Ο φράκτης με τα αυθαίρετα κι ο δράκος με τις φλόγες!
Το σπεκουλάρισμα των ζαίων δεν έχει τελειωμό!
Γίνεται μια σπέκουλα από έμμισθους συριζαίους να ρίξουν όλο το φταίξιμο, όλο αυτό το θανατικό στους ιδιοκτήτες του οικοπέδου που κάηκαν 26 άνθρωποι, γιατί ήταν περιφραγμένο κι έκλεινε την πρόσβαση προς τον «αιγιαλό».
Αποπροσανατολίζουν τη συζήτηση. Να διώξουν τις ευθύνες από πάνω τους και την ενοχή τους.
Είναι ανήθικοι κι επικίνδυνοι.
Μίλησαν για αυθαίρετα μέσα στο δάσος. Ηδη όμως βγήκαν στη φόρα αεροφωτογραφίες από το 1945 που δείχνουν πως τότε ήταν αγροτική – οικιστική περιοχή κι όχι δάσος.
Το πευκόδασος άρχισε να αναπτύσεται μετά το 1983.
Και δε μιλάμε τώρα για τίποτα ξενοδοχεία ή βιλάρες. Μιλάμε για τα σπίτια του κοσμάκη, άντε και κάποια μικροαστών.
Στον μόνο που δεν έχουν ρίξει (ακόμα) την ευθύνη είναι στον δράκο με τις φλόγες!
Βρήκαν ένα εξιλαστήριο θύμα, έναν αγρότη, που δεν έφταιξε για την πυρκαγιά, που βοήθησε όλη η οικογένειά του στο να σωθούν άνθρωποι και τον αναγορεύουν σε φονιά.
Το θέμα των συριζαίων είναι ότι είναι οργανωμένο στέλεχος της ΝΔ!
Ε και; Ποιος κάνει τώρα λαϊκίστικη μικροπολιτική;
- Αυτός έβαλε τη φωτιά;
- Αυτός δεν έστειλε την πυροσβεστική;
- Αυτός δεν ήχησε τις σειρήνες;
- Αυτός δεν πήρε μέτρα πρόληψης;
- Αυτός έκαψε τους ανθρώπους και το βιος τους;
- Αυτός δεν πήρε απόφαση εκκένωσης;
- Αυτός έχασε τη «μάχη»της Μαραθώνος; (Αλήθεια πότε δόθηκε και δεν το καταλάβαμε 😉
- Αυτός;
Τον κατηγορούν επειδή λέει περιέφραξε το οικόπεδο του και δεν υπήρχε πρόσβαση στην παραλία κι είχε και την πόρτα κλειδωμένη.
Υπήρχε πόρτα που πολλοί, διαβάζοντας τα σχόλια τους, έμαθα ότι γενικά ήταν ανοιχτή κι όποιος ήθελε και μπορουσε να κατέβει από τα βράχια, περνούσε μέσα απο το οικόπεδο.
Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν υπήρχε καμία παραλία. Υπήρχε γκρεμός. Μόνο γκρέμια και βράχοι.
Σωστά περιέφραξε το οικόπεδο του, γιατί υπήρχε κίνδυνος πτώσης.
Ο νόμος λέει:
«Ελεύθερη πρόσβαση προς την παραλία»,
όπου «παραλία» είναι:
«Η ζώνη ξηράς που προστίθεται στον αιγιαλό, καθορίζεται δε σε πλάτoς μέχρι και πενήντα (50) μέτρα από την οριογραμμή του αιγιαλού, προς εξυπηρέτηση της επικοινωνίας της ξηράς με τη θάλασσα και αντίστροφα». (ν. 2971/2001 παρ.2).
Κάτω από το συγκεκριμένο οικόπεδο όμως δεν υπάρχει καμία παραλία.
Οι φωτογραφίες που έχουν τραβηχτεί από κατοίκους της περιοχής και αφορούν το επίμαχο οικόπεδο και την «παραλία» είναι αποκαλυπτικές.
Το ό,τι φέρουν διαχρονικές ευθύνες και η ΝΔ και το Πασόκ για την αποδόμηση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας είναι σε όλους γνωστές.
Αλλά αυτή η σιχασιά που νιώθω για τους συριζαίους δεν περιγράφεται.
Κι ενώ η διάλυση κάθε δομής πυροπροστασίας συνεχίστηκε και από την σημερινή κυβέρνηση, αυτοί τον περασμένο Μάη δήλωναν «πανέτοιμοι».
Αυτό που εννοούσαν τελικά ήταν πως είναι πανέτοιμοι να πετάξουν τόνους λάσπης πάνω στα θύματά της εγκληματικής και βάρβαρης πολιτικής τους.
Καλύτερα να μπούνε πίσω πάλι στα λαγούμια τους και να βγάλουν τον σκασμό.
Ο φράκτης με τα αυθαίρετα κι ο δράκος με τις φλόγες!
Μέσα από την ανάδειξη πραγματικών παραμέτρων επιχειρείται η διάχυση ευθυνών!
Στην προσπάθεια να εξηγηθεί το πώς μια ολόκληρη περιοχή έγινε πύρινη παγίδα για εκατοντάδες κατοίκους αναδεικνύονται πολλές παράμετροι.
- Το χωροταξικό της περιοχής,
- οι ελλείψεις σε αντιπυρικές ζώνες,
- ο καθαρισμός των οικοπέδων,
- ο καθαρισμός περιμετρικά από τη Μαραθώνος,
- η πυκνή άναρχη δόμηση,
- το κλείσιμο κάθε πρόσβασης στον αιγιαλό,
- η άναρχη κατανομή ανάμεσα σε σπίτια και πεύκα και άλλα πολλά
είναι αυτά που σημειώνονται, λέγονται και παρατηρούνται. Ολα αυτά είναι σωστά, υπαρκτά και αδιαμφισβήτητα.
Βεβαίως, πρέπει να σημειώσουμε ότι από τον φιλοκυβερνητικό Τύπο αυτά τα στοιχεία προβάλλονται ιδιαίτερα αφήνοντας κι ένα αδρό υπονοούμενο (που πιθανόν όταν περάσει το μεγάλο σοκ θα ενισχυθεί) ότι τελικά φταίνε όλοι, το κράτος, οι τοπικές αρχές, οι κάτοικοι, το κλασικό «όλοι φταίμε…».
Δηλαδή, μέσα από την ανάδειξη πραγματικών παραμέτρων επιχειρείται η διάχυση της ευθύνης.
Ομως δεν είναι έτσι.
Την ευθύνη για το χωροταξικό σχεδιασμό, για τη διαμόρφωση υποδομών, τη διασφάλιση δρόμων διαφυγής, την εκπαίδευση του πληθυσμού για έκτακτες ανάγκες κλπ. την έχουν το κράτος, η κυβέρνηση κι η Τοπική Διοίκηση, που είναι άλλωστε μηχανισμός του κράτους.
Ολα τα άλλα είναι φτηνές δικαιολογίες!
Οι ευθύνες είναι δεδομένες και οι βαθύτερες αιτίες επίσης είναι γνωστές:
Η εμπορευματική χρήση της γης, οι προτεραιότητες στις κρατικές δαπάνες παρεμβάσεων που αφορούν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, τα χωροταξικά σχέδια που είναι κομμένα και ραμμένα στα διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Τελικά πίσω από αυτά και τα άλλα η κυβέρνηση προσπαθεί να κρύψει ότι η ανάπτυξη και ανάκαμψη για την οποία κοπιάζει ουσιαστικά θυσιάζει τις ανάγκες και το δικαίωμα του λαού στην προστασία από φυσικές καταστροφές και κινδύνους.
Ριζοσπάστης, Παρασκευή 27 Ιούλη 2018
