Ένας αμερικανός συζητά με τον Στάλιν (1936) – Μέρος 2ο

Ένας αμερικανός συζητά με τον Στάλιν (1936) – Μέρος 2ο

Συζήτηση με τον Πρόεδρο του αμερικανικού δημοσιογραφικού συγκροτήματος  «Scripps – Howard Newspapers», Roy W. Howard

• Howard: «Κατά τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων ανάμεσα στην ΕΣΣΔ και τις ΗΠΑ, ο Πρόεδρος Ρούζβελτ και ο κ. Λιτβίνοφ αντάλλαξαν ταυτόσημες διακοινώσεις για το ζήτημα της προπαγάνδας.

Στο 4ο σημείο της επιστολής του κ. Λιτβίνοφ προς τον Πρόεδρο Ρούζβελτ αναφερόταν ότι η Σοβιετική κυβέρνηση υποχρεούται:

«Να μην επιτρέπει τη δημιουργία ή την παραμονή στο έδαφός της οποιωνδήποτε οργανώσεων ή ομάδων και να λαμβάνει στο έδαφός της προληπτικά μέτρα ενάντια στη δράση οποιωνδήποτε οργανώσεων ή ομάδων ή εκπροσώπων, ή αξιωματούχων οποιωνδήποτε οργανώσεων ή ομάδων που αφορούν στις Ηνωμένες Πολιτείες στο σύνολό τους, ή σε κάποιο τμήμα τους, ή στο έδαφος ή στις κτήσεις τους και που έχουν σκοπό την ανατροπή ή την προετοιμασία ανατροπής ή την αλλαγή με τη βία του πολιτικού ή του κοινωνικού συστήματος».

Σας παρακαλώ, κύριε Στάλιν, να μου εξηγήσετε, γιατί ο κ. Λιτβίνοφ υπέγραψε αυτή την επιστολή, αφού η τήρηση των υποχρεώσεων σ’ αυτό το σημείο είναι ασυμβίβαστη με τις επιθυμίες της Σοβιετικής Ένωσης, ή δεν είναι στο χέρι της;»

Στάλιν: «Η τήρηση των υποχρεώσεων με βάση το σημείο που αναφέρατε είναι στο χέρι μας. Τηρήσαμε και θα τηρούμε αυτές τις υποχρεώσεις.

Σύμφωνα με το Σύνταγμά μας, οι πολιτικοί πρόσφυγες έχουν το δικαίωμα να διαμένουν στο έδαφός μας. Τους παρέχουμε το δικαίωμα ασύλου το ίδιο ακριβώς, όπως και οι ΗΠΑ παρέχουν το δικαίωμα ασύλου σε πολιτικούς πρόσφυγες.

Είναι ολοφάνερο ότι όταν ο Λιτβίνοφ υπέγραφε αυτή την επιστολή είχε ως γνώμονα ότι οι υποχρεώσεις που περιέχει αυτό έχουν αμοιβαίο χαρακτήρα.

Εσείς, κύριε Χάουαρντ, θεωρείται ότι η συμφωνία Ρούζβελτ – Λιτβίνοφ έχει αντιφάσεις, αφού στο έδαφος των ΗΠΑ βρίσκονται Ρώσοι λευκοφρουροί πρόσφυγες που διεξάγουν προπαγάνδα κατά των Σοβιέτ και υπέρ του καπιταλισμού, έχουν την υλική υποστήριξη Αμερικανών πολιτών και αποτελούν ενίοτε ομάδες τρομοκρατών;

Προφανώς, αυτοί οι πρόσφυγες απολαμβάνουν του δικαιώματος ασύλου που υπάρχει και στις ΗΠΑ.

Σε ό,τι μας αφορά, δε θα ανεχόμασταν ποτέ στο έδαφός μας ούτε έναν τρομοκράτη, ενάντια σε οποιονδήποτε κι αν αυτός σχεδίαζε τα εγκλήματά του.

΄Όπως φαίνεται, στις ΗΠΑ το δικαίωμα ασύλου ερμηνεύεται ευρύτερα απ’ ό,τι στη χώρα μας. Τι να πούμε, δεν έχουμε παράπονο.

Θα μου αντιτάξετε, πιθανόν, ότι συμπονούμε αυτούς τους πολιτικούς πρόσφυγες που βρίσκονται στο έδαφός μας.

Μα μήπως δεν υπάρχουν Αμερικανοί πολίτες, που συμπαθούν τους λευκοφρουρούς πρόσφυγες, οι οποίοι διεξάγουν προπαγάνδα υπέρ του καπιταλισμού και κατά των Σοβιέτ;

Επομένως, για ποιο πράγμα γίνεται λόγος;

Γίνεται λόγος για το να μη βοηθούνται αυτά τα άτομα, να μη χρηματοδοτείται η δραστηριότητα τους. Γίνεται λόγος οι αξιωματούχοι και των δύο χωρών να μην επεμβαίνουν στην εσωτερική ζωή της άλλης χώρας.

Οι αξιωματούχοι μας τηρούν έντιμα αυτή την υποχρέωση. Αν κάποιος απ’ αυτούς έσφαλε, ας μας το πουν.

Αν το παρατραβήξουμε και απαιτήσουμε την απέλαση όλων των λευκοφρουρών προσφύγων από τις ΗΠΑ, τότε θα ήταν επιβουλή στο δικαίωμα ασύλου, που έχει διακηρυχτεί και στις ΗΠΑ και στην ΕΣΣΔ.

Πρέπει εδώ να αποδεχτούμε ένα λογικό όρο για τις απαιτήσεις και ανταπαιτήσεις. Ο Λιτβίνοφ υπέγραψε την επιστολή του προς τον Πρόεδρο Ρούζβελτ όχι ως ιδιώτης, αλλά ως εκπρόσωπος του κράτους, το ίδιο ακριβώς, όπως έκανε και ο Πρόεδρος Ρούζβελτ.

Η συμφωνία τους είναι συμφωνία ανάμεσα σε δύο κράτη.

Υπογράφοντας αυτή τη συμφωνία, και ο Λιτβίνοφ και ο Πρόεδρος Ρούζβελτ, ως εκπρόσωποι δύο κρατών, είχαν υπόψη τη δραστηριότητα των εκπροσώπων των κρατών τους, οι οποίοι δεν πρέπει και δεν πρόκειται να αναμειγνύονται στις εσωτερικές υποθέσεις της άλλης πλευράς.

Το διακηρυγμένο και στις δύο χώρες δικαίωμα ασύλου δε θα μπορούσε να θιχτεί απ’ αυτή τη συμφωνία. Σ’ αυτά τα πλαίσια πρέπει να ερμηνευτεί η συμφωνία Ρούζβελτ – Λιτβίνοφ, ως συμφωνία εκπροσώπων δύο κρατών».

• Howard: «Μα μήπως οι Αμερικανοί αντιπρόσωποι Μπράουντερ και Ντάρσι δεν καλούσαν στο 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, που έγινε πέρσι στη Μόσχα, σε βίαιη ανατροπή της αμερικανικής κυβέρνησης;»

Στάλιν: «Ομολογώ ότι δε θυμάμαι τις ομιλίες των σ. Μπράουντερ και Ντάρσι, δε θυμάμαι, μάλιστα, τι είπαν. Πιθανόν, να είπαν κάτι τέτοιο.

Δε δημιούργησαν, όμως, οι σοβιετικοί άνθρωποι το αμερικανικό κομμουνιστικό κόμμα. Αυτό δημιουργήθηκε από Αμερικανούς.

Υπάρχει νόμιμα στις ΗΠΑ, προτείνει τους υποψήφιους του για τις εκλογές, συμπεριλαμβανομένων και των προεδρικών.

Αν οι σ. Μπράουντερ και Ντάρσι μίλησαν μια φορά στη Μόσχα, τότε στο σπίτι τους, στις ΗΠΑ θα εκφώνησαν παρόμοιους και ασφαλώς ακόμα πιο κατηγορηματικούς λόγους εκατοντάδες φορές, μια και οι Αμερικανοί κομμουνιστές έχουν τη δυνατότητα να κηρύσσουν ελεύθερα τις ιδέες τους.

Θα ήταν εντελώς λαθεμένο να θεωρείται η Σοβιετική κυβέρνηση υπεύθυνη για τη δραστηριότητα των Αμερικανών κομμουνιστών».

• Howard: «Ναι, αλλά τούτη τη φορά γίνεται λόγος για δραστηριότητα Αμερικανών κομμουνιστών, που έλαβε χώρα στο σοβιετικό έδαφος, κατά παράβαση του σημείου 4 της συμφωνίας Ρούζβελτ – Λιτβίνοφ».

Στάλιν: «Τι είναι η δραστηριότητα ενός κομμουνιστικού κόμματος, πώς μπορεί να εκδηλωθεί;

Η δραστηριότητα αυτή συνίσταται συνήθως στην οργάνωση των εργατικών μαζών, στην οργάνωση συγκεντρώσεων, διαδηλώσεων, απεργιών κλπ.

Είναι απολύτως ευνόητο ότι οι Αμερικανοί κομμουνιστές δεν μπορούν να τα κάνουν όλα αυτά στο σοβιετικό έδαφος. Στην ΕΣΣΔ δεν υπάρχουν Αμερικανοί εργάτες».

• Howard: «Μπορώ να καταλάβω τη δήλωσή σας έτσι, ότι, δηλαδή, μπορεί να βρεθεί μια τέτοια ερμηνεία των αμοιβαίων υποχρεώσεων, με βάση την οποία να προστατευτούν και να συνεχιστούν οι καλές σχέσεις ανάμεσα στις χώρες μας;»

Στάλιν: «Ναι, οπωσδήποτε».