Επιστολή προς την εισαγγελέα της… Ηριάννας!
Αξιότιμη κα Αναστασία Μασούρα, εισαγγελέα,
Επί τη ευκαιρία της αόκνου προσπάθειάς σας, αλλά ευτυχώς ατυχούς, να ποινικοποιήσετε τους εναγκαλισμούς της Ηριάννας και μέσω αυτών και των υπολοίπων, έχω να δηλώσω μετά συντριβής και πλήρης ενοχών:
Στην μέχρι σήμερα ζωή μου έχω προβεί σε αναρίθμητους εναγκαλισμούς ποικιλοτρόπως και για διάφορους λόγους, ενίοτε δε ασυστόλως και… ακατανομάστως.
Και όχι, κυρία εισαγγελέα, δεν ήταν όλοι οι εναγκαλισμοί μου μόνο φιλικοί ή απλώς φιλικοί. Ελπίζω να αναλαμβάνεστε, παρ’ όλο που δεν το θεωρώ ιδιαίτερα πιθανό να έχετε γευθεί τέτοιες εμπειρίες.
Για να είμαι ειλικρινής μαζί σας, ακόμη εναγκαλίζομαι. Φτάνει βεβαίως να βρω παρτενέρ, γιατί μόνος δε λέει, άσε που είναι επικίνδυνο να φέρεις τα χέρια πίσω καθώς εναγκαλίζεις αέρα. Έρχεσαι σε θέση να σου φορέσουν εύκολα και ζουρλομανδύα.
Ομολογώ πάντως πως δεν κατάφερα ποτέ να εναγκαλιστώ στη Βαρκελώνη, παρ’ όλες τις άοκνες προσπάθειές μου. Κατέληξα πως οι… Βαρκελωνέζες υπολείπονται σε γούστο.
Σ’ όλους αυτούς τους εναγκαλισμούς, αξιότιμη εισαγγελέα, ένιωσα διάφορα ενδιαφέροντα, που δεν είναι της στιγμής να αναφέρω, χώρια που φοβάμαι πως δεν θα καταλάβετε.
Ποτέ όμως δεν διαπίστωσα μεταφορά ευθύνης των πράξεων (ιδικών μου ή του έτερου εναγκαλιζόμενου προσώπου) ένθεν – κακείθεν, πέραν βεβαίως της ανταλλαγής σωματικών υγρών, οσμών, θωπειών, ηδυπαθών φράσεων και… μικροβίων.
Σας διαβεβαιώνω, με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, πως οι εναγκαλισμοί αυτοί με κανέναν τρόπο δεν προσιδιάζουν σε τρομοκρατία, έστω και αν κατά τον ρουν τους, ακούγονται και σχετικώς άγριες φράσεις όπως «σκίσε με», «πόνεσέ με», «χτύπα με» και άλλες τινές.
Προς επίρρωσιν δε του ανωτέρω, σας γνωστοποιώ ότι το καπιταλιστικό σύστημα το κάνεις λίμπα μόνο μαζικά και χωρίς μάσκες.
Μην αγριεύεστε λοιπόν, κα εισαγγελέα.
Πρόκειται για φράσεις που, παρ’ όλην την σχετική κυριολεξία τους, δεν ενέχουν την παραμικρή… τρομοκρατικότητα και αποσκοπούν απλώς στην, πώς να σας το πω… ένταση της διάθεσης (καύλας, αν μου επιτρέπετε), κατά τους εν λόγω εναγκαλισμούς.
Φρονώ λοιπόν, πως τέτοιες φοβίες και ανομολόγητοι φόβοι, λειτουργούν ανασταλτικά στους εναγκαλισμούς και στην εξ’ αυτών ευχαρίστηση, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται κάτι τέτοιο για την ψυχική υγεία των φοβικών και στερούμενων των εναγκαλισμών.
Με αντιλαμβάνεστε, φαντάζομαι.
Ας εναγκαλιζόμαστε άφοβα, κα εισαγγελέα. Άλλωστε τι μας απόμεινε από την λαίλαπα της τάξης που υπηρετείτε;
Αν δεν το κάνουμε… χάνουμε και γινόμαστε δυστυχείς, κα εισαγγελέα! Ίσως και εισαγγελείς.
Ξέρω μάλιστα έναν, τον κο Μεντζελόπουλο, που δεν εναγκαλιζόταν και κατάντησε μητροπολίτης Πειραιά.
