Η ιστορία του «αντιεμβολιαστικού κινήματος» (vid)
Στοιχεία για τις επιπτώσεις της εμβολιοφοβίας στην δημόσια υγεία
Με αφορμή την επικίνδυνη για την δημόσια υγεία αύξηση των υποστηρικτών του «αντιεμβολιαστικού κινήματος», που εκδηλώνονται κυρίως μέσα από «ψεκασμένες» σελίδες του διαδικτύου και του facebook και από οργανώσεις που χρηματοδοτούνται επισήμως από πολυεθνικές,
αναδημοσιεύουμε ένα εξαιρετικό άρθρο που εξηγεί αναλυτικά πως ξεκίνησε η «εμβολιοφοβία» και αποκαλύπτει τις συνέπειες που έχει προκαλέσει ιδιαίτερα στις χώρες όπου τέτοιες αντιεπιστημονικές απόψεις ευδοκιμούν περισσότερο.
Στοιχεία για τις επιπτώσεις της εμβολιοφοβίας στην δημόσια υγεία
Στις αρχές Σεπτέμβρη του 2016, δημοσιεύτηκε στο EBioMedicine, έρευνα που κατέγραψε την αποδοχή ή μη των εμβολίων από τους πολίτες σε 67 χώρες.
Στη πρώτη θέση βρέθηκε η Γαλλία με ποσοστό 45.2% των πολιτών της να θεωρεί τα εμβόλια ως μη ασφαλή.
Η εν λόγω έρευνα μας επιτρέπει για πρώτη φορά να εξετάσουμε τις επιπτώσεις του αντιεμβολιασμού (επιδημιολογία) ανά χώρα σε συνάρτηση με την εμπιστοσύνη των πολιτών προς τα εμβόλια.
Η έρευνα έδειξε τεράστιες αποκλίσεις στην εμπιστοσύνη προς τα εμβόλια ανάλογα τη χώρα.
Για παράδειγμα, στον αντίποδα της Γαλλίας, βρίσκεται το Μπαγκλαντές με ποσοστό 0,2%, ενώ ο μέσος όρος και των 67 χωρών, φτάνει στο 12%.
Στην Ελλάδα, το ποσοστό των σκεπτικιστών ανέρχεται στο 25%.
Η έρευνα συνοψίζεται στο παρακάτω γράφημα.
Οπως προαναφέραμε, το Μπαγκλαντές βρίσκεται στο κάτω άκρο της κλίμακας σχετικά με την ασφάλεια των εμβολίων, με μόλις το 0,2% να εκφράζει σκεπτικισμό.
Ακολουθεί η Σαουδική Αραβία με 1,2% και η Αργεντινή με 1,3%.
Στο άλλο άκρο, μετά το 45,2% της Γαλλίας, ακολουθεί η Βοσνία Ερζεγοβίνη με 38,3 και η Ιαπωνία με 31%.
Η Ελλάδα κατέχει περίοπτη θέση (8η) με ποσοστό 25%.
Οπως θα εξηγήσουμε παρακάτω, αυτά τα νούμερα έχουν συντριπτικές συνέπειες στη δημόσια υγεία.
Επιδημιολογικά ξεσπάσματα στις χώρες όπου το κίνημα «ανθεί»
Στη Γαλλία μεταξύ 2008-2010, σημειώθηκε επιδημία ιλαράς με τουλάχιστον 20.000 κρούσματα, η πλειοψηφία των οποίων ήταν παιδιά.
Τουλάχιστον 5.000 άτομα έπρεπε να νοσηλευτούν, 1.023 εκ των οποίων με σοβαρή πνευμονία, 27 με εγκεφαλοπάθεια/μυελίτιδα και 10 νεκρούς.
Σύμφωνα με τα «Κέντρα Πρόληψης και Ελέγχου Νοσημάτων» CDC, το 80% των κρουσμάτων, αφορούσε μη εμβολιασμένα άτομα.
Τη περίοδο 2008-2009, ένα ξαφνικό ξέσπασμα ιλαράς στην Ιαπωνία, ανάγκασε τις αρχές να κλείσουν όλα τα πανεπιστήμια της χώρας. Οι υπηρεσίες υγείας βρέθηκαν σε δεινή θέση, μη μπορώντας να περιορίσουν την επιδημία.
Η Ιαπωνία είναι ίσως η μοναδική ανεπτυγμένη χώρα που βιώνει τόσο βίαια ξεσπάσματα ιλαράς με πολλούς να αποδίδουν το φαινόμενο στη δυσπιστία ενάντια στα εμβόλια.
Μεταξύ Ιανουαρίου 2014 και Φεβρουαρίου 2015, αναφέρθηκαν 3.804 κρούσματα ιλαράς στη Βοσνία Ερζεγοβίνη με το 70% αυτών να αφορά μη εμβολιασμένα και μόλις 2%, πλήρως εμβολιασμένα άτομα.
Το 2009, σημειώθηκε επιδημία ιλαράς με τα αρχικά κρούσματα να καταγράφονται στη Βουλγαρία και κατόπιν σε Ελλάδα, πΓΔΜ, Τουρκία και Γερμανία.
Σημειώθηκαν 24.000 κρούσματα και 24 θάνατοι (κανένας στην Ελλάδα).
Πρόσφατα όμως είχαμε το θάνατο βρέφους 54 ημερών από κοκκύτη που αποδίδεται στη πτώση της εμβολιαστικής κάλυψης του πληθυσμού, ένεκα της εμβολιοφοβίας.
Αξίζει να σημειωθεί πως από το 2009 έως το 2012, τα κρούσματα ιλαράς στην Ευρώπη έχουν τετραπλασιαστεί.
Δεν είναι τυχαίο το άρθρο στο Science με τίτλο «Το Ντροπιαστικό Πρόβλημα της Ευρώπης» («Europe’s Embarrassing Problem»), αναφορικά με τα χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού των Ευρωπαίων.
Στη περίπτωση της ιλαράς, από καθαρή τύχη δεν είχαμε θάνατο παιδιού στην Ελλάδα.
Ωστόσο, δεν υπάρχουν δεδομένα εάν κάποιος από τους νοσούντες παρουσίασε σοβαρή βλάβη, (πχ εγκεφαλίτιδα), εξαιτίας του ιού.
Θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο πως κάποιοι από αυτούς που αρρώστησαν, δεν είχαν εμβολιαστεί από επιλογή.
Από τα ανωτέρω στοιχεία, παρατηρούμε πως αρχίζει να σχηματίζεται ένα μοτίβο.
Τα ξεσπάσματα μολυσματικών ασθενειών φαίνεται πως είναι ανάλογα του σκεπτικισμού των πολιτών για τα εμβόλια.
Εάν μάλιστα αντιπαραβάλουμε τα στοιχεία της έρευνας με τα δεδομένα των κρουσμάτων ιλαράς και λοιπών ασθενειών για τις οποίες υπάρχουν εμβόλια, παρατηρούμε ότι συμπίπτουν.
Πηγή: cfr.org
Η ιστορία του «αντιεμβολιαστικού κινήματος» – Πως ξεκίνησε;
Το ζήτημα των βλαβών που μπορούν να προκληθούν από τα εμβόλια, ξεκίνησε από μελέτη του γιατρού (γαστρεντερολόγου) Andrew Wakefield, με τίτλο:
«Ileal-lymphoid-nodular hyperplasia, non-specific colitis, and pervasive developmental disorder in children».
Στη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο «Lancet» το 1998, συμμετείχαν 12 παιδιά και ο Wakefield ανακοίνωσε ότι ανακάλυψε σύνδεση του εμβολίου MMR, με τη πρόκληση αυτισμού.
Κάπου εδώ ξεκινά το αντιεμβολιαστικό κίνημα.
Η μελέτη γίνεται σημαία στα χέρια των «εναλλακτικών» θεραπευτών και των συνομωσιολόγων.
Κάποιοι γράφουν βιβλία, άλλοι άρθρα, άλλοι προτείνουν εναλλακτικές μεθόδους προστασίας. Σχεδόν όλοι οι ανωτέρω, πλούτισαν βασιζόμενοι στην άγνοια του κόσμου.
Η έρευνα είχε σοβαρά προβλήματα.
Αμέσως μετά τη δημοσίευσή της, άρχισαν μελέτες για να διαπιστωθεί εάν η έρευνα του Wakefield, είχε υπόσταση. Μελέτες επί μελετών, δε κατάφεραν να αποδείξουν τους ισχυρισμούς του.
Ετσι το περιοδικό «The Lancet» ανακάλεσε την έρευνα και ο Wakefield κρίθηκε ένοχος από το Γενικό Ιατρικό Συμβούλιο, για σοβαρό επαγγελματικό παράπτωμα το Μάιο του 2010.
Διαγράφτηκε από το ιατρικό μητρώο, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούσε πλέον να ασκήσει το ιατρικό επάγγελμα στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Τελικά, το 2011 η έρευνα ανακηρύχθηκε δόλια από το περιοδικό «Lancet»
Η μελέτη του MMR σε σχέση με τον αυτισμό οδήγησε σε μειωμένη χρήση του εμβολίου και έτσι οι περιπτώσεις ιλαράς αυξήθηκαν δραματικά:
Το 2007 παρουσιάστηκαν 971 περιπτώσεις στην Αγγλία και την Ουαλία (η μεγαλύτερη άνοδος που παρουσιάστηκε ποτέ σε περιστατικά ιλαράς, δεδομένου ότι άρχισαν να τηρούνται αρχεία το 1995), ενώ το 2005 το ξέσπασμα ιλαράς στην Ιντιάνα των ΗΠΑ αποδόθηκε σε παιδιά των οποίων οι γονείς αρνήθηκαν τον εμβολιασμό.
Από τα 1.416 κρούσματα ιλαράς που αναφέρθηκαν από το 2000 στις ΗΠΑ, σχεδόν το 60% των ατόμων που μολύνθηκαν δεν είχαν κάνει ποτέ το εμβόλιο ιλαράς.
Ακόμα χειρότερα, το 70% από αυτούς που δεν εμβολιάστηκαν, το έκαναν χωρίς να υπάρχει κάποιος ιατρικός λόγος.
Οι αριθμοί για τον κοκκύτη ήταν εξίσου ολέθριοι, τα μη εμβολιασμένα άτομα που φτάνουν το 24%-45% των ανθρώπων που μολύνονται από πέντε μεγάλες επιδημίες μεταξύ 2010 και 2014.
Στα 8 από τα 12 κρούσματα κοκκύτη από όπου συλλέχθηκαν τα δεδομένα, το 59-93% των ασθενών δεν είχαν εμβολιαστεί από επιλογή.
Ξεσπάσματα ιλαράς στην Ελλάδα
Κατά την περίοδο 2004-2014 δηλώθηκαν στο ΚΕΕΛΠΝΟ, μέσω του συστήματος υποχρεωτικής δήλωσης, 838 κρούσματα ιλαράς.
Η ετήσια δηλούμενη επίπτωση κυμάνθηκε από 0,01 κρούσματα ανά 100.000 πληθυσμού έως 4,64 κρούσματα ανά 100.000 πληθυσμού το έτος 2006, που συμπίπτει με την επιδημία ιλαράς.
Από τα 838 δηλωθέντα κρούσματα της νόσου για την περίοδο 2004-2014, η εμβολιαστική κατάσταση ήταν γνωστή για 596 (71,1%).
Από αυτά, 527 (88,4%) ήταν ανεμβολίαστα, ενώ τα υπόλοιπα 69 (11,6%) ήταν εμβολιασμένα κυρίως με μία δόση εμβολίου (91,3%), ενώ σε έξι (8,7%) περιστατικά αναφέρεται εμβολιασμός με δύο δόσεις εμβολίου.
Κατά την περίοδο 2004-2014 καταγράφηκαν δυο επιδημίες ιλαράς εκ των οποίων η πρώτη το 2005-2006 που ήταν η πρώτη επιδημία εθνικής κλίμακας από το 1996.
Η επιδημία επιβεβαίωσε τη συνεχιζόμενη κυκλοφορία του ιού ιλαράς στην Ελλάδα και ανέδειξε το ρόλο των πληθυσμών με χαμηλή εμβολιαστική κάλυψη, όπως οι αθίγγανοι και οι μετανάστες.
Η επιδημία ξεκίνησε σε πληθυσμό ρομά στη Βόρεια Ελλάδα και επεκτάθηκε σε άλλα τμήματα.
Αφορούσε κυρίως μικρά παιδιά από κοινότητες ρομά, μετανάστες, καθώς και άτομα 15-29 ετών και 30-39 ετών από το γενικό πληθυσμό, μεταξύ των οποίων υπήρχαν επίνοσοι στην ιλαρά, καθώς ήταν ανεμβολίαστοι ή ατελώς εμβολιασμένοι.
Η δεύτερη επιδημία καταγράφηκε το 2010-2011. Αφετηρία της επιδημίας αποτέλεσαν κρούσματα Βουλγαρικής υπηκοότητας που εργάζονταν εποχικά στη χώρα μας και πιθανά σχετίζονταν με τη μεγάλη επιδημία ιλαράς στη Βουλγαρία.
Η πλειοψηφία των ασθενών βουλγαρικής υπηκοότητας ήταν ανεμβολίαστα παιδιά κυρίως ηλικίας 1-4 ετών.
Η επιδημία επεκτάθηκε σε άτομα Ελληνικής υπηκοότητας που ήταν Έλληνες ρομά, στην πλειοψηφία τους ανεμβολίαστα παιδιά κυρίως ηλικίας 1-4 ετών, και Έλληνες που δεν ανήκαν σε ειδική πληθυσμιακή ομάδα, στην πλειοψηφία τους ηλικίας >20 ετών ανεμβολίαστοι ή ατελώς εμβολιασμένοι.
Οι επιδημίες ιλαράς στη χώρα μας υπογραμμίζουν την ανάγκη ενίσχυσης της εμβολιαστικής κάλυψης ιδίως σε άτομα που ανήκουν σε ειδική πληθυσμιακή ομάδα, αλλά και την ολοκλήρωση του εμβολιασμού με δύο δόσεις εμβολίου ιλαράς σε επίνοσα παιδιά του γενικού πληθυσμού.
Συνολικά, την περίοδο Ιανουαρίου-Οκτωβρίου 2011 αναφέρθηκαν 26.000 κρούσματα ιλαράς σε 36 Ευρωπαϊκές χώρες. Τα πιο πολλά τα κρούσματα κατά την περίοδο αυτή εμφανίστηκαν στη Γαλλία (14.000).
Σε όλη την Ευρώπη αναφέρθηκαν 7.288 νοσηλείες και 9 θάνατοι (οι 6 από αυτούς στη Γαλλία).
Πηγή: ΚΕΕΛΠΝΟ
Είναι αλήθεια ότι το εμβόλιο MMR μπορεί να προκαλέσει κάποιου είδους εγκεφαλίτιδα σε συχνότητα 1 περιστατικό σε κάθε 1.000.000 δόσεις εμβολίου.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι π.χ στην Κύπρο με βάση των αριθμό των γεννήσεων (8.500-9.500 χιλιάδες το χρόνο) μπορεί να έχουμε ένα περιστατικό κάθε 110 χρόνια ή στην Ελλάδα 1 περιστατικό ανά 10 χρόνια με βάση τον ρυθμό γεννήσεων (95.000-105.000).
Αντίθετα η ίδια η νόσος ιλαρά μπορεί να προκαλέσει εγκεφαλίτιδα 1.000 φορές πιο συχνά, δηλαδή 1 περιστατικό κάθε 1.000 άτομα που νοσούν, και 1 θάνατο κάθε 3.000 νοσήσεις.
Οι αντιεμβολιαστές διατείνονται πως το εμβόλιο MMR μπορεί να έχει σοβαρότατες παρενέργειες που φτάνουν μέχρι το θάνατο.
Το CDC όμως υποστηρίζει πως σε παγκόσμιο επίπεδο, 20.000.000 άνθρωποι ασθενούν από ιλαρά κάθε χρόνο.
Το 0,2% έως το 10% αυτών που θα νοσήσουν, θα πεθάνουν. Το ποσοστό διαφοροποιείτε διότι επηρεάζεται από παράγοντες όπως ο υποσιτισμός.
Πρόκειται για έναν εξαιρετικά μεταδοτικό αερόβιο ιό.
Το 1990, οι θάνατοι ήταν 545.000.
Το 2013, ήταν 96.000 και το 2014, αυξήθηκαν στους 114.900.
Δηλαδή 13 θάνατοι την ώρα, με τη συντριπτική πλειοψηφία να είναι παιδιά κάτω των 5 ετών.
Πηγή: Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας
Για την αντιεμβολιαστική μόδα, διαβάστε την εμπεριστατωμένη ανάλυση του κλινικού φαρμακοποιού Δ. Κλημεντίδη.
Σύνοψη
Από τα ανωτέρω προκύπτει πως η αντιεμβολιαστική φρενίτιδα έχει σημαντικό αντίκτυπο στην εμβολιαστική κάλυψη των πολιτών χωρών, όπου απολαμβάνει δημοφιλία.
Προκύπτει επίσης πως αυτή η μόδα έχει συντριπτικές επιπτώσεις με χιλιάδες νοσήσεις, εκατοντάδες αναπηρίες και δεκάδες θανάτους.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως η συχνότητα εμφάνισης επιδημιών στην Ευρώπη, πλησιάζει αυτή των υποσαχάριων χωρών.
Αυτό δεν είναι τυχαίο δεδομένου πως σύμφωνα με την έρευνα, από τις 20 χώρες με τη χαμηλότερη δημοφιλία στα εμβόλια, οι 14 είναι ευρωπαϊκές/ευρωασιατικές.
Παρόλα αυτά, κάποιοι δε λένε να βάλουν μυαλό…
Το άρθρο δημοσιεύτηκε τον Φλεβάρη του 2017
στα Ellinikahoaxes.gr
Υ/Γ.: Bonus ένα σύντομο βίντεο.
Η ιστορία του «αντιεμβολιαστικού κινήματος» (vid)
