Ελβετία: Ρωτούν ασθενείς που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες αν θέλουν να ζήσουν!
Γεμίσανε οι ΜΕΘ και στην Ελβετία! Έτσι οι διοικούντες ψάχνουν να βρουν «λύσεις» στα αδιέξοδα ενός συστήματος, που πια προσφέρει μόνο ενοχές και …ατομική ευθύνη!
Είναι ο καπιταλισμός, άρρωστοι. Δε συμβαίνει σε κάποια τριτοκοσμική χώρα ή σε κάποιο αποκομμένα νησί, αλλά στην καρδιά της Ευρώπης σε μια από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου, με ένα από τα πιο πολυδιαφημισμένα συστήματα υγείας.
Τα 876 κρεβάτια ΜΕΘ ενηλίκων, αριθμός όχι εντυπωσιακός είναι η αλήθεια για μια χώρα 8,5 εκ. είναι πλέον γεμάτα, παρά τη δραστική αναστολή των τακτικών χειρουργείων, (όπως και στην Ελλάδα) καθιστώντας εξαιρετικά δύσκολη την νοσηλεία ασθενών με κορωνοϊό και άλλες επείγουσες παθήσεις ή τραύματα.
Ποια είναι η απάντηση σε όλα αυτά;
Η Ελβετική Εταιρεία Εντατικολογίας εξέδωσε ανακοίνωση, με την οποία καλεί:
«Όλα τα άτομα – κυρίως όσοι κινδυνεύουν ιδιαίτερα από τον κορωνοϊό […] να αναρωτηθούν […] αν σε περίπτωση βαριάς ασθένειας επιθυμούν να λάβουν μέτρα επιμήκυνσης της ζωής. Με αυτό τον τρόπο υποστηρίζονται οι συγγενείς αλλά και οι ομάδες των εντατικών στη λήψη απόφασης, ώστε να γίνεται η θεραπεία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και σύμφωνα με τις ατομικές επιθυμίες του ασθενούς».
Ουσιαστικά δηλαδή καλούνται οι ίδιοι οι πολίτες να επιλέξουν αν θέλουν να αφεθούν να πεθάνουν αβοήθητοι, χωρίς να επιβαρύνουν τα νοσοκομεία ή τους συγγενείς τους σε περίπτωση που οι ίδιοι δεν είναι σε θέση να επικοινωνήσουν με το περιβάλλον.
Καλούνται να νιώσουν «ενοχές» επειδή θέλουν να ζήσουν, επειδή ως «ευπαθείς» παίρνουν χώρο από άλλους που ίσως έχουν στατιστικά περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσουν.
Αυτή είναι η κατάσταση στην «πολιτισμένη» και ευημερούσα Ελβετία, που είχε, όπως και η χώρα μας και όλες σχεδόν οι χώρες του βόρειου ημισφαίρου που τώρα βιώνουν με δριμύτητα το φθινοπωρινό κύμα της πανδημίας, πολλούς μήνες για ενίσχυση των δομών υγείας.
Αποδεικνύεται πως η αδιαφορία για την προστασία της ζωής των πολιτών δεν είναι γενικά κι αόριστα θέμα «πλούσιων» και «φτωχών χωρών», αλλά προτεραιοτήτων του εκμεταλλευτικού συστήματος, που παρά τις τοπικές διαφοροποιήσεις του, παραμένουν απαρέγκλιτες και εν προκειμένω θανατηφόρες.
Πηγή: Κατιούσα
