Με δράκους δεν έζησε και δεν μπορεί να ζήσει κανείς!
Ένας ακόμη χρόνος προστίθεται στη ζωή μας, με τις ευχές και τις προσδοκίες, πως θα είναι καλύτερος, πιο όμορφος, για να ανθίσουν τα χαμόγελα, σε όλα τα παιδιά του κόσμου.
Μέρες που είναι, αναζητούμε το μέλλον τους, ανιχνεύοντας τα μάτια τους.
Δυστυχώς όμως, εκεί στα μάτια της παιδικής αθωότητας, τα δικά μας μάτια σκοτεινιάζουν, βουρκώνουν και θολώνουν…
Ανάμεικτα τα συναισθήματα, αγάπης, θυμού, φόβου αγωνίας αλλά και ελπίδας κυριαρχούν στην καρδιά μας.
Βλέπω τον κόσμο σαν φωτιά που σιγοκαίει και φουντώνει και έναν καπνό να έρχεται από παντού, που τίποτε καλό δεν προμηνύει και αυτό με θυμώνει.
Επίμονες και ανήσυχες ερωτήσεις διαπερνούν τις σκέψεις μου.
Αναγνωρίζω τη δύναμη της φωτιάς και της προσφοράς της στον άνθρωπο.
Αλλά ετούτη η θράκα που αργοκαίει γύρω μας αιώνες τώρα, δεν είναι αυτή που ανάβει για ένα αχνιστό πιάτο φαγητό.
Δεν ανάβει για να ζεστάνει κάθε ανάγκη για τον κόσμο της ανάγκης και της εργασίας.
Δεν φαίνεται να έρχεται να ζεστάνει, έρχεται να κάψει ψυχές και να κλέψει όνειρα.
Άκου!
Τα φυσερά του Αίολου κοκκινίζουν τα άρματα του Ηφαίστου, δυναμώνουν τα τύμπανα του πολέμου.
Άκου!
Πεταλώνουν τα άλογα. Πανέτοιμοι οι καβαλάρηδες του πολέμου, σαν από καιρό!
Εμείς στην Αυλίδα έτοιμοι να σαλπάρουμε και πάλι για την Τροία και άλλοι στο Τσεσμέ έτοιμοι να σηκώσουν άγκυρες για να σφαχτούν οι λαοί καταμεσής του Αιγαίου, για ξένες σημαίες και ξένα συμφέροντα.
Κοίτα!
Πιο κάτω, στη Γάζα και την Παλαιστίνη, τη Δαμασκό, τη Βαγδάτη, τη Βεγγάζη και την Τρίπολη, οι φωτιές ρημάζουν τα πάντα.
Ανθρωποσφαγή!
Έρχονται και πάλι οι νταήδες της πλουτοκρατίας, με αρματωμένες γαλέρες, Βενετσιάνικες, Φράγκικες, Εγγλέζικες, Ρωσικές και άλλες πιο μεγάλες από τη μακρινή Αμερική.
Έρχονται σαν τον παλιό καιρό, αρματωμένες, οργώνουν τις θάλασσες της Μεσογείου, ξεμπαρκάρουν στη στεριά ως νέοι πειρατές και κουρσεύουν το βιoς των λαών, με εκείνες τις γνωστές σημαίες των κουρσάρων, που άλλαζαν όνομα και χρώμα και αφέντη, μα δεν άλλαζαν χούγια.
Αρπακτικά και πλιάτσικο ήταν η ελευθερία τους, δια πυρός, σιδήρου και ξεριζωμού, έτοιμοι για τα νέα ρεσάλτα σε κράτη, πόλεις και χωριά της Μεσογείου που είχαν την ευλογία και την ατυχία να έχουν το δικό τους πλούτο στην κοινή τους θάλασσα για να ζήσουν εν ειρήνη.
Έρχονται σαν εταίροι και διαπραγματευτές, διαμεσολαβητές, με το μαχαίρι έξω από το θηκάρι, – μήνυμα – πως οφείλεις να υποκύψεις στις επιθυμίες της εκάστοτε τάξης των αφεντάδων του πλούτου, που στα χρόνια μας ακούει στο όνομα αστική τάξη και γράφει στις σημαίες τους, ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΗΠΑ – Ρωσία – Κίνα – Γαλλία… και ως βαστάζοι να ακολουθούν, καμιά τριανταριά προτεκτοράτα σύμμαχοι και αβανταδόροι!
Αυτής της τάξης η σφραγίδα, σφαλίζει τα παιδικά όνειρα στη χρονιά που έρχεται και δεν αφήνει κανένα περιθώριο για εφησυχασμό και αυταπάτη.
Στη Μεσόγειο πια, δεν κατοικεί η παιδική αθωότητα.
Μεγάλωσε παράκαιρα σημαδεμένη από τη βαρβαρότητα του πολέμου!
Παιδιά που είδαν το θάνατο να τρυπώνει στη ζωή τους, χάνοντας τη γονική προστασία με το φόβο ριζωμένο βαθιά μέσα τους, ένα μήνυμα στέλνουν.
Ξεσηκωθείτε!
Δείτε τα δώρα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στη φάτνη της Μόρια, της Λαμπεντούζας, της Γάζας, του Σεράγεβο!
Πόλεμος, ορφανά, μισά σώματα, γεννήματα του πολέμου.
Κρύο, παγωνιά, λάσπες, πείνα, αρρώστιες, συρματοπλέγματα…
Με τους δράκους δεν έζησε και δεν μπορεί να ζήσει κανείς, όσα ξόρκια και τρισάγια και εάν κάνει, μιας και οι δράκοι έχουν σπέρμα που κυοφορείται στην μήτρα του καπιταλισμού και γεννιέται στα παλάτια της πλουτοκρατίας.
Ανδρώνεται με την κρατική βία, τον πόλεμο και την παντός τύπου καταστολή.
Οι δράκοι αναζωογονούνται από την αυταπάτη των λαών πως θα ανθρωπέψει ο δράκος.
Αυτό το παραμύθι των «καλών δράκων» πρέπει να τελειώσει για πάντα.
Στη μνημόνευση των Στρατιωτικών Αγίων της Χριστιανοσύνης, ο δράκος σκοτώνεται για το καλό του λαού!
Απελευθερώνεται ο άνθρωπος από το δυνάστη.
Τα νερά και οι πηγές ρέουν με αφθονία.
Η γης καρπίζει και η ελευθερία γίνεται υπόθεση των λαών.
Το ΚΚΕ επέλεξε εφ’ όρου ζωής να είναι ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όπου γης.
Το 2020 να μας βρει συμπορευόμενους για την ανατροπή και τη ζωή.
Σε αυτό το δρόμο, οδηγός μας είναι οι ανάγκες του λαού.
Στόχος μας είναι ο σοσιαλισμός.
Καλή χρονιά με υγεία και δύναμη για τους αγώνες που έρχονται.
Πηγή: 902.gr
