Με αφορμή τις απόπειρες αυτοκτονίας γυναικών στην Αμυγδαλέζα
Το trafficking είναι η παράνομη διακίνηση και εμπορία ανθρώπων, είναι μια ακραία μορφή σύγχρονης εκμετάλλευσης.
Εκδηλώνεται στο έδαφος του οικονομικού, κοινωνικού καταναγκασμού που στηρίζεται στο σύστημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Περιλαμβάνει και τη σεξουαλική αλλά και την εργασιακή εκμετάλλευση, την εμπορία οργάνων, φτάνει μέχρι τον εξαναγκασμό παιδιών σε εγκληματικές δραστηριότητες.
Αποτελεί στις μέρες μας το τρίτο μεγαλύτερο οργανωμένο έγκλημα μετά από την παράνομη διακίνηση ναρκωτικών και το λαθρεμπόριο όπλων.
Υπολογίζεται ότι αποφέρει περίπου 25,7 δισ. ευρώ κάθε χρόνο, από τα οποία τα 22,6 δισ. προέρχονται από τη σεξουαλική εκμετάλλευση.
Στην Ελλάδα, η κύρια μορφή εκμετάλλευσης είναι η σεξουαλική, με το 80% των θυμάτων να είναι γυναίκες, ενώ υπάρχουν μόλις 20 ξενώνες σε όλη την Ελλάδα για το σύνολο των κακοποιημένων γυναικών.
Το 1/3 των θυμάτων trafficking είναι παιδιά.
Η Ελλάδα αποτελεί χώρα προορισμού και διέλευσης των θυμάτων παράνομης διακίνησης και εμπορίας ανθρώπων που εισέρχονται στην ΕΕ.
Εκτιμάται ότι περίπου 20.000 γυναίκες, μεταξύ των οποίων και 1.000 κορίτσια ηλικίας 13 – 15 ετών είναι θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης στην Ελλάδα.
Τραγικές οι περιπτώσεις των γυναικών και των παιδιών προσφύγων που ζουν στα διάφορα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης και είναι πιο ευάλωτοι στα κυκλώματα trafficking.
Ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους αντιμετωπίζουν τα 5.028 ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά στη χώρα μας.
Τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, κορίτσια και αγόρια, που κινδυνεύουν να πέσουν στα δίχτυα των κυκλωμάτων, έρχονται από χώρες που αιματοκυλίστηκαν από διάφορες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους και των «συμμάχων» της Ελλάδας.
Επιπλέον, περίπου ένας στους τέσσερις ασυνόδευτους ανηλίκους που παραπέμπεται σε δομές φιλοξενίας δεν φτάνει ποτέ σε αυτές, συχνά επειδή εξαφανίζεται προσπαθώντας να συνεχίσει το ταξίδι του προς τη Δύση μέσω κάποιου μεσάζοντα-διακινητή.
Ανάμεσα στις τρεις απόπειρες αυτοκτονίας κρατούμενων γυναικών προσφύγων στην Αμυγδαλέζα, η μία από αυτές ήταν ασυνόδευτη ανήλικη, η οποία έχει πέσει θύμα κυκλώματος εμπορίας ανθρώπων.
Οι καταδίκες και τα παχιά λόγια περισσεύουν.
Η εμπορία ανθρώπων δεν αντιμετωπίζεται μόνο με την αναγκαία ενημέρωση και αποφασιστική καταδίκη των περιστατικών που παραβιάζουν θεμελιώδη δικαιώματα των γυναικών και των παιδιών θυμάτων.
Το βασικό ζήτημα είναι να εξασφαλιστούν εκείνοι οι οικονομικοί, κοινωνικοί παράγοντες, ώστε τα θύματα του trafficking να έχουν τη δυνατότητα να αντισταθούν και να αποκρούσουν τη βία κάθε μορφής.
Να εξασφαλιστεί το καθολικό κοινωνικό δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, στην αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία, Πρόνοια, την Παιδεία και άλλα.
Ως προς το θέμα της πρόληψης, της βοήθειας και υποστήριξης των θυμάτων trafficking, πρέπει να δημιουργηθούν κρατικές κοινωνικές υπηρεσίες και υποδομές, όπως ξενώνες, συμβουλευτικά κέντρα, στελεχωμένες με ειδικευμένο προσωπικό με μόνιμη και σταθερή δουλειά, χωρίς εμπλοκή ΜΚΟ.
Να διευρυνθεί το δίκτυο των ξενώνων για κακοποιημένες γυναίκες, και στην Περιφέρεια. Να οργανωθούν ενημερωτικά προγράμματα σε σχολεία και σχολές από επιστημονικούς, κρατικούς φορείς.
Όλα αυτά απαιτούν γενναία χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Όμως η όποια χρηματοδότηση (αν περισσέψει από τα 4 δισ. ετησίως για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ) κυρίως κατευθύνεται σε ένα πολυδαίδαλο και αποσπασματικό δίκτυο ΜΚΟ που αναλαμβάνουν πρωταγωνιστικό ρόλο, υποκαθιστώντας την κρατική ευθύνη.
Την ίδια στιγμή, οι τεράστιες κρατικές ελλείψεις στις δομές παιδικής προστασίας, όσο και στις κοινωνικές υπηρεσίες, δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες συνολικά των απροστάτευτων παιδιών.
Για την ριζική αντιμετώπισή του, χρειάζεται να ξεριζωθεί το αγκάθι της εκμετάλλευσης και καταπίεσης που ματώνει τις πραγματικές, σύγχρονες δυνατότητες να ζήσουν όλοι και όλες, όπως αξίζει στον 21ο αιώνα.
Πηγή: 902.gr
