Η Διακήρυξη για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ – Μέρος 1ο
«Το ΚΚΕ έρχεται από πολύ μακριά και πάει πολύ μακριά,
γιατί η υπόθεση του προλεταριάτου, ο κομμουνισμός,
είναι η πιο καθολικά ανθρώπινη, η βαθύτερη, η πιο πλατιά».
(Από το Πρόγραμμα του ΚΚΕ)
Α. Το ΚΚΕ, κλείνοντας έναν αιώνα ζωής παραμένει νέο, επαναστατική πρωτοπορία στον αγώνα για το Σοσιαλισμό – Κομμουνισμό
Το ΚΚΕ συμπληρώνει φέτος έναν αιώνα αγώνων και θυσιών, παραμένοντας το μόνο πραγματικά νέο κόμμα της ελληνικής κοινωνίας, γιατί είναι το μόνο που παλεύει για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Ιδρύθηκε σε μια εποχή που η φλόγα της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης το 1917 έδωσε ώθηση στο επαναστατικό εργατικό κίνημα διεθνώς και στην Ελλάδα.
Με την ίδρυση του ΚΚΕ, η εργατική τάξη απέκτησε για πρώτη φορά το δικό της κόμμα στη χώρα μας.
Από την πρώτη μέρα της ίδρυσής του, το ΚΚΕ αγωνίζεται σταθερά για το μοναδικό προοδευτικό μέλλον για την ανθρωπότητα, για να γλιτώσουν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα από τα βάσανα της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, της φτώχειας, της ανεργίας, της κρατικής βίας και καταστολής, των πολέμων.
Αγωνίζεται για την κατάργηση κάθε μορφής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, για μια νέα οργάνωση της κοινωνίας, με κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, στη γη, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, την ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων στην οργάνωση και διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής.
Αγωνίζεται για το σοσιαλισμό – κομμουνισμό, τη μόνη κοινωνία που μπορεί να εξασφαλίσει δουλειά σε όλους και όλες, ανάλογη με την ειδίκευσή τους, με πραγματικά ελεύθερο χρόνο, απολαμβάνοντας υψηλού επιπέδου δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες Υγείας και Παιδείας, Αθλησης, πολιτιστικής δραστηριότητας, λαϊκή στέγη, διακοπές και γενικότερα υψηλό βιοτικό επίπεδο, υπεύθυνη συμμετοχή στα όργανα διεύθυνσης και ελέγχου σε όλη την κλίμακα του εργατικού κράτους.
Το ΚΚΕ κράτησε σταθερά ψηλά τη σημαία του σοσιαλισμού – κομμουνισμού, ακόμα και όταν κορυφωνόταν η αντεπαναστατική ανατροπή στη Σοβιετική Ένωση, σε άλλες χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Είχε συλλογικά κατακτημένο το αναγκαίο ταξικό κριτήριο και τελικά συγκρούστηκε με τον αντικομμουνισμό, τον εγχώριο και διεθνή οπορτουνισμό που πρόβαλλε την «περεστρόικα», το όχημα της αντεπανάστασης, ως πρόοδο, ως σοσιαλιστική ανανέωση.
Συγκρούστηκε με τους αστούς και τους οπορτουνιστές απολογητές του καπιταλιστικού συστήματος που υποστήριζαν ότι ήρθε το «τέλος της Ιστορίας», το τέλος της ταξικής πάλης.
Ανέδειξε ότι κανείς δεν μπορεί να σταματήσει την πορεία της επαναστατικής ταξικής πάλης στην ιστορική εξέλιξη προς το σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
Ανέδειξε ότι ο σοσιαλισμός, η ανώριμη βαθμίδα του κομμουνισμού, παραμένει αναγκαίος, ρεαλιστικός, ελπιδοφόρος.
Φώτισε ότι η αναγκαιότητά του δεν εξαρτάται από τον εκάστοτε συσχετισμό της ταξικής πάλης σε μια χώρα ή παγκοσμίως, παράγοντα αναμφισβήτητα καθοριστικό, για το πότε μπορεί να εκδηλωθεί η σοσιαλιστική επανάσταση, με ποιες προϋποθέσεις μπορεί να νικήσει σε μια χώρα ή σε ομάδα χωρών.
Πρόβαλε ότι η εργατική τάξη, η οποία δημιουργεί το κοινωνικό προϊόν, είναι η μοναδική κοινωνική δύναμη που μπορεί να οργανώσει την οικονομία και την κοινωνία με κίνητρο την ικανοποίηση των ολοένα αυξανόμενων κοινωνικών αναγκών.
Είναι η τάξη που μπορεί να υπολογίσει σωστά και να εξασφαλίσει τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου.
Το ΚΚΕ, πιστεύοντας ακράδαντα στο δικαίωμα και τη δυνατότητα της εργατικής τάξης να γνωρίσει και να αλλάξει τον κόσμο, παλεύει από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του, ώστε αυτή να προετοιμάζεται μέσα από τους καθημερινούς ταξικούς αγώνες ως ηγετική δύναμη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Διεκδικεί και παλεύει για την ανάπτυξη των επιστημονικών γνώσεων των εργατών και εργατριών, των φυσικών και πνευματικών ικανοτήτων τους, για την πολιτιστική τους ανάπτυξη και καλλιέργεια του αισθητικού τους κριτηρίου.
Τονίζει τη σημασία και συμβάλλει ώστε η εργατική τάξη να αξιοποιεί και να χρησιμοποιεί το βιβλίο, τις νέες τεχνολογίες, το διαδίκτυο.
Το ΚΚΕ ανέδειξε και αναδεικνύει τη σήψη του καπιταλισμού, τη σχετική στασιμότητα και κρίση σε σχέση με την πρόοδο που μπορεί να πραγματοποιηθεί, αν καταργηθούν η καπιταλιστική ιδιοκτησία και το κίνητρο του κέρδους της.
Πάνω απ’ όλα, το ΚΚΕ φώτισε με τις θέσεις και τη δράση του ότι ο μόνος δρόμος που οδηγεί στην κοινωνική απελευθέρωση είναι ο δρόμος της σοσιαλιστικής επανάστασης, της σχεδιασμένης και οργανωμένης εξέγερσης και επίθεσης της εργατικής τάξης και των κοινωνικών συμμάχων της για την ανατροπή της εξουσίας της τάξης των καπιταλιστών.
Το ΚΚΕ αγωνίζεται καθημερινά για την ανάπτυξη του υποκειμενικού παράγοντα (εργατικό κίνημα, συμμαχία του με λαϊκά τμήματα μεσαίων στρωμάτων), ώστε σε συνθήκες κλονισμού της καπιταλιστικής εξουσίας να ανταποκριθεί στο καθήκον του ως καθοδηγήτριας δύναμης της νικηφόρας σοσιαλιστικής επανάστασης.
Δίνει καθημερινά τη μάχη για να δικαιώνει έμπρακτα τον πρωτοπόρο ρόλο του ως οραματιστή, αλλά και οργανωτή της πάλης για τη ριζική επαναστατική ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού – κομμουνισμού.
Η Διακήρυξη για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ
Β. Ένας αιώνας αγώνων και θισιών είναι η ιστορική διαδρομή του ΚΚΕ μέχρι σήμερα
1. Η επαναστατική θύελλα που ξεσήκωσε η Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση επίσπευσε την ίδρυση του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ), στις 17 Νοέμβρη 1918 στον Πειραιά.
Για πρώτη φορά τέθηκε σε επιστημονική βάση το ζήτημα η εργατική τάξη να παλέψει για την ανατροπή της καπιταλιστικής κοινωνίας υπέρ της κομμουνιστικής.
Τα πρώτα χρόνια ήταν μια πορεία δύσκολης, σταδιακής ωρίμανσης με κομβικά σημεία:
- Tη μετονομασία του ΣΕΚΕ σε ΚΚΕ (3ο Εκτακτο Συνέδριο, 26/11/1924 – 3/12/1924),
- τον καθορισμό του «Ριζοσπάστη» σε οργάνου της ΚΕ (1/8/921),
- την ίδρυση της ΟΚΝΕ (τέλη Δεκέμβρη 1922)
- και της Εργατικής Βοήθειας Ελλάδας (28/11/1924 – 5/12/1924).
Αντιπάλεψε τις λικβινταριστικές – διαλυτικές απόψεις και αργότερα τις τροτσκιστικές, κάνοντας βήματα για να εδραιωθούν τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του Κόμματος Νέου Τύπου, όπως η αναγνώριση του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού ως αρχής συλλογικής οργάνωσης και λειτουργίας του, του συνδυασμού της νόμιμης και παράνομης δουλειάς, της επαγρύπνησης απέναντι στη δράση του ταξικού εχθρού.
Το ΚΚΕ, από την ίδρυσή του, προσπάθησε με συνέπεια να αναδείξει τον ιστορικό ρόλο της εργατικής τάξης, τη δυνατότητά της, ως επαναστατικής τάξης, να κατακτήσει και να ασκήσει την εξουσία της.
Συγκρούστηκε με τα αστικά κόμματα που τη θέλουν υποταγμένη, χειραγωγημένη, να παρακαλά για ψίχουλα που θα πέφτουν από το τραπέζι της καπιταλιστικής κερδοφορίας, τη θέλουν να χύνει το αίμα της για τα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών.
Στους κόλπους του συνένωσε πρωτοπόρους εργάτες μαχητές, αλλά και διανοητές, απευθύνθηκε με εμπιστοσύνη στις εργαζόμενες γυναίκες, στους νέους και τις νέες των εργατικών και λαϊκών οικογενειών.
Με τα μέλη και την επιρροή του οργάνωσε και στήριξε σκληρούς διεκδικητικούς αγώνες για το 8ωρο, τις συνθήκες εργασίας, τους μισθούς και τα μεροκάματα, τα δικαιώματα των γυναικών, την προστασία των ανηλίκων, τη δημόσια Υγεία και Παιδεία.
Από τους πρώτους στόχους, από την ίδρυση του ΣΕΚΕ, ήταν ο διαχωρισμός του κράτους από την Εκκλησία, η αναγνώριση των παιδιών που αποκτήθηκαν εκτός γάμου κ.ά.
Απέκτησε ισχυρούς δεσμούς με την εργατική τάξη, γιατί, εκφράζοντας τα ιστορικά συμφέροντά της, μπήκε μπροστά σε κάθε μάχη για τις διεκδικήσεις της, διότι πρωτοστάτησε στην οργάνωση του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος καθημερινά και σε όλες τις κρίσιμες περιόδους της Ιστορίας.
Χωρίς αυτούς τους ακατάλυτους δεσμούς, δεν θα μπορούσε να αντέξει το συνεχές σφυροκόπημα και τις διώξεις της αστικής τάξης που έχει ως στόχο να εξασθενίσει τον επαναστατικό χαρακτήρα του ΚΚΕ, να το περιθωριοποιήσει ή ακόμα και να το διαλύσει.
Ταυτόχρονα, το ΚΚΕ ανέδειξε το δρόμο και την αναγκαιότητα της συμμαχίας με τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, τους αυτοαπασχολούμενους σε διάφορους κλάδους της οικονομίας,
ιδιαίτερα με τη μικρή και μεσαία αγροτιά που για πολλά χρόνια πλειοψηφούσε στην Ελλάδα, ώστε ο κοινός αγώνας τους ενάντια στον κοινό τους αντίπαλο, το κεφάλαιο, να οδηγήσει στην εκπλήρωση της ιστορικής αποστολής της εργατικής τάξης και το αντικειμενικά δικό τους συμφέρον από την ένταξη στην άμεσα κοινωνική παραγωγή.
2. Σε ολόκληρη την ιστορική του διαδρομή, παρά τις όποιες αδυναμίες και τα λάθη του, το ΚΚΕ δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο, την εξουσία του κεφαλαίου.
Συγκρούστηκε και συγκρούεται με όλες τις μορφές της δικτατορίας του κεφαλαίου, αξιοποιώντας κάθε μορφή πάλης, τόσο σε μακρόχρονες συνθήκες παρανομίας όσο και σε μακρόχρονες συνθήκες νομιμότητας, στο πλαίσιο της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ή της αναστολής της, ανάλογα με τις ανάγκες του αστικού συστήματος.
Υπήρξε πάντοτε κόμμα της αγωνιστικής δράσης, με βαθιές ρίζες στην εργατική τάξη και γενικότερα στα λαϊκά στρώματα, με προσήλωση στον αγώνα για το σοσιαλισμό.
Το ΚΚΕ ιδρύθηκε σε μια χώρα που παρουσίαζε καθυστέρηση στην ανάπτυξη και συγκέντρωση της εργατικής τάξης συγκριτικά με τις χώρες που αποτέλεσαν το λίκνο του επαναστατικού εργατικού κινήματος, του κομμουνιστικού.
Καθυστέρησε επίσης η διάδοση στην ελληνική γλώσσα βασικών έργων και διακηρύξεων του επιστημονικού κομμουνισμού.
Παρ’ όλ’ αυτά, από τα πρώτα χρόνια του το Κόμμα ξεκίνησε την προσπάθεια για τη μετάφραση, έκδοση, διάδοση και εκλαΐκευση βασικών έργων της μαρξιστικής – λενινιστικής, της κομμουνιστικής κοσμοθεωρίας.
Οι δυνάμεις του συνέβαλαν επίσης αποφασιστικά στην πολιτιστική δημιουργία και σε ζητήματα αναβάθμισης της ουσιαστικής μόρφωσης στη χώρα μας.
Μέσα από την έκδοση του «Ριζοσπάστη» και της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» (Γενάρης 1921) ως οργάνων της ΚΕ, το ΚΚΕ ανέδειξε τα ζητήματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης στην Ελλάδα, του πρωτοπόρου ρόλου της εργατικής τάξης και της ιστορικής αναγκαιότητας της σοσιαλιστικής επανάστασης.
Αντιπάλεψε το σκοταδισμό, τις προκαταλήψεις, τις θεωρίες και πρακτικές σε βάρος της γυναίκας, την ηττοπάθεια, τη μοιρολατρία και τον ατομισμό, ανέδειξε τη σημασία της εργατικής – λαϊκής αλληλεγγύης.
Σε συνθήκες οξυμένης εσωκομματικής διαπάλης για τον επαναστατικό προσανατολισμό του, συνέβαλε καθοριστικά στην αποκάλυψη του χαρακτήρα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και στις πρώτες ερευνητικές προσπάθειες μαρξιστικής προσέγγισης της ελληνικής Ιστορίας, οι οποίες ήταν πραγματικά πρωτοπόρες για την εποχή τους.
Στο μεγαλύτερο μέρος της ηρωικής και πολυτάραχης ιστορικής του διαδρομής, παρά ορισμένες προβληματικές στρατηγικές επεξεργασίες του σε διάφορες περιόδους, το ΚΚΕ προσπάθησε να ανταποκριθεί στο ρόλο του ως πολιτικού φορέα της διαλεκτικής ενότητας της επαναστατικής θεωρίας και της επαναστατικής πολιτικής πράξης.
Ανέδειξε τις μεγάλες αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, στον αντίποδα της αστικής θεωρίας της «Ψωροκώσταινας», αποκάλυψε το χαρακτήρα των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών στις οποίες μετείχε η εγχώρια αστική τάξη.
Αποκάλυψε τον καπιταλιστικό χαρακτήρα του κράτους, τη δικτατορία του κεφαλαίου στην Ελλάδα με ή χωρίς βασιλιά, με κοινοβουλευτισμό ή την προσωρινή αναστολή του με τη μορφή της στρατιωτικής δικτατορίας κ.λπ.
3. Το ΚΚΕ σταθερά και μαχητικά στήριξε το πρώτο κράτος της εργατικής εξουσίας στην παγκόσμια Ιστορία, τη Σοβιετική Ρωσία και στη συνέχεια την ΕΣΣΔ.
Από την ίδρυσή του, αντιπάλεψε την ελληνική αστική πολιτική του αντισοβιετισμού, η οποία εκφράστηκε πολύμορφα και με την ελληνική συμμετοχή στην εισβολή 14 κρατών στην Ουκρανία το 1919.
Στην υπεράσπιση της ΕΣΣΔ και γενικότερα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα, το ΚΚΕ είδε το κύριο:
Την πάλη της νέας κοινωνίας, της σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής, ενάντια στην παλιά, την καπιταλιστική κοινωνία, και γι’ αυτό αντιπάλεψε με σταθερότητα και συνέπεια τον αντικομμουνισμό και τον αντισοβιετισμό των αστικών πολιτικών δυνάμεων και του οπορτουνιστικού ρεύματος μέσα στο εργατικό κίνημα, αντιπάλεψε τον ρεφορμισμό και τον συντεχνιασμό.
Από τα πρώτα του χρόνια, καταδίκασε την εκστρατεία του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία, την αστική στρατηγική της «Μεγάλης Ιδέας», που υπηρετούσε τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης στο πλευρό των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών της Αντάντ, της Βρετανίας και της Γαλλίας.
Αποκάλυψε έγκαιρα στο λαό τον κίνδυνο ενός νέου μεγάλου ιμπεριαλιστικού πολέμου στη δεκαετία του ’30. Πρόκειται για θέσεις που σηματοδότησαν από τα πρώτα χρόνια τη διεθνιστική προλεταριακή στάση του ΚΚΕ.
Αντιπάλεψε και αντιπαλεύει τα αστικά ρεύματα του εθνικισμού και του κοσμοπολιτισμού, που αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου αντιδραστικού πολιτικού νομίσματος.
Αποκάλυψε και αποκαλύπτει τους στόχους των αστικών οραμάτων, που επιχειρούν να στοιχίσουν την εργατική τάξη πίσω από τους στόχους της αστικής στρατηγικής σε κάθε χώρα, να την διαιρέσουν με βάση τις αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Εναντιώθηκε στην αστική γραμμή:
«Ανήκομεν εις την Δύσιν» και αργότερα στις μικροαστικές θεωρίες περί αντιθέσεων μεταξύ «Μητρόπολης – Περιφέρειας», «Βορρά – Νότου» κ.λπ.
Ενάμιση χρόνο μετά την ίδρυσή του, το ΚΚΕ συμμετείχε στην Ιδρυτική Συνδιάσκεψη της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας.
Επίσης, αποφάσισε να διαρρήξει τις σχέσεις του με τη Β’ Διεθνή (1919), να προσχωρήσει στη Γ’ Διεθνή (1920) και σε μια πορεία να ολοκληρώσει την ένταξή του σε αυτή, ως το Ελληνικό Τμήμα της Κομμουνιστικής Διεθνούς (ΚΔ) (τέλη του 1924).
Εκδήλωσε σταθερά την αλληλεγγύη του στους αγώνες της εργατικής τάξης σε διεθνές επίπεδο, στους λαούς που αγωνίζονταν για την εθνική τους απελευθέρωση, για το σοσιαλισμό.
Σε κρίσιμες και δύσκολες φάσεις του αγώνα του δέχτηκε τη συμπαράσταση του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος.
Η συμμετοχή του Κόμματος στην ΚΔ, πέρα από τη θετική συμβολή της, επέδρασε σε σημαντικό βαθμό στη διαμόρφωση – μέσα από μια αντιφατική πορεία – της στρατηγικής αντίληψης που έθετε ως στόχο μια ενδιάμεσου τύπου εξουσία ως μεταβατική για τη σοσιαλιστική εξουσία.
Οι αιτίες αυτής της πορείας – που αναδεικνύει ότι δεν αφομοιώθηκε και δεν κυριάρχησε η θετική πείρα της Οκτωβριανής Επανάστασης – ασφαλώς απαιτούν βαθύτερη διεξοδική μελέτη, την οποία συνεχίζουμε ως Κόμμα.
4. Όλα τα μεγάλα βήματα, όχι μόνο για τη συνδικαλιστική οργάνωση της εργατικής τάξης στην Ελλάδα, αλλά κυρίως για την εδραίωση του ταξικού προσανατολισμού του εργατικού κινήματος, είναι δεμένα με την ιστορική προσφορά του ΚΚΕ.
Εναντιώθηκε στην πράξη στο διαχωρισμό των εργατών με βάση το θρήσκευμα, την εθνότητα, το φύλο και πάλεψε για την ενότητα της εργατικής τάξης απέναντι στον ταξικό εχθρό της.
Καταπολέμησε τη μοιρολατρία και την ηττοπάθεια που ήταν διαδεδομένες στους κόλπους της προσφυγιάς, η οποία υπήρξε αιμοδότης του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα πριν από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πολέμησε τη γραμμή του εργοδοτικού και ρεφορμιστικού συνδικαλισμού στο κίνημα, αξιοποιώντας το σχήμα της Ενωτικής ΓΣΕΕ.
Κορυφαίοι αγώνες αυτής της περιόδου ήταν οι απεργίες και τα συλλαλητήρια του ηρωικού Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη. Στον πολύπλευρο αγώνα του ΚΚΕ συμμετείχαν και συνέβαλαν ιδιαίτερα οι δυνάμεις της ΟΚΝΕ.
Σε όλη τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, το ΚΚΕ αντιπάλεψε ηρωικά τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους και της καπιταλιστικής εργοδοσίας, το «Ιδιώνυμο» του Ελ. Βενιζέλου και γενικότερα τις διώξεις, τις δολοφονικές επιθέσεις, τη φυλάκιση και τον εκτοπισμό.
Ξεκίνησε την προετοιμασία του λαού κατά του επερχόμενου ιμπεριαλιστικού πολέμου, συνδυάζοντάς την με τη μάχη κατά του εθνικισμού και την υπεράσπιση των εργατικών, αγροτικών, νεολαιίστικων αιτημάτων, κατά της ανισοτιμίας της γυναίκας.
Εκείνη την περίοδο, που ακόμα και ο αγώνας για το μεροκάματο συνεπαγόταν νεκρούς, τραυματίες και φυλακισμένους, το Κόμμα οικοδομούσε Οργανώσεις και αύξανε την επιρροή και την επίδρασή του στα συνδικάτα πολλών κλάδων, όπως στους καπνεργάτες, στους υφαντουργούς, στους ναυτεργάτες.
Η αντιπαράθεση των δυνάμεων του ΚΚΕ με τη γραμμή της ταξικής συνεργασίας και του συμβιβασμού ήταν συνεχής, παρά τις αδυναμίες στην αντιμετώπιση των σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων που δημιουργούσε η τακτική του.
Μέσα από τις γραμμές του αναδείχτηκαν μαζικά ήρωες και ηρωίδες, όσοι επώνυμα πέρασαν στην Ιστορία κι άλλοι πολλοί που παρέμειναν άγνωστοι, που δεν δίστασαν να δώσουν τη ζωή τους, να αντέξουν βασανιστήρια, με ανιδιοτέλεια και συνείδηση της ευθύνης τους απέναντι στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
Η μεταξική δικτατορία (4 Αυγούστου 1936), που υπηρέτησε τη θωράκιση της εξουσίας της αστικής τάξης, επέδειξε ιδιαίτερο μένος ενάντια στο ΚΚΕ, με εκτεταμένες διώξεις, δολοφονίες στελεχών του και με νέες μεθόδους βασανιστηρίων και εξαναγκασμού για υπογραφή δηλώσεων μετανοίας, με την προβοκάτσια της ίδρυσης της «ΚΕ» του ΚΚΕ σε συνθήκες φυλάκισης και απομόνωσης του Γενικού Γραμματέα Νίκου Ζαχαριάδη και πολλών μελών του ΠΓ και της ΚΕ.
Συνεχίζεται με το 2ο Μέρος
Η ΚΕ του ΚΚΕ
Δεκέμβρης 2017
*Σύνδεσμοι και εικόνες και βίντεο προστέθηκαν από τον Ροβεσπιέρο
