«Ευκαιρία να ξεφύγουμε από το 9 με 5 στο γραφείο»
Νομοσχέδιο για την τηλεργασία φέρνει η κυβέρνηση (δείτε αναλυτικά εδώ), επιβεβαιώνοντας τις προειδοποιήσεις των συνδικάτων ότι η πανδημία αποτελεί ευκαιρία για τους επιχειρηματικούς ομίλους να κατοχυρώσουν μια σειρά από αντεργατικά μέτρα που παρουσιάστηκαν ως «έκτακτα» και τώρα μονιμοποιούνται, όπως ήταν άλλωστε σχεδιασμένο από την αρχή.
Γι’ αυτό η κυβέρνηση, αφού έδωσε μερικές απανωτές παρατάσεις στο μέτρο της τηλεργασίας με ΠΝΠ, έρχεται τώρα να την κατοχυρώσει με νόμο, διατηρώντας το «διευθυντικό δικαίωμα» στην επιβολή αυτής της «ευέλικτης» μορφής απασχόλησης, που καταργεί κάθε διάκριση ανάμεσα στον εργάσιμο και μη εργάσιμο χρόνο, απογειώνει την παραγωγικότητα, μειώνει τα λειτουργικά κόστη για τις επιχειρήσεις και «εκσυγχρονίζει» τους μηχανισμούς ελέγχου των εργαζομένων, ακόμα και με την επίσκεψη χαφιέδων στα σπίτια τους!
«Εκσυγχρονισμός»
Όλα αυτά μετατρέπονται σε «κανονικότητα» με το νόμο της κυβέρνησης και μάλιστα με τον μανδύα του «εκσυγχρονισμού» των εργασιακών σχέσεων και της «διευκόλυνσης» των εργαζομένων!
Εκσυγχρονισμός και πρόοδος όμως δεν είναι η προσαρμογή των εργασιακών σχέσεων στις μεταβαλλόμενες ανάγκες του κεφαλαίου, όπως προσπαθεί να το παρουσιάσει η κυβέρνηση.
Ούτε διευκολύνει τους εργαζόμενους η δουλειά χωρίς ωράριο, η διαθεσιμότητα στην εργοδοσία 24 ώρες το 24ωρο, η πλήρης ανατροπή της οικογενειακής και κοινωνικής ζωής.
Πρόοδος είναι η μείωση του εργάσιμου χρόνου, η σταθερή δουλειά για όλους, η κατάργηση κάθε μορφής «ευελιξίας», μισθοί και δικαιώματα με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.
Εκεί πρέπει να στοχεύει η πάλη των εργαζομένων, βάζοντας στο στόχαστρο και το απαράδεκτο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την τηλεργασία.
Τους έπιασε ο πόνος για την υγεία των εργαζομένων
Σε συνάρτηση με τα παραπάνω, το Σαββατοκύριακο υπήρξε ένα μπαράζ δημοσιευμάτων που λιβάνιζαν την τηλεργασία.
«Ηρθε η ευκαιρία να ξεφύγουμε από το 9 με 5 στο γραφείο»,
έλεγε σε ένα από αυτά μια ειδική «σύμβουλος στρατηγικής εργασιακού χώρου», επιχειρηματολογώντας ότι με την τηλεργασία:
«Μπορεί ο ίδιος ο εργαζόμενος να οργανώνει το χρόνο του ανάλογα με τις πραγματικές ανάγκες της δουλειάς»,
δηλαδή ανάλογα με τις ανάγκες του αφεντικού.
Το πιο προκλητικό όμως είναι ο ισχυρισμός της εργοδοσίας ότι οι «υγειονομικοί κίνδυνοι» είναι αυτοί που επιβάλλουν τη δουλειά – λάστιχο εξ αποστάσεως!
Παριστάνουν ότι τους έπιασε ο πόνος για την υγεία των εργαζομένων, την ίδια ώρα που στους χώρους δουλειά τα μέτρα προστασίας είναι ανύπαρκτα, ενώ και η ΕΕ ταξινόμησε ως «χαμηλό» τον κίνδυνο του κορωνοϊού στην εργασία, απαλλάσσοντας την εργοδοσία ακόμα και από τα πιο στοιχειώδη μέτρα προστασίας!
Για τέτοιο θράσος μιλάμε και για τέτοια υποκρισία, στην προσπάθειά τους να περιφρουρήσουν και να μεγαλώσουν την κερδοφορία τους…
Πηγή: Ριζοσπάστης
