Η Διακήρυξη για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ – Επίλογος
Συνέχεια από το 2ο Μέρος
10. Από τις πιο σημαντικές αποφάσεις της περιόδου αυτής είναι η πρωτοβουλία του Κόμματος να ιδρυθεί και να στηριχτεί το ΠΑΜΕ ως πόλος συσπείρωσης ταξικά προσανατολισμένων πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, στον αντίποδα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, με γραμμή αντιπαράθεσης στη σύγχρονη στρατηγική του κεφαλαίου.
Ταυτόχρονα, το ΚΚΕ πρωταγωνίστησε στην προσπάθεια να ανασυγκροτηθεί το αγροτικό κίνημα, το κίνημα των αυτοαπασχολούμενων στις πόλεις, να διαχωριστούν από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, να προσανατολιστούν σε πλαίσιο πάλης με αντιμονοπωλιακά χαρακτηριστικά, σε κοινή γραμμή πάλης με το εργατικό κίνημα.
Στην ίδια κατεύθυνση ανασυγκροτήθηκε το ριζοσπαστικό κίνημα των γυναικών, το κίνημα των φοιτητών – σπουδαστών, μαθητών, δίνοντας βάση στην οργάνωση της δράσης από τα κάτω.
Σήμερα το ΚΚΕ δίνει ακόμα πιο αποφασιστικά τη μάχη για να οικοδομήσει μια γερή, ατσαλωμένη και οργανωμένη δύναμη σε κλάδους της βιομηχανικής παραγωγής και άλλους τομείς στρατηγικής σημασίας, παλεύει για να δυναμώσει τη ραχοκοκαλιά της επαναστατικής πολιτικής πρωτοπορίας.
Παλεύει για ένα εργατικό κίνημα με ενιαία κατεύθυνση απέναντι στην τάξη των καπιταλιστών, στις κυβερνήσεις και συνολικά το κράτος της, σε κοινή δράση με λαϊκές δυνάμεις, με γραμμή σύγκρουσης με τα καπιταλιστικά συμφέροντα, πάλης για τις οικονομικές – κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις και ανατροπές που θα κάνουν εφικτή την ικανοποίηση των αναγκών των λαϊκών δυνάμεων.
Ως νέο στοιχείο των πολιτικών και γενικότερων εξελίξεων, το ΚΚΕ αντιμετώπισε αποφασιστικά τις πιέσεις για συμμετοχή ή στήριξη της αστικής διακυβέρνησης του οπορτουνιστικής καταγωγής κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ, που ανήλθε στην κυβερνητική εξουσία το Φλεβάρη του 2015.
Πιέσεις, που ξεκίνησαν με τη σταδιακή απαξίωση του ΠΑΣΟΚ, σε συνδυασμό με την πορεία ολοκλήρωσης των σοσιαλδημοκρατικών χαρακτηριστικών του ΣΥΡΙΖΑ, και κορυφώθηκαν στις εκλογικές αναμετρήσεις του 2012.
Προειδοποίησε έγκαιρα για την καπηλεία του ΣΥΡΙΖΑ πάνω στην Ιστορία του κινήματος, προκειμένου να χειραγωγεί και να εξαπατά ριζοσπαστικές συνειδήσεις, αριστερούς αγωνιστές, με ραφιναρισμένο αντικομμουνισμό, που, όσο μεγαλώνει η λαϊκή οργή, δίνει τη θέση του ακόμα και στον ωμό αντικομμουνισμό.
Προέβλεψε έγκαιρα τη σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, την ανάδειξή του σε νέο στυλοβάτη του αστικού πολιτικού συστήματος και της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Συγκέντρωσε την προσοχή του στις απαιτήσεις του αγώνα στις συνθήκες της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και στην περίπτωση αναιμικής ανάκαμψης, στις ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές συγκρούσεις και στον πρόθυμο ρόλο συμμετοχής της Ελλάδας σ’ αυτές με τη σύμφωνη γνώμη όλων των αστικών κομμάτων·
στον αγώνα κατά της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, με ταυτόχρονη ιδεολογική, πολιτική προετοιμασία του λαού κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, που εξ αντικειμένου μπορεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις να μπει στην ημερήσια διάταξη η πάλη για την εργατική εξουσία.
11. Το ΚΚΕ, στις συνθήκες νίκης της αντεπανάστασης και μεγάλης υποχώρησης του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, προσπάθησε να μελετήσει τις εξελίξεις και να αντλήσει συμπεράσματα από την ιστορική πείρα της ταξικής πάλης στην Ελλάδα και διεθνώς.
Κατανόησε βαθύτερα ότι η θεωρητική ωρίμανση της κομμουνιστικής εργατικής πρωτοπορίας, η δημιουργική προσπάθεια για σύγχρονες επιστημονικές μαρξιστικές επεξεργασίες αποτελούν προϋπόθεση για να τραβηχτούν στην επαναστατική ταξική πάλη ευρύτερα εργατικές και λαϊκές δυνάμεις.
Ήταν μια σύνθετη και επίπονη προσπάθεια διερεύνησης θεωρητικών προβλημάτων της επαναστατικής στρατηγικής και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, η οποία συνδυάστηκε με την προσπάθεια ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και τη σκληρή πολιτική αντιπαράθεση με την κλιμακούμενη ιδεολογική και πολιτική επίθεση του κεφαλαίου.
Το ΚΚΕ διάλεξε το δύσκολο δρόμο της κριτικής αποτίμησης της πορείας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης σε συνθήκες γενικευμένης επικράτησης της αντεπανάστασης, που τροφοδότησε πρωτοφανή ιδεολογική – πολιτική, κοινωνική αντιδραστικοποίηση, σύγχυση και ηττοπάθεια στις εργατικές και λαϊκές δυνάμεις, αφάνταστη υποχώρηση του κομμουνιστικού κινήματος.
Τότε, πολλά Κομμουνιστικά Κόμματα αποκήρυτταν ανοιχτά την κομμουνιστική ιδεολογία, την αναγκαιότητα της σοσιαλιστικής επανάστασης και της επαναστατικής εργατικής εξουσίας, προσχωρούσαν έμμεσα ή άμεσα στο αστικοποιημένο σοσιαλδημοκρατικό ρεύμα.
Το ΚΚΕ αντιμετώπισε την αστική επίθεση, που συκοφαντούσε και διαστρέβλωνε τη σοβιετική Ιστορία, υποστηρίζοντας την υπεροχή της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής.
Βρέθηκε μπροστά στην επιτακτική ανάγκη να διερευνήσει τις αιτίες της αντεπανάστασης και τις ευθύνες για λαθεμένες επιλογές, υποχωρήσεις και παραβιάσεις νομοτελειών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης από τις ηγεσίες των Κομμουνιστικών Κομμάτων στις σοσιαλιστικές χώρες.
Φώτισε την Ιστορία της ΕΣΣΔ, ιδιαίτερα των πρώτων δεκαετιών πριν από τον Β’ ΠΠ, που αποδεικνύει τα σημαντικά παραγωγικά, κοινωνικά, πολιτιστικά επιτεύγματα της κεντρικά σχεδιασμένης παραγωγής και κοινωνικών υπηρεσιών με κοινωνική ιδιοκτησία και συμμετοχή των εργαζομένων στην οργάνωση και διοίκησή τους.
Η γρήγορη εξάλειψη της ανεργίας, του αναλφαβητισμού, η αποτελεσματική εξειδίκευση των εργαζομένων, η μετατροπή της ειρηνικής σε πολεμική βιομηχανία κατά στον Β’ ΠΠ, η ταχύτατη οικονομική ανόρθωση από τις καταστροφές του, τα επιτεύγματα στην εξερεύνηση του Διαστήματος, οι κοινωνικές κατακτήσεις υψηλού επιπέδου δωρεάν Παιδείας και Υγείας αποτελούν μερικά μόνο παραδείγματα.
Η μελέτη της ιστορικής πείρας ανέδειξε ότι μια σειρά από προβλήματα που παρουσιάστηκαν στην πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης
(π.χ. καθυστέρηση στον τεχνολογικό εκσυγχρονισμό της βιομηχανίας προϊόντων λαϊκής κατανάλωσης, με αποτέλεσμα την ποιοτική υστέρησή τους, μεταπολεμική καθυστέρηση της αγροτικής παραγωγής, ορισμένες προβληματικές αναλογίες μεταξύ κλάδων της παραγωγής, μεγάλες διαφοροποιήσεις στο χρηματικό εισόδημα)
δεν ερμηνεύτηκαν σωστά και δεν αντιμετωπίστηκαν με άξονα την ενίσχυση και επέκταση των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, την εμβάθυνσή τους ως κομμουνιστικών σχέσεων και στη σφαίρα κατανομής του προϊόντος μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αντί να αναζητηθεί λύση προς τα εμπρός, αναζητήθηκε λύση προς τα πίσω. Διευρύνθηκαν τα στοιχεία εμπορευματικότητας που παρέμεναν, επεκτάθηκαν και στη διάθεση του προϊόντος της σοσιαλιστικής παραγωγής, θεωρητικοποιήθηκε όλη αυτή η οπισθοχώρηση ως «σοσιαλισμός με αγορά».
Το ΚΚΕ ανέδειξε ως σημείο οπορτουνιστικής στροφής του ΚΚΣΕ το 20ό Συνέδριό του (1956), όπου υπήρξε αρνητική αποτίμηση της προηγούμενης περιόδου της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, απαξιώνοντάς την με τα περί «προσωπολατρίας», αλλά και με υποχωρήσεις στα ζητήματα των διεθνών σχέσεων και της διεθνούς επαναστατικής στρατηγικής.
Ταυτόχρονα, άνοιξε το δρόμο ώστε να υπάρξουν και καθοριστικής σημασίας αρνητικές συνέπειες στη σύνθεση των καθοδηγητικών οργάνων του.
Σε επόμενα συνέδρια (όπως το 22ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ) προχώρησε σε ανοιχτή υιοθέτηση οπορτουνιστικών θέσεων και μέτρων, με συνέπεια την εξασθένιση της κεντρικής διεύθυνσης του σχεδιασμού της οικονομίας.
Ακολουθήθηκε μια πορεία συνεχών υποχωρήσεων που αποδυνάμωσε τελικά τον κοινωνικό χαρακτήρα της ιδιοκτησίας και ενδυνάμωσε το ατομικό και ομαδικό συμφέρον, η οποία κορυφώθηκε με τη νίκη της αντεπανάστασης.
Καρπός της πολύχρονης προσπάθειας θεωρητικής επεξεργασίας του ΚΚΕ είναι οι εκτιμήσεις για το Σοσιαλισμό στην ΕΣΣΔ που αποκρυσταλλώθηκαν στο 18ο Συνέδριο το 2009.
Το ΚΚΕ δεσμεύεται να συνεχίσει την επίπονη ερευνητική προσπάθεια στα προβλήματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στα επόμενα χρόνια.
12. Το ΚΚΕ έθεσε τα θεμέλια νέας στρατηγικής αντίληψης στο 15ο Συνέδριό του (1996) και την επεξεργάστηκε πιο ολοκληρωμένα στο νέο Πρόγραμμα που διαμόρφωσε στο 19ο Συνέδριό του (2013).
Με αυτήν τη σύγχρονη προγραμματική επεξεργασία του το ΚΚΕ ανέδειξε ότι ο χαρακτήρας της επανάστασης σε κάθε καπιταλιστική χώρα καθορίζεται αντικειμενικά από τη βασική αντίθεση που καλείται να επιλύσει, την αντίθεση κεφαλαίου – μισθωτής εργασίας, από το χαρακτήρα της εποχής σε διεθνές επίπεδο, της εποχής του μονοπωλιακού καπιταλισμού, ανεξάρτητα από τη θέση της χώρας στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Φώτισε τη δυνατότητα των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, απελευθερώνοντας την εργατική δύναμη από τα δεσμά του κεφαλαίου, να δώσουν μεγάλη ώθηση στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, να δώσουν νέα πνοή και ποιότητα σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις, σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής, ξεπερνώντας γρήγορα τις όποιες προεπαναστατικές καθυστερήσεις.
Αυτή η σύγχρονη επαναστατική στρατηγική ενισχύει τις δυνατότητες του ΚΚΕ να οργανώνει πρωτοπόρες εστίες αντίστασης και αντεπίθεσης σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε κλάδο της οικονομίας.
Το ΚΚΕ επεξεργάστηκε την προγραμματική του αντίληψη όχι μόνο για τη σοσιαλιστική – κομμουνιστική οικονομία, αλλά και για τους θεσμούς της επαναστατικής εργατικής εξουσίας.
Μελετώντας την πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, ανέδειξε προγραμματικά τον ταξικό εργατικό χαρακτήρα του κράτους σε όλη τη μακρόχρονη περίοδο διαμόρφωσης της νέας κομμουνιστικής κοινωνίας, την οικονομική – κοινωνική βάση της ταξικής πάλης, που συνεχίζεται στο σοσιαλισμό με άλλες μορφές και μέσα.
Το εργατικό κράτος είναι αναγκαίο μέχρι τη μετατροπή σε διεθνές επίπεδο του συνόλου των κοινωνικών σχέσεων σε κομμουνιστικές, μέχρι την πλήρη εξάλειψη κάθε μορφής ανισοτιμίας, τη διαμόρφωση κομμουνιστικής συνείδησης στη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων.
Το ποιοτικά νέο στοιχείο της εργατικής εξουσίας, της δικτατορίας του προλεταριάτου, είναι ότι εκφράζει τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής.
Γι’ αυτό και πυρήνα της εργατικής εξουσίας αποτελεί η συνέλευση των εργαζομένων σε κάθε παραγωγική μονάδα, κοινωνική και διοικητική υπηρεσία, με εκλογή των αντιπροσώπων τους για τα όργανα εξουσίας, από κάτω προς τα πάνω, με δικαίωμα ελέγχου και ανάκλησής τους.
Το ΚΚΕ αναγνωρίζει ως θεμελιακή για την πραγμάτωση της εργατικής εξουσίας την υπεύθυνη συμμετοχή των εργαζομένων σε όλα τα ζητήματα οργάνωσης, διεύθυνσης της παραγωγής και των υπηρεσιών, την ευθύνη του στη διαμόρφωση κομμουνιστικής συνείδησης στους νέους, στους εργαζόμενους.
13. Μετά τις ανατροπές και τη δραματική υποχώρηση και κρίση που εκδηλώθηκαν στις γραμμές του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, το ΚΚΕ πήρε πρωτοβουλίες, ώστε να αναπτυχθεί η κοινή δράση των Κομμουνιστικών Κομμάτων κατά της επίθεσης του κεφαλαίου, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, του οπορτουνισμού.
Στην προσπάθεια συγκρότησης ή ανασυγκρότησης Κομμουνιστικών Κομμάτων, οι ετήσιες Διεθνείς Συναντήσεις αυτών των κομμάτων, που ξεκίνησαν το 1999 από την Αθήνα και συνεχίζονται μέχρι σήμερα, ήταν ένα πεδίο για την ιδεολογική – πολιτική διαπάλη ενάντια στην παλιά σοσιαλδημοκρατία, στις νέες μορφές του οπορτουνισμού.
Ταυτόχρονα, το ΚΚΕ αγωνίστηκε και αγωνίζεται για την ύπαρξη ενός πόλου συσπείρωσης Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων που αναγνωρίζουν και στοιχειωδώς συμφωνούν στην ανάγκη ανασύνταξης του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος.
Ασφαλώς, σε κάθε χώρα, η επαναστατική πολιτική πρέπει να λαμβάνει υπόψη την ιδιαίτερη πορεία της ταξικής πάλης, του συσχετισμού δυνάμεων, τον τρόπο που εκδηλώνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στην περιοχή της.
Ομως, η ανασυγκρότηση του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος προϋποθέτει την ιδεολογική και στρατηγική του ενότητα ενάντια στη διεθνή στρατηγική του κεφαλαίου.
Σε αυτήν την επίμονη και επίπονη προσπάθεια νέα στοιχεία αποτέλεσαν η Διακήρυξη της Κωνσταντινούπολης (2009) και στη συνέχεια η έκδοση της «Διεθνούς Κομμουνιστικής Επιθεώρησης – Βήμα Διαλόγου», αλλά και άλλες σταθερές μορφές όπως η Κομμουνιστική Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία (2013).
Γ. Συνεχίζουμε αταλάντευτα στον επαναστατικό δρόμο για το Σοσιαλισμό – Κομμουνισμό
Κλείνοντας έναν αιώνα αγώνων και θυσιών, το ΚΚΕ δεσμεύεται απέναντι στην εργατική τάξη, στο λαό, να φανεί αντάξιο της Ιστορίας του.
Δεσμεύεται να δώσει όλες του τις δυνάμεις για να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στο ρόλο του ως επαναστατικής ιδεολογικής – πολιτικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης.
Στηριζόμενο στο σύγχρονο Πρόγραμμά του και στη μαρξιστική – λενινιστική κοσμοθεωρία, θα ενισχύει την ικανότητα και την αντοχή του απέναντι σε κάθε είδους δυσκολίες του εγχώριου και του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων, στην επαναστατική πάλη για το σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
Συμπληρώνοντας 100 χρόνια ζωής, διδασκόμαστε από την πλούσια ιστορική μας πείρα και δίνουμε καθημερινά τη μάχη για να ενισχυθεί η ικανότητα των δυνάμεων του Κόμματος σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε κλάδο της οικονομίας, σε κάθε περιοχή να πρωτοστατούν στην ανάπτυξη διεκδικητικού, οικονομικού και πολιτικού αγώνα, που θα συνδέεται σταθερά με το κύριο πολιτικό καθήκον, την επαναστατική πάλη για την εργατική εξουσία.
Αναβαθμίζουμε την προσπάθειά μας στη μελέτη των σύγχρονων κοινωνικών φαινομένων, των κατακτήσεων σε όλα τα επιστημονικά πεδία καθώς και της πλούσιας πείρας από τα προβλήματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα,
ώστε να γίνουμε πιο ικανοί να φωτίσουμε την ιστορική επικαιρότητα του σοσιαλισμού – κομμουνισμού, την ανάγκη να λυθεί η βασική αντίθεση του καπιταλιστικού συστήματος ανάμεσα στην κοινωνικοποίηση σε πρωτοφανή κλίμακα της εργασίας και της παραγωγής, απ’ τη μια, και στην ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων τους από το κεφάλαιο, από την άλλη.
Να προβάλουμε πιο πειστικά τις νέες δυνατότητες που αντικειμενικά δημιουργεί στον 21ο αιώνα η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, πλευρά των οποίων είναι και οι νέες επιστημονικές και τεχνολογικές κατακτήσεις.
Αξιοποιούμε τα διδάγματα της ιστορικής μας πείρας, για να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί στην προώθηση της επαναστατικής στρατηγικής και στη διαπάλη μας με τις αντιλήψεις και πρακτικές του αναθεωρητισμού και του οπορτουνισμού.
Αναδεικνύουμε την αρνητική πείρα της υποχώρησης από την επαναστατική στρατηγική, της λαθεμένης αντίληψης που αποσπούσε στην πράξη τον αγώνα ενάντια στο φασισμό, ενάντια στις εξαρτήσεις και τις ανισότιμες σχέσεις της χώρας από τον αγώνα για το σοσιαλισμό, ώστε να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.
Αντιπαλεύουμε κάθε μορφή μεταρρυθμιστικού πολιτικού κυβερνητικού στόχου στο πλαίσιο του αστικού κοινοβουλευτισμού, συμμετοχής του Κόμματος σε κυβερνήσεις στο έδαφος του καπιταλισμού.
Αξιοποιούμε τη συμμετοχή μας στους διάφορους θεσμούς του αστικού πολιτικού συστήματος (Κοινοβούλιο, Περιφερειακή και Τοπική Διοίκηση κ.λπ.) για την αποτελεσματικότερη ενημέρωση, διαφώτιση, διεκδίκηση, για τα συμφέροντα των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων, την οργάνωση της πάλης τους.
Παλεύουμε σταθερά και αποφασιστικά για να αποκτήσουν ακόμα πιο βαθιές ρίζες, πλατύτερους και ισχυρότερους δεσμούς οι Οργανώσεις του Κόμματος μέσα στην εργατική τάξη, ιδιαίτερα σε κλάδους στρατηγικής σημασίας, στα νέα ηλικιακά και στα γυναικεία τμήματα των μισθωτών εργαζομένων, στους μετανάστες και πρόσφυγες εργάτες.
Δουλεύουμε καθημερινά για να οικοδομήσουμε ισχυρές, μαχητικές Οργανώσεις που θα συμβάλουν καθοδηγητικά και αποφασιστικά στην ανασύνταξη σε ταξική κατεύθυνση του συνδικαλιστικού – εργατικού κινήματος και στη συγκρότηση της κοινωνικής συμμαχίας με τα κατώτερα τμήματα των μεσαίων στρωμάτων, ώστε η κοινή πάλη τους να στρέφεται ενάντια στην αστική εξουσία.
Συνεχίζουμε τις προσπάθειες συντονισμού της δράσης των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων.
Στα 100 χρόνια του Κόμματος τιμάμε όλους όσοι και όσες έδωσαν τη ζωή τους, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν για τα μεγάλα ιδανικά μας.
Απευθυνόμαστε στους σημερινούς αγωνιστές, σε μια περίοδο που απαιτεί επίσης θυσίες και ανιδιοτέλεια, ιδεολογική και προσωπική αντοχή σε συνθήκες υποχώρησης του κινήματος, κρίσης και αυξημένων προσωπικών, οικογενειακών αναγκών.
Με πείσμα και καρτερικότητα παρά την έλλειψη εμφανών αποτελεσμάτων και με επίγνωση της σημασίας της καθημερινής επαναστατικής πολιτικής δράσης σε οποιεσδήποτε συνθήκες.
Με σιγουριά ότι οι ανώριμοι καρποί σίγουρα θα ωριμάσουν, με ετοιμότητα να ανταποκρινόμαστε στις οποιεσδήποτε εξελίξεις και τα γυρίσματα των καιρών.
Κλείνοντας έναν αιώνα αγώνων και θυσιών, τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ δυναμώνουμε την προσπάθειά μας, ώστε να ισχυροποιηθούν ακόμα περισσότερο όλα τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του ως Κόμματος Νέου Τύπου, να αυξηθεί η ικανότητά του να δρα ως επαναστατική πρωτοπορία «παντός καιρού».
Δυναμώνουμε το ΚΚΕ, που αποτελεί τη βασική προϋπόθεση για να αναδειχτούν όλες οι αρετές της εργατικής τάξης ως φορέα της κοινωνικής απελευθέρωσης, του σοσιαλισμού – κομμουνισμού.
Σήμερα χρειάζεται ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ, ικανό στην πάλη για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, την εδραίωση της αντικαπιταλιστικής – αντιμονοπωλιακής κοινωνικής συμμαχίας, ικανό να ηγηθεί στην πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, για την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
Η ΚΕ του ΚΚΕ
Δεκέμβρης 2017
* Σύνδεσμοι και εικόνες προστέθηκαν από τον Ροβεσπιέρο
