Ευτυχώς σκουπιστήκαμε σύντροφοι...

Ευτυχώς σκουπιστήκαμε σύντροφοι…

Κι εκεί που λες πως δεν υπάρχει τίποτα να σπάσει το τείχος της σιωπής-omerta των κυρίαρχων ΜΜΕ για το διήμερο της ΚΝΕ – πέρα από ένα απόσπασμα μερικών δευτερολέπτων με τον Κουτσούμπα για ξεκάρφωμα, χωρίς να λένε πού και πώς – σκάει η είδηση.

Σαράντα μέλη της ΚΝΕ νοσηλεύονται με γαστρεντερίτιδα γιατί ήπιαν νερό από το ποτάμι.

Και σκάνε μαζί τα ειρωνικά σχόλια των «βετεράνων» των social media που βρήκαν εύκολο στόχο, ως γνήσια παλικάρια της φακής και της πορδής.

–«Έτσι θα κάνουμε επανάσταση σύντροφοι;»

Όχι βέβαια.

Οφείλουν να κάνουν την αυτοκριτική τους οι σύντροφοι – που τους αποκαλεί ειρωνικά τέτοιους ο εσμός των τρολ, τα οποία στηλιτεύουν την άγνοιά τους, βασισμένοι στις πλούσιες γνώσεις τεχνικών επιβίωσης που έμαθαν παρακολουθώντας όλους τους κύκλους του Survivor.

Και την επόμενη φορά να ανέβουν στο βουνό για αντάρτικο με εμφιαλωμένα νερά και κάποιο χορηγό ίσως. Πιο σύγχρονο και βολικό.

Αλλά αυτοί που χαχανίζουν πίσω από την μπαρουτοκαπνισμένη οθόνη τους, ας κάνουν τη χάρη στον εαυτό τους να μη διαβάσουν ιστορήματα και απομνημονεύματα από μάχες στο αντάρτικο για να μη χαλάσουν ένα τόσο ωραίο συμπέρασμα.

Ας μη διαβάσουν πχ κάποια βιογραφία του Τσε, πώς την είχε πατήσει με γαστρεντερίτιδα και τον μετέφεραν κλινήρη οι συμμαχητές του ενώ αυτός βρωμοκοπούσε από την κορφή ως τα νύχια.

Για να την πατήσουν αργότερα και αυτοί με τη σειρά τους, όταν έπεσαν με τα μούτρα στο φαΐ, μετά από μέρες ασιτίας, και δεν το άντεξε το στομάχι τους.

Βρε τους …άκαπνους πώς την πάτησαν…

Και ας μην πάνε τόσο μακριά.

Αρκούν δεκάδες αντίστοιχες ιστορίες από τους παλιούς αντάρτες στη χώρα μας για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν στο βουνό ακόμα και για τις βασικές καθημερινές τους ανάγκες.

Ο ηρωισμός περιλαμβάνει μια αλυσίδα ολόκληρη από στιγμές ελάχιστα ηρωικές μεν, πλην γεμάτες δυσκολία.

Ας μην τα διαβάσουν λοιπόν ή ας κάνουν πως δεν τα είδαν, δεν τα ξέρουν, γιατί αυτοί θα τα κάνουν πάνω τους μια και καλή, όταν θα έρθει η κρίσιμη ώρα.

Και θα ψάχνουν γωνιά να κρυφτούν από τη φλόγα της μάχης, πίσω από τις πύρινες επαναστατικές – όχι αστεία – καταγγελίες και τα χωρατά που θα εκτοξεύει, σαν βροντερές πορδές, το πληκτρολόγιό τους.

Κι ίσως έρθει μετά κάποιος από αυτούς να μας πει με περισπούδαστο ύφος για το μάταιο αγώνα και να αποφανθεί πέρδοντας λεβέντικα.