Το έξυπνο ακορντεόν βάρεσε κλείσιμο
Το λοκντάουν της μαρμότας συνεχίζεται, κι ο πρωθυπουργός υπόσχεται πως διανύουμε το «τελευταίο μίλι προς την ελευθερία», παίζοντας με τη νοημοσύνη εκτός από τα νεύρα μας
Θα ήταν για γέλια, αν δεν είχε τόσο τραγικές επιπτώσεις στη ζωή των πολιτών.
Το πρωθυπουργεύον alter ego του Ευτύχη Μπλέτσα μας είπε ότι όσο πιο γρήγορα πάρουμε μέτρα και περιορισμούς, τόσο πιο γρήγορα αίρονται.
Αλλά τα μέτρα παίρνονται γιατί υπάρχουν ανησυχητικά δεδομένα για την Αττική και λιγοστεύουν οι κλίνες.
Ποιος να το έλεγε, ποιος να το περίμενε και ποιος να φρόντιζε για να έχουμε παραπάνω ΜΕΘ; Πάντως όχι η κυβέρνηση που δεν μπορεί να τις γεννήσει από το πουθενά.
Τι κι αν η πανδημία κρατάει ένα χρόνο τώρα; Τι κι αν είχε φανεί ακριβώς το τι θα γίνει με βάση την εικόνα στη Θεσσαλονίκη και γενικά τη βόρειο Ελλάδα το φθινόπωρο; Αδόκητα πράγματα.
Ο Μητσοτάκης είπε με στόμφο ότι αναλαμβάνει την ευθύνη των μέτρων, λες και θα μπορούσε να την αναλάβει ο κλητήρας στο Μαξίμου για παράδειγμα.
Δεν είπε όμως κουβέντα για την κρατική ευθύνη που δεν ανέλαβε για τη δημόσια υγεία, τα ελλιπή τεστ, τις συγκοινωνίες.
Και πού να βρει την κρατική ευθύνη, να τη γεννήσει;
Ο Μητσοτάκης έπαιξε τον ρόλο του στοργικού πατέρα που καταλαβαίνει τον εκνευρισμό και την κούραση, την αγωνία των εργαζομένων −των εξαρτημένων από μισθό, όπως είχε πει σε ένα άλλο διάγγελμα– των επαγγελματιών, των γονιών.
Εξάλλου έχει και αυτός παιδί στο σχολείο –πόσο ανθρώπινος…
Λαός και Κολωνάκι περνάνε τα ίδια βάσανα, είμαστε όλοι μαζί σε αυτό και άλλες ταξικές ιστορίες για αγρίους…
Μας τόνισε πως δεν υπάρχει οικονομία χωρίς υγεία (εκτός κι αν είσαι εργαζόμενος με κορωνοϊό, οπότε δεν επιτρέπεται να το πεις στη δουλειά για να μην τη χάσεις), για να παρηγορήσει τους τίμιους καπιταλιστές που τηρούν ευλαβικά όλα τα μέτρα προστασίας στους εργασιακούς χώρους και βάζουν την υγεία ως απόλυτη προτεραιότητα, πάνω από το κέρδος τους.
Τώρα αν οι εργάτες δεν προσέχουν και έρχονται στη δουλειά με ΜΜΜ και όχι με τη Μερσεντές τους και κολλάνε ο ένας πάνω στον άλλο στα εργοστάσια, τι φταίει και το αφεντικό;
Δεν ξέχασε να καμαρώσει για… πολλοστή φορά για τα χειρότερα στατιστικά άλλων χωρών της ΕΕ.
Και να μας τονώσει το ηθικό με κούφιες εκτιμήσεις πως έχει αρχίσει να γράφεται ο επίλογος της περιπέτειας και το τελευταίο μίλι προς την ελευθερία (που περνάει από τον εγκλεισμό και σκηνικά από το Πράσινο Μίλι).
Κι ότι οι επόμενοι δυο μήνες θα είναι κρίσιμοι, όπως ήταν και οι δυο προηγούμενοι, και όλοι οι προηγούμενοι πριν από αυτούς από το Μάρτη του 2020 και μετά. Αλλά αυτή τη φορά θα είναι όλα καλύτερα.
Γιατί δε μας πιστεύετε, μήπως έχουμε δώσει ποτέ δικαιώματα;
Πηγή: Κατιούσα
