Δεν έκλεψαν την εργασία μας! Το χρόνο ζωής μας κλέψανε!
Το 24ωρο του καθημερινού κύκλου ζωής μας συμπεριλαμβάνει 8 ώρες ύπνο. Οκτώ; Εντάξει, ίσως 6…
Ο εργάσιμος χρόνος είναι 8 ώρες. Οκτώ; Εντάξει ίσως 10…
Και επειδή είστε νέοι ακόμα δουλεύετε και 12. Ίσως και 14 ώρες…
Ο ελεύθερος σας χρόνος ώστε να ρυθμίσετε την ψυχική σας υγεία είναι 8 ώρες.Οκτώ; Εντάξει λίγο λιγότερο γιατί είστε νέοι ακόμα και κλέβετε λίγο από τον ύπνο για να προσφέρετε στην εργασία σας.
Αν δεν φτιάξετε τώρα που είστε νέοι, πότε θα φτιάξετε; Και ξαφνικά διαπιστώνετε πως δεν φτιάξατε τίποτα και είστε 50…
Αν μετρήσετε τις ώρες εργασίας, τις ώρες ύπνου και τις ώρες ψυχικής σας υγείας θα δείτε πως ο μαγικός αριθμός 3, δεν είναι μαγικός.
3 επί 8 = 24 !
Μοιράσατε τον χρόνο της ζωής σας κατά το δοκούν. Μάλλον όπως θέλαν οι άλλοι και σείς συμφωνήσατε κουνώντας καταφατικά το κεφάλι.
Την ίδια στιγμή όμως που κάποιοι την στιγμή που εσείς δουλεύετε, εκείνοι κάθονται.
Θέλετε, λέει, να μην σας κλέβουν τον χρόνο της ζωής σας; Μείνετε άνεργοι να έχετε όλη την μέρα ελεύθερη να κάνετε ότι γουστάρετε. Μας τρολάρουν κιόλας…
Και μετά από μια μακρά περίοδο ανεργίας, πάτε και δουλεύετε 15 ώρες την μέρα, για τα μισά από αυτά, που πληρωνόσασταν όταν δουλεύατε 10ωρο.
Και ξαφνικά ψάχνετε να βρείτε πως φτάσατε στα 50 χωρίς να το έχετε πάρει χαμπάρι.
Το παιδί σας, έβγαλε μουστάκι, ζητάει δίπλωμα, αυτοκίνητο, η κόρη σας έγινε γυναίκα και θέλει και γαμπρό.
Πρέπει να φτιάξει την ζωή του το παιδί… Δίκαιο !
Και σείς… Ακόμα ψάχνετε το 8ωρο της ψυχικής σας υγείας.
Οι μανάδες ζήσατε μια ζωή μέσα στην λάντζα, εργαζόμενες, άνεργες να μεγαλώνετε παιδιά.
Αφιερώσατε την ζωή σας να μεγαλώνετε παιδιά. Ά ρε μάνα !!!
Οι πατεράδες, με καμπούρα και σκεμπέ ή με ρόζους στα χέρια και πόνους σε μέση και σε πλάτη, ψάχνοντας να βρείτε το έρωτα της ζωής σας, να σας πάρει με έναν μαγικό τρόπο από αυτήν την ζωή που μισήσατε. Ά ρε πατέρα!
Και μεις μεγαλώνοντας θέλαμε να κάνουμε άλλη ζωή. Να μην γίνουμε σαν εσάς, θύματα αυτής της καταραμένης κοινωνίας.
Και τελικά φτάσαμε να ψάχνουμε όλοι τι είναι αυτό που θα μας θέσει σε κίνηση για να ξεφύγουμε από την μισητή ζωή, που οι ίδιοι τελικά επιλέξαμε…
Επιλέξαμε; Μας επέβαλλαν είναι το σωστό.
Δεν έκλεψαν την εργασία μας! Το χρόνο ζωής μας κλέψανε!
Και όσο χρόνο ζωής μας κλέψανε, τόσο ζήσαν περισσότεροι εκείνοι.
Και μείς αντί να τους γ@μήσουμε τα πρέκια, τρέχουμε στους ψυχολόγους να δούμε τι μας φταίει, που η γυναίκα μας χόντρυνε και δεν είναι σαν τα ξέγνοιαστα πιπίνια που περπατούν αμέριμνα, μην ξέροντας τι τα περιμένει,
και σαν τους άντρες μας, που ρήμαξαν χέρια, πόδια και μέση στα κολαστήρια της εργασίας τους, για να μπορέσουν να μας κάνουν βασίλισσες όπως το είχαν υποσχεθεί κάποτε.
«Όλο υποσχέσεις είσαι καημένε…Τέτοιοι είστε οι άντρες, μόνο υποσχέσεις…».
