Εκεί που σήμερα καίτε βιβλία, αύριο θα καίτε ανθρώπους! (vid)
Το «Ολοκαύτωμα των Βιβλίων»
Στις 10 Μαΐου του 1933, στην κεντρική πλατεία της Όπερας (πλατεία Μπέμπελ σήμερα) του Βερολίνου μπροστά από το Πανεπιστήμιο Χούμπολτ, μαζεύτηκαν 70.000 όρθια δίποδα.
Δεν τους αποκαλώ ανθρώπους, γιατί αυτό είναι προσβολή για ολόκληρο το ανθρώπινο είδος.
Χιλιάδες νεαρά δίποδα, του Ναζιστικού Κόμματος, άναψαν μια μεγάλη φωτιά, υπό τους ήχους τυμπάνων και έκαναν τη νύχτα – μέρα!
Αργά το βράδυ άρχισαν να εμφανίζονται αμαξίδια, που μετέφεραν περισσότερα από 20.000 βιβλία, έργα των μεγαλύτερων γερμανών -κι όχι μόνο- φιλοσόφων!
Μέσα σε αλαλαγμούς (γλώσσα των όπου γης ούγκανων) ρίχνονται όλα στην πυρά, ευνουχίζοντας και πνευματικά τον, ήδη αποκτηνωμένο γερμανικό όχλο.
Το αποτρόπαιο αυτό γεγονός δεν ήταν «αυθόρμητο», όπως διατυμπάνιζαν οι ναζί αλλά καλά οργανωμένο
Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι τα βιβλία είχαν μαζευτεί νωρίτερα από όλες τις βιβλιοθήκες του Βερολίνου και των άλλων πόλεων και κυρίως από τις βιβλιοθήκες των Πανεπιστημίων.
Επιπλέον απόδειξη ήταν η παρουσία του Γκέμπελς, υπουργού προπαγάνδας της ναζιστικής κυβέρνησης, ο οποίος απευθυνόμενος στον όχλο είπε:
«Κάνετε το σωστό καθώς παραδίδετε στις φλόγες το διαβολικό πνεύμα του παρελθόντος. Πιστεύω ότι ποτέ μέχρι τώρα δεν υπήρξαν τόσο πιστοί φοιτητές όπως εσείς, περήφανοι για τη ζωή, τους στόχους και το καθήκον σας.
Το παρελθόν βρίσκεται στις φλόγες κι η νέα εποχή θα ανατείλει μέσα από τη φλόγα που καίει στις καρδιές. Όσο είμαστε ενωμένοι, όσο βαδίζουμε μαζί, θα είμαστε αφοσιωμένοι στο Ράιχ και στο μέλλον του».
Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε τις επόμενες ημέρες και σε άλλες πόλεις της Γερμανίας.
Τα έργα των Μαρξ, (Τζήμερε ακούς;) Φρόϊντ, Μαν, Μπρεχτ, Ρεμάρκ, Ένγκελς, Χάινε, Τσβάιχ, Αϊνστάιν και δεκάδες άλλων συγγραφέων «απειλούσαν» με τις επικίνδυνες ιδέες τους το Γ’ Ράϊχ, το «Έθνος» των ούγκανων και για αυτό το λόγο έπρεπε να καταστραφούν.
Τα βιβλία με το που ρίχτηκαν μες την πυρά θέριεψαν τόσο απότομα τις φλόγες, που ακόμα και ο μαινόμενος όχλος κοντοστάθηκε!
Αυτά τα βιβλία δεν ήταν φτιαγμένα από χαρτί: Μέσα τους περιείχαν ό,τι πιο μεστό έχει συλλάβει η ανθρώπινη νόηση.
Κάθε σελίδα τους ήταν ποτισμένη με το πιο εύφλεκτο υλικό: Με τις ιδέες της επαναστατικής ανατροπής!
Οι καθηγητές αλλά κι ο φοιτητικός κόσμος κράτησαν στάση σιωπής σε αυτό που ο διεθνής τύπος αποκάλεσε:
«Ολοκαύτωμα των Βιβλίων».
Ο ήλιος δεν βγήκε το επόμενο πρωί! Δεν εμφανίστηκε ούτε το μεθεπόμενο! Και για αυτό δεν έφταιγε η συννεφιά!
Ουσιαστικά χρειάστηκε να περάσουν ακριβώς 12 χρόνια, για να βγει ο κόσμος από το σκοτάδι εκείνης της μαύρης νύχτας!
Δώδεκα χρόνια που γύρισαν ολόκληρη την ανθρωπότητα χιλιάδες χρόνια πίσω.
Πίσω στην εποχή που ούτε ο πρόγονος του ανθρώπου δεν είχε ακόμα γεννηθεί και ότι υπήρχε, μπουσουλούσε με τα τέσσερα!
Αυτό ήταν το «μέλλον» του «Γερμανικού Έθνους», που πρόσφεραν ο Γκέμπελς, ο Χίτλερ και οι Ναζί!
Κι όπως είχε προφητέψει ήδη από το 1820 ο Χάϊνριχ Χάϊνε:
«Αυτό ήταν μόνο ένα πρελούδιο, εκεί όπου καίτε βιβλία, στο τέλος θα καίτε ανθρώπους» (Das war ein Vorspiel nur, dort wo man Bücher verbrennt, verbrennt man am Ende auch Menschen!)
Δώδεκα ατέλειωτα χρόνια πέρασαν, μέχρι να καρφωθεί η κόκκινη σημαία στην καρδιά του τέρατος, που άφησε την τελευταία (;) του πνοή στις 9 Μάη του 1945, παραμονή αυτής της επετείου!
«Εκεί που σήμερα καίτε βιβλία, αύριο θα καίτε ανθρώπους» (vid)
