Οι «κεντροαριστερές» Λούλες φέρνουν Μπολσονάρους
Όταν η λεγόμενη «αριστερά» τσαλαβουτά ανέλπιδα στο βούρκο της διαχείρισης του καπιταλισμού …τότε αυτό που μένει να μοιάζει για μόνη λύση είναι ο φασισμός.
Όταν η μία επιλογή του συστήματος (κυβερνώσα αριστερά) τρώει τα ψωμιά της… τότε το σύστημα έχει ως επόμενη εναλλακτική, το φασισμό.
Όταν η σοσιαλδημοκρατία αποτυγχάνει… τότε έρχεται να «πετύχει» ο δίδυμος αδερφός της, γιος του καπιταλισμού, ο φασισμός.
Όταν η σοσιαλδημοκρατία διαχειρίζεται την κρίση με μέτρα ακραίου φιλελευθερισμού… τότε ξεπηδά αυτόματα το επόμενο στάδιο στη διαχείριση του συστήματος και της «κοινής λογικής»… ο φασισμός.
Όταν η υγεία του λαού, η φροντίδα των αρρώστων και των αναπήρων, οι σπουδές των παιδιών κι η ζωή των γερόντων
βαφτίζεται «αβάσταχτο κόστος» από την «κυβερνητική αριστερά»…
τότε η επόμενη «αυτονόητη σκέψη» είναι ο καιάδας του φασισμού.
Όταν ο αντικομουνισμός γίνεται επίσημη κρατική πολιτική… τότε ο παραδοσιακός φορέας του, ο φασισμός, αθωώνεται και ξυπνά.
Όταν εξισώνεις το φασισμό με τον κομμουνισμό … τότε μόνο δώρο στους φασίστες κάνεις κι αέρα στα πανιά τους βάζεις.
Όταν ο λαός απελπίζεται από αυτό που νόμιζε αριστερό και δίκαιο … τότε χάνεται η λογική.
Και η απόγνωση δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος.
Πόσα παραδείγματα ακόμα πρέπει να δεις;
