαν τις αριστοτελικές αστρονομικές αντιλήψεις.
Σε άλλες περιπτώσεις όμως κατηγορούσαν τους Έλληνες φιλόσοφους και φυσιοδίφες σαν κλέφτες ιδεών. Τι τράβηξαν κι οι Έλληνες φιλόσοφοι από τους «εκλεκτούς» σου, μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες κατάργησαν.
– Τελικά όμως κατάλαβαν το λάθος τους για το Γαλιλαίο και επανόρθωσαν.
– Ναι, επανόρθωσαν, το σωτήριο έτος 1982, τριακόσια πενήντα χρόνια μετά τη δίκη και την καταδίκη του συνδαιτυμόνα μας.
Όταν πια η επιστήμη σύσσωμη είχε προ πολλών ετών απορρίψει τη «γεωκεντρική» θεωρία κι είχε προσχωρήσει στο ηλιοκεντρικό σύστημα, γνωρίζοντας ότι το πλανητικό μας σύστημα είναι απλά ένα υποσύνολο μέσα στο μεγάλο Γαλαξία και ανάμεσα σε δισεκατομμύρια γαλαξιών. Δώρο άδωρο.
Δεν όρισες, Δημιουργέ, τα «όρια» της εκκλησιαστικής παρέμβασης. Μέχρι που φτάνει η «δογματική» δικαιοδοσία της εκκλησίας;
Έτσι η εκκλησία γέμισε με ιερατικούς παντογνώστες. Η παπαδοκρατία σε παρουσιάζει να θέλεις τον Άνθρωπο να είναι δούλος είτε δικός σου, είτε των οικονομικά και πολιτικά ισχυρών.
Ακόμα και τον 21ο αιώνα εκμεταλλεύονται την ημιμάθεια και την θρησκοληψία των ανθρώπων και σου αποδίδουν την ανομβρία, τις αρρώστιες, τις επιδημίες, τις φυσικές καταστροφές.
Τα παρουσιάζουν σαν θεϊκή τιμωρία για το ηθικό ξεστράτισμα των ανθρώπων, κάνουν αγρυπνίες, λιτανείες και άλλα ακατανόητα κι έτσι θησαυρίζουν από το φόβο της αμαρτίας και το φόβο της επερχόμενης τιμωρίας σου. Η αμαρτία είναι κάτι που ορίζεται από την κάθε φορά κρατούσα κατάσταση.
Στα πρώιμα χρόνια της Ανθρωπότητας η πολυγαμία ήταν ευρέως διαδεδομένη, άρα δεν υπήρχε η μοιχεία ως αμαρτία. Μετά την εμφάνιση των μονοθεϊστικών Θρησκειών πήρε την αμαρτωλή της εκδοχή. Η βεβήλωση του νεκρού είναι μια αξιοκατάκριτη πράξη. Δες όμως τι έπαθε ο Θεόφιλος Καΐρης. Την επόμενη μέρα της ταφής του σύλησαν τον τάφο του, του άνοιξαν την κοιλιά και τη γέμισαν με ασβέστη.
Κι όλα αυτά τα βάσανά του ξεκίνησαν επειδή θέλησε να εισάγει στη Σχολή Κυδωνίων, όπου ήταν διευθυντής, το πνεύμα και τις αρχές του Διαφωτισμού, οι οποίες στην μεν Ευρώπη άρχισαν να παίρνουν τη θέση που τους άξιζε, στην δε Ανατολή ήταν το κόκκινο πανί για την πατριαρχική παπαδοκρατία. Αυτά έκανε ο εμφανιζόμενος ως αντιπρόσωπός σου επί γης, Μητροπολίτης Κυκλάδων Δανιήλ.
Το ξέρεις καλύτερα από μένα ότι υπάρχουν χιλιάδες τέτοιες περιπτώσεις σε Δύση κι Ανατολή.
– Ξέρεις πόσες φορές σκέφτηκα, να πω στο γιο μου, να ορίσει τον Ιωάννη, το μαθητή του σαν «γραμματέα» του; Να καταγράφει, ότι έλεγε, ώστε μετά την Σταύρωσή του να τα παρέδιδε στους ανθρώπους κι έτσι να γνώριζαν οι επερχόμενες γενιές το τι ελέχθη και το αληθινό τους νόημα από κάποιον, ο οποίος έζησε μαζί του;
– Όμως δεν το έκανες. Και η διδασκαλία του διαστρεβλώθηκε. Το «αγάπα τον πλησίον σου» και το «ο έχων δύο χιτώνας να δίνει τον ένα», αντικαταστάθηκε από το δόγμα «Τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς Ημών».
Αλλά κι αυτό εντελώς προσαρμοσμένο στις ανάγκες των Ιερατείων. Μετά από τριακόσια χρόνια μετά το θάνατο του Ιησού παρουσιάστηκαν τα τέσσερα Ευαγγέλια, τα οποία αποδίδονται στους τέσσερις ευαγγελιστές.
Όπως είναι γνωστό, δύο άνθρωποι που διαβάζουν το ίδιο κείμενο, δεν το καταλαβαίνουν το ίδιο. Αυτό έγινε και στη δική μου περίπτωση. Αλλιώς τα κατάλαβε ο Λένιν, αλλιώς διάφοροι άλλοι, οι οποίοι βάζουν στο στόμα μου λόγια που δεν είπα και προσθέτουν στη θεωρία μου πράγματα που δεν έγραψα, ούτε σκόπευα να γράψω..
Όμως τα κείμενά μου είναι εκεί, έτοιμα να ξαναδιαβαστούν, να εμπλουτιστούν με βάση τη νέα εμπειρία, από τα νέα δεδομένα.
Κάτι ανάλογο δεν έγινε με τη διδασκαλία του Ιησού και τώρα ο καθένας την κόβει και τη ράβει στα μέτρα του. Κι από όπλο των φτωχών και απελπισμένων, προς χάρη των οποίων σταυρώθηκε, έγινε όπλο ενάντια στους φτωχούς. Πόσα εκατομμύρια άνθρωποι δεν πέθαναν στο όνομά σου;
– Αυτό είναι κάτι που με εξοργίζει.
– Ποιοι οδήγησαν στη σταύρωση τον Ιησού;
– Οι Γραμματείς κι οι Φαρισαίοι.
– Σύμφωνοι. Όχι οι απλοί άνθρωποι. Αυτοί τον υποδέχτηκαν σαν Μεσσία, σαν Λυτρωτή από την τυραννία του πανίσχυρου Εβραϊκού ιερατείου και των Ρωμαίων καταχτητών.
Θα ξέρεις βέβαια, ότι αρκετούς αιώνες αργότερα οι Μονοφυσίτες της Αιγύπτου είδαν με καλό μάτι τον Μωάμεθ, γιατί καταπιεζόντουσαν από τους Βυζαντινούς, στρατιωτικούς κι εκκλησιαστικούς κύκλους, αλλά και τους πλούσιους Έλληνες γαιοκτήμονες.
Ήρθε η ώρα να σου πω γιατί θα ήθελα να γνωρίσω απόψε τον Κοσμά τον Αιτωλό, τον αποκαλούμενο Πατρο-Κοσμά. Έχεις υπ’ όψη σου την Ιστορία του.
Ξεκίνησε από το Μεγάλο Δέντρο της Αιτωλίας, πήγε στο Άγιο Όρος και μετά στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί συναντήθηκε με το δάσκαλο αδελφό του Χρύσανθο και κατόπιν πήρε την ευλογία και την έγγραφη άδεια του Πατριάρχη Σεραφείμ, από το Δέλβινο.
Τι κοινό μπορεί να έχει ο Μαρξ κι ο Κοσμάς ο Αιτωλός; Την κοινή τους δίψα να μάθει ο κόσμος γράμματα. Όμως εγώ ήθελα να μάθει γράμματα για να βγει ο άνθρωπος από το μεσαιωνικό σκότος.
Γράμματα, Δημιουργέ, Μαθηματικά, τις Φυσικές Επιστήμες, τους αρχαίους συγγραφείς, τους αρχαίους Φιλόσοφους. Γνώση φωτεινή για να ξεφύγει η ανθρωπότητα από την ιδεολογική παρέμβαση της εκκλησίας.
Καταλαβαίνεις βέβαια ότι όπου υπάρχει τέτοιο σκοτάδι, ο άνθρωπος δε μπορεί να ξεπεράσει τις προλήψεις και τις προκαταλήψεις.
Αυτές στρεβλώνουν την κρίση του και τις αποφάσεις του. Εσύ μπορεί να τους έβαλες μυαλό, αλλά ο κινητήριος μοχλός της λειτουργίας του είναι η κρίση, που πηγάζει από το Φως της ολόπλευρης Γνώσης κι όχι από το σκοτάδι της Άγνοιας.
Ακόμα και σήμερα η γλώσσα του Ευαγγελίου είναι ακαταλαβίστικη για τους αμόρφωτους. Εύκολα «ερμηνεύεται» κατά το δοκούν από την εκκλησιαστική νομενκλατούρα. Αντίθετα με μένα ο Κοσμάς ήθελε να μάθουν οι νέοι γράμματα για να μπορούν να διαβάζουν τα ευαγγέλια και τους ψαλμούς, το Ψαλτήρι και την Οχτώηχο.
Ο Κοσμάς ήθελε γράμματα λίγα, ίσα να μπορείς να κάνεις τις τέσσερις πράξεις της αριθμητικής, για πραχτικά εμπορικούς λόγους, όπως είναι οι λογαριασμοί και λίγη γραφή κι ανάγνωση για να μπορούν οι παπάδες να βρίσκουν βοηθούς να διαβάζουν τα ευαγγέλια και να ψέλνουν.
«Τα σχολεία», υποστήριζε, «ανοίγουν το δρόμο για τα μοναστήρια και τις εκκλησίες, σε μαθαίνουν τι είναι κόλαση, τι είναι παράδεισος, τι είναι οι άγγελοι και τι οι δαίμονες».
Θα μπορούσε κάποιος να μου πει, ότι η εκκλησίες και τα μοναστήρια δεν είναι κακό πράγμα, όμως εγώ κρίνω το έργο της συνολικά. Αλλά ο Κοσμάς, κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, συνιστούσε υποταγή στους Τούρκους, διότι «ήρθαν από το Θεό», εσένα δηλαδή, «για να κρατήσουν το δόγμα του χριστιανισμού αμόλυντο από τους Δυτικούς».
Άσβηστο μίσος ανάμεσα στην Ανατολική και τη Δυτική εκκλησία. Όλοι από σένα, όπως λες, δεν βγήκαν; Σκόπιμα μπερδεμένες καταστάσεις.
Οι Δυτικοί δεν ήθελαν να απελευθερωθεί η Ανατολή, γιατί ήθελαν την Τουρκία σαν αντίβαρο στην εξάπλωση της Ρωσίας.
Οι Ανατολικοί πατριάρχες και μητροπολιτάδες τα είχαν βρει με τους Τούρκους και δεν ήθελαν να ξεσηκωθούν οι Έλληνες για να μη χάσουν τα κεκτημένα τους. Διαπλοκή της εκκλησίας με την πολιτική. Κι εσύ να παρακολουθείς απαθής, λες και δεν μπορείς να βρεις τρόπο να βάλεις ένα τέλος σ’ αυτήν την κατάσταση.
Τι Θεός είσαι; Πολιτικός ή Θρησκευτικός; Ο Κοσμάς λοιπόν, για να επανέλθω, βρήκε μεν μαρτυρικό θάνατο από Εβραίο, όχι διότι διαφώνησε σε δογματικά θέματα, αλλά διότι μετακίνησε την ημέρα του παζαριού από Κυριακή σε Σάββατο, στερώντας έτσι από τους Εβραίους το κέρδος του Σαββάτου. Ρώτησέ τον να σου πει, αν κι εσύ γνωρίζεις τα πάντα.
Εν πάσει περιπτώσει, αν δεν υπήρχε ο Σπάρτακος, τότε η παρουσία του Ρήγα του Βελεστινλή, ίσως να είχε περάσει απαρατήρητη.
Μέγας εραστής της Ελευθερίας ο Ρήγας. Για να εκτιμήσεις όμως την αξία της Ελευθερίας και να δώσεις τη ζωή σου γι’ αυτήν, χρειάζεσαι μυαλό γεμάτο γνώση.
Γιατί ο Ρήγας ήταν επηρεασμένος από το κύμα Διαφωτισμού, που επικρατούσε τότε σ’ ολόκληρη την Ευρώπη και δεν οραματίστηκε μόνο την απελευθέρωση όλων των Βαλκανικών χωρών, σαν μια ιδέα αφηρημένη.
Εξέδωσε την Χάρτα, την οποία φιλοτέχνησε ο Αυστριακός λιθογράφος Φρανσουά Μίλλερ. Ο Θούριος του Ρήγα υπήρξε σύμφωνα με τον Κορδάτο «Πανβαλκανικό Εμβατήριο», ο Τερτσέτης το χαρακτήρισε «το πιο ωραίο άσμα της φυλής μας», ενώ από τον Γάλλο ιστορικό Πούκεβιλ πληροφορούμαστε «ότι οι Έλληνες πολεμούσαν έχοντας στα χείλη τους τις τρομερές στροφές του Ρήγα».
Επί πλέον είχε σχεδιάσει και το «Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας», ενώ είχε προβλέψει και το «Δίκαιο του Ανθρώπου» στη νέα κι ελεύθερη από τον τουρκικό ζυγό Ελλάδα.
Αφορίστηκε όμως κι αυτός από τον Πατριάρχη, όπως αφορίστηκε κι η Ελληνική Επανάσταση, διότι το Φανάρι κι οι κοτζαμπάσηδες τα έβρισκαν σε όλα με τους Τούρκους και δεν επιθυμούσαν αλλαγή του status quo εκείνης της εποχής. Κάπου εδώ κοντά σου, πρέπει να έχεις έναν γίγαντα της ανθρώπινης σκέψης, τον Νίκο Καζαντζάκη.
Σ’ ένα από τα βιβλία του, το μυθιστόρημα «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», στην πορεία της διήγησής του περιγράφει δυο παπάδες, τον παπά-Φώτη και τον παπά-Γρηγόρη.
Ο ένας ευτραφέστατος, κολλητός του Τούρκου αγά, μαζί κουμαντάρανε το πόπολο, με τέτοιο τρόπο, ώστε να μη χάσουν τα κεκτημένα τους. Ο άλλος λιπόσαρκος, ζούσε ρακένδυτος και δύσκολα τα έφερνε βόλτα στην ορεινή Σαρακήνα, αλλά σύμφωνα με τη διδασκαλία του γιου σου, του Ιησού.
Φώναξε μια μέρα τον Καζαντζάκη, να σου πει κι άλλα τέτοια παραδείγματα. «συνύπαρξης» κλήρου και τυράννων. Γι’ αυτό εκτιμώ και τιμώ τον Άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης.
Κακομαθημένο πλουσιόπαιδο, γλεντζές μέχρι πρωίας, τα παράτησε όλα, τάχθηκε με τους κατατρεγμένους από την καταδυνάστευση της εκκλησίας. Βλέπεις, όταν ο Χριστιανισμός έγινε εξουσία, έχασε την αγνότητά του, φθάρθηκε από την εγκόσμια ενασχόληση.
Τι σχέση μπορεί να έχουν οι πρώτοι χριστιανοί που συναθροίζονταν στις κατακόμβες και ζούσαν ομαδικά, με τον σημερινό πλούτο των Παπών, των Πατριαρχών και των Επισκόπων;
Γιατί τόση επίδειξη χρυσών σταυρών, ιερών αμφίων και υπερπολυτελών αυτοκινήτων σε συνθήκες ακραίας φτώχειας;
Γιατί δε βγαίνει ένας μεγαλόσχημος εκπρόσωπός σου να στηλιτεύσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο;
Στην εκκλησία καθιερώθηκε η πολυτέλεια ως τρόπος ζωής. Πολυέλαιοι από κρύσταλλα Βοημίας, αιρ-κοντίσιον, μεγάφωνα, απαστράπτοντα μάρμαρα, όπου μπορεί να χρησιμοποιηθούν και σαν καθρέφτες. Γνωρίζεις βέβαια, πως στα υπόγεια του Βατικανού κρύβονται θησαυροί αμύθητης αξίας.
Ξέρεις πολύ καλά, Δημιουργέ, ότι το Βατικανό, κυνήγησε άγρια τη γνώση, την ανάπτυξη των επιστημών. Χιλιάδες άνθρωποι υπήρξαν θύματα της Ιεράς Εξέτασης.
Χιλιάδες άνθρωποι και βιβλία κάηκαν στην πυρά, μανία που την έχουν οι γήινοι εκλεκτοί σου με τη φωτιά. Επικαλούμενοι το όνομά σου ο Φρανσίσκο Πιζάρο κι ο Κορτές κατέσφαξαν χιλιάδες ιθαγενείς και έσβησαν από το χάρτη ιστορικούς πολιτισμούς. Για να μην πάμε τόσο πίσω.
Τον θυμάσαι βέβαια τον Πάπα Πίο τον 12ο, τον αποκαλούμενο Πάπα του Χίτλερ. Οι δε «Χριστιανοί» της αμερικανονατοϊκής συμμαχίας λεηλάτησαν ιστορικούς θησαυρούς από το Μουσείο της Βαγδάτης, στην πρόσφατη επιδρομή τους. Νομίζεις, ότι δεν βλέπω τι γίνεται εκεί κάτω; Είμαι ενημερωμένος για τα πάντα.
– Στην αρχή, όταν σε υποδέχτηκα, σου ζήτησα να μου πεις γιατί με κατηγορούσες όσο ζούσες. Ακόμα ισχύει αυτή η παράκληση.
– Να σου πω λοιπόν, μολονότι νομίζω πως έχω απαντήσει σχεδόν σε όλα. Θα σου πω κάτι που αποτελεί και τη μεγαλύτερη διαφορά μας. Εγώ και οι ομοϊδεάτες μου, παλέψαμε και παλεύουμε για να μπορέσει ο άνθρωπος να δικαιωθεί, όσο ζει.
Ζεις, εργάζεσαι και απολαμβάνεις τους κόπους του μόχθου σου. Όλες οι θρησκείες την προσωπική δικαίωση, τη μεταθέτουν μετά θάνατο. Τόσα χρόνια που είμαι εδώ, δεν είδα να δικαιώνεται κανείς.
Δεν πειράζει που σας εκμεταλλεύονται όσο ζείτε. Θα δικαιωθείτε στον άλλο κόσμο. Να σου πω και μια άλλη διαφορά μας.
Μπορείς όλη σου τη ζωή να κλέβεις, να βιάζεις, να εκμεταλλεύεσαι κι όταν αισθανθείς, ότι τελειώνει η περίοδος των αισθήσεων, ζητάς μια συγγνώμη και ξεμπέρδεψες. Είναι λογική αυτή; Μ’ ένα σφουγγάρι διαγράφεις όλα τους τα εγκλήματα. Μόνο αν πεθάνεις ξαφνικά και δεν προλάβεις τη συγγνώμη, μένεις ασυγχώρητος.
Τιμώ τον άγιο της Ασίζης, γιατί αγάπησε ακόμα και τις πέτρες. Σ’ ένα δέντρο, σ’ ένα πουλί μπορούσε να δει και να χαρεί την ομορφιά της ζωής. Τιμώ τον Καζαντζάκη και τους ομοίους του, γιατί πάντα έβαζαν σα στόχο να σε φτάσουν και, γιατί όχι, να σε ξεπεράσουν. Να ξεπεράσουν τα ανθρώπινα όρια, να ανυψώσουν το ανθρώπινο είδος.
Τιμώ τον Προμηθέα, που έκλεψε το φως από τους Θεούς για να το προσφέρει στους ανθρώπους. Τιμώ τον Λένιν που έκανε τα όνειρά μου πραγματικότητα. Τιμώ το γιο σου, τον Ιησού, που σταυρώθηκε επί γης για τους ανθρώπους. Κι αυτό ανεξάρτητα από το πως ερμηνεύεται σήμερα διαστρεβλωμένα η διδασκαλία του.
Τιμώ την Βαλεντίνα Τερέσκοβα, που υπήρξε η πρώτη που διεύρυνε τις δυνατότητες της γυναίκας στη σημερινή κοινωνία. Τιμώ όσους έζησαν για να μπορέσει ο άνθρωπος να καλυτερεύσει επί Γης, τη ζωή του.
– Μου είπε ο Πέτρος ότι γράφεις συνέχεια.
– Γράφω, είναι αλήθεια. Ίσως να έχω πέσει έξω, ως προς τον τόπο της Παγκόσμιας Επανάστασης. Ίσως ν’ αρχίσει απ’ τα Ουράνια. Τι λες κι εσύ..;
