Ένα μνημείο για τον Κόκκινο Στρατό σε κάθε γωνιά της Ευρώπης!
«Κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία χρωστάει στον Κόκκινο Στρατό περισσότερα από ό, τι μπορεί ποτέ να πληρώσει»
έγραφε ο Ε. Χέμινγουέι αναφερόμενος στον καθοριστικό ρόλο της ΕΣΣΔ στη νίκη ενάντια στα ναζιστικά στρατεύματα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ένα ρόλο που ακόμη και ορκισμένοι αντικομμουνιστές, όπως ο εμπνευστής του Ψυχρού Πολέμου Ουίνστον Τσώρτσιλ, αναγκάστηκαν να παραδεχθούν:
«Η σημερινή και η αυριανή μέρα – σημείωνε σε δήλωση του στις 9 Μάη 1945 ο βρετανός πρωθυπουργός- θα γιορταστούν ως μέρες νίκης στην Ευρώπη… αύριο, όμως, θα αποτίσουμε ιδιαίτερο φόρο τιμής στους Ρώσους συμμάχους μας, που η ανδρεία τους στα πεδία των μαχών στάθηκε ένας από τους μεγαλύτερους συντελεστές της νίκης».
Γιατί τα αναφέρουμε αυτά;
Τα θυμίζουμε με αφορμή την πρόσφατη άθλια απόπειρα της ακροδεξιάς κυβέρνησης της Πολωνίας να ασελγήσει πάνω στην ιστορική μνήμη, γκρεμίζοντας μνημεία της σοσιαλιστικής περιόδου, στο πλαίσιο του νόμου-εκτρώματος περί «αποκομμουνιστικοποίησης».
Στη βάση αυτού του νόμου, οι πολωνικές αρχές προχώρησαν την Τετάρτη στο κατεδάφισμα ενός μνημείου στη Βαρσοβία,
που ήταν αφιερωμένο σε 26 στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού που έπεσαν στη μάχη τον Σεπτέμβρη του 1944.
Η αθλιότητα αυτή της πολωνικής κυβέρνησης εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο της αντικομμουνιστικής πολιτικής της ΕΕ, που έχει επίσημα υιοθετήσει την χυδαία και αντι-ιστορική θεωρία της εξίσωσης του κομμουνισμού με το ναζισμό.
Έτσι επιχειρούν να ξαναγράψουν την ιστορία, να σβήσουν από την συλλογική μνήμη την ανεκτίμητη προσφορά του Κόκκινου Στρατού και της ΕΣΣΔ στην πάλη ενάντια στο τέρας του φασισμού-ναζισμού.
Όσο κι αν προσπαθούν όμως η Ε.Ε, οι κυβερνήσεις της και τα αστικά τους επιτελεία να παραχαράξουν τα γεγονότα, η ιστορική πραγματικότητα είναι αμείλτικη:
Η Βαρσοβία και ο πολωνικός λαός – όπως και τόσοι άλλοι λαοί – χρωστούν την ελευθερία τους στις θυσίες και την ηρωϊκότητα του Κόκκινου Στρατού.
Η ίδια η Ευρώπη χρωστάει – και θα χρωστάει για πάντα – την απελευθέρωση της από το ναζιστικό ζυγό στην Σοβιετική Ένωση, που πλήρωσε το μεγαλύτερο φόρο αίματος (27 εκατομμύρια απώλειες) για την επίτευξη της μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης.
Όσους νόμους «αποκομμουνιστικοποίησης» κι αν ψηφίσουν, όσο αντικομμουνιστικό δηλητήριο κι αν χύσουν, τη βαθιά χαραγμένη στις καρδιές των λαών ιστορική μνήμη δεν θα τη διαγράψουν.
Τα μνημεία των ηρώων μαχητών του Κόκκινου Στρατού, που η Ε.Ε. και οι αστικές κυβερνήσεις αποκαθηλώνουν σήμερα, οι λαοί της Ευρώπης θα τα ξαναχτίσουν αύριο.
___________________
Ο Νίκος Μόττας γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας.
Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
Πηγή: Ατέχνως
