Εδώ γυρίζουν όλα τούμπα κι εμείς συζητάμε για μια απεργία;
Οταν ήμουν μαθήτρια και πήγαινα σχολείο ακόμα και οι πιο συντηρητικοί δάσκαλοι, δεξιοί δηλαδή, μας μιλούσαν για τα δικαιώματα του ανθρώπου…
Χλιαρά μεν αλλά κάτι έλεγαν δε… και σε χρόνια περίεργα…
Και στο σχολείο είχα ακούσει για τα τρία 8ωρα!! Και στο σχολείο κάτι είχαν ψελίσσει μερικοί δάσκαλοι μας για Πρωτομαγιά…
Οταν έγινα δασκάλα και άρχισα να δουλεύω κι όσο περνούσαν τα χρόνια κυρίως από το 1990 και μετά, παρατηρούσα τη δυσκολία των συναδέλφων να μιλήσουν στα παιδιά για τα αυτονόητα…
Για δικαίωμα στην εργασία… στην παιδεία στην υγεία…
Για το αυτονόητο δικαίωμα σε διακοπές…Για σύνταξη όσο ακόμα είσαι ζωντανός και όχι λίγο πριν το θάνατο… Για ανθρώπινη ζωή με χαρά και αξιοπρέπεια!!!
Μέχρι που φτάσαμε να γυρίζουν όλα τούμπα και εμείς να συζητάμε για μια Απεργία!!
Λίγο απλά εάν σκεφτεί κάποιος, εύκολα θα δει, ότι εδώ και 30 χρόνια αργά και μεθοδικά αλλάζουν όλα τα δεδομένα… Ολα τα κεκτημένα με αίμα…
Ετυχε αυτά να γίνονται από την ανατροπή της ΕΣΣΔ;
Ποιος ξέρει;!
Αυτοί δείχνουν ότι δε βιάζονται και κινούνται με πρόγραμμα και μέθοδο…
Σε μικρές δόσεις παίρνουν πίσω τα πάντα…
Ετσι ώστε ο σημερινός 30αρης να μην ξέρει τι είναι εργασία… Ξέρει απασχόληση… Τι είναι δικαίωμα… Ξέρει ευκαιρία… Τι είναι έχω δουλειά, μισθό, σπίτι, σύνταξη… Δηλαδή μια ηρεμία και λίγη χαρά στη ζωή…
Αυτοί μας θέλουν καταθλιπτικούς και ακίνητους…
Να παλεύουμε για να πληρώνουμε τα αγαθά κι όλα όσα ο άνθρωπος ανακάλυψε για να ζει καλύτερα…
Να πεθαίνουμε αβοήθητοι και έρημοι… Να ζούμε μέσα στην αγωνία και τον πανικό…
Να κατεβάζουμε χάπια με τις χούφτες, σπρώχνοντας τις μέρες μέχρι να πεθάνουμε… Κάναν τη χαρά της ζωής, βάσανο για τους περισσότερους…
Αυτοί μια χαρά τα κάνουν… Εμείς τι κάνουμε;
Συζητάμε για μια Απεργία την ώρα που αυτοί μας πάνε πίσω 200 χρόνια;
Κι όλο αυτό που γίνεται, μόνο ένα μικρό κομμάτι του λαού απασχολεί;
Ολοι οι άλλοι είναι πλούσιοι και …τακτοποιημένοι;
